Κρατείτε Σταθερά το «Ευαγγέλιο»!
«Φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως.»—1 Κορ. 15:2
1. Γιατί ο Παύλος υποστήριξε θερμά με επιχειρήματα την ανάσταση;
Ο απόστολος Παύλος κορυφώνει την πρώτη του επιστολή στους Κορινθίους με μια αριστοτεχνική εξέταση της αναστάσεως. Γιατί επιχειρηματολογεί τόσο θερμά για την ανάσταση; Το έκανε για κάποιο επίκαιρο σκοπό. Εκείνοι οι Κορίνθιοι Χριστιανοί περικυκλώνονταν από έναν άπληστο, ανήθικο κόσμο, και μερικοί είχαν μάλιστα πέσει στις παγίδες του Σατανά. Ο Παύλος δεν ήθελε οι αγαπημένοι του αδελφοί να ‘πιστεύσουν ματαίως’, γιατί αυτό θα σήμαινε την καταστροφή τους. Μάλλον, ήθελε να στέκονται στερεοί στο «ευαγγέλιον» που τους κήρυξε.
2. (α) Γιατί πρέπει να εργαζόμαστε σήμερα σκληρά για το «ευαγγέλιον»; (β) Πώς η ανάσταση συνδέεται με το «ευαγγέλιον»;
2 Έτσι και σήμερα, ζούμε σ’ έναν κόσμο που δεν γνωρίζει Θεό. Γι’ αυτό, εμείς που ‘ελπίζουμε στον ζώντα Θεό’ πρέπει να εργαζόμαστε σκληρά και να κοπιάζουμε χάρη του «ευαγγελίου.» (1 Τιμ. 4:10) Αυτό το «ευαγγέλιον» συγκεντρώνεται τώρα στην εγκαθιδρυμένη «βασιλείαν του Κυρίου [Ιεχωβά] ημών και του Χριστού αυτού.» Η ανάσταση είναι το μέσον με το οποίον ο Χριστός Ιησούς και οι 144.000 συμβασιλείς του κερδίζουν εκείνη τη βασιλεία, το ουράνιο όρος Σιών. Επίσης, μέσω αναστάσεως η μεγάλη πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους θα κατορθώσει να κερδίσει τη γήινη επικράτεια της βασιλείας. ( Αποκ. 11:15· 14:1· 20:12) Γι’ αυτό, η ανάσταση είναι ένα εξέχον χαρακτηριστικό του «ευαγγελίου».
Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
3. Με ποιο τρόπο συγκρούεται η διδασκαλία της αναστάσεως με τη διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής;
3 Τι είναι, λοιπόν, η ελπίδα της αναστάσεως; Δεν είναι μια ελπίδα βασισμένη στην υποτιθέμενη αθανασία της ψυχής, όπως διδάσκεται από την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, τόσο μέσα όσο κι έξω από τον Χριστιανικό κόσμο. Όχι, είναι μια ελπίδα για θνητές ψυχές! Η λέξη «ανάσταση» απαντιέται 40 περίπου φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Σημαίνει μια έγερση και πάλι στη ζωή. Αλλά για να εγερθεί και πάλι σε ζωή ένα άτομο πρέπει πρώτα να πεθάνει, γιατί η ζωή είναι το αντίθετο του θανάτου.—Δευτ. 30:19, 20· Ησ. 38:17-19.
4. Τι δείχνει ότι οι πρώτοι Ιουδαίοι πίστευαν όχι σε ανθρώπινη αθανασία αλλά σε γήινη ανάσταση;
4 Στις Εβραϊκές Γραφές, δεν υπάρχει διδασκαλία για ανθρώπινη αθανασία. Η ιδέα ήταν τελείως ξένη στους Ιουδαίους. Υπάρχουν, όμως, πολλές ενδείξεις ότι οι Ιουδαίοι πίστευαν σε μια επίγεια ανάσταση. Προφανώς αυτός ήταν ο λόγος που συμπέραναν ότι ίσως ο Ιησούς να ήταν ο αναστημένος ‘Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Ηλίας, ο Ιερεμίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες.’—Ματθ. 16:14.
5. Σύμφωνα με το σκοπό του Θεού σε τι απέβλεπαν ο Αβραάμ και άλλοι αρχαίοι δούλοι του Θεού;
5 Αφού περιγράφει την πιστή πορεία του Άβελ, του Ενώχ, του Νώε και της οικογένειας του Αβραάμ, ο απόστολος Παύλος μάς λέει: «Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες, και εγκολπωθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης.» Απέβλεπαν σε ανάσταση, που θα γινόταν πάνω στη γη, κάτω από την κυβέρνηση της ‘πόλεως που είχε τα θεμέλια’—της βασιλείας του Θεού δια του Μεσσία. Όταν ο πιστός Αβραάμ δοκιμάστηκε σχετικά με τη θυσία του Ισαάκ, συλλογίστηκε «ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να τον ανεγείρη.» Επίσης ο Αβραάμ πίστεψε στην υπόσχεση που του είχε δώσει ο Θεός ότι «εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» Λογικά, η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων εκείνων των εθνών θα έπρεπε να αναστηθούν για ν’ απολαύσουν αυτές τις ευλογίες μέσω εκείνου του «σπέρματος».—Γέν. 22:18· Εβρ. 11:4-19.
6. Τι δείχνουν τα λόγια του Ιώβ και των γιων του Κορέ για την ανάσταση;
6 Αργότερα, ο άνθρωπος ακεραιότητας, ο Ιώβ, έθεσε το ερώτημα: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει;» Ο Ιώβ πίστευε ότι ο άνθρωπος μπορούσε να ξαναζήσει. Και έδειξε αυτή την πίστη ζητώντας από τον Θεό να τον κρύψει στον Σιεόλ (τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους) και να τον θυμηθεί ύστερα από ορισμένο καιρό. (Ιώβ 14:13-15) Στον Ψαλμό 45:16, οι γιοι του Κορέ προφήτευσαν ότι ο Μεσσίας θα είχε «υιούς» που θα τους διόριζε «άρχοντας επί πάσαν την γην», στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας. Αυτοί οι «υιοί» θα περιλάμβαναν άξιους «προπάτορές» του, στους οποίους θα γινόταν πατέρας, ανασταίνοντάς τους από τους νεκρούς.—Ματθ. 1:1-16· Λουκ. 3:23-38.
7. (α) Πώς τα συγγράμματα των προφητών υποστηρίζουν την ελπίδα για γήινη ανάσταση; (β) Γιατί η ανάσταση του Δανιήλ και άλλων θα είναι «καλητέρα ανάστασις» ;
7 Οι θεόπνευστοι προφήτες μίλησαν επίσης για ανάσταση, που αντιλαμβάνονταν ότι θα ήταν επίγεια. ( Ησ. 25:8· 26:19· Ωσηέ 13:14) Καθώς πλησίαζε ο θάνατος, ο ηλικιωμένος Δανιήλ πήρε την παρακάτω υπόσχεση: «Θέλεις αναπαυθή, και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.» (Δαν. 12:13) Ο Δανιήλ, ο οποίος «δια πίστεως . . . έφραξε στόματα λεόντων,» απέβλεπε σε «καλητέραν ανάστασιν.» Αυτή θα ήταν μια ανάσταση σε ζωή κάτω από την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού, σε αντίθεση μ’ αυτό που κατόρθωσαν ο Ηλίας, ο Ελισσαιέ, ο Ιησούς και οι απόστολοι, ανασταίνοντας ανθρώπους που αργότερα ξαναπέθαναν.—Εβρ. 11:33, 35.
8. Ποια άποψη της αναστάσεως καλλιεργούσαν οι απεσταλμένοι του Ιωάννη και η Μάρθα;
8 Αφού ο Ιησούς είχε αρχίσει τη διακονία του, ο φυλακισμένος Ιωάννης ο Βαπτιστής έστειλε απεσταλμένους για να ρωτήσουν αν ο Ιησούς ήταν πραγματικά ο Μεσσίας. Αφού εκτέλεσε κι άλλα θαυματουργικά έργα, ο Ιησούς τους είπε: « Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην όσα είδετε και ηκούσατε, ότι τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται, πτωχοί ευαγγελίζονται.» (Λουκ. 7:19-23) Έτσι, ο Ιησούς όχι μόνο επιβεβαίωσε ότι ήταν ο Μεσσίας, αλλά επίσης οικοδόμησε πίστη σ’ αυτά που θα πετύχαινε μέσω της βασιλείας του, φτάνοντας ακόμη ν’ αναστήσει τους νεκρούς. Οι άνθρωποι εκείνοι αντιλαμβάνονταν ότι επρόκειτο για ανάσταση επάνω στη γη. Έτσι το αντιλήφτηκε η Μάρθα, όταν αργότερα είπε στον Ιησού σχετικά με το νεκρό Λάζαρο: «Εξεύρω ότι θέλει αναστηθή εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα.»—Ιωάν. 11:24.
Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
9. Πώς μπόρεσε ο Λάζαρος να πάρει την ελπίδα για ουράνια ανάσταση;
9 Αν ο Ιησούς δεν είχε αναστήσει το Λάζαρο τον καιρό εκείνο, η ελπίδα του θα ήταν πραγματικά επίγεια. Αλλά ο Ιησούς έκανε εκείνο το θαύμα, ξαναφέρνοντας προσωρινά στη ζωή τον Λάζαρο από τους νεκρούς. Χωρίς αμφιβολία ο Λάζαρος έζησε πέρα από την ημέρα της Πεντηκοστής, του 33 μ.Χ., και αυτό σήμαινε ότι θα έπαιρνε επιπρόσθετη εύνοια από τον Κύριό του. Γιατί τη μέρα εκείνη της Πεντηκοστής θα γεννιόταν από το πνεύμα του Θεού σε μια ελπίδα ουράνιας ζωής, με την προοπτική ουράνιας αναστάσεως. Πώς ανοίχτηκε αυτή η ευκαιρία;
10. Ποια σφαλερή άποψη δημιουργήθηκε στις μέρες του Παύλου, αλλά πώς αυτός την καταπολέμησε;
10 Στην πρώτη επιστολή του στους Κορινθίους Χριστιανούς, ο απόστολος Παύλος εξετάζει την ανάσταση. Μερικοί σ’ εκείνη την εκκλησία υποστήριζαν ότι ‘δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών.’ Προφανώς είχαν δεχτεί την άποψη ότι οι ζωντανοί Χριστιανοί είχαν ήδη δοκιμάσει κάποιο είδος πνευματικής «αναστάσεως» και ίσως μερικοί να συνδύαζαν αυτό με τη φιλοσοφία του Πλάτωνα για την αθανασία της ψυχής. Άσχετα με τις λεπτομέρειες για την εσφαλμένη άποψή τους, ο Παύλος θεώρησε κατάλληλο να ‘τους βάλει στη θέση τους,’ παρουσιάζοντας μια αριστουργηματική επιχειρηματολογία υπέρ της αληθινής διδασκαλίας για την ανάσταση, δίνοντας έμφαση ‘στο ευαγγέλιο δια του οποίου σώζονταν.’—1 Κορ. 15:1, 2, 12.
11. Πώς συνδέεται το «ευαγγέλιον» με την ελπίδα της αναστάσεως;
11 Ποιο είναι αυτό το «ευαγγέλιον»; Περιστρέφεται γύρω από τον Χριστό. Ο Παύλος περιλαμβάνει ανάμεσα στα ‘πρώτα πράγματα’ σπουδαιότητας το γεγονός ότι ο Χριστός πέθανε, τάφηκε, αναστήθηκε, και ότι εμφανίστηκε πρώτα στον Κηφά (Πέτρο), κατόπιν με διάφορες εμφανίσεις σε 500 και πλέον άλλα άτομα, και τελικά στον ίδιο τον Παύλο. Αληθινά, ο Χριστός είχε αναστηθεί ‘εν πνεύματι’! (1 Πέτρ. 3:18) Όπως δυο φορές τόνισε ο Παύλος, αυτά τα συγκινητικά γεγονότα έγιναν «κατά τας Γραφάς», επιβεβαιώνοντας όλα όσα είχε προφητεύσει ο Λόγος του Θεού σχετικά με τον Μεσσία. Η πίστη μας θα ήταν μάταιη αν δεν ήταν βασισμένη στο γεγονός της αναστάσεως του Ιησού Χριστού.—1 Κορ. 15:3-8, 17.
«ΕΚΑΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΤΑΞΙΝ»
12. Με ποιο τρόπο έγινε ο Χριστός «απαρχή»;
12 Στη συνέχεια, ο απόστολος συνδέει την ανάσταση με τους σκοπούς της βασιλείας του Ιεχωβά. Με πεποίθηση ο Παύλος διακηρύττει: «Αλλά τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών· έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων.» Αν ο Χριστός είναι η «απαρχή» τότε πρέπει να υπάρχουν κι άλλοι που θ’ αναστηθούν, «έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν.» Οι άλλοι πρέπει να περιμένουν ως την «παρουσίαν» του Χριστού με βασιλική εξουσία, οπότε ο λυτρωτής, ο Ιησούς Χριστός, αρχίζει να ‘ζωοποιεί’ τους «αποθνήσκοντας» ή εκείνους που έχουν πεθάνει λόγω κληρονομημένης αμαρτίας από τον Αδάμ.—1 Κορ. 15:20-23.
13. Πώς προχωρεί η ανάσταση κατά «τάξιν»;
13 Μετά τον Χριστό, θα αναστηθούν ‘στη σειρά τους’ οι 144.000 χρισμένοι κληρονόμοι της βασιλείας, που ακολούθησαν τα ίχνη του Ιησού ως τον θάνατο. Αυτή η ανάσταση αρχίζει «εν τη παρουσία αυτού» που άρχισε στο βαρυσήμαντο έτος 1914. Λίγοι απομένοντες από τους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού υπηρετούν ακόμη πάνω στη γη, και αυτοί επίσης θ’ αναστηθούν σ’ αυτή την «τάξιν,» «εν ριπή οφθαλμού» κατά τον ανθρώπινο θάνατό τους. Έτσι ολόκληρος ο «[πνευματικός] Ισραήλ του Θεού» θα συναχθεί στην ουράνια βασιλεία.—1 Κορ. 15:22, 23, 50-52· Εβρ. 2:10-13· Αποκ. 7:4-8· Γαλ. 6:16.
