Ο Ιωήλ Προφητεύει για την Εκδίκηση και την Αγάπη του Ιεχωβά

«ΚΑΙ μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας· οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις. Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμα μου.»—Ιωήλ 2:28, 29.

Χωρίς αμφιβολία, αυτά τα δυο εδάφια, λόγω του γεγονότος ότι ο Πέτρος τα ανάφερε τη μέρα της Πεντηκοστής, είναι το πιο γνωστό μέρος της προφητείας τον Ιωήλ. (Πράξ. 2:14-18) Αλλά το Γραφικό βιβλίο του Ιωήλ έχει πολύ περισσότερα να πει, αν και η προφητεία του αποτελείται μόνο από τρία κεφάλαια, συνολικά 73 εδάφια. Το βιβλίο αυτό αναφέρει επίσης μια καταστροφική πληγή ακρίδων που θα έφερνε πείνα, επίσης για ένα καιρό μετάνοιας και αποκαταστάσεως και για την εκτέλεση εκδικήσεως του Ιεχωβά πάνω στα έθνη. Στη Γραφή μας, ο Ιωήλ βρίσκεται δεύτερος απ’ τους λεγόμενους Μικρούς Προφήτες—μικρούς ως προς το μέγεθος κάθε βιβλίου όχι όμως ως προς τη σπουδαιότητα.

Μια Γραφική αρχή που γίνεται ολοφάνερη όταν εξετάζουμε την προφητεία του Ιωήλ είναι ότι σπουδαιότητα έχει το μήνυμα, κι όχι το άτομο που χρησιμοποιείται για να το μεταδώσει. Έτσι το μόνο που ξέρουμε για τον συγγραφέα, τον Ιωήλ, είναι ότι πρόκειται για το γιο του Φαθουήλ. Οι σημασίες των Γραφικών ονομάτων έχουν πολλές φορές κάποιο νόημα και αυτό αληθεύει για τον Ιωήλ και τον πατέρα του. «Φαθουήλ» σημαίνει «Ο Θεός απελευθερώνει», και «Ιωήλ» σημαίνει «ο Ιεχωβά είναι Θεός.»

Τα εσωτερικά στοιχεία του βιβλίου δείχνουν ότι πιθανότατα ο Ιωήλ ανήκε στο δίφυλο βασίλειο του Ιούδα. Κάτι που το δείχνει αυτό είναι η έμφαση που δίνει η προφητεία στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ και στην υπηρεσία τον ναού στην Ιερουσαλήμ.

Πότε γράφτηκε η προφητεία; Δεν μπορούμε νάμαστε δογματικοί. Διάφοροι λόγιοι υποδεικνύουν τον 10° αιώνα π.Χ. και μερικοί φτάνουν μέχρι και τον δεύτερο. Το βάρος των αποδεικτικών στοιχείων συνηγορεί υπέρ του 820 π.Χ. Αυτή η χρονολογία φαίνεται να προκύπτει από το γεγονός ότι αναφέρονται οι πιο αρχαίοι εχθροί του Ισραήλ—Τύρος, Σιδώνα, Φιλιστία, Εδώμ και Αίγυπτος—κι όχι οι πιο μετέπειτα εχθροί όπως η Ασσυρία και η Βαβυλώνα. Αυτό επίσης φαίνεται κι από τη σειρά του βιβλίου στον Εβραϊκό κανόνα.

Το συγγραφικό ύφος συνηγορεί κι αυτό για πιο αρχαίες χρονολογίες. Πολλοί θεωρούν το συγγραφικό ύφος του Ιωήλ τόσο κομψό που η προφητεία του θα μπορούσε να παρομοιασθεί με ένα πάρα πολύ κατεργασμένο διαμάντι. Μάλιστα, έχει τέτοια φιλολογική ποιότητα ώστε μερικοί λόγιοι βάζουν την προφητεία του Ιωήλ επί κεφαλής όλων των μετέπειτα προφητών. Γράφει πολύ ποιητικά και χαρακτηρίζεται από ποικιλία ρυθμών. Επίσης δείχνει προτίμηση στις παρομοιώσεις και μεταφορές.

Η αυθεντικότητα της προφητείας του Ιωήλ ποτέ δεν αμφισβητήθηκε από τους ίδιους τους Ισραηλίτες· κατέχει από νωρίς μια αξιοσέβαστη θέση στον κανόνα τους. Επιπρόσθετη υποστήριξη της αυθεντικότητάς της αποτελούν τα αποσπάσματα που χρησιμοποίησαν οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος απ’ αυτή την προφητεία. Η αυθεντικότητά της επίσης επιβεβαιώνεται απ’ την εκπλήρωση των προφητειών της για την Τύρο, Φιλιστία και Εδώμ.—Πράξεις 2:14-18· Ρωμ. 10:13.

ΠΛΗΓΗ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑ

Η προφητεία του Ιωήλ μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ότι αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος (1:1 μέχρι 2:11) δίνει μια διπλή περιγραφή για μια πληγή ακρίδων. Η πρώτη περιγραφή την παρομοιάζει με μια πληγή τεσσάρων ειδών ακρίδων που έχουν τα δόντια και τα σαγόνια λιονταριών. Σχετικά με την περιγραφή αυτής της πληγής από τον Ιωήλ, έχει γραφτεί το εξής: «Η φοβερή καταστροφή που προκαλείται από μια πληγή ακρίδων στην αγροτική, οικονομική και θρησκευτική ζωή ενός λαού περιγράφεται με σχεδόν επιστημονική ακρίβεια όπως λένε πολλοί που έχουν παραστεί μάρτυρες μιας τέτοιας πληγής.»

Όπως μας λέει ο Ιωήλ, τα πάντα κατατρώγονται, το έδαφος ερημώνεται, οι αγρότες βρίσκονται σ’ απόγνωση και οι αμπελουργοί θρηνούν. Ακόμη και τα ήμερα ζώα στενάζουν και τα βοοειδή βρίσκονται σε σύγχυση. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που στους ιερείς και λειτουργούς στον οίκο του Ιεχωβά λέγεται να ολολύξουν, να περάσουν τη νύχτα σε σάκκο, να αγιάσουν μια περίοδο νηστείας και «βοήσατε προς τον Κύριον»!—Ιωήλ. 1:14.

Η δεύτερη περιγραφή της πληγής της ακρίδας αρχίζει με την εντολή να σαλπισθεί εγερτήριο σάλπισμα: «Σαλπίσατε σάλπιγγα εν Σιών, και αλαλάξετε εν τω όρει τω αγίω μου.» Και ακολουθεί η περιγραφή: «Θέλουσι τρέξει ως μαχηταί, ως άνδρες πολεμισταί θέλουσιν αναβή το τείχος. . . . Και δεν θέλουσι σπρώξει ο εις τον άλλον· θέλουσι περιπατεί έκαστος εις την οδόν αυτού, και πίπτοντες επί τα βέλη, δεν θέλουσι πληγωθή. Θέλουσι περιτρέχει εν τη πόλει, θέλουσι δράμει επί το τείχος, θέλουσιν αναβαίνει επί τας οικίας, θέλουσιν εμβαίνει δια των θυρίδων ως κλέπτης.»—Ιωήλ 2:1, 7-9.

Έχοντας υπ’ όψη την πάρα πολύ εξεικονιστική γλώσσα που χρησιμοποιείται, φαίνεται ότι πρέπει να δούμε τα λόγια του Ιωήλ, μάλλον σαν προφητικά παρά σαν μια έκθεση πραγματικών γεγονότων του παρελθόντος. Σε τι εφαρμόζονται; Τα γεγονότα υποδεικνύουν ότι εφαρμόζονται στη σύγχρονη θαρραλέα από σπίτι σε σπίτι μαρτυρία των Μαρτύρων του Ιεχωβά που άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Έχουν πράγματι αποδειχθεί πληγή για το σύγχρονο Χριστιανικό κόσμο και έχουν προχωρήσει στο έργο τους σαν καλοπειθαρχημένο στράτευμα.a

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Το δεύτερο μέρος της προφητείας του Ιωήλ ασχολείται με τη μετάνοια και αποκατάσταση που ακολούθησε τις πληγές. Διαβάζουμε στον Ιωήλ 2:12-14: «Επιστρέψατε προς εμέ εξ όλης της καρδίας υμών, και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν πένθει. Και διαρρήξατε την καρδίαν σας, και μη τα ιμάτιά σας, και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας· διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος . . . Τις οίδεν, αν θέλη επιστρέψει και μεταμεληθή, και αφήσει ευλογίαν κατόπιν αυτού, προσφοράν και σπονδήν εις Κύριον τον Θεόν υμών;»

Αυτό το μέρος της προφητείας φαίνεται επίσης να έχει ιδιαίτερα εκπληρωθή στους σύγχρονους καιρούς, και με αξιοσημείωτο τρόπο στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου όταν ο λαός του Θεού είχε ακάθαρτα χείλη και ο Ιεχωβά ήταν οργισμένος μαζί τους. Τότε ακριβώς ο λαός του Ιεχωβά μετανοιωμένος ικέτευσε τον Θεό, όπως τονίζεται στον Ιωήλ 2:17 (ΜΝΚ) : «Λυπήσου, ω Ιεχωβά τον λαό σου, και μην κάμεις την κληρονομία σου ντροπή, ώστε να τους κυριεύσουν τα έθνη. Γιατί να πουν μεταξύ των λαών: ‘Πού είναι ο Θεός τους;’»—Παράβαλε με Ησαΐα 12:1· 6:5.

Η προφητεία του Ιωήλ στο 2:21-27 και 3:18-21 απεικονίζει τους καρπούς αυτής της μετάνοιας, τις υποσχέσεις αποκαταστάσεως. Αληθινά, μετά τις βασανιστικές εμπειρίες αυτών των ετών του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, ο λαός του Ιεχωβά έχει αποκατασταθεί σε μια πνευματικά παραδεισιακή κατάσταση.—Δείτε στον Ησαΐα το κεφάλαιο 35.

Έχοντας υπ’ όψη τα λόγια του απόστολου Πέτρου (Πράξεις 2:14-18), δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία ότι τα εδάφια Ιωήλ 2:28, 29 είχαν μια εκπλήρωση τη μέρα της Πεντηκοστής το 33 μ.Χ. Αλλά φαίνεται ότι είχαν και μια άλλη εκπλήρωση στη διάρκεια των «εσχάτων ημερών» ολόκληρου του συστήματος πραγμάτων του Σατανά. (2 Τιμ. 3:1) Ιδιαίτερα το 1919 και το 1922 εκχύθηκε στους σύγχρονους καιρούς το πνεύμα του Ιεχωβά, ειδικά κατά τις δύο συνελεύσεις του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ

Ερχόμαστε τώρα στο τρίτο μέρος, που ασχολείται με την κρίση και την εκτέλεση. (Ιωήλ 3:2-16, 19) Μας λέει το πώς ο Ιεχωβά είναι οργισμένος με τα έθνη—λόγω του τρόπου που έχουν φερθεί στους δούλους του. Τους διασκόρπισαν μέσα στα έθνη, και τους υποδούλωσαν. Επίσης, αφαίρεσαν απ’ το ναό του Ιεχωβά το χρυσάφι του, το ασήμι κι άλλα επιθυμητά πράγματα, και τάφεραν στους δικούς τους ναούς. Φέρθηκαν βίαια στους γιους του Ιούδα κι έχυσαν αθώο αίμα. Προσέξτε ότι ο Ιεχωβά Θεός ισχυρίζεται εδώ πως αυτή η κακομεταχείριση ήταν σαν να ’γινε σ’ εκείνον, όπως κι ο Ιησούς είπε στον Σαούλ απ’ την Ταρσό ότι καταδίωκε Εκείνον όταν ο Σαούλ καταδίωκε τους ακόλουθους του Ιησού.—Πράξ. 9:5.

Αφού καλεί αυτά τα έθνη σε λογαριασμό ο Ιεχωβά δίνει εντολή στον λαό του να διακηρύξει την ημέρα της εκδικήσεώς του, με το να κηρύξει ανάμεσα σ’ αυτά τα έθνη: «Αγιάσατε πόλεμον, διεγείρατε τους μαχητάς.» Και κατόπιν συνεχίζει και λέει το αντίθετο του Ησαΐα 2:2-4 και Μιχαία 4:1-3, δηλαδή: «Σφυρηλατήσατε τα υνία σας εις ρομφαίας, και τα δρέπανά σας εις λόγχας· ο αδύνατος ας λέγη, Εγώ είμαι δυνατός.» Αναβαίνουν στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ, που τ’ όνομά του σημαίνει «Ο Ιεχωβά είναι Κριτής»—Ιωήλ 3:9-12.

Κατόπιν ακολουθεί η περιγραφή της εκδικήσεως του Ιεχωβά πάνω στα έθνη. Πρέπει να μπει δρεπάνι για να θεριστούν τα ασεβή έθνη που πρόκειται να ριχτούν μέσα στο πατητήρι, και θα το ξεχειλίσουν. Πολύ κατάλληλα αυτό το μέρος της προφητείας τελειώνει με τον πολύ σημαντικό λόγο αυτής της ενέργειας: «Ούτω θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας, ο κατοικών εν Σιών, τω όρει τω αγίω μου.» (Ιωήλ 3:17) Αυτή η προφητεία μοιάζει πολύ με όσα λέει η Αποκάλυψη για τον Αρμαγεδδώνα.—Αποκ. 16:14-16· 19:15-21.

Το βιβλίο του Ιωήλ μεγαλύνει την κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού. Το βλέπουμε αυτό στο ότι στέλνει την πληγή των ακρίδων πάνω στους μέθυσους του Ιούδα (Χριστιανικού κόσμου), στο ότι προκαλεί τα έθνη να πολεμήσουν και στο ότι τα εκτελεί στην «κοιλάδα του Ιωσαφάτ.» Αυτή η προφητεία επίσης τονίζει το μεγάλο έλεος του Ιεχωβά, όπως διαβάζουμε στον Ιωήλ 2:13: «Επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας· διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και μεταμελούμενος δια το κακόν.» Επί πλέον τονίζεται στο βιβλίο η εντολή του Ιεχωβά στο λαό του να σαλπίσει την προειδοποίηση για τον ερχομό της ημέρας του εκδικήσεως με τα λόγια, «Αγιάσατε πόλεμον». Είναι ευτυχές γεγονός ότι έχουμε τώρα φτάσει σ’ αυτή τη μέρα που ο Ιεχωβά κάθεται «δια να κρίνει πάντα τα έθνη κυκλόθεν»!—Ιωήλ 3:9-12.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 28]

«Ως άνδρες πολεμισταί θέλουσιν αναβή το τείχος . . . Θέλουσιν αναβαίνει επί τας οικίας·» Σε τι εφαρμόζεται αυτό;

Ακρίδα