Πώς ο Ιεχωβά Καθοδηγεί τον Λαό Του
«Διότι ούτος ο Θεός είναι ο Θεός ημών εις τον αιώνα τον αιώνος· αυτός θέλει οδηγεί ημάς μέχρι θανάτου.»—Ψαλμ. 48:14.
1. Πώς δείχνει η Αγία Γραφή ότι ο Ιεχωβά καθοδηγεί εκείνους που τον αγαπούν;
ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους αιώνες, ο Ιεχωβά καθοδηγεί εκείνους που τον αγαπούν και θέλουν να τον υπηρετούν. Ο ψαλμωδός ήταν ένας απ’ αυτούς, διότι εζήτησε από τον Θεό: «Εξαπόστειλον το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά ας με οδηγώσιν.» (Ψαλμ. 43:3) Ο προφήτης Δανιήλ εγνώριζε ότι «είναι Θεός εν τω ουρανώ, όστις αποκαλύπτει μυστήρια,» και προείπε ότι στην εποχή μας, σ’ αυτό τον ‘έσχατο καιρό,’ «η [αληθής] γνώσις θέλει πληθυνθή.» (Δαν. 2:28· 12:4) Ο Ησαΐας, επίσης, προείπε ότι σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες,’ η αληθινή λατρεία επρόκειτο να «στηριχθή» και ότι ο Ιεχωβά θα καθωδηγούσε τον λαό του: «Και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού.» Η πρόσκλησις, λοιπόν, που απευθύνεται στους ανθρώπους σήμερα είναι αυτή: «Έλθετε και ας περιπατήσωμεν εν τω φωτί του Κυρίου.»—Ησ. 2:2-5.
2. Τι λαμβάνει υπ’ όψιν ο Ιεχωβά όταν καθοδηγή τον λαό του στις αλήθειές του;
2 Πώς ακριβώς ο Ιεχωβά καθοδηγεί τον λαό του στις αλήθειές του; Εν πρώτοις, λαμβάνει υπ’ όψιν το ότι δημιούργησε τους ανθρώπους με μια ελεύθερη θέλησι. Έτσι, ο απόστολος Παύλος έλαβε υπ’ όψι του την ‘εκούσια’ η ‘ελεύθερη θέλησι’ του Φιλήμονος. (Φιλήμ. 14) Εφόσον ο Θεός δημιούργησε αυτή την ελεύθερη θέλησι, δεν την εξουδετερώνει αναγκάζοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν τις αλήθειές του ή να ενεργούν μ’ έναν ωρισμένο τρόπο, σαν ‘ρομπότ.’ Στη διάρκεια, λοιπόν, της Χριστιανικής αυτής εποχής κάνει στοργικά έκκλησι στους ειλικρινείς ανθρώπους να έλθουν και να συνταυτισθούν με την επιδοκιμασμένη οργάνωσί του και, κατόπιν, τους καθοδηγεί με κατάλληλο τρόπο μέσω του αγίου πνεύματος, του θεοπνεύστου Λόγου του και της επιγείου οργανώσεώς του, που σκοπό έχει την εξάπλωσι της αληθείας.
3. Τι είναι ιδιαίτερα ουσιώδες να έχωμε υπ’ όψιν σχετικά με το πώς ο Ιεχωβά καθοδηγεί τον λαό του;
3 Ένα άλλο ζήτημα που σχετίζεται με το πώς καθοδηγεί ο Θεός τον λαό του, είναι το ότι ο Θεός δίνει την κατανόησι των αληθειών του στον ωρισμένο του καιρό, και με τον ωρισμένο του τρόπο. (Δαν. 12:9) Επίσης, ο Ιεχωβά οδηγεί τον λαό του προοδευτικά στην αλήθεια. Έχοντας δημιουργήσει την ανθρώπινη διάνοια, ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι η πολύ λίγη πνευματική ‘τροφή’ δεν θα διατηρήση κατάλληλα τη διάνοια, αλλά και η πάρα πολλή ‘τροφή’ δια μιας μπορεί να υπερβή την ικανότητα του ανθρώπου να την απορροφήση. Στο εδάφιο Ιωάννης 16:12 ο Ιησούς είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά.» Παραδείγματος χάριν: όταν ένα άτομο, μετά από μακρά περίοδο περιορισμού σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο, βγη έξω, καλύτερο είναι να εκτίθεται βαθμιαίως στο φως. Το πάρα πολύ φως σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να είναι συγκλονιστικό, ίσως και επιζήμιο. Όμοια είναι η ανάγκη προοδευτικής διαφωτίσεως με τις αλήθειες του Θεού. Ταιριάζει μ’ αυτό που είπε ο σοφός άνδρας: «Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.»—Παρ. 4:18.
4. (α) Τι έδειξε ο Ιησούς ως προς την ανάγκη προοδευτικής διασαφηνίσεως της αληθείας; (β) Επειδή οι αλήθειες του Ιεχωβά διασαφηνίζονται βαθμιαίως, τι πρέπει να είναι πρόθυμοι να κάνουν οι δούλοι του;
4 Ο Ιησούς εγνώριζε καλά ότι η οδός του Ιεχωβά ήταν να διασαφηνίζη τις αλήθειές του προοδευτικά. Είπε στους αποστόλους του ότι αργότερα το άγιο πνεύμα του Θεού θα τους καθωδηγούσε σε όλη την αλήθεια. (Ιωάν. 16:12, 13) Και επειδή οι προηγουμένως διακρατούμενες αλήθειες θα διεσαφηνίζοντο προοδευτικά, θα υπήρχε η αντίστοιχη ανάγκη να διορθώνουν οι δούλοι του Θεού και να διαρρυθμίζουν την άποψί τους για τα διάφορα Γραφικά ζητήματα με το πέρασμα του χρόνου.
ΚΑΘΟΔΗΓΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
5, 6. Σχετικά με τη βασιλεία του Θεού, τι δείχνει ότι οι μαθητές του Ιησού είχαν εσφαλμένες απόψεις;
5 Ο Ιεχωβά, καθοδηγώντας τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος, δεν τους διεσαφήνισε δια μιας όλες τις αλήθειες που σχετίζοντο με τους σκοπούς του. Ως παράδειγμα, εξετάστε την κεντρική δοξασία της Αγίας Γραφής, τη βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται: «Ελθέτω η βασιλεία σου.» (Ματθ. 6:10) Τους παρώτρυνε: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού.» (Ματθ. 6:33) Αλλά μήπως οι ακόλουθοί του στη διάρκεια εκείνων των ετών που ήταν ο Ιησούς στη γη, κατάλαβαν όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με την κυβέρνησι της Βασιλείας; Μπορούσαν επακριβώς ν’ απαντήσουν σε ερωτήματα σχετικά μ’ αυτήν, όπως, λόγου χάριν: Τι είναι η βασιλεία του Θεού; Ποιος θα βασιλεύη σ’ αυτήν, και πόσοι θα είναι εκεί; Πότε θα έλθη; Τι θα κάνη αυτή για τη γη και τους ανθρώπους;
6 Το γεγονός ότι εκείνοι που μιλούσαν με τον Ιησού δεν είχαν όλες αυτές τις γνώσεις, φαίνεται από την ερώτησι που του έκαναν μετά την ανάστασί του: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» (Πράξ. 1:6) Ο Ιησούς, αντί ν’ απαντήση μιλώντας τους για κάθε άποψι της κυβερνήσεως της Βασιλείας, εδήλωσε τα εξής: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία.» (Πράξ. 1:7) Γιατί ο Ιησούς χειρίσθηκε έτσι το ζήτημα; Διότι οι μαθητές του είχαν βαθιά ριζωμένες αλλά εσφαλμένες απόψεις για τη Βασιλεία. Πίστευαν ότι η Βασιλεία θα ήταν μια επίγεια κυβέρνησις που θ’ απετίναζε τη Ρωμαϊκή κυριαρχία. Αλλά η αλήθεια ήταν ότι η Βασιλεία θα ήταν ουράνια, και ότι εκείνοι που θα εξελέγοντο να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό θα ελαμβάνοντο από τη γη στον ουρανό. (Αποκ. 5:9, 10· 14:3· 20:4) Επίσης, η ερώτησίς τους δείχνει ότι ανέμεναν την ίδρυσι της Βασιλείας αμέσως. Αλλά δεν θα συνέβαινε αυτό· διότι, αντιθέτως, θα περνούσαν πολλοί αιώνες έως τότε.
7. (α) Παρά τις εσφαλμένες απόψεις τους για τη Βασιλεία, ποια ήταν η στάσις του Ιησού απέναντι εκείνων των μαθητών; (β) Κατανοούμε εμείς κάθετι σχετικά με την κυβέρνησι της βασιλείας του Θεού;
7 Μολονότι οι μαθητές του Ιησού είχαν εσφαλμένες απόψεις, ο Ιησούς δεν τους κατεδίκασε ούτε τους απέρριψε. Εγνώριζε ότι η απόκτησις κατανοήσεως για τις αλήθειες του Θεού θα γινόταν βαθμιαίως, και ότι το άγιο πνεύμα θα καθοδηγούσε προοδευτικά τους ακολούθους του για να λάβουν σαφή κατανόησι στον ωρισμένο καιρό. Τελικά, θα ελάμβαναν πλήρη γνώσι σχετικά με την κυβέρνησι της Βασιλείας. Αλλά, στο μεταξύ, ο Ιησούς ενετύπωσε στο νου εκείνων των πρώτων ακολούθων του, βαθύ ενδιαφέρον και ζήλο για την εκζήτησι της Βασιλείας πρώτον, και προθυμία να κάνουν διαρρυθμίσεις στις απόψεις τους γι’ αυτήν. Μολονότι, λοιπόν, είχαν περιωρισμένη ακριβή γνώσι σχετικά με τις αλήθειες της Βασιλείας, εκείνα που εγνώριζαν τους κατέστησαν ικανούς, καθώς ανέμεναν, ‘να έχουν συνεχώς στη διάνοιά τους την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά.’ (2 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ) Σήμερα, η γνώσις μας για την κυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού, σχετικά με το τι είναι και τι θα επιτελέση, είναι πολύ πιο προχωρημένη, αλλά δεν είναι ακόμη εντελώς πλήρης.
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ
8. Ποιο πρόβλημα υπήρχε σχετικά με τους Εθνικούς, και μήπως αυτό ανέκυψε την Πεντηκοστή;
8 Άλλο ένα ζήτημα που δείχνει πώς η κατανόησις της αληθείας του Θεού είναι προοδευτική, είχε σχέσι με το πώς οι μη Ιουδαίοι, ή Εθνικοί, προσήλυτοι, από το έτος 36 μ.Χ. και εμπρός, εθεωρούντο από μερικούς Ιουδαίους προσηλύτους στη Χριστιανοσύνη. Παραδείγματος χάριν, έπρεπε αυτοί να περιτέμνωνται, όπως και οι φυσικοί Ιουδαίοι; Μήπως ανέκυψε το ζήτημα αυτό στο έτος 33 μ.Χ., όταν το άγιο πνεύμα του Θεού εξεχύθη την Πεντηκοστή; (Πράξ. 2:1-4) Όχι, διότι ενώ η έκχυσις του πνεύματος έδειχνε ότι ο Θεός ήταν μ’ εκείνους τους μαθητές και θα τους καθοδηγούσε από τότε, δεν τους έδωσε θαυματουργικά γνώσι για κάθε λεπτομέρεια των αληθειών του Θεού. Αυτό μπορεί να παρατηρηθή από το γεγονός ότι το ζήτημα της περιτομής εξετέθη σε διαταγές καθωρισμένες από τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους που ήσαν στην Ιερουσαλήμ μόνο 16 χρόνια μετά την Πεντηκοστή, το έτος 49 μ.Χ.—Πράξ. 16:4.
9-11. (α) Μετά από χρόνια, στη διάρκεια των οποίων ακολούθησαν την καθοδηγία του Ιεχωβά, γιατί οι δούλοι του Ιεχωβά ήσαν σε καλύτερη θέσι να χειρισθούν το πρόβλημα της περιτομής; (β) Πώς η όρασις που δόθηκε στον Πέτρο συνέβαλε στη ρύθμισι της κατάλληλης κατανοήσεως της αληθείας;
9 Στη διάρκεια όλων εκείνων των ετών, ο Ιεχωβά επέτρεπε στον λαό του να λαμβάνη πείρα του τρόπου με τον οποίον πραγματικά επολιτεύετο με τους Εθνικούς. Μ’ αυτό τον τρόπο, έγινε βαθύτερη η εκτίμησις και η κατανόησις του ζητήματος εκ μέρους τους. Όταν, λοιπόν, ανέκυψε ένα ζήτημα που απαιτούσε αποφασιστική ενέργεια, οι δούλοι του ήσαν καλά καταρτισμένοι για να το χειρισθούν με σύνεσι και οξύνοια. Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, τη διαρρύθμισι που έπρεπε να κάνη ο Πέτρος στην άποψί του. Τρία χρόνια και πλέον μετά την Πεντηκοστή, ο απόστολος Πέτρος καθοδηγήθηκε από το άγιο πνεύμα να διορθώση την άποψί του για τους Εθνικούς, τους οποίους θεωρούσε βέβηλους, ακάθαρτους.
10 Σε μια όρασι, ελέχθη στον Πέτρο να φάγη τροφές που εθεωρούντο ακάθαρτες κατά τον Μωσαϊκό νόμο. Όταν απήντησε έκπληκτος ότι δεν είχε φάγει τέτοιες τροφές, μια φωνή από τον ουρανό του είπε ότι εκείνα που ο Θεός καθάρισε δεν πρέπει πια να θεωρούνται ακάθαρτα. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήλθαν αγγελιαφόροι από τον εθνικό Κορνήλιο. Ο Κορνήλιος τους είχε αποστείλει για να παρακαλέσουν τον Πέτρο να έλθη στον οίκο του και να του μιλήση για τους σκοπούς του Θεού. Ο Πέτρος μόλις είχε εκφράσει την αποστροφή του για τη βρώσι ακαθάρτων τροφών, και τώρα του εζητείτο να πάη στον οίκο ενός Εθνικού, τον οποίον επίσης θεωρούσε ακάθαρτο! Τι έπρεπε να κάνη; Το άγιο πνεύμα κατηύθυνε την απάντησι: «Σηκωθείς λοιπόν κατάβηθι και ύπαγε μετ’ αυτών, μηδόλως διστάζων, διότι εγώ απέστειλα αυτούς.»—Πράξ. 10:9-20.
11 Ο Πέτρος κατάλαβε το σημείο. Η όρασις που έδειχνε ότι ο Ιεχωβά καθάρισε κάτι το οποίο άλλοτε εθεωρείτο ακάθαρτο, δεν εσχετίζετο απλώς με τροφή αλλά, κάτι πιο σπουδαίο, εσχετίζετο με τη στάσι του Πέτρου απέναντι των Εθνικών. Ο Πέτρος, δείχνοντας ότι κατάλαβε το ζήτημα, είπε αργότερα στον Κορνήλιο και στους συγγενείς του: «Όθεν και προσκληθείς ήλθον χωρίς αντιλογίας.» Κατόπιν το άγιο πνεύμα εξεχύθη σ’ εκείνον τον Εθνικόν οίκο, και όλοι βαπτίσθηκαν. Το άγιο πνεύμα έδειξε ότι ο Θεός τώρα ευνοούσε τους Εθνικούς χωρίς να είναι περιτετμημένοι.—Πράξ. 10:21-48.
12. (α) Ποιο άλλο πρόβλημα ανέκυψε σχετικά με τους Εθνικούς, και πότε; (β) Πάνω σε ποια βάσι μπορούσε το κεντρικό σώμα να δώση μια αποφασιστική απάντησι;
12 Εν τούτοις, μήπως αυτό ικανοποίησε όλους τους εκχριστιανισμένους Ιουδαίους σχετικά με τους Εθνικούς; Όχι, διότι πέρασαν άλλα 13 χρόνια, και ανέκυψε ένα ζήτημα από μερικούς περιτετμημένους Ιουδαίους που ήλθαν στην Αντιόχεια της Συρίας, σχετικά με το αν οι Εθνικοί έπρεπε να περιτέμνωνται. (Πράξ. 15:1, 2) Στο έτος 49 μ.Χ., λοιπόν, συνεκλήθη μια σύσκεψις με το κεντρικό σώμα των αποστόλων και με τους άλλους πρεσβυτέρους της Ιερουσαλήμ. Σ’ εκείνη τη συνάθροισι, ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Βαρνάβας αφηγήθηκαν τι είχε επιτελέσει ο Θεός μεταξύ των απεριτμήτων Εθνικών, στους οποίους είχαν κηρύξει. Αφού εξήτασαν πώς ο Ιεχωβά είχε πραγματικά πολιτευθή μ’ αυτούς τους Εθνικούς επί πολλά χρόνια, ομόφωνα επιβεβαίωσαν τη μαρτυρία των Αγίων Γραφών, ενισχύοντας την αλήθεια ότι οι Εθνικοί δεν έπρεπε να περιτέμνωνται.
13. Πώς μερικοί έδειξαν έλλειψι κατανοήσεως για τον τρόπο με τον οποίον καθοδηγεί ο Ιεχωβά τον λαό του, και πιθανώς με ποια αποτελέσματα;
13 Αλλά δεν ήσαν πρόθυμοι όλοι οι ακόλουθοι του Χριστού να διορθώσουν τις πεπαλαιωμένες πια απόψεις τους. Μερικοί εξέλαβαν τις διευκρινίσεις ως δικαιολογία για να εγκαταλείψουν την αλήθεια, αντί να τις θεωρήσουν ενδείξεις του προοδευτικού τρόπου με τον οποίο καθωδηγούσε ο Ιεχωβά τον λαό του. Παραδείγματος χάριν, όταν ο Ιησούς εισήγαγε το παράδειγμα σχετικά με τη συμβολική βρώσι της σαρκός του και την πόσι του αίματος του, η Βιβλική αφήγησις λέγει ότι, «πολλοί των μαθητών αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω και δεν περιεπάτουν πλέον μετ’ αυτού.» (Ιωάν. 6:53-66) Τι μυωπική άποψις ήταν αυτή! Τι έλλειψις κατανοήσεως ως προς το πώς οδηγεί ο Ιεχωβά τον λαό του! Μετά από τριάντα οχτώ χρόνια, πιθανώς μερικοί απ’ αυτούς πλήρωσαν ένα βαρύ τίμημα, όπως εκείνοι που είχαν παύσει να συμβαδίζουν με την αυξανόμενη κατανόησι της αληθείας και απέρριψαν ίσως χωρίς αμφιβολία τις οδηγίες του Ιησού να φύγουν από την Ιερουσαλήμ προτού καταστραφή. Αυτό τους στοίχισε τη ζωή τους, ενώ εκείνοι που εξακολούθησαν ν’ αφήνουν τον Ιεχωβά να τους καθοδηγή, έφυγαν και σώθηκαν.—Λουκ. 21:20-24.
ΚΑΘΟΔΗΓΙΑ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
14. Σε τι βαθμό διορθώθηκε η άποψίς μας σχετικά με βασικές αλήθειες στη διάρκεια του περασμένου αιώνος;
14 Όταν παρατηρούμε αυτά που δημοσιεύθηκαν από την οργάνωσι του Ιεχωβά μέσω των σελίδων της Σκοπιάς και άλλων εντύπων τον περασμένο αιώνα, βρίσκομε υγιά πνευματική τροφή σε αφθονία. Στις αρχές αυτής της περιόδου, διασαφηνίσθηκαν βασικές Βιβλικές αλήθειες, και παραμένουν σαφείς μέχρι σήμερα. Η άποψίς μας για τον άδη, την τριάδα, το καθαρτήριο, την ψυχή, το πού είναι οι νεκροί, το αντίλυτρο, την ανάστασι, τον προορισμό της γης, τη Βασιλεία και άλλες κεντρικές δοξασίες, υπέστη πολύ μικρή αλλαγή στη διάρκεια των 100 ετών. Η αλήθεια πάντοτε υπήρξε αλήθεια, μολονότι η κατανόησίς μας γι’ αυτήν απαίτησε διαρρυθμίσεις κατά καιρούς.—Παράβαλε με Ιωάννην 16:13.
15. Υπήρξε καμμιά ανάγκη για τους σημερινούς δούλους του Ιεχωβά να κάνουν διαρρυθμίσεις στις απόψεις τους;
15 Ο Ιεχωβά εξακολούθησε να καθοδηγή τον λαό του βήμα προς βήμα για πληρέστερη κατανόησι των αληθειών του, και τούτο στον δικό του καιρό και με τον δικό του τρόπο. Ένεκα τούτου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από την αρχή της ιστορίας τους στον περασμένο αιώνα, κατενόησαν ότι έπρεπε να είναι πρόθυμοι να τροποποιήσουν και να διορθώσουν τις απόψεις τους σχετικά με δοξασίες, συνήθειες και οργανωτική διαδικασία, όταν έγινε φανερό ότι το πνεύμα του Ιεχωβά τους κατηύθυνε προς αυτές τις διαρρυθμίσεις. Όπως παραδέχθηκε ο Μπράιαν Ουίλσον στο περιοδικό Νέα Κοινωνία, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά «πάντοτε ισχυρίζοντο ότι η συνεχής μελέτη της Βίβλου θα μπορούσε να οδηγήση σε πληρέστερη γνώσι, και σε προγενέστερες περιπτώσεις έγιναν παραδεκτά λάθη στην ερμηνεία προφητειών.»
16. (α) Γιατί η Βιβλική προφητεία είναι ένας τομεύς που απαιτεί ιδιαίτερη προθυμία για προσαρμογή απόψεων; (β) Πώς οι δούλοι του Ιεχωβά ανταποκρίθηκαν στις πληροφορίες για τις ‘έσχατες ημέρες,’ και πώς υποστηρίχθηκαν;
16 Ίσως το μέρος στο οποίο απαιτείται περισσότερο από κάθε άλλο προθυμία για διαρρύθμισι, είναι ο τομέας των Βιβλικών προφητειών. Οι περισσότερες προφητείες δίδονται μόνο με μια γενική περιγραφή. Επομένως, απαιτείται πίστις για την αναμονή της επεξεργασίας των λεπτομερειών. (Εβρ. 11:1) Ένα παράδειγμα τούτου σχετίζεται με τις προφητείες της Αγίας Γραφής που τονίζουν ότι το παρόν πονηρό σύστημα κάτω από τον Σατανά θα καταστραφή και θ’ αντικατασταθή από «νέους ουρανούς και νέαν γην.» (2 Πέτρ. 3:13) Εντούτοις, αρκετές απόψεις του ολικού ‘σημείου’ του επικειμένου τέλους δίδονται μέσα στην Αγία Γραφή για να επισημάνουν σαφώς τον παρόντα καιρό ως τις ‘έσχατες ημέρες,’ τον ‘έσχατο καιρό.’ (2 Τιμ. 3:1· Δαν. 12:4) Αυτό υπεκίνησε τους δούλους του Θεού να εντείνουν το έργο της εκπληρώσεως των λόγων του Ιησού: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Επέτυχαν στην εκτέλεσι αυτών των λόγων και στην επιβίωσί τους ως οργανώσεως, καθώς και στην πνευματική ευημερία τους παρά τους τεραστίους διωγμούς, όπως και στην ανάληψι και την επίδειξι της νέας προσωπικότητας σ’ αυτόν τον εκπεσμένο κόσμο. Όλ’ αυτά αποτελούν μαρτυρία του γεγονότος ότι ο Ιεχωβά πράγματι τους υπεστήριζε.—Ησ. 54:17.
17. Μήπως η μη εκπλήρωσις των προώρων προσδοκιών μας σημαίνει ότι ο Ιεχωβά άλλαξε τους σκοπούς του;
17 Εν τούτοις, στη διάρκεια αυτών των ‘εσχάτων ημερών,’ μήπως διετηρούντο από πριν εσφαλμένες απόψεις για το τέλος ή τη συντέλεια αυτού του συστήματος, από μερικούς δούλους του Ιεχωβά; Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Μερικές απ’ αυτές τις απόψεις περιλαμβάνουν το μήκος του χρόνου που θα χρειαζόταν ώσπου να έλθη το τέλος. Από ζήλο και ενθουσιασμό για τη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά, του Λόγου του και των σκοπών του, και από επιθυμία για το νέο σύστημα, μερικοί από τους δούλους του είχαν κατά καιρούς πρόωρες προσδοκίες. Αυτό ομοιάζει με την άποψι που είχαν οι μαθητές του Ιησού ως προς το αν επίκειτο η βασιλεία του Θεού στις ημέρες τους. (Πράξ. 1:6) Αλλά επειδή οι προσδοκίες υπήρξαν κατά καιρούς πρόωρες και έτσι δεν εκπληρώθηκαν, μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός άλλαξε κάπως τον σκοπό του; Όχι, διόλου. «Η βουλή μου θέλει σταθή και θέλω εκτελέσει άπαν το θέλημά μου,» λέγει ο Ιεχωβά. (Ησ. 46:10) Επομένως, οι σκοποί του Ιεχωβά, και ο χρόνος, για την εγκαθίδρυσι μιας δικαίας νέας τάξεως είναι καλά στερεωμένοι.
18. Γιατί είναι ουσιώδες να εμμένωμε σε ότι είναι «γεγραμμένον»;
18 Αυτό βέβαια μας εντυπώνει την ανάγκη να σταθμίζωμε προσεκτικά όλους τους Γραφικούς παράγοντες, χωρίς να δίνωμε υπερβολική έμφασι σε μερικούς ως το σημείο να επισκιάζωμε άλλους. Όπως δήλωσε πολύ σαφώς ο ίδιος ο Ιησούς: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει.» (Ματθ. 24:36) Πάντοτε είναι ανάγκη να προσέχωμε πολύ τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Να μη φρονήτε υπέρ ό,τι είναι γεγραμμένον.»—1 Κορ. 4:6.
19. Μολονότι οι απόψεις έχουν διαρρυθμισθή, πώς οι ενδείξεις επιβεβαιώνουν την εγγύτητα του τέλους αυτού του συστήματος;
19 Μολονότι πολλοί από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά έπρεπε να προσαρμόσουν τις απόψεις τους σ’ αυτό το ζήτημα, μήπως μπορούμε ν’ αρνηθούμε ότι είμεθα στον ‘έσχατο καιρό’; Ασφαλώς κάθε μέρα αυξάνουν οι ενδείξεις του επικειμένου τέλους αυτού του συστήματος, καθώς βλέπομε την αυξανόμενη κατάρρευσι θεσμών όπως είναι ο γάμος, η οικογένεια, η κυβέρνησις και η κοσμική θρησκεία, την αύξησι του εγκλήματος και της βίας, καθώς και την αναπτυσσόμενη ασέβεια προς τον Θεό.—2 Τιμ. 3:1-5.
20, 21. Πώς θ’ ανταμειφθούν εκείνοι που εξακολουθούν να βαδίζουν στο προοδευτικό φως του Ιεχωβά;
20 Μολονότι απομένει ακόμη ένα ακαθόριστο χρονικό διάστημα αυτών των ‘εσχάτων ημερών,’ ένα πράγμα είναι βέβαιο. Εκείνοι που εξακολουθούν να βαδίζουν στο προοδευτικό φως του Ιεχωβά, και είναι πρόθυμοι να προσαρμοσθούν, θ’ αποτελούν μέρος του κεχρισμένου υπολοίπου και του ‘πολλού όχλου’ ο οποίος εξέρχεται «εκ της θλίψεως της μεγάλης» και εισέρχεται στη δίκαιη νέα τάξι του Θεού. «Το Αρνίο το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς [τον πολύν όχλον] και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων, και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—2 Πέτρ. 3:14, 15· Αποκ. 7:9-17.
21 Εκείνοι, λοιπόν, που αποβλέπουν στον Ιεχωβά για καθοδηγία, μπορούν ν’ αναμένουν με πεποίθησι την εγκαθίδρυσι ενός νέου συστήματος στο οποίο «οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» Εκεί, «ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει.» Αλλά στη θέσι των ασεβών, οι πραείς και οι ευδίδακτοι «θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:10, 11, 29.
22. Τι πεποίθησι μπορούν να έχουν οι δούλοι του Ιεχωβά τώρα και για το μέλλον;
22 Εμείς, λοιπόν, είμεθα σήμερα πεπεισμένοι ότι αυτό που συνέβαινε τα περασμένα 100 χρόνια με τη σύγχρονη οργάνωσι του λαού του Ιεχωβά, το ίδιο ακριβώς θα συμβή και στη διάρκεια του υπολοίπου αυτών των εσχάτων ημερών, ότι δηλαδή «ούτος ο Θεός είναι ο Θεός ημών εις τον αιώνα του αιώνος· αυτός θέλει οδηγεί ημάς μέχρι θανάτου.» (Ψαλμ. 48:14) Και κατόπιν, στη νέα του τάξι, μπορούμε με την ίδια πεποίθησι ν’ αποβλέπωμε στον Ιεχωβά να εξακολουθή να καθοδηγή τους δούλους του σε όλη την αιωνιότητα, χωρίς να πεθάνουν διόλου, διότι «όστις πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:17.