Ερωτήσεις από Αναγνώστες
● Πώς πρέπει να βλέπη ένας Χριστιανός την παρακολούθησι μιας θρησκευτικής τελετής, όπως είναι η Ιουδαϊκή Μπαρ Μιτσβάχ ή η εορτή που την ακολουθεί;
Οι Χριστιανοί που επιθυμούν να ευαρεστούν τον Ιεχωβά πρέπει ν’ αποφεύγουν τέτοια, θρησκευτικά γεγονότα.
Διάφορες θρησκείες έχουν ειδικές τελετουργίες που χαρακτηρίζουν την προσχώρησι ενός ατόμου σ’ αυτές. Ίσως είναι μια τελετουργία βαπτίσματος, μια τελετουργική περιτομή ή, όπως συμβαίνει με τα αγόρια των Ιουδαίων, η Μπαρ Μιτσβάχ.
Μια εγκυκλοπαιδεία της Ιουδαϊκής θρησκείας λέγει ότι η Μπαρ Μιτσβάχ κάνει «έναν ενήλικο άρρενα Ιουδαίο, υποχρεωμένο να εκτελή τις εντολές.» Αν επεκτείνωμε τον όρο, εφαρμόζεται επίσης και «στην τελετή στην οποία ένα 13χρονο αγόρι γίνεται ενήλικο μέλος της Ιουδαϊκής κοινότητος για τελετουργικούς σκοπούς.»
Συχνά τέτοια θρησκευτικά γεγονότα έχουν δύο φάσεις, την ίδια την τελετουργία, η οποία συνήθως γίνεται σ’ ένα θρησκευτικό κτίριο, και κατόπιν μια εορτή ή πάρτυ που συνδέεται με την τελετουργία. Παραδείγματος χάριν η εγκυκλοπαιδεία λέγει σχετικά με τη Μπαρ Μιτσβάχ ότι υπάρχει «η θρησκευτική τελετουργία στη συναγωγή και η ακόλουθη κοινωνική εορτή.» Συγγενείς και φίλοι της οικογενείας μπορούν να προσκληθούν και στις δύο αυτές φάσεις, ή μόνο στην εορτή.
Σκεπτόμενος τέτοια γεγονότα, ο Χριστιανός μπορεί να βοηθηθή αν εξετάση ποιο είναι το σημείο ολοκλήρου του ζητήματος. Μήπως πρόκειται απλώς για αναγνώρισι του γεγονότος ότι κάποιος έχει γίνει ενήλικος; Ή μήπως, αντιθέτως, πρόκειται για μια ειδική θρησκευτική τελετουργία; Και μήπως η εορτή ή το πάρτυ είναι απλώς μια φυσιολογική συγκέντρωσι οικογενείας και φίλων, ή είναι ένας εορτασμός για το ότι το άτομο διήλθε την τελετουργία με την οποία έχει γίνει μέλος εκείνης της θρησκείας;
Έχοντας υπ’ όψιν αυτά τα ερωτήματα, ας εξετάσωμε τι είπε ο Ιησούς σε μια Σαμαρείτιδα: «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ιωάν. 4:24) Συνεπώς, μπορείτε να φαντασθήτε τον Ιησού να πηγαίνη εθελουσίως σε ένα Ρωμαϊκό ναό επειδή κάποιος συγγενής γνωστός του επρόκειτο να προσχωρήση σ’ αυτή τη θρησκεία; Επίσης, θα πήγαινε ο Ιησούς στον εορτασμό ενός τέτοιου γεγονότος σ’ ένα πάρτυ μετά; Δύσκολα να το φαντασθούμε αυτό, διότι θα ήταν σε αντίθεσι με τη θεόπνευστη άποψι; «Τίνα δε συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; . . . Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον.»—2 Κορ. 6:15-17.
Μερικοί συγγενείς ίσως προσβληθούν αν ένας Χριστιανός αρνηθή την καλοπροαίρετη πρόσκλησί τους. Ο Χριστιανός, ο οποίος θα προτιμήση να μην παρακολουθήση μια τέτοια εορτή, έχοντας υπ’ όψιν αυτή την πιθανότητα, θα πρέπει να εξηγήση την απόφασί του με ευγενικό και ήπιο τρόπο. (Παρ. 15:23· Εκκλ. 12:10) Θα μπορούσε να εξηγήση πώς το ότι δεν θα παρευρεθή δεν πρέπει με κανένα τρόπο να εκληφθή ως έλλειψις οικογενειακής στοργής. Θα μπορούσε να αναφέρη ότι, όπως ακριβώς εκείνος σέβεται τη συνείδησι του συγγενούς, ελπίζει ότι και ο συγγενής θα κατανοήση και θα σεβασθή τα ειλικρινή του, συνειδητά αισθήματα.
Μερικές φορές, ένας άπιστος σύζυγος ή πατέρας μπορεί να επιμένη να τον συνοδεύση σε μια τέτοια εορτή η Χριστιανή σύζυγός του ή το παιδί του. Αυτό μπορεί να δημιουργήση πρόβλημα. Ο Χριστιανός επιθυμεί να διατηρηθή αποχωρισμένος από άλλες θρησκείες και, ωστόσο, η Αγία Γραφή παροτρύνει σεβασμό για την ηγεσία του συζύγου ή του πατέρα στην οικογένεια. (Εφεσ. 5:22, 23· 6:1-3) Κάθε Χριστιανός, λοιπόν, πρέπει ν’ αποφασίζη προσωπικά ποια πορεία θα ακολουθήση. Μια σύζυγος, παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να συμπεράνη ότι, ενόσω δεν θα χρειασθή να συμμετέχη σε κάποια θρησκευτική τελετουργία, θα μπορούσε να συμμορφωθή με την απαίτησι του συζύγου της να παρευρεθή. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, να παρευρεθή εκεί που θα δοθή το οικογενειακό γεύμα. Αλλά μια άλλη σύζυγος μπορεί να διακρίνη σ’ αυτή την ενέργεια μια αποφασισμένη προσπάθεια να την κάνη να συμβιβάση τις θρησκευτικές της αρχές. Έτσι, μπορεί ν’ αποφασίση να μην παρευρεθή, μολονότι εξακολουθεί να σέβεται τον σύζυγό της ως κεφαλή της οικογενείας.—Κολ. 3:18.
Ο Χριστιανός, μολονότι αναγνωρίζει ότι αυτές οι καταστάσεις συχνά περιλαμβάνουν βαθιά αισθήματα εκ μέρους συγγενών και γνωστών, πρέπει να διατηρήση στην πρώτη θέσι στην διάνοιά του τη σπουδαιότητα της πιστότητος στον Ιεχωβά Θεό. Αυτό θα τον βοηθήση να πάρη την κατάλληλη απόφασι όταν προσκληθή να εορτάση την προσχώρησι κάποιου ατόμου σε μια άλλη θρησκεία.