Λέγουν «Ειρήνη» Ενώ Δεν Υπάρχει Ειρήνη

 1. Πού βρίσκεται η σημερινή τάξις του Ιερεμία σχετικά με τους κήρυκες της ‘Ειρήνης!’ ενώ δεν υπάρχει «ειρήνη»;

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ Ιερεμίας δεν ήταν μεταξύ εκείνων της εποχής του που έλεγαν «Ειρήνη!» ενώ δεν υπήρχε ειρήνη. Ομοίως, η τάξις του Ιερεμία σήμερα δεν είναι μεταξύ αυτών των εκπροσώπων του Χριστιανικού κόσμου που μιμούνται εκείνους που επέμεναν να λέγουν «Ειρήνη!» στις ημέρες του Ιερεμία. Ποιοι θα αποδειχθή τελικά ότι λέγουν την αλήθεια, εκείνοι που διακηρύσσουν «Ειρήνη!», ή οι λεγόμενοι «αγγελιοφόροι συμφορών»;

2, 3. (α) Σε τι αισθάνονται οι άνθρωποι την ανάγκη να αποβλέψουν ως την πηγή μιας σταθερής, διαρκούς ειρήνης; (β) Για να περιγραφή η ανικανότης αυτής της πηγής ειρήνης, τι ελέχθη κατόπιν στον Ιερεμία να πη;

² Για μια ειρηνική έκβασι των παγκοσμίων ζητημάτων, οι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη να στραφούν προς τα άνω για υπερφυσική βοήθεια. Αλλά δεν είναι ο Θεός του αρχαίου προφήτου Ιερεμία, εκείνος στον οποίον αποβλέπουν ως την Πηγή μιας σταθερής, διαρκούς ειρήνης. Οι υπερφυσικές δυνάμεις ειρήνης στις οποίες αποβλέπουν θα αποδειχθούν ψευδείς θεοί, εντελώς ανίσχυροι! Ο θεόπνευστος προφήτης Ιερεμίας, προειδοποιώντας όλους μας για τη διάλυσι των αβάσιμων ονείρων ειρήνης των βασιλέων, αρχόντων, ιερέων, προφητών και του ενδιαφερομένου όχλου, όταν οι ψευδείς θεοί της ειρήνης των θα τους εγκαταλείψουν, ωδηγήθηκε να πη εκείνο τον καιρό:

³ «Εν τω καιρώ εκείνω [όπως προελέχθη στον Ιερεμία 7:32-34], λέγει Κύριος, [οι Βαβυλώνιοι κατακτητές] θέλουσιν εκρίψει τα οστά των βασιλέων του Ιούδα και τα οστά των αρχόντων αυτού και τα οστά των ιερέων, και τα οστά των προφητών και τα οστά των κατοίκων της Ιερουσαλήμ, από των τάφων αυτών· και θέλουσιν απλώσει αυτά κατέναντι του ηλίου και της σελήνης και κατέναντι πάσης της στρατιάς [των αστέρων] του ουρανού, τα οποία ηγάπησαν [ως αντικείμενα λατρείας] και τα οποία ελάτρευσαν και οπίσω των οποίων περιεπάτησαν και τα οποία εξεζήτησαν και τα οποία προσεκύνησαν· [τα οστά] δεν θέλουσι συναχθή ουδέ ταφή· θέλουσιν είσθαι δια κοπρίαν επί του προσώπου της γης,»—Ιερ. 8:1, 2.a

 4. Τι υποδηλώνει λοιπόν η βεβήλωσις των τάφων για τους λάτρεις των ψευδών θεών, και τι αυτοί δεν είναι άξιοι να λάβουν;

⁴ Τα ουράνια σώματα που είχαν εκπέμψει τόσες υποσχέσεις στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα θα παρακολουθούσαν τότε εντελώς ανίσχυρα στη διάρκεια του καταστρεπτικού εκείνου καιρού που θα ελάμβανε απάντησι το ερώτημα, Ποιος είναι ο Θεός της αληθείας; Η βεβήλωσις των τάφων προσώπων με εξέχουσα θέσι στη θρησκεία και στην πολιτική θα έδειχνε την καταφρόνησι προς εκείνους οι οποίοι λάτρευαν ψευδείς θεούς κατά παράβασι των Δέκα Εντολών του Ιεχωβά. Ακόμη και η ειρήνη με την οποία κοιμήθηκαν στο θάνατο θα διεκόπτετο. (Ιώβ 3:13-19) Ενώπιον του Ιεχωβά, οι αφοσιωμένοι λάτρεις των ψευδών θεών δεν εξασφαλίζουν για τους εαυτούς τους προστατευτική ιερότητα ή αγιότητα, και ιδιαίτερα καθόσον ισχυρίζονται ότι βρίσκονται σε Χριστιανική σχέσι με τον Θεό της Αγίας Γραφής ενώ παραβαίνουν τις σαφώς δεδηλωμένες εντολές του. (Έξοδ. 20:1-6· 1 Ιωάν. 5:21· 2 Κορ. 6:16) Δεν είναι άξιοι να λάβουν ούτε τον σεβασμό που αποδίδεται στους νεκρούς!

 5. Πώς οι διώκτες των Μαρτύρων του Ιεχωβά διαπιστώνουν ότι οι χλευασμοί τους σχετικά με τον Ιεχωβά, εφαρμόζονται στους δικούς τους Θεούς;

⁵ Θα έλθη λοιπόν η ημέρα αποδόσεως λογαριασμού για κείνους που έχουν καταδιώξει τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά, πειράζοντάς τους περιφρονητικά με τα προκλητικά λόγια, ‘Πού είναι ο Θεός σας Ιεχωβά; Ας έλθη τώρα να σας σώση.’ (Ψαλμ. 22:7, 8) Στην επικείμενη «μεγάλη θλίψι» στην οποία ο Χριστιανικός κόσμος θα καταρρεύση, οι διώκτες που τον ευηρέστησαν με τις πράξεις τους θα διαπιστώσουν αν μπορούν οι ψευδείς θεοί τους να τους βοηθήσουν. Τότε θα μάθουν ότι οι θεοί τους είναι ανίκανοι να τους σώσουν από την κρίσι του Θεού τον οποίον εχλεύαζαν.

6, 7. (α) Τι θα προτιμούσαν οι εξόριστοι στη Βαβυλώνα και γιατί; (β) Παρά τις εκκλήσεις του Ιεχωβά για επιστροφή σ’ αυτόν, πώς η ανταπόκρισις ήταν σαν κι εκείνη στις ημέρες του Ιερεμία;

⁶ Στις ημέρες του Ιερεμία, θα υπήρχαν επιζώντες από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Τι θα εγίνοντο αυτοί; Θα εκτοπίζοντο στη γη της Βαβυλώνος. Εκεί, γι’ αυτούς, «ο θάνατος θέλει είσθαι προτιμότερος παρά την ζωήν.» (Ιερ. 8:3) Μολονότι ο Ιεχωβά έκανε έκκλησι στους παραβάτες της διαθήκης Ισραηλίτες να επανέλθουν σε ειρηνική σχέσι μαζί του, εκείνοι ακολούθησαν τη «δημοφιλή πορεία» αυτού του κόσμου έως το έτος 607 π.Χ. Δεν έθεσαν λοιπόν κανένα ασφαλές θεμέλιο για ένα ειρηνικό μέλλον κάτω από την ευλογία του Ιεχωβά. Στους συγχρόνους καιρούς επίσης, ο Χριστιανικός κόσμος ακολούθησε αυτή τη δημοφιλή πορεία. Επί δεκαετίες από το έτος 1919 μ.Χ., η τάξις του Ιερεμία η οποία αποτελείται από τους κεχρισμένους μάρτυρες του Ιεχωβά γνωστοποίησε τον τρόπο αποκαταστάσεως ειρηνικών σχέσεων με τον Θεό της Βίβλου. Αλλά τα περισσότερα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου αρνήθηκαν να δώσουν προσοχή. Έγινε όπως ακριβώς είπε ο Ιερεμίας:

⁷ «Δια τι ο λαός ούτος της Ιερουσαλήμ εστράφη παντοτεινήν στροφήν; Προσηλόνονται εις την απάτην, αρνούνται να επιστρέψωσιν. . . . Δεν υπάρχει ουδείς μετανοών από της κακίας αυτού, λέγων, Τι έπραξα; Πας τις εστράφη εις την οδόν αυτού.»—Ιερ. 8:4-6.

