Πίστις στον Υιόν του Θεού—Πώς Πρέπει να σας Επηρεάζη;
«Πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, . . . στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου.»—Φιλιπ. 1:27.
1. (α) Ποιο έργο τώρα πλησιάζει στο αποκορύφωμά του; (β) Τι είναι εκείνο που δείχνει ότι υπάρχει πράγματι πίστις στη γη σήμερα;
ΟΙ προφητείες που έχουν εκπληρωθή δείχνουν ότι έχομε προχωρήσει πολύ στον καιρό «της συντέλειας του αιώνος.» (Ματθ. 28:20) Επέρασαν μέχρι τώρα 64 χρόνια αφότου ο «Υιός του ανθρώπου,» ο Ιησούς Χριστός, ήλθε με όλους τους αγγέλους και ‘εκάθισε επί του [ουρανίου] θρόνου της δόξης αυτού’. Η κρίσις και ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε πιστά «πρόβατα» και άπιστα «ερίφια», φθάνει στο αποκορύφωμά του. (Ματθ. 25:31-33) Ερωτούμε, λοιπόν, Βρήκε πραγματικά ο «Υιός του ανθρώπου» πίστι επάνω στη γη; Η σύναξις της διεθνούς εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά—που αριθμεί δύο και πλέον εκατομμύρια—πιστοποιεί καθαρά ότι την βρήκε.
2. Γιατί οι συνελεύσεις του λαού του Θεού περιγράφονται κατάλληλα με τα λόγια, «δεν είναι απ’ αυτό τον κόσμο»;
2 Τα μέσα ενημερώσεως έχουν περιγράψει συνελεύσεις Μαρτύρων του Ιεχωβά με τα λόγια, «δεν είναι απ’ αυτό τον κόσμο.» Και θα έπρεπε να είναι κάτι εξαιρετικό! Διότι ο λαός του Θεού αγωνίζεται να διαφέρη από τους άλλους. Στην πραγματικότητα, αυτή η πελώρια εκκλησία ταξιδεύει από τον παρόντα ατελή κόσμο στην ένδοξη ‘νέα τάξι’, όπου δεν θα υπάρχουν πια ασθένειες, θάνατος και θλίψις. Ο Λόγος του Ιεχωβά μάς το βεβαιώνει αυτό! (Αποκ. 21:1-4) Για να φθάσωμε αυτό τον στόχο, πρέπει να εμμένωμε σταθερά στη νίκη μας δια πίστεως. Και πώς το πράττομε αυτό;
ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
3. Τι αλλαγές έλαβαν χώρα από το έτος 1914, και τι δείχνει αυτό;
3 Όταν άρχισε ‘η συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’ στο έτος 1914, τεράστιες αλλαγές άρχισαν να λαμβάνουν χώρα σ’ αυτή τη γη. Συνέβησαν ακριβώς αυτά που ο ίδιος ο Ιησούς είχε προφητεύσει—παγκόσμιοι πόλεμοι, σεισμοί, λοιμοί, πείνες, αύξησις της ανομίας και απώλεια της αγάπης. (Ματθ. 24:3-12· Λουκ. 21:10, 11) Άρχισε ένας καιρός παγκοσμίου κρίσεως.
4, 5. (α) Πώς οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου έδειξαν έλλειψι πίστεως; (β) Πώς αντιπαραβάλλονται με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ως προς τη σχέσι τους με τον κόσμο;
4 Πώς θ’ ανταποκρίνοντο στην κατάστασι οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου; Θα έδειχναν ότι νικούν δια πίστεως; Καθόλου! Αντί να δεχθούν το «σημείον» ότι η βασιλεία του Θεού πλησιάζει, οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου υπεστήριξαν το θνήσκον αυτό «σύστημα πραγμάτων.» Καθώς ο παγκόσμιος πόλεμος εκάλυπτε την Ευρώπη, οι εκκλησίες και των δύο παρατάξεων παρώτρυναν Χριστιανούς να φονεύουν Χριστιανούς, αναλαμβάνοντας έτσι μια φοβερή ενοχή αίματος. Και όταν ετελείωσε ο πόλεμος, οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου προτίμησαν, όχι τον ήδη ενθρονισμένο Βασιλέα, τον Ιησού Χριστό, αλλά ένα ανθρωποποίητο πολιτικό σώμα το οποίο βλάσφημα εχαρακτήρισαν ως «την πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού στη γη.» Επρόκειτο για την Κοινωνία των Εθνών, που εμφανίσθηκε το έτος 1919 με σκοπό, όπως ανεκοινώθη, να περιφρουρήση την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Το Γραφικό βιβλίο της Αποκαλύψεως την περιγράφει ως «θηρίον κόκκινον, γέμον ονομάτων βλασφημίας.»—Αποκ. 17:3.