14. Πώς εξεικονίζει ο Παύλος την ουράνια ανάσταση;
14 Ο απόστολος δίνει ένα ωραίο παράδειγμα για τον θάνατο και την ανάσταση των γεννημένων από το πνεύμα Χριστιανών. Το κάνει αυτό συγκρίνοντάς την με τον θάνατο ενός γυμνού κόκκου σταριού, από τον οποίο φυτρώνει ένα νέο φυτό. Ναι, το σώμα «σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία» σαν δοξασμένο πνευματικό σώμα ‘κατά την εικόνα του έσχατου Αδάμ’—του Κυρίου Ιησού Χριστού.—1 Κορ. 15:35-49.
15. Που γίνεται η «καλητέρα ανάστασις» και ποιοι περιλαμβάνονται;
15 Αλλά, μήπως οι 144.001, περιλαμβανομένου και του Χριστού, είναι οι μόνοι που θ’ αναστηθούν στην κατάλληλη σειρά; Διόλου! Γιατί το Εβραίους 11:40 μας λέει ότι η ανάστασή τους είναι σε κάτι «καλήτερον», σε ουράνια πνευματική κατάσταση. Αυτή είναι καλύτερη από τι; Είναι καλύτερη από την ανάσταση που έρχεται κατόπιν στη σειρά! Αυτή η ανάσταση πρέπει να περιλαμβάνει εκείνους που θα γίνουν «άρχοντες εις πάσαν την γην,» και οι οποίοι λογικά θα είναι ανάμεσα στους πρώτους που θ’ αναστηθούν στη γη μετά την αποφασιστική νίκη του Ιεχωβά στη μάχη του Αρμαγεδδώνα. Έτσι θα μπορέσουν να αναλάβουν τα διορισμένα καθήκοντά τους στη «νέαν γην»—τη θεοκρατική κοινωνία του λαού του Θεού στην καθαρισμένη γη. Αυτοί, πάλι, θα έχουν «καλητέραν ανάστασιν,» γιατί θα γίνει κάτω από τη βασιλεία του Θεού με προοπτική αιώνιας ζωής για τους αναστημένους. Σ’ αυτή την ομάδα περιμένουμε να δούμε πιστούς αφιερωμένους Χριστιανούς, που σήμερα έχουν επίγεια ελπίδα και που πεθαίνουν από διάφορες αιτίες πριν ιδρυθεί η «νέα γη.»—Ησ. 32:1· Αποκ. 16:14, 16· 21:1, 3, 4.
ΕΝΑΣ ΕΥΝΟΗΜΕΝΟΣ ΟΜΙΛΟΣ
16. Ποια άλλη ομάδα απολαμβάνει ειδική εύνοια, και σε ποια προνόμια συμμετέχουν αυτοί;
16 Υπάρχει, όμως, ένας όμιλος που είναι ιδιαίτερα ευνοημένος. Ποιος μπορεί να είναι αυτός; Είναι ο «πολύς όχλος» που ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει με κάποια λεπτομέρεια στην Αποκάλυψη 7:9-17. Η ελπίδα τους είναι αιώνια ζωή στη «νέαν γην.» Σαν ομάδα περνούν μέσα από τη «μεγάλην θλίψιν» χωρίς να χρειαστεί ποτέ να πεθάνουν. Τι πολύτιμο προνόμιο απολαμβάνουν αυτοί επειδή ‘έπλυναν τα ενδύματά τους και τα λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου’! Σ’ αυτό το έξοχο αποκορύφωμα των «εσχάτων ημερών,» όταν πρέπει να δοθεί μια ηχηρή μαρτυρία στα έθνη και στους λαούς της γης, αυτός ο «πολύς όχλος,» που ήδη έχει φτάσει σε περισσότερους από 2.300.000, εμφανίζεται να αποδίδει «λατρείαν» στις επίγειες αυλές της διευθετήσεως του Ιεχωβά για λατρεία. Αυτός ο «πολύς όχλος» δεν υφίσταται το «καύμα» της θείας κρίσεως. Γιατί αυτό; «Διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»
17. (α) Ποια χαρά περιμένει τον «πολύν όχλον»; (β) Πώς θα φτάσει στο τέλος το θαύμα της αναστάσεως;
17 Χωρίς αμφιβολία ο «πολύς όχλος» θα είναι χαρούμενος, καθώς θα βγει στην καθαρισμένη γη και θα υποδεχτεί τους αναