Η Λατρεία του ενός Αληθινού Θεού Ήδη Εξυψώνεται
1, 2. Πώς στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου έπεσε σε χαμηλό επίπεδο η λατρεία του ενός αληθινού Θεού, και πώς απεικονίσθηκε αυτό στον Μιχαία 3:12;
Ο Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ Πόλεμος ήταν καιρός σκότους όμοιος του οποίου ποτέ προηγουμένως δεν είχε δοκιμάσει η ανθρωπότητα. Ήταν σαν οι δυνάμεις του σκότους να είχαν επικρατήσει παγκόσμια. Φαινόταν σαν «ο άρχων του κόσμου» να είχε θριαμβεύσει. (Ιωάν. 14:30) Καθώς η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, περιλαμβανομένου και του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, υποστήριξαν πατριωτικά τα πολεμοχαρή έθνη, ασκήθηκε τρομακτική πίεση πάνω σ’ όλους τους ευσεβείς ανθρώπους. Έτσι ακόμη και η λατρεία του ενός αληθινού και ζώντος Θεού έπεσε σε χαμηλά επίπεδα. Οι υποστηρικτές της καταδιώχθηκαν και τέθηκαν σε περιορισμούς, ακόμη και σε φυλάκιση. Η κατάστασή τους έφθασε σε τέτοιο αφανισμό, σαν κι αυτόν που περιγράφεται στο Μιχαίας 3:12:
2 «Η Σιών εξ αιτίας σας θέλει αροτριασθή ως αγρός, και η Ιερουσαλήμ θέλει γείνει σωροί λίθων, και το όρος του οίκου ως υψηλοί τόποι δρυμού»—σαν ένας εγκαταλειμμένος αγρός που έχει σκεπασθεί με οργιώδη βλάστηση που φθάνει στο ύψος των δένδρων εξ αιτίας της μακρόχρονης εγκαταλείψεως.
3. Σε ποια άποψη υποτάχθηκαν οι λάτρεις του αληθινού Θεού, αλλά τι απέμενε να κάνουν αυτοί σύμφωνα με την προφητεία πριν έρθει το «τέλος»;
3 Φαινόταν σαν να είχε έρθει το τέλος—για ολόκληρο το σύστημα πραγμάτων πάνω στη γη. Οι λάτρεις του Θεού της Βίβλου άφησαν τους εαυτούς τους να υποταχθούν σ’ αυτή την άποψη των πραγμάτων, καθώς ‘εμισήθηκαν απ’ όλα τα έθνη.’ (Ματθ. 24:9) Εν τούτοις μόλις είχαν αρχίσει να εισέρχονται στη «συντέλεια του αιώνος.» Είχαν ακόμη πολύ ζωοπάροχο έργο να κάνουν πριν φτάσουν στο τέλος αυτής της «συντέλειας του αιώνος.» Όπως είχε προείπει ο μέγας Άρχων από τη Βηθλεέμ, «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:3, 14) Ο προφήτης Μιχαίας συμφωνούσε μ’ αυτό, μολονότι ο Μιχαίας το είχε καταγράψει πριν από εκατοντάδες χρόνια.
4. Μετά την περιγραφή της ερημώσεως που θα ερχόταν πάνω στην Ιερουσαλήμ και στη γη του Ιούδα, ποια αλλαγή προς το καλύτερο προλέγει το Μιχαίας 4:1-4 προς δόξαν του Ιεχωβά;
4 Αφού ο Μιχαίας περιέγραψε την ερήμωση που θα υφίσταντο η γη του Ιούδα και η πρωτεύουσά της, η Ιερουσαλήμ (ή Σιών), από τους Βαβυλώνιους, προχωρεί και λέει: «Και εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου [ναού] του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών, και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό. Και έθνη πολλά θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού· διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά, έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Κυρίου των δυνάμεων ελάλησε.»—Μιχ. 4:1-4.
5. Ποιο οικοδόμημα βρίσκεται στην κορφή του όρους του οίκου του Ιεχωβά σήμερα, και εκπληρώνει αυτό το Μιχαίας 4:1-4;
5 Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου η γήινη Ιερουσαλήμ κυριεύθηκε από τα Βρεταννικά στρατεύματα υπό τον Στρατηγό Άλλενμπυ, και σε αναγνώριση αυτού η Κοινωνία των Εθνών έδωσε στη Μεγάλη Βρεταννία την εντολή πάνω σ’ αυτή την περιοχή, που συνεχίσθηκε ως το 1948. Όταν η εντολή έληξε, επακολούθησε πόλεμος ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους Άραβες, και σήμερα το έθνος του Ισραήλ κατέχει ακόμη και την περιτειχισμένη πόλη της Ιερουσαλήμ. Αλλά μήπως κάποιος ναός για τη λατρεία του Ιεχωβά στεφανώνει την κορφή του λόφου που κάποτε υψωνόταν εκεί ο οίκος για τη λατρεία του Ιεχωβά ως το 70 μ.Χ.; Όχι, αλλά τώρα βρίσκεται εκεί το Τέμενος του Βράχου για τη λατρεία της Μωαμεθανικής θεότητας, του Αλλάχ, και άνθρωποι από πολλά έθνη το επισκέπτονται σαν τουριστικό αξιοθέατο. Δεν υπάρχει καμιά αντίρρηση ότι αυτό δεν είναι εκπλήρωση της προφητείας του Μιχαία 4:1-4.
6. Και όμως, πώς εκπληρώνεται τώρα το Μιχαίας 4:1-4 και γιατί η επίγεια Ιερουσαλήμ δεν συμμετέχει στην εκπλήρωση;
6 Εν τούτοις αυτή η προφητεία εκπληρώνεται από το μεταπολεμικό έτος 1919. Πώς γίνεται αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή πρόκειται για μια ψηλότερη Ιερουσαλήμ. Ας θυμηθούμε πώς στις 9 του Νισάν του 33 μ.Χ., ο Ιησούς Χριστός σαν ο Άρχων από τη Βηθλεέμ εισήλθε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ αλλά δεν έγινε δεκτός σαν Βασιλιάς. Δυο μέρες αργότερα στις 11 του Νισάν συγκινήθηκε και θρήνησε για την επίγεια Ιερουσαλήμ, λέγοντας: «Ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς [τον λαό] ο οίκος σας [ο ναός σας] έρημος.» (Ματθ. 23:37, 38) Τρεις μέρες αργότερα, στις 14 του Νισάν, ο Ιησούς υπέστη μαρτυρικό θάνατο στο Γολγοθά έξω από την Ιερουσαλήμ. Τότε, από μέρους του, ο Ιεχωβά Θεός εγκατάλειψε εκείνο το ναό μολονότι είχε αφιερωθεί σ’ αυτόν. Δεν ήταν πια ο τόπος της επιδοκιμασμένης λατρείας του. Η καταστροφή του το 70 μ.Χ. απέδειξε δραματικά το γεγονός αυτό!
7. Πότε έγινε η ουράνια Ιερουσαλήμ μητέρα των μαθητών του Ιησού, και πώς το αναφέρει αυτό ο Παύλος;
7 Σαράντα μέρες μετά την ανάστασή του ο Ιησούς ανέβηκε πίσω στους ουρανούς και 10 μέρες αργότερα, τη μέρα της Πεντηκοστής, εξέχυσε το άγιο πνεύμα πάνω στους μαθητές του που περίμεναν στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Μ’ αυτό το γεγονός η άνω Ιερουσαλήμ, έγινε η μητέρα τους. Σχετικά μ’ αυτό, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε στην επιστολή του προς τις εκκλησίες της Γαλατίας: «Η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών.» (Γαλ. 4:26) Εντούτοις αργότερα στην επιστολή του προς τους Εβραίους Χριστιανούς γενικά, ο ίδιος απόστολος έγραψε: «Αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιαν Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων.» (Εβρ. 12:22, 23· Αποκ. 21:2) Γι’ αυτή τη Νέα Ιερουσαλήμ, την πνευματική Ιερουσαλήμ, πάνω σ’ ένα πνευματικό Όρος Σιών, προφητεύει το Μιχαίας 4:1-4. Πάνω σ’ αυτή την πνευματική Ιερουσαλήμ, τη Μεσσιανική βασιλεία, εκπληρώνεται σήμερα η προφητεία του Μιχαία!
8. Σε ποια έκταση έχει εξυψωθεί σχετικά με τη γη η λατρεία του ενός αληθινού Θεού από το 1914;
8 Από τα φρικτά εκείνα πολεμικά χρόνια του 1914-1918 η λατρεία του Θεού που κάποτε γινόταν στον «οίκον,» ή ναό, που υψωνόταν πάνω σ’ ένα λόφο της αρχαίας Ιερουσαλήμ, εξακολουθεί να εξυψώνεται. Η λατρεία αυτή του Ιεχωβά έχει «στηριχθή επί της κορυφής των ορέων» πάνω στα οποία κάποτε υψώνονταν ή ακόμη υψώνονται ναοί των ψεύτικων θεών. Έτσι η λατρεία του ενός ζώντος και αληθινού Θεού έχει «υψωθή υπεράνω των βουνών.»
9. Πώς άνοιξε η ευκαιρία για την εξύψωση της λατρείας του Ιεχωβά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τι είπε σχετικά μ’ αυτό το Μιχαίας 2:12, 13
9 Ιδιαίτερα μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου το φθινόπωρο του 1918 η λατρεία του Ιεχωβά σαν του Ύψιστου Θεού υψώθηκε ως τα ουράνια. Πώς έγινε αυτό; Επειδή μόνο στη μεταπολεμική περίοδο έγινε δυνατή η αποκατάσταση των λάτρεων του Ιεχωβά από την καταπιεστική, διασκορπισμένη και περιορισμένη κατάστασή τους που ήταν σαν την κατάσταση των Ιουδαίων εξόριστων στη Βαβυλώνα στη διάρκεια του 607-537 π.Χ. Η προφητεία του Μιχαία προείπε την επανασύναξη των πνευματικών Ισραηλιτών και το άνοιγμα του δρόμου για να διαφύγουν απ’ αυτή τη Βαβυλωνιακή δουλεία, λέγοντας; «Θέλω βεβαίως σε συνάξει όλον, Ιακώβ· θέλω βεβαίως συλλέξει το υπόλοιπον του Ισραήλ· θέλω θέσει αυτούς ομού ως πρόβατα της Βοσόρρας, ως ποίμνιον εν μέσω της μάνδρας αυτών· μέγαν θόρυβον θέλουσι κάμει εκ του πλήθους των ανθρώπων. Ο διαρρηγνύων ανέβη έμπροσθεν αυτών· διέρρηξαν και διέβησαν διά της πύλης και εξήλθον δι’ αυτής· και ο βασιλεύς αυτών θέλει διαβή έμπροσθεν αυτών και ο Κύριος επί κεφαλής αυτών.»—Μιχ. 2:12, 13.
10. Ποιος ήταν ο «βασιλεύς» που συμμετείχε στην προφητεία του Μιχαία, και πώς και πότε και για ποιον έκανε τη ‘διάρρηξι’;
10 Όταν το 537 π.Χ. οι Ισραηλίτες εγκατέλειψαν τη Βαβυλώνα σύμφωνα με το διάταγμα του Πέρση κατακτητή, του Κύρου του Μεγάλου, δεν υπήρχε ανθρώπινος βασιλιάς της βασιλικής οικογένειας του Δαβίδ για να τους οδηγήσει στην έξοδό τους. Ο Σεδεκίας, ο τελευταίος Δαβιδικός βασιλιάς που βασίλεψε στην παλιά Ιερουσαλήμ είχε ήδη πεθάνει, και είχε ταφεί στη Βαβυλώνα. Έτσι είναι φανερό ότι η προφητεία του Μιχαία πρέπει να έχει πνευματική εφαρμογή. Ποιος λοιπόν είναι ο «βασιλεύς»; Είναι ο Βασιλεύς που επρόκειτο να ενθρονισθεί στα δεξιά του Θεού στους ουρανούς στο τέλος των «καιρών των Εθνών» το φθινόπωρο του 1914 μ.Χ. (Λουκ. 21:24· Ψαλμ. 110:1, 2) Αυτός ήταν ένας «βασιλεύς» μεγαλύτερος από τον Κύρο τον κατακτητή της Βαβυλώνας. Ήταν ο νεοενθρονισμένος «Βασιλεύς,» Ιησούς Χριστός. Αυτός ήταν ο «διαρρηγνύων» για τους καταπιεσμένους πνευματικούς Ισραηλίτες, το «υπόλοιπο» του πνευματικού Ισραήλ, ή Ιακώβ. Έτσι το μεταπολεμικό έτος 1919 ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός ‘διάνοιξε το δρόμο’ για τους αφιερωμένους, βαπτισμένους μαθητές του που είχαν «μισηθεί υπό πάντων των εθνών» για το όνομά του στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου.—Ματθ. 24:9.
11, 12. Ποιος ήταν επικεφαλής του υπολοίπου κατά την πορεία τους προς την ελευθερία, και ποια εντολή του υπάκουσαν;
11 Εκείνοι οι ελευθερωμένοι μαθητές ήταν έτοιμοι να τον ακολουθήσουν σαν τον ενθρονισμένο Βασιλιά τους στα δεξιά του Ιεχωβά. Μέσω της «πύλης» της διαφυγής που αυτός είχε κάνει προχώρησε και ‘διέβη έμπροσθεν αυτών.’ Τους οδήγησε σε πραγματική Χριστιανική ελευθερία. Αυτό έγινε με ‘τον Κύριον επί της κεφαλής αυτών,’ διότι ο Ιεχωβά ήταν ο Αρχηγός ο υπεύθυνος για την πορεία τους προς την ελευθερία. Αυτός ήταν εκείνος που εξέδωσε την πρόσκληση στους λάτρεις του που κρατούνται αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα, λέγοντας:
12 «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Αποκ. 18:4· Ιερ. 50:8, 9· Ησ. 48:20.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ!
13. Τι είχε έρθει ο καιρός να κάνει ο αληθινός Θεός για τον εαυτό του, και πώς το έδειξε αυτό το τεύχος της Σκοπιάς 15 Νοεμβρίου 1919 στην Αγγλική;
13 Ο Ιεχωβά άρχιζε τότε να κάνει όνομα για τον εαυτό του. Δίκαια το όνομά του ήρθε στο προσκήνιο, αφού είναι ψηλότερο από το όνομα του δοξασμένου Υιού του Ιησού Χριστού. Επί παραδείγματι, Η Σκοπιά και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού, στο τεύχος της 15 Νοεμβρίου 1919 (στην Αγγλική), δημοσίευσε το πρώτο από μια σειρά άρθρων με τίτλο «Η Ραψωδία του Ησαΐα», και στο Μέρος Α΄ έλεγε τα εξής:
Σ’ αυτά τα πρώτα έντεκα εδάφια του τεσσαρακοστού κεφαλαίου μάς δίδονται τρεις παραστάσεις του Ιεχωβά: Πρώτα εμφανίζεται σαν Παρηγορητής ύστερα από παρατεταμένα παθήματα· δεύτερον, παρουσιάζεται σαν ο Αληθινός Θεός που ο λόγος του διαμένει παρ’ όλο που τα άλλα αποτυγχάνουν· τρίτο σαν Ποιμένας που οδηγεί τον λαό του με πατρική στοργή.
Η δεύτερη αιτία για παρηγοριά βρίσκεται στα λόγια «ότι η ανομία αυτής συνεχωρήθη». Ο Θεός με τη σοφία του διέκρινε ότι τα εβδομήντα χρόνια της εθνικής ταπεινώσεως που υπέστησαν οι Ιουδαίοι θα ήταν αρκετό αντιστάθμισμα για τα βιβλία της θείας δικαιοσύνης για να εξιλεωθούν για την τάση που είχαν εκδηλώσει επί πολλούς αιώνες να πέφτουν στην ειδωλολατρεία, ή να λατρεύουν άλλους θεούς αντί του Ιεχωβά.
. . . Αλλά γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα επέβαλλε άδικη τιμωρία. Δεν μπορεί να είναι ασυνεπής. . . .
. . . Υποδείξεις [για την ονομασία μιας εκδόσεως που εκδίδεται από τον Σύλλογο] αποκάλυψαν ότι όλοι οι Ιουδαίοι θα καταλάβαιναν αμέσως ότι το ισοδύναμο της «φωνής» στη γλώσσα Γιντίς θα εννοούσε κάποιο ειδικό άγγελμα από τον Ιεχωβά.
Ασφαλώς οποιαδήποτε τάξη που θα χρησιμοποιόταν από τον Ιεχωβά για ένα τέτοιο εξυψωμένο σκοπό σαν συγκληρονόμοι με τον Χριστό θα χρειαζόταν εκτεταμένη προπαρασκευαστική πείρα πριν γίνουν «κατάλληλοι για την κληρονομία των αγίων στο φως.»
. . . Αλλά σαν διπλή επιβεβαίωση της εκπληρώσεως των προαναφερθέντων υποσχέσεων ο Ιεχωβά πάλι προσθέτει το όνομά του, ή οπισθογράφει την υπόσχεσή του—«ο λόγος του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα,» άσχετα με τα εμπόδια, πραγματικά ή φανταστικά.—Σελίς 343, παράγραφος 5· σελίς 344, παράγραφοι 5-7· σελίς 345, παράγραφος 4· σελίς 346, παράγραφος 4.
14. Πώς το βιβλίο Η Κιθάρα του Θεού, που εκδόθηκε το 1921, έφερε επίσης το όνομα του Θεού στο προσκήνιο;
14 Επίσης στο πρώτο σκληρόδετο βιβλίο που εκδόθηκε από την Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή την Κιθάρα του Θεού, και που δημοσιεύθηκε το 1921, η παράγραφος 2 του προλόγου στην Αγγλική, δήλωνε: «Ο Θεός προέθετο το μέγα διά τον κόσμον σχέδιον προ καταβολής κόσμου, αλλ’ ουδείς εγνώριζε τα περί τούτου. Κατά την διάρκειαν των πρώτων τεσσάρων χιλιάδων ετών της ανθρωπίνης ιστορίας το σχέδιον του Θεού διετηρήθη αποκεκρυμμένο.»
15. Υπέρ τίνος υιοθετήθηκε επτά χρόνια αργότερα μια απόφαση που αποτελούσε διακήρυξη από τους παρόντες στη διεθνή συνέλευση στο Ντητρόιτ, του Μίτσιγκαν;
15 Στη διεθνή συνέλευση που έγινε στο Ντητρόιτ, του Μίτσιγκαν, 30 Ιουλίου-6 Αυγούστου 1928, οι χιλιάδες παρευρισκόμενοι υιοθέτησαν ομόφωνα την απόφαση με τίτλο «Διακήρυξις εναντίον του Σατανά και υπέρ του Ιεχωβά,» που πρότεινε ο τότε πρόεδρος του Συλλόγου Σκοπιά.—Βλέπε Σκοπιά 15 Σεπτεμβρίου 1928, σελίδες 278, 279 (στην Αγγλική).
16. Πώς συνέβει το αποκορύφωμα τρία χρόνια αργότερα στη διεθνή συνέλευση στο Κολόμπους, Οχάιο;
16 Αλλά το αποκορύφωμα συνέβει το 1931. Αυτό έγινε την Κυριακή, 26 Ιουλίου, όταν οι χιλιάδες παρευρισκόμενοι στη διεθνή συνέλευση στο Κολόμπους του Οχάιο, υιοθέτησαν μια απόφαση με τίτλο «Ένα Νέο Όνομα.» Μ’ αυτή την απόφαση εκείνοι οι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι λάτρεις του Υψίστου Θεού πήραν πάνω τους ένα όνομα που βασίζεται πάνω στις Γραφές, δηλαδή «μάρτυρες του Ιεχωβά.»—Ησ. 43:10, 12.
17. Υιοθετώντας έτσι αυτό το νέο όνομα, τι έκαναν οι παρόντες στη συνέλευση, και τι έκαναν κατόπιν οι εκκλησίες σ’ ολόκληρη τη γη, και με ποια ευθύνη επάνω τους;
17 Μ’ αυτό τον τρόπο εκείνοι οι Χριστιανοί απέρριψαν όλα τα ονειδιστικά ονόματα με τα οποία ο δήθεν Χριστιανικός κόσμος τους είχε χαρακτηρίσει και δέχθηκαν την έντιμη ονομασία που η Αγία Γραφή έδειχνε πως ήταν κατάλληλη γι’ αυτούς. Μετά τη συνέλευση του Κολόμπους η απόφαση που υιοθετήθηκε εκεί υποβλήθηκε σε όλες τις εκκλησίες των αφιερωμένων, βαπτισμένων μαθητών του Κυρίου Ιησού Χριστού σ’ ολόκληρη τη γη στις διάφορες γλώσσες τους. Όλες οι εκκλησίες που δέχθηκαν την απόφαση το ανάφεραν στα κυβερνητικά γραφεία της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Όλα τ’ άτομα που συμμετείχαν σ’ αυτή την ενέργεια ήρθαν κάτω από βαριά ευθύνη ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Η παράλειψή τους να ζήσουν σύμφωνα με το νέο όνομα θα είχε σοβαρές συνέπειες γι’ αυτούς. Αν το τιμούσαν αυτό θα μεγάλυνε το όνομα του Ιεχωβά.—Η Σκοπιά 15 Σεπτεμβρίου 1931, σελίδες 178, 179 (στην Αγγλική).
18. Ανάλαβε παρόμοια δράση ο Χριστιανικός κόσμος και οι Ιουδαίοι, κι έτσι ποιους χρησιμοποίησε ο Θεός για να εκπληρωθεί η προφητεία του Μιχαία 4:1-4;
18 Μήπως η κοσμική ιστορία από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αναφέρει ότι κάποιο θρησκευτικό δόγμα του δήθεν Χριστιανισμού ή του Ιουδαϊσμού ανέλαβε κάποια παρόμοια ενέργεια όμοια μ’ εκείνη των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Όχι! Επομένως, μέσω αυτών των Μαρτύρων του ο Ιεχωβά Θεός έφερε την εκπλήρωση της προφητείας που εκτίθεται στο Μιχαίας 4:1-4. Έτσι πραγματικά η λατρεία του ενός ζώντος και αληθινού Θεού στηρίχθηκε, σαν να λέγαμε, «επί της κορυφής των ορέων,» γιατί δείχτηκε ότι είναι ανώτερη από κάθε άλλη μορφή λατρείας. Έχει ‘στηριχθεί στερεά’ κι έτσι ποτέ δεν θα πέσει από την υψηλή της θέση. Εξυψώνεται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά κι έτσι για να το πούμε παραβολικά, «υψώθη υπεράνω των βουνών.»
19. Αυτή η εξύψωση της θείας λατρείας, «υπεράνω των βουνών», σαν να λέγαμε, σε ποιους την έκανε ορατή, και σύμφωνα μ’ αυτό, ποια συγκλονιστική ομιλία δόθηκε στο Λος Άντζελες, της Καλιφόρνιας το 1918;
19 Αυτή η εξύψωση της λατρείας του ενός ζώντος και αληθινού Θεού, που την κάνει ορατή από πολύ μακρυά, έγινε με σκοπό να ωφεληθούν τα άτομα όλων των εθνών και των λαών. Έτσι, κάτω από θεία καθοδήγηση, την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 1918, καθώς εμαίνετο ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο τότε πρόεδρος του Βιβλικού και Φυλλαδικού Συλλόγου Σκοπιά έδωσε μια πολυδιαφημισμένη ομιλία στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας στις Η.Π.Α. Το θέμα του ήταν συνταρακτικό αλλά ήταν σύμφωνο με τη σημασία των συγκλονιστικών καιρών από την άποψη της Γραφής. Το θέμα ήταν «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντες Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει.» Το θέμα αυτό βασιζόταν στη διδασκαλία της Γραφής ότι θα υπήρχαν επιζώντες άνθρωποι από τη «μεγάλη θλίψι» με την οποία θα τελείωνε αυτό το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων. (Αποκ. 7:9, 14) Αυτοί οι ευνοημένοι επιζώντες θα εισάγονταν στον Χιλιετή Αιώνα κάτω από τη βασιλεία του Χριστού. Μέσω εκείνης της κυβερνήσεως θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή πάνω στη γη η οποία θα γινόταν ένας παράδεισος.
20. Ποια παραβολή του Ιησού εξετάσθηκε στη συνέλευση του Λος Άντζελες το 1928, και πώς εφαρμόσθηκε;
20 Πέντε χρόνια αργότερα έγινε μια άλλη συνέλευση στην ίδια πόλη του Λος Άντζελες, στις 18-26 Αυγούστου 1923, και το Σάββατο 25 Αυγούστου, ο πρόεδρος του Συλλόγου εξέτασε την παραβολή του Ιησού για τα συμβολικά πρόβατα και ερίφια. Αφού αυτή η παραβολή είναι μέρος προφητείας του Ιησού για το «σημείο» που χαρακτηρίζει τη «συντέλεια του αιώνος,» ο ομιλητής το εφάρμοσε στις «έσχατες ημέρες»· έκανε μια προ-χιλιετή εφαρμογή. Ποιοι λοιπόν εξεικονίζονται από τα «πρόβατα» που κάνουν το καλό στους πνευματικούς «αδελφούς» του Βασιλέως σύμφωνα με τις ανάγκες τους; Τα λεγόμενα ‘άτομα καλής θελήσεως’ που πρόκειται ν’ ανταμειφθούν με το να επιζήσουν από την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων και να διαφυλαχθούν μέσα στο Χιλιετές σύστημα πραγμάτων κάτω από τη βασιλεία του Χριστού! (Βλέπε Σκοπιά τεύχος 1ης Νοεμβρίου 1923 σελίδα 323· επίσης Σκοπιά 15ης Οκτωβρίου 1923, σελίδα 307, στην Αγγλική). Αυτά τα σημερινά συμβολικά «πρόβατα» είναι οι «λαοί» που συρρέουν στον πνευματικό ναό της λατρείας του Ιεχωβά, που εκπροσωπείται από το υπόλοιπο των «αδελφών» του Χριστού, των πνευματικών Ισραηλιτών.—Μιχ. 4:1· Ματθ. 24:3· 25:31-46.