5 Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, υποστηρίζοντας τον ολοκληρωτικό πόλεμο, και κατόπιν αυτό το ανθρωποποίητο κατασκεύασμα, έδειξαν σαφώς τη θέσι τους—ως μέρος αυτού του κόσμου. Αφ’ ετέρου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, λαμβάνοντας μια ουδέτερη στάσι απέναντι στη διεθνή βία και την πολιτική, κατέδειξαν σταθερά ότι δεν είναι «εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 15:19) Η πίστις μας δεν επιστηρίζεται σε σάρκινο βραχίονα ούτε στις πολεμικές μηχανές των θνητών ανθρώπων. Αλλά η ακατανίκητη πίστις μας αναγνωρίζει ως άρχοντα «τον Θεόν μάλλον παρά . . . τους ανθρώπους.» Και επειδή ‘πειθαρχούμεν εις τον Θεόν’ ως άρχοντα δίνοντας μαρτυρία για τους σκοπούς της Βασιλείας του, δείχνομε έτσι ότι έχομε το πνεύμα του Θεού. (Πράξ. 5:29-32) Έτσι, πράττομε τα έργα για τα οποία μίλησε ο Ιησούς: «Όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει»—κηρύττοντας την εγκαθιδρυμένη βασιλεία σε όλη τη γη.—Ιωάν. 14:12.
6. Πώς το άγιο πνεύμα έγινε έκδηλο από το 1919 και μετά;
6 Αυτό το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά ήταν πολύ έκδηλο στις διεθνείς συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έγιναν στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, Η.Π.Α., το 1919 και 1922. Ενίσχυσε την πίστι του μικρού υπολοίπου των κεχρισμένων Χριστιανών και τους υποκίνησε ν’ απαντήσουν στην πρόσκλησι: «Διαφημίσατε, διαφημίσατε, διαφημίσατε, τον Βασιλέα και τη Βασιλεία του.» Προέβησαν με σθένος στη διακήρυξι των «αγαθών νέων» σε όλη τη γη. Στον καιρό της εκρήξεως του βιαίου δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ο αριθμός τους αυξήθηκε από μερικές χιλιάδες σε 67.000 και πλέον, οι οποίοι εκήρυτταν σε διάφορες χώρες της γης.
Η ΠΙΣΤΙΣ ΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ
7. Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι η πίστις νικά τους διωγμούς;
7 Αυτή η επέκτασις δεν έγινε χωρίς σοβαρούς διωγμούς. Παραδείγματος χάριν, επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά που τηρούσαν ακεραιότητα αρνήθηκαν να λατρεύσουν το Ναζιστικό κράτος, καταδιώχθηκαν και κλείσθηκαν μέσα σε βρωμερά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Επίσης, 635 απ’ αυτούς πέθαναν στις φυλακές. Αλλά η πίστις τους δεν εκάμφθη. Ένας παρατηρητής περιέγραψε τον κάθε Μάρτυρα ως «ένα φρούριο που μπορεί να καταστραφή αλλά ποτέ δεν μπορεί να κυριευθή.» Όπως σχολίασε ένας αυτόπτης μάρτυς για τον ίδιο τον αδελφό του, που πυροβολήθηκε κτηνωδώς από τους φρουρούς των Ναζιστικών Ες-Ες σε μια δημόσια εκτέλεσι: «Όλοι εντυπωσιάσθηκαν από την ηρεμία του και την αταραξία του, σαν ένας που είχε ήδη κερδίσει τη μάχη.»