 8. Το πρόβλημα τότε συνίστατο από την αποτυχία ποιας διακρίσεως, όπως συμβαίνει επίσης και τώρα;

⁸ Ποιο ήταν το πρόβλημα τότε στις ημέρες του Ιερεμία, όταν ο Ιεχωβά επιθεώρησε τον υπό διαθήκη λαό του; Επίσης, ποιο είναι σήμερα το πρόβλημα με τον λαό του Χριστιανικού κόσμου; Το πρόβλημα είναι ότι ούτε τότε, ούτε τώρα χρησιμοποιούν τις διορατικές τους ικανότητες που μοιάζουν μ’ εκείνες που χρησιμοποιούν τ’ αποδημητικά πουλιά για να διακρίνουν τον καιρό της ελεύσεως της ανοίξεως. Τα πουλιά του βορρά που στη διάρκεια των χειμώνων του βορρά, κατέφευγαν σε θερμές νότιες περιοχές όπως στην Παλαιστίνη, γοργά επανέρχονται στον τόπο της φωλιάς τους και του ζευγαρώματός τους στο βορρά, «ο δε λαός μου,» λέγει ο Ιεχωβά σε αντίθεσι, «δεν γνωρίζει την κρίσιν του Κυρίου.» (Ιερ. 8:7) Το ίδιο συνέβη και στις ημέρες του Ιησού και των αποστόλων του, προτού οι Ρωμαίοι καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. (Ματθ. 16:2-4· Λουκ. 19:44) Το ίδιο αποδεικνύεται και με τον Χριστιανικό κόσμο σ’ αυτό τον καιρό της τάξεως του Ιερεμία.

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΙΣ ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΘΗΚΕ

9, 10. (α) Πάνω σε ποια βάσι οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί και βαθείς γνώστες του νόμου; (β) Σε αναίρεσι, του ισχυρισμού τους, ποια προοπτική μας δίνει ο Ιεχωβά για τις συνέπειες της πορείας τους;

⁹ Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί, κυρίως όχι επειδή έχουν την Αγία Γραφή, αλλά επειδή λαμβάνουν εκπαίδευσι από θεολογικά σεμινάρια. Επιμένουν ότι είναι κατατοπισμένοι στο νόμο του Θεού της Βίβλου και γνωρίζουν πώς να τον ερμηνεύουν και να τον εφαρμόζουν. Αλλ’ ο Θεός της Βίβλου έχει αντίθετη άποψι. Αυτός αποβλέπει στο προσεχές μέλλον, οπότε αυτοί θα αντιμετωπίσουν πραγματικά τις συνέπειες του χειρισμού των υποθέσεων του Χριστιανικού κόσμου. Μ’ αυτή την προοπτική ο Ιεχωβά λέγει;

¹⁰ «Πώς λέγετε, Είμεθα σοφοί, και ο νόμος του Κυρίου είναι μεθ’ ημών; Ιδού, βεβαίως εις μάτην έγεινε τούτο· ο κάλαμος των γραμματέων είναι ψευδής. Οι σοφοί κατησχύνθησαν, επτοήθησαν και συνελήφθησαν, διότι απέρριψαν τον λόγον του Κυρίου· και ποία σοφία είναι εν αυτοίς; Δια τούτο [κατά την εισβολή των εχθρικών δυνάμεων] θέλω δώσει τας γυναίκας αυτών εις άλλους, τους αγρούς αυτών εις εκείνους οίτινες θέλουσι κληρονομήσει αυτούς· διότι πας τις από μικρού έως μεγάλου εδόθη εις πλεονεξίαν· από προφήτου έως ιερέως, πας τις πράττει ψεύδος.»—Ιερ. 8:8-10.

11, 12. (α) Πώς «ο κάλαμος των γραμματέων» του Χριστιανικού κόσμου είναι «ψευδής»; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Ιερεμίας 8:9, για ποιο λόγο εκθέτει ψεύδη ο κάλαμος των συγγραφέων του Χριστιανικού κόσμου;

¹¹ «Ο κάλαμος των γραμματέων» του συγχρόνου Χριστιανικού κόσμου, γράφοντας πράγματα αντίθετα μ’ εκείνα που προείπε ο Ιεχωβά, θα αποδειχθή σε λίγο ότι είναι «ψευδής.» Δεν έγραψε την αλήθεια. Συνεπώς, σ’ αυτό τον ‘έσχατο καιρό,’ οπότε γράφθηκαν τόσα πολλά για τον Χριστιανικό κόσμο, αυτός ο θρησκευτικός «κάλαμος» ανέγραφε βέβαια ψεύδη. (Δαν. 12:9) Γιατί έγινε αυτό;

¹² «Διότι» λέγει ο Ιεχωβά στο εδάφιο Ιερεμίας 8:9, «[οι θεωρούμενοι σοφοί] απέρριψαν τον λόγον του Κυρίου· και ποία σοφία είναι εν αυτοίς;» Είναι αλήθεια ότι οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου μπορεί να παραθέσουν εδάφια από την Αγία Γραφή, αλλά στο κήρυγμά τους που ακολουθεί, απομακρύνονται απ’ αυτά που λέγει η Αγία Γραφή. Διδάσκουν ανθρώπινες παραδόσεις που ακυρώνουν το γραπτό Λόγο του Θεού. Συζητούν για τα πολιτικά, ή για κάποιο λαϊκό πρόγραμμα κοινωνικής μεταρρυθμίσεως. Παρουσιάζονται ως ‘σοφοί’ κατά Θεόν, αλλά προτάσσουν την Ελληνική φιλοσοφία και τη «σοφία του κόσμου τούτου» απ’ όσα λέγει η Αγία Γραφή για την ανθρώπινη ψυχή, για την κατάστασι των νεκρών, για την προσωπικότητα του Θεού, κλπ. (1 Κορ. 3:19) Εν τούτοις, βαδίζουν σε μια παγίδα. Τελικά θα ‘συλληφθούν’ από την αποτυχία της ίδιας της δικής τους πολιτικής που χαρακτηρίζεται από την κοσμική σοφία. Καταισχύνονται και υφίστανται φοβερές συνέπειες.

13. Ποιοι είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για την αισχροκέρδεια που κάνουν τα μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου, από το πιο ταπεινό ως το πιο εξέχον; Και πώς γίνεται αυτό;

¹³ Οι κληρικοί ενθαρρύνουν τα ‘ποίμνιά’ τους προς τις κοσμικές επιδιώξεις που υπόσχονται φήμη ή υλικά αποκτήματα. Ευνοούν τους πλουσίους εις βάρος των φτωχών. Απαιτούν χρηματικά ανταλλάγματα για τις θρησκευτικές τους υπηρεσίες. Δίνοντας ένα τέτοιο παράδειγμα, φέρουν μεγάλη ευθύνη για το γεγονός ότι τόσο τα ταπεινά όσο και τα εξέχοντα μέλη των εκκλησιών τους, θέτουν τα πνευματικά συμφέροντα τελευταία και το άδικο κέρδος δηλαδή την ‘αισχροκέρδεια’ πρώτη. (1 Πέτρ. 5:1, 2) Πόσο κατάλληλο, λοιπόν, είναι που ο Ιεχωβά δεν εμποδίζει αυτούς τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς από το να χάσουν όλο το άδικο κέρδος τους στην επικείμενη «μεγάλη θλίψι» πάνω στον Χριστιανικό κόσμο! Ο προφητικός Λόγος του Ιεχωβά θα αληθεύση έτσι σ’ αυτούς.

14. Σε τι βαθμό οι κληρικοί εθεράπευσαν την πνευματική κατάρρευσι του Χριστιανικού κόσμου;

¹⁴ Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου θεωρούνται ακόμη ως πνευματικοί γιατροί. Αλλά από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, μήπως μπόρεσαν να θεραπεύσουν την πνευματική πληγή, «το σύντριμμα [Εβραϊκά; σέμπερ]» που υπέστη ο Χριστιανικός κόσμος; Η ιστορία των 60 ετών από τότε, παρέχει στοιχεία για τους κληρικούς και τους συνεργάτες τους θρησκευτικούς αρχηγούς. Καταδεικνύει ότι αυτοί απέτυχαν να φθάσουν στη βασική αιτία των νοσημάτων του Χριστιανικού κόσμου και στην αιτία για την οποία ο Χριστιανικός κόσμος δεν θα επιζήση από τη «μεγάλη θλίψι,» αλλά θα υποστή καταστροφή κάτω από την κατάκρισι του Θεού. Αυτοί απλώς προσπαθούν να θεραπεύσουν τα συμπτώματα, αλλά δεν θεραπεύουν την πραγματική αιτία της καταδικασμένης θέσεως του Χριστιανικού κόσμου ενώπιον του Θεού. Εθεράπευσαν επιφανειακά, ελαφρά, επιδερμικά, ‘επιπόλαια,’ την κατάρρευσι του Χριστιανικού κόσμου, σαν να επρόκειτο για ένα ελαφρύ ζήτημα για τον Ιεχωβά Θεό.

15. Πώς αισθάνονται οι κληρικοί για τα θρησκευτικά μέσα θεραπείας που έχουν εφαρμόσει, και με τι λόγια, καθησυχάζουν τα ποίμνια τους;

¹⁵ Από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χριστιανικός κόσμος είχε τεράστιες αυξήσεις στα μέλη των εκκλησιών του, αλλά τι θα λεχθή για την πνευματική κατάστασι αυτών των μελών και τη σχέσι τους με τον Ιεχωβά Θεό; Τα θρησκευτικά μέσα θεραπείας που εφήρμοσαν οι κληρικοί δεν εβελτίωσαν τα πράγματα, δεν εμπόδισαν τη διεφθαρμένη κοσμικότητα από το να εισβάλη στις εκκλησίες. Δεν είναι ανάγκη να το αναλύσωμε αυτό για τους αναγνώστες μας. Οι κληρικοί αισθάνονται πλήρη πεποίθησι για τα μέσα θεραπείας που έχουν εφαρμόσει. Με λόγια που αφήνουν απροφύλακτα τα πάσχοντα ποίμνια τους, οι σύγχρονοι «ιερείς» και «προφήτες» συνεχώς διαβεβαιώνουν τον Χριστιανικό κόσμο με τα λόγια: «Ειρήνη, ειρήνη!» δηλαδή, «Όλα πάνε καλά, όλα πάνε καλά.»—Ιερ. 8:11· Μια Αμερικανική Μετάφρασις· βλέπε επίσης Η Νέα Αγγλική Βίβλος.

16. Πώς οι κληρικοί αντιλέγουν στα όσα λέγει η τάξις του Ιερεμία;

¹⁶ Οι θρησκευτικοί αυτοί ηγέτες, λοιπόν, ενεργούν μ’ ένα ψευδή τρόπο. Κάνουν τα ποίμνιά τους να νομίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτα βασικά εσφαλμένο στον Χριστιανικό κόσμο. Ισχυρίζονται ότι η σχέσις του Χριστιανικού κόσμου με τον Θεό είναι καλή, και επομένως δεν αναμένεται καμμιά θλίψις από τα χέρια του. Γι’ αυτό, δεν δίνουν προσοχή στις προρρήσεις που κάνει η τάξις του Ιερεμία για την προσεχή καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου σε μια «μεγάλη θλίψι.»—Ιερ. 6:14.

17. Γιατί δεν υπάρχει πραγματικά ειρήνη μεταξύ του Ιεχωβά και του Χριστιανικού κόσμου;

¹⁷ Η απειλητική κατάστασις παραποιείται έτσι από τους εκπροσώπους του Χριστιανικού κόσμου που δίνουν τέτοιες διαβεβαιώσεις ειρήνης, ενώ «δεν υπάρχει ειρήνη.» Δεν υπάρχει καμμιά ειρηνική σχέσις μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Χριστιανικού κόσμου. Οι αμαρτίες του Χριστιανικού κόσμου δεν καλύπτονται από το εξιλαστήριο αίμα του Χριστού. Το πλήθος των αμαρτιών του που φθάνει ως τον ουρανό, είναι ασυγχώρητο. Ο Θεός λοιπόν δεν βρίσκεται σε ειρήνη μ’ αυτόν. Καταστροφή, και όχι «ειρήνη» ή πνευματική ευημερία, αναμένει τον Χριστιανικό κόσμο, διότι οι κληρικοί του και τα μέλη των εκκλησιών του αδιάντροπα «έπραξαν βδέλυγμα» ενώπιον του Ιεχωβά.—Ιερ. 8:12.

18. Πώς θα επέλθη η καταστροφή πάνω στο Χριστιανικό κόσμο, και σε τι βαθμό θα φθάση;

¹⁸ Επειδή οι κληρικοί και τα ποίμνια των είναι σ’ αυτή την αφύλακτη κατάστασι, τους αναμένει καταστροφή «εξαίφνης,» ναι, ως «εν μια στιγμή, ΜΝΚ.» (Ιερ. 4:20· 6:25, 26) Από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, ο Ιεχωβά έκανε μια πλήρη επιθεώρησι στον Χριστιανικό κόσμο, και σύντομα, στον ωρισμένο του καιρό, θα στρέψη προς αυτόν την προσοχή του, όπως είχε κάνει στην αρχαία Ιερουσαλήμ. Τότε οι γεμάτοι αυτοπεποίθησι θρησκευόμενοί του θα προσκόψουν και θα πέσουν σε καταστροφή. Ο Ιεχωβά θα κάνη πλήρη εκκαθάρισι· δεν θα απομείνη τίποτε σαν σταχυολόγημα. Οποιαδήποτε υλικά πράγματα τους επέτρεψε ο Ιεχωβά ν’ αποκτήσουν «θέλουσι φύγει απ’ αυτών» και θα πέσουν σε εχθρικά χέρια.—Ιερ. 8:12, 13.

19. (α) Τι είπε ο Ιησούς στους μαθητές του να κάνουν όταν θα έβλεπαν τις ενδείξεις της εγγύτητος της καταστροφής της Ιερουσαλήμ; (β) Τι έκαναν οι άνθρωποι της υπαίθρου στον καιρό του Ιερεμία, όταν τους απογοήτευσαν οι προσδοκίες των;

¹⁹ Το έτος 33 μ.Χ., όταν ο Χριστός προείπε την καταστροφή που θα επήρχετο στην Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ., τι είπε στους Ιουδαίους να κάμουν; Να εξέλθουν από την Ιερουσαλήμ και απ’ όλη την επαρχία της Ιουδαίας όταν θα παρουσιάζοντο οι ενδείξεις ότι επλησίασε η επικείμενη καταστροφή. Εκείνος που θα ήταν στον αγρό, δηλαδή σε αγροτικές περιοχές, δεν έπρεπε να πάη στην Ιερουσαλήμ, αλλ’ έπρεπε αμέσως να βγη έξω από όλη την Ιουδαία, για ασφάλεια και επιβίωσι. (Ματθ. 24:15-18· Λουκ. 21:20, 21) Αλλά στις ημέρες του Ιερεμία, με την προσέγγισι των Βαβυλωνίων καταστροφέων, οι άνθρωποι έκριναν καλύτερο να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο χώρα και να καταφύγουν στην Ιερουσαλήμ και σε άλλες οχυρωμένες πόλεις. Εκεί μέσα, σ’ αυτά τα πιθανά οχυρώματα στη διάρκεια της πολιορκίας, προτίμησαν να σιωπήσουν στον θάνατο, σε περίπτωσι ανάγκης. Αλλά βοήθεια από τον Ιεχωβά, τον Θεό του ναού τους, δεν ήλθε. Αντιθέτως, αυτός τους άφησε να πιούν ένα πικρό ποτό, ένα θανατηφόρο «ύδωρ χολής.» Εξ αιτίας των διαβεβαιώσεων των ψευδοπροφητών τους, ‘επρόσμειναν ειρήνη’, αλλά τι έγινε; «Ουδέν αγαθόν· καιρόν θεραπείας, αλλ’ ιδού, ταραχή.» Στα αυτιά τους ήλθαν οι ήχοι ή οι ειδήσεις των εισβαλόντων δυνάμεων καταστροφής.—Ιερ. 8:14-16.

20. Σύμφωνα με το εδάφιο Ιερεμίας 8:17, ποιος ήταν υπεύθυνος για την αποστολή θανατηφόρων δυνάμεων, και πώς εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;

²⁰ Στις ημέρες του Ιερεμία ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που έστειλε τα όργανά του καταστροφής εναντίον των Ισραηλιτών παραβατών της διαθήκης. Αυτοί έκαναν βδελυκτά πράγματα ενώπιόν του, βεβηλώνοντας το ναό του και τη γη του. «Ιδού, εγώ εξαποστέλλω προς εσάς όφεις, βασιλίσκους, οίτινες δεν θέλουσι γοητεύεσθαι αλλά θέλουσι σας δαγκάνει, λέγει Κύριος.» (Ιερ. 8:17) Τότε δεν υπήρχε Μωυσής στον Ισραήλ για να υψώση έναν χάλκινο όφι πάνω σ’ ένα στύλο, για να θεραπεύωνται οι Ισραηλίτες από τα δαγκώματα των όφεων κοιτάζοντας απλώς τον χάλκινο όφι με πίστι. (Αριθ. 21:4-9· Ιωάν. 3:14, 15) Οι Βαβυλώνιοι καταστροφείς και ερημωτές έκαναν το έργο τους· τότε στο έτος 609 π.Χ. καμμιά ενέργεια των πολιορκημένων Ισραηλιτών δεν θα μπορούσε να τους γοητεύση απομακρύνοντάς τους από το Θεόδοτο έργο των. Οι ‘οχυρές πόλεις,’ στις οποίες είχαν καταφύγει οι Ισραηλίτες, δεν μπορούσαν να τους προστατεύσουν από την κρίσι του Ιεχωβά.

21. Πώς, στα εδάφια Ιερεμίας 8:18, 19, έδειξε ο Ιεχωβά ότι δεν είχε ολοκάρδια ευχαρίστησι να επιφέρη την εθνική συμφορά;

²¹ Ο Ιεχωβά δεν ένοιωθε καμμιά ολοκάρδια ευχαρίστησι να επιφέρη αυτή την εθνική συμφορά. Γι’ αυτό έκαμε κατάλληλη προειδοποίηση προλέγοντας την ερήμωσι της γης του Ιούδα και την εκτόπισι πολλών από τους επιζώντες στη μακρυνή Βαβυλώνα. Εκεί οι δυστυχισμένοι εξόριστοι, έκπληκτοι από το ‘παράδοξο έργο’ του Ιεχωβά, ήθελαν να κράξουν προς αυτόν για βοήθεια. Αυτός είπε: «Ηθέλησα να παρηγορηθώ από της λύπης, αλλ’ η καρδία μου είναι εκλελυμένη εντός μου. Ιδού, φωνή κραυγής της θυγατρός του λαού μου από γης [της Βαβυλώνος] μακράς. Δεν είναι ο Κύριος εν Σιών; Ο βασιλεύς αυτής δεν είναι εν αυτή;»—Ιερ. 8:18, 19.

22. Γιατί εκείνο το έργο του Θεού φάνηκε παράδοξο, και τι είπε ο Ιεχωβά για την αιτία του;

²² Οι Ιουδαίοι εξόριστοι δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι ο Ιεχωβά θα άφηνε την Ιερουσαλήμ (τη Σιών) τόσο ταπεινωμένη, χωρίς ναό ως οίκο του Θεού τους και χωρίς βασιλικό θρόνο στον οποίο να κάθεται ένας απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ ως κεχρισμένος βασιλεύς του Ιεχωβά. Τι μομφή στο όνομα Του, εκείνο τον καιρό! Όσο παράδοξο κι αν ήταν τότε, η επικείμενη καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου θα φανή ακόμη πιο παράδοξη. Το γιατί επέρχεται, το δείχνει ο Ιεχωβά στην απάντησί του στην κραυγή των Ιουδαίων εξορίστων για βοήθεια: «Δια τι με παρώργισαν με τα γλυπτά αυτών, με ματαιότητας ξένας;»—Ιερ. 8:19β· Ησ. 28:21.

23. Σύμφωνα με το εδάφιο Ιερεμίας 8:20, τι θα συμβή στις ελπίδες των μελών του Χριστιανικού κόσμου για σωτηρία από τα έργα τους;

²³ Οι ελπίδες του Χριστιανικού κόσμου για σωτηρία είναι αντιγραφικές· πρέπει να εκλείψουν! Έρχεται ο καιρός που οι οπαδοί του Χριστιανικού κόσμου θα πουν: «Παρήλθεν ο θερισμός, ετελείωσε το θέρος [για την εξεύρεσι μέσων σωτηρίας], και ημείς δεν εσώθημεν.» (Ιερ. 8:20) Ας μην είμεθα εμείς μεταξύ εκείνων που θα το πουν αυτό!

24. Με ποια αναφώνησι που αναγράφεται στα εδάφια Ιερεμίας 8:21, 22 εκδηλώθηκε η θλίψις σ’ ένα τέτοιο άγγελμα καταστροφής, όπως το δικό μας;

²⁴ Εκείνοι που είναι σήμερα συνταυτισμένοι με τον Χριστιανικό κόσμο, μπορεί να θλίβωνται για ένα τέτοιο μήνυμα όπως το δικό μας. Πριν από πολύ καιρό, ο Ιερεμίας ησθάνετο θλίψι με την πρόβλεψι της καταστροφής του ναού στον οποίον αυτός υπηρετούσε ως ιερεύς και λόγω του ότι το έθνος του οποίου αυτός ήταν ένα μέλος, επρόκειτο να υποστή σφαγή και διασπορά. Απελπισμένος για την πνευματική ανάρρωσι του λαού του και με κάθε ειλικρίνεια και χωρίς εκδικητικά αισθήματα, μπόρεσε να αναφωνήση: «Δια το σύντριμμα [σέμπερ] της θυγατρός του λαού μου επληγώθην [σαμπάρ], είμαι εις πένθος, έκπληξις με κατέλαβε. Δεν είναι βάλσαμον εν Γαλαάδ; Δεν είναι εκεί ιατρός; Δια τι λοιπόν η θυγάτηρ του λαού μου δεν ανέλαβε την υγείαν αυτής;»—Ιερ. 8:21, 22.

25. Υπάρχει κανένα θεραπευτικό μέσον στη διάθεσι του Χριστιανικού κόσμου σήμερα, και τι πρέπει να κάνουν τώρα όσοι αγαπούν διαρκή ειρήνη;

²⁵ Η συντετριμμένη πνευματική κατάστασις της αρχαίας Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα ήταν ανίατη. Αυτοί λοιπόν συντρίφθηκαν πραγματικά από τους Βαβυλωνίους το έτος 607 π.Χ. Σήμερα, σ’ αυτό τον προχωρημένο καιρό, δεν υπάρχει κανένα πνευματικό «βάλσαμον εν Γαλαάδ», ικανό να θεραπεύση τον Χριστιανικό κόσμο. Τώρα λοιπόν, προτού τον πλήξη η καταστροφή «εξαίφνης,» όλοι όσοι αγαπούν αληθινή και διαρκή ειρήνη με τον Ιεχωβά Θεό, ας φύγουν από τον Χριστιανικό κόσμο.

(Αυτή η σειρά των άρθρων της προφητείας του Ιερεμία θα συνεχισθή.)

[Υποσημειώσεις]