Το Όνομα του Θεού και το Δικό Σας

ΠΟΛΥ ΟΡΘΑ, το όνομά σας σάς ενδιαφέρει και είναι σπουδαίο για σας. Όταν αναφέρεται το όνομά σας, τείνετε τα αυτιά σας για ν’ ακούσετε. Αλλά εκτός από το όνομα που σας έχουν δώσει—Όττο, Νάνσυ, Κάρλος ή κάποιο άλλο—το «όνομά» σας μπορεί επίσης να επηρεάση τη φήμη σας. Απ’ αυτή την άποψι, το όνομά σας αφορά εσάς ως άτομο και το τι έχετε αποδείξει ότι είσθε.

Πιθανώς άτομα του στενού σας κύκλου μπορούν να σας φωνάζουν, όχι με το οικογενειακό σας όνομα, αλλά με το πρώτο ή βαπτιστικό σας όνομα. Και χαίρεσθε πολύ όταν σας θεωρούν άτομο με ‘καλό όνομα.’ (Παροιμ. 22:1) Όλοι έχομε εύλογη αιτία να ενδιαφερώμεθα για το όνομά μας.

Αν αυτό αληθεύη για τους ανθρώπους, οπωσδήποτε αληθεύει πολύ περισσότερο για τον Δημιουργό του σύμπαντος. Στους ανθρώπους, προτίμησε ν’ αποκαλυφθή ως ένα πρόσωπο που έχει ένα προσωπικό, γεμάτο σημασία όνομα, το οποίο τον ξεχωρίζει ως τον Εκπληρωτή των σκοπών και υποσχέσεών του. Ο Θεός θα μπορούσε λοιπόν κατάλληλα ν’ αναφέρεται στο όνομά του Ιεχωβά ως το «μνημόσυνον» αυτού. (Έξοδ. 3:14, 15· Ωσηέ 12:5· Ψαλμ. 135:13) Αυτό το όνομα συνδέεται με όλα όσα έχει κάνει και έχει σκοπό ακόμη να κάνη.

Έτσι, δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε και να εκτιμούμε το όνομα του Θεού; Επί πλέον, δεν μας γνωρίζει ο Θεός ονομαστικά—και με το προσωπικό μας όνομα και με τη στάσι μας ως άτομα που επιδοκιμάζει;

Η τάσις μεταξύ των περισσοτέρων θρησκευτικών ηγετών, ακόμη και σε πολλές Βιβλικές μεταφράσεις, ν’ αγνοούν ή να υποβιβάζουν το διακριτικό όνομα του Θεού, έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίση τους ανθρώπους να έχουν μια τέτοια στάσι ενώπιόν του. Ο Δρ Ουώλτερ Λώρη, γράφοντας σχετικά με την παράλειψι του θείου ονόματος από μερικές Γραφές, έγραψε στην Αγγλικανική έκδοσι Θεολογική Ανασκόπησις:

«Στις ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ σπουδαίο να γνωρίζωμε το κατάλληλο όνομα, το προσωπικό όνομα, αυτού που αγαπούμε, προς αυτόν τον οποίο ομιλούμε, ή αυτού περί του οποίου ομιλούμε. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τη σχέσι του ανθρώπου με τον Θεό. Ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον Θεό με το όνομά του, δεν τον γνωρίζει στην πραγματικότητα ως προσωπικότητα, δεν έχει γνωριμία συνομιλίας μαζί του (η οποία υπονοείται από την προσευχή), και δεν μπορεί να τον αγαπήση, αν τον γνωρίζη απλώς σαν μια απρόσωπη δύναμι.»

Αυτός ο συγγραφεύς είχε ιδιαίτερα υπ’ όψι του το γεγονός ότι σε μια πρόσφατη Βιβλική μετάφρασι το θείο όνομα παρουσιάζεται μόνο τέσσερις φορές. Μολονότι πολλοί κληρικοί δίδαξαν το ποίμνιό τους να προσεύχωνται «Αγιασθήτω το όνομά σου,» δεν συνήθισαν στη χρήσι αυτού του ονόματος, ούτε παρώτρυναν την εισαγωγή του στις Γραφές.—Λουκ. 11:2.

Ας εξετάσωμε, ως παράδειγμα, την Κοινή Βίβλο (στην Αγγλική, 1973), που έχει εγκριθή για χρήσι από Προτεστάντες και Ρωμαιοκαθολικούς ομοίως. Στον Πρόλογό της λέγει χαρακτηριστικά ότι δεν θ’ ακολουθήση το παράδειγμα της Αμερικανικής Στερεοτύπου Μεταφράσεως (1901), η οποία χρησιμοποιούσε το όνομα του Θεού χιλιάδες φορές. Γιατί θα παρέλειπε αυτό το όνομα; Μια αιτία που ανεφέρθη ήταν οι ποικίλες απόψεις σχετικά με την προφορά του ονόματος. Μια δεύτερη αιτία ήταν: «Η χρήσις ενός καταλλήλου ονόματος για τον ένα και μοναδικό Θεό, σαν να υπήρχαν και άλλοι θεοί από τους οποίους Αυτός έπρεπε να ξεχωρίζη, έπαυσε να υπάρχη στον Ιουδαϊσμό πριν από τη Χριστιανική εποχή και είναι πλήρως ακατάλληλη για την παγκόσμια πίστι της Χριστιανικής εκκλησίας.»—Σελ. vii.

Αλλά, όπως είδαμε, υπάρχουν ολοένα περισσότερες αποδείξεις ότι τόσον οι Ιουδαίοι στον καιρό περίπου του Χριστού, όσο και οι πρώτοι Χριστιανοί, χρησιμοποιούσαν το θείο όνομα. Και αν ο ίδιος ο Θεός του ουρανού λέγει ότι θέλει να είναι γνωστός με το ‘αναμνηστικό’ του όνομα, δεν πρέπει να δεχθούμε την απόφασί του;

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ—ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΝΟΜΑ

Πολλά περιλαμβάνονται, όμως, στο να γνωρίζωμε το όνομα του Θεού. Δεν πρόκειται απλώς για το αν γνωρίζωμε ότι το προσωπικό όνομα του Δημιουργού είναι «Ιεχωβά»—ή κάποια παραλλαγή αυτού του ονόματος. Πρέπει να γνωρίζωμε επίσης το Πρόσωπο που αντιπροσωπεύει αυτό το όνομα—τους σκοπούς του, την δραστηριότητά του, τις ιδιότητές του και τις απαιτήσεις του, όπως εκτίθενται στη Βίβλο. (Νεεμ. 9:10· 1 Βασ. 8:41-43) Έτσι, όταν ο Ιησούς είπε, «Εφανέρωσα το όνομά σου,» εννοούσε κάτι περισσότερο από το ότι είχε χρησιμοποιήσει απλώς αυτό το όνομα. (Ιωάν. 17:26) Οπωσδήποτε, ο Χριστός το έκανε αυτό όταν διάβαζε μεγαλοφώνως τις Εβραϊκές Γραφές που περιείχαν το όνομα του Θεού. Αλλά, επί πλέον, ο Ιησούς γνωστοποίησε και εργάσθηκε για να προάγη τους σκοπούς με τους οποίους είναι συνδεδεμένο αυτό το όνομα. Εκείνοι που διδάχθηκαν από τον Ιησού εξετίμησαν τον Ιεχωβά καλύτερα, έχοντας μεγαλύτερη βεβαίωσι ότι η ‘αιώνιος πρόθεσις’ (αιώνιος σκοπός, ΜΝΚ) του Θεού θα εκπληρωθή.—Ιωάν. 14:10· 6:38· Εφεσ. 3:11.

Αν γνωρίζωμε τον Ιεχωβά μ’ αυτή την έννοια, θα γνωρισθούμε επίσης απ’ αυτόν. (Ιωάν. 17:3) Θα μάς αναγνωρίση με επιδοκιμασία· θα έχωμε ένα καλό όνομα ενώπιόν του. (Εκκλησ. 7:1) Έτσι, αν γνωρίζωμε τον Θεό και το όνομά του, και ο Θεός, αντιστρόφως, θα γνωρίση το δικό μας όνομα, θα μας αναγνωρίση. Το εδάφιο Μαλαχίας 3:16 το δείχνει αυτό:

«Τότε οι φοβούμενοι τον Ιεχωβά ελάλουν προς αλλήλους· και ο Ιεχωβά προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Ιεχωβά και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού.»

Ασφαλώς, λοιπόν, το όνομα του Θεού, καθώς επίσης και το δικό σας, πρέπει να σας ενδιαφέρη. Πρέπει να ενδιαφερώμεθα να μάθωμε, να χρησιμοποιούμε και να τιμούμε αυτό το όνομα. Αυτό σημαίνει να ζούμε μ’ ένα τρόπο συνεπή με τους σκοπούς οι οποίοι συνδέονται με το όνομά του.

Παραδείγματος χάριν, ο Μαλαχίας ανέφερε ότι οι «φοβούμενοι τον Ιεχωβά» μιλούσαν μεταξύ τους. Έτσι, εξέλεγαν ως τακτικούς συντρόφους των άτομα που ενδιεφέροντο επίσης να δοξάσουν το όνομα του Θεού. Μπορούμε να ρωτήσωμε τον εαυτό μας, ‘Στην εκλογή των συντρόφων μου, εξετάζω αν αυτά τα άτομα γνωρίζουν τον Ιεχωβά και εργάζονται για την προώθησι των σκοπών του; Η επιθυμία μου να γνωρίσω τον Θεό και να γνωρίζωμαι απ’ αυτόν, επηρεάζει αυτά τα χαρακτηριστικά της καθημερινής ζωής μου;’

Και αν στην τακτική πορεία της ζωής μας—στην εργασία, στη γειτονιά, στο σχολείο—συναντούμε άτομα που δεν γνωρίζουν τον Ιεχωβά, είμεθα άγρυπνοι να επωφελούμεθα από κατάλληλες ευκαιρίες να μιλήσωμε γι’ Αυτόν; Πάνω απ’ όλα, είμεθα πρόθυμοι να ‘φανερώνωμε το όνομα του Θεού’ με το να μετέχωμε πλήρως στο μεγαλειώδες έργο που ο Ιησούς προφήτευσε για τις μέρες μας όταν είπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας [του Θεού] εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη»; (Ιωάν. 17:6, 26· Ματθ. 24:14) Αν μ’ ευχαρίστησι το κάνωμε αυτό, τότε δείχνομε ότι, για μας, το όνομα Ιεχωβά δεν είναι ένα απλό όνομα από γράμματα σ’ ένα βιβλίο. Είναι μέρος της ζωής μας.

Το άρθρο που ακολουθεί, ‘Ας Αγιασθή το Όνομα του Θεού,’ πραγματεύεται άλλους θαυμάσιους τρόπους με τους οποίους μπορούμε ν’ αποδείξωμε ότι γνωρίζομε το όνομα του Θεού και επιθυμούμε να γνωρισθούμε απ’ αυτόν ονομαστικώς.

Αν έχωμε μια επιδοκιμασμένη σχέσι με τον Ιεχωβά, αν τον γνωρίζωμε ως πραγματικό πρόσωπο και φανερώνωμε το όνομά του στους άλλους, αυτό θα καταλήξη στο να έχωμε την εύνοια του Θεού, για το διαρκές καλό μας. Όπως είπε ο Μαλαχίας, θα είναι σαν να έγραφε Εκείνος τα ονόματά μας σ’ ένα «βιβλίον ενθυμήσεως,» μ’ αμοιβή την αιώνιο ζωή.—Ιωάν. 17:3.