8. (α) Στη διάρκεια των δύσκολων ετών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πώς άνθησε η Χριστιανική πίστις; (β) Αλλά τι ευλόγησαν και εξύμνησαν οι θρησκευτικοί ηγέτες;
8 Όπως αναφέραμε ήδη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εισήλθαν στα δύσκολα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αριθμώντας 67.000 άτομα, αλλά στο τέλος του πολέμου ήσαν πάνω από 141.000. Οι απαγορεύσεις, οι φυλακίσεις και άλλες δοκιμασίες ακεραιότητος δεν έκαμψαν την πίστι τους. Αλλά οι θρησκείες τον Χριστιανικού κόσμου έδωσαν την ευλογία τους στους διωγμούς και στις σφαγές. Μολονότι το ‘κόκκινο θηρίον’ τους απογοήτευσε ως Κοινωνία των Εθνών, εν τούτοις, οι θρησκευτικοί ηγέτες έσπευσαν να το υποδεχθούν πάλι όταν ανεπήδησε με τη μορφή των Ηνωμένων Εθνών. Έθεσαν τις ελπίδες τους σ’ αυτό! (Αποκ. 17:3-8) Ο αποθανών Πάπας Παύλος ο VI, όταν επισκέφθηκε την έδρα των Η.Ε. στη Νέα Υόρκη το 1965, εξύμνησε αυτόν τον οργανισμό ως «τον μεγαλύτερο απ’ όλους τους διεθνείς οργανισμούς» και «την έσχατη ελπίδα ομονοίας και ειρήνης.»
Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΝΙΚΗ ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
9. (α) Ποια επίκαιρη πληροφορία γνωστοποίησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το 1942; (β) Πώς ο λαός του Θεού τότε προχώρησε προς τη νίκη του;
9 Όταν η σύστασις του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προτάθηκε για πρώτη φορά από τα συμμαχικά έθνη το 1942, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαμαν γνωστό, στη διεθνή τους συνέλευσι του έτους εκείνου, ότι αυτό θα ήταν απλώς μια ανακαίνισις της Κοινωνίας των Εθνών. Έδειξαν από τον Λόγο του Θεού ότι τα Η.Ε. πρέπει τελικά να καταστραφούν, μαζί με όλους τους άλλους πολιτικούς οργανισμούς, στην τελική μάχη του Αρμαγεδδώνος. Ο λαός του Ιεχωβά, περιστοιχιζόμενος από ενδείξεις του ‘εσχάτου καιρού,’ έσπευσε προς τη νίκη του δια πίστεως. (Δαν. 11:35) Ωργανώθηκε η Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς το 1943 και εστάλησαν ιεραπόστολοι ως τα πέρατα της γης. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ενώ στο έτος 1945 υπήρχαν 141.606 διαγγελείς της Βασιλείας που ήσαν δραστήριοι σε χώρες, το 1978 υπήρχαν 2.182.341 που ανέφεραν υπηρεσία σε 205 χώρες. Η δια πίστεως νίκη φαίνεται πολύ καθαρά και ιδιαίτερα στις 40 και πλέον εκείνες χώρες όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπηρετούν σήμερα υπό απαγόρευσι ή άλλους περιορισμούς.
10. Πώς η δοκιμασμένη ποιότης πίστεως έγινε έκδηλη στη Μαλάουι και σε άλλες χώρες υπό περιορισμό;
10 Αξιοσημείωτο μεταξύ των χωρών στις οποίες η δοκιμασία της πίστεως υπήρξε σκληρή, είναι το μικρό Αφρικανικό έθνος της Μαλάουι. Έως το 1962, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απολάμβαναν ταχεία αύξησι στη χώρα εκείνη. Αλλά, κατόπιν, στο έτος 1964, ξέσπασε βίαιος διωγμός. Επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ήθελαν να λατρεύσουν το τοπικό τμήμα του ‘θηρίου του αναβαίνοντος εκ της θαλάσσης’ (Αποκ. 13:1, 4), με το ν’ αγοράσουν δελτία μελών του πολιτικού κόμματος, εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και πολλά άτομα βιάσθηκαν και θανατώθηκαν. Τελικά, οι περισσότεροι εκδιώχθηκαν και από τη χώρα τους. Αλλά η δοκιμασμένη ποιότης της πίστεώς τους, που αποδείχθηκε σαν να πέρασε από φωτιά, υπήρξε αιτία χαράς, όχι μόνο στους ιδίους, αλλά και στους Χριστιανούς αδελφούς τους σ’ όλη τη γη. (1 Πέτρ. 1:7) Σε όλες τις χώρες όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αναγκασμένοι να υπηρετούν κάτω από την επιφάνεια, παρατηρείται η ίδια γνήσια ποιότης πίστεως. Όλοι αυτοί οι Μάρτυρες, και υπάρχουν πάνω από 200.000 απ’ αυτούς σε τέτοιες χώρες, επιτυγχάνουν θαυμάσια στη νίκη τους δια πίστεως.
11. Τι δείχνει ότι πρέπει να εγκαρτερούμε στη νίκη μας δια πίστεως;
11 Εν τούτοις, τι θα λεχθή για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε χώρες όπου η διαβίωσις είναι πιο εύκολη, όπου δεν ζούμε με συνεχή κίνδυνο συλλήψεως, φυλακίσεως ή απωλείας της ζωής; Λυπηρό είναι να λεχθή ότι μερικοί σε τέτοια μέρη δεν προχωρούν τόσο καλά. Σ’ αυτά τα μέρη περιλαμβάνονται πολλές ευημερούσες χώρες, όπου αφθονούν τα δελεάσματα για απολαύσεις και ανηθικότητα. Κανείς δεν πρέπει να λησμονή αυτό το γεγονός: Πρέπει να εγκαρτερούμε στη νίκη μας δια πίστεως ώσπου ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων, είτε δια του θανάτου είτε δι’ επιβιώσεως από τη ‘μεγάλη θλίψι.’
12. Στα λόγια ποιας προφητείας του Ιησού πρέπει να δώσωμε άμεση προσοχή σήμερα, και γιατί;
12 Πόσο επείγει το να έχουν όλοι αυτή τη σαφή κατανόησι! Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις από κάθε πλευρά ότι ο κόσμος κλονίζεται στο χείλος της καταστροφής. Οι ‘έσχατες ημέρες’ έφθασαν σχεδόν στο τέλος τους. Γι’ αυτό, τα τελευταία λόγια της προφητείας του Ιησού για το τέλος του συστήματος πραγμάτων, πρέπει ν’ αντηχούν με καταπληκτική σαφήνεια σε όλον τον λαό του Ιεχωβά σήμερα: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.
Ο ‘ΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ’ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ
13. Γιατί είναι επιτακτικό να εξακολουθήσωμε ν’ αναμένωμε την κρίσι του Ιεχωβά;
13 Μολονότι η ‘μεγάλη θλίψις’ μπορεί να μην έχη έλθει τόσο γρήγορα όσο ανέμεναν πολλοί από μας, αυτό δεν αποτελεί αιτία αποθαρρύνσεως. Ο Θεός δεν αλλάζει. (Μαλ. 3:6) Ούτε άλλαξαν οι μεγαλειώδεις σκοποί του. Ο Ιεχωβά λέγει τα εξής σχετικά με τα «αγαθά νέα» που διακηρύττομε: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» (Ησ. 55:11) Ο καιρός εκτελέσεως κρίσεως από τον Θεό δεν μετατοπίσθηκε. Πλησιάζει περισσότερο κάθε μέρα. Ας ενθυμούμεθα, λοιπόν, τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 30:18 (ΜΝΚ): «Ο Ιεχωβά είναι Θεός κρίσεως· μακάριοι πάντες οι προσμένοντες αυτόν.»
14. (α) Τι είδους εμπιστοσύνη πρέπει να έχωμε για να πούμε κι εμείς τα λόγια του Ιησού του Ναυή; (β) Τι ενθάρρυνσι μπορούμε να βρούμε στην προφητεία τον Αββακούμ;
14 Εκείνο που μας βοηθεί να νικήσωμε δια πίστεως δεν είναι η εξάρτησίς μας από κάποια χρονική περίοδο, αλλά η ολοκάρδια εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά ως τον Θεό ο οποίος είναι «αψευδής.» (Τίτον 1:2) Αυτή η εμπιστοσύνη θα μας φέρη τελικά στο σημείο όπου, όπως ο αρχαίος Ιησούς του Ναυή, θα μπορέσωμε να πούμε σ’ εκείνους που είναι μαζί μας σ’ αυτή τη νίκη δια πίστεως: «Σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ είς εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ είς εξ αυτών διέπεσεν.» (Ιησ. Ναυή 23:14, ΜΝΚ· 21:45) Μπορούμε να έχωμε πλήρη εμπιστοσύνη στα λόγια του Αββακούμ ότι «η όρασις μένει έτι εις ωρισμένον καιρόν, αλλ’ εις το τέλος θέλει λαλήσει.» Είθε κι εμείς να ποθούμε αυτή την όρασι ώσπου να ολοκληρωθή η νίκη μας! Η προφητεία μάς διαβεβαιώνει: «Δεν θέλει ψευσθή· αν και αργοπορή, πρόσμεινον αυτήν· διότι βεβαίως θέλει έλθει, δεν θέλει βραδύνει.»—Αββακ. 2:3.
‘Ο ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΒΡΑΔΥΝΕΙ’
15. (α) Γιατί μπορεί να λεχθή ότι «δεν βραδύνει ο Ιεχωβά»; (β) Πώς έρχεται τελικά η ημέρα του;
15 Έχουν περάσει χίλια εννεακόσια χρόνια από την εποχή των αποστόλων. Αλλά ενώπιον του Θεού αυτό το διάστημα είναι βραχύτερο από δύο μέρες. Είναι όπως ακριβώς το διετύπωσε ο απόστολος Πέτρος: «Εν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά Ιεχωβά μία ημέρα είναι ως χίλια έτη και χίλια έτη ως ημέρα μία. Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, άλλα μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινες, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν. Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Ιεχωβά ως κλέπτης.»—2 Πέτρ. 3:8-10, ΜΝΚ.
16. Γιατί δεν ήλθε ακόμη η ημέρα του Ιεχωβά κι έτσι πώς πρέπει ν’ αντιδράσωμε εμείς σ’ αυτή την κατάστασι;
16 Έτσι, λοιπόν, τι κι αν η ημέρα του Ιεχωβά έλθη μετά από λίγα μόνο κτυπήματα του δικού του μετρητού του χρόνου; Δεν χαιρόμεθα που αυτό βοήθησε εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη «πρόβατά» του να συναχθούν; Ενώ το ωρολόγιον του χρόνου συνεχώς κτυπά, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που ήσαν άλλοτε Καθολικοί στις νότιες χώρες της Ευρώπης συνάγονται υπέρ της Βασιλείας, εκατοντάδες άτομα σε μεμονωμένα νησιά εγκαταλείπουν την ειδωλολατρία τους και χιλιάδες Ασιάτες ελευθερώνονται από τις δεισιδαιμονίες της Ανατολής για ν’ ασπασθούν το «ευαγγέλιον.» Ο λόγος για τον οποίον η ημέρα του Ιεχωβά, που έρχεται ως κλέπτης, δεν ήλθε ακόμη είναι ότι αυτός έχει για μας έργο να κάνωμε στη σύναξι των ‘άλλων προβάτων.’ Ο Ιεχωβά δεν βραδύνει. Ας μη βραδύνωμε, λοιπόν, ούτε μεις να επωφεληθούμε από κάθε ευκαιρία για να μετάσχωμε πλήρως στο έργο Του.
17. (α) Ποια επίκαιρη συμβουλή δίνει ο Πέτρος γι’ αυτή την ημέρα; (β) Τι διακρίνει τον λαό του Ιεχωβά, και πώς δείχνουν την πίστι τους;
17 Ο απόστολος Πέτρος συμβουλεύει τα εξής: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς. Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην.» (1 Πέτρ. 4:7, 8) Καθώς αυτό το πονηρό «σύστημα πραγμάτων» πλησιάζει στην τελευταία του προσπάθεια να καταστρέψη τον λαό του Θεού, είναι αληθινά ανάγκη να μένωμε ατάραχοι, άγρυπνοι και να προσευχώμεθα, πεπεισμένοι για τη νίκη μας δια πίστεως. Πρέπει να είμεθα ενωμένοι με ένθερμη αγάπη, που είναι το κατ’ εξοχήν διακριτικό γνώρισμα του λαού του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη. Πότε, σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, υπήρξε ένας λαός όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα; Είναι η μόνη αδελφότης που έχει εισχωρήσει στις πιο μακρυνές γωνίες της οικουμένης. Ποια δύναμις, εκτός από το πνεύμα του Ιεχωβά, θα μπορούσε να ενώση δύο εκατομμύρια «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών» σε μια τόσο θαυμαστή ενότητα πίστεως, σκοπού και δράσεως; Μαζί, έχομε κερδίσει τη νίκη δια πίστεως, και μαζί δείχνομε αυτή την πίστι δίνοντας μαρτυρία για τη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Υιού του.—Αποκ. 7:9.
ΚΑΘΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
18, 19. (α) Στις ημέρες των αποστόλων, πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα σ’ εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας; (β) Ποιο θλιβερό σφάλμα μπορεί να έκαναν μερικοί;
18 Ο λαός του Ιεχωβά σήμερα μοιάζει μ’ εκείνους τους πιστούς Χριστιανούς που ανέμεναν πρόθυμα την αρχική εκπλήρωσι του ‘σημείου’ στην Ιερουσαλήμ στις ημέρες των αποστόλων. Ήσαν άγρυπνοι να διακρίνουν την έλευσι του ‘βδελύγματος’ που θα ίστατο «εν τω τόπω τω αγίω.» Τελικά, αυτό έγινε. Ο Ρωμαϊκός στρατός επετέθη και εισχώρησε έως το δυτικό τείχος της περιοχής του ναού. Τι έπρεπε να κάνουν τώρα οι Χριστιανοί; Ο Ιησούς είχε πει: «Ας φεύγωσιν επί τα όρη.» Όταν ο στρατός απροσδόκητα αποσύρθηκε, οι Χριστιανοί εκείνοι επωφελήθηκαν από την ευκαιρία. Έφυγαν. Πήγαν στα όρη της Περαίας. Αλλά σώθηκαν τότε; Είχε ολοκληρωθή η νίκη τους δια πίστεως; Όχι, όχι ακόμη.—Ματθ. 24:15, 16.
19 Οι Χριστιανοί εκείνοι με ζήλο ανέμεναν το επόμενο γεγονός—την εκτέλεσι κρίσεως του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ανέμεναν ένα έτος. Τίποτε δεν έγινε. Δύο έτη, τίποτε δεν έγινε. Τρία έτη και ακόμη τίποτε δεν έγινε. Μερικοί απ’ εκείνους τους Χριστιανούς απέκαμαν ν’ αναμένουν. Μπορεί να είπαν, ‘Ας πάμε πίσω στην πόλι, ας βρούμε μια εργασία και ας αρχίσωμε μια άνετη ζωή.’ Τι θλιβερό σφάλμα θα ήταν αυτό!
20. Πώς η πίστις τότε απεργάσθηκε σωτηρία;
20 Διότι ξαφνικά, στο τέταρτο έτος, οι Ρωμαϊκές στρατιές επανήλθαν. Η πόλις και ο ναός της καταστράφηκαν εντελώς, δεν έμεινε λίθος επί λίθον. Έγινε ακριβώς όπως είχε προφητεύσει ο Ιησούς. (Λουκ. 19:41-44· 21:20-24) Αλλά ο λαός του Θεού έξω από την Ιουδαία ήταν δραστήριος και άγρυπνος. Πρόσμεναν τον Ιεχωβά. Η πίστις τους απεργάσθηκε τη σωτηρία τους.
21. Ποια αξιοσημείωτη εκπλήρωσις Βιβλικής προφητείας έλαβε χώρα από το 1945;
21 Σήμερα, βρισκόμεθα και μεις σε μια παρόμοια κατάστασι. Ο Χριστιανικός κόσμος είναι το σύγχρονο αντίστοιχο της αρχαίας απίστου πόλεως Ιερουσαλήμ. Το «βδέλυγμα» της προφητείας του Ιησού, όπως δείχνει καθαρά η Αγία Γραφή, είναι η σημερινή οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών. Είναι το ίδιο με το «κόκκινον θηρίον» της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο 17. Όταν αυτό το «θηρίον» αναδύθηκε από την άβυσσο στο έτος 1945, η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, η «Βαβυλών η Μεγάλη,» της οποίας ο Χριστιανικός κόσμος αποτελεί το κυριώτερο μέρος, μπόρεσε να το ιππεύση και ν’ ασκή εξουσία.
22. Ποια αλλαγή καταστάσεως παρατηρείται τώρα στα Η.Ε., και τι δείχνει αυτό;
22 Εν τούτοις, σήμερα η κατάστασις διαφέρει. Τα έθνη που θεωρούν τη θρησκεία ως «το όπιον του λαού» έχουν αποκτήσει δύναμι στα Η.Ε. Στέκουν σαν μια πραγματική απειλή στην επικράτεια της λειτουργίας των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου και, στην πραγματικότητα, σαν απειλή κάθε θρησκείας. Πολύ σύντομα μπορούμε ν’ αναμένωμε να δούμε τα «δέκα κέρατα» του θηρίου να στρέφωνται εναντίον της παγκοσμίου θρησκείας, ερημώνοντας ακόμη και τη θρησκευτική επικράτεια του Χριστιανικού κόσμου. Η ‘μεγάλη θλίψις’ θα έχη τότε αρχίσει και θα φθάση γρήγορα στο αποκορύφωμά της, στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκ. 17:12-18· 19:19-21.
23. (α) Βλέποντας την κρίσιμη κατάστασι στη γη, τι πρέπει να κάνωμε τώρα; (β) Πώς μπορείτε σεις να επιτύχετε ως νικητής του κόσμου δια πίστεως;
23 Τι πρέπει να κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βλέποντας αυτή την κρίσιμη κατάστασι στη γη; Πρέπει να φροντίσωμε ώστε η φυγή μας προς το προστατευτικό «όρος» της βασιλείας του Θεού να είναι πλήρης. Πρέπει να είμεθα ακλόνητοι, επιδιώκοντας τη νίκη δια πίστεως. Πρέπει να είμεθα αποφασισμένοι να νικήσωμε δια του Θεού μας που μας αγαπά. Ενόσω είναι καιρός ακόμη, πρέπει να εξακολουθήσωμε να μετέχωμε με ζήλο στην κήρυξι τούτου του ευαγγελίου της Βασιλείας σε όλη τη γη και στη μαθήτευσι. Θα συνεχίσετε, με όλους τους ανά τον κόσμο Μάρτυρες του Ιεχωβά, να «στέκεσθε εις εν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου»; (Φιλιπ. 1:27) Θα μεγαλύνετε έτσι το όνομα του Ιεχωβά και τη βασιλεία του Υιού του, Ιησού Χριστού; Ενεργώντας έτσι, μπορείτε και σεις να επιτύχετε με ένδοξο τρόπο ως νικητές του κόσμου δια πίστεως.
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Προσέχετε να μη βαρυνθούν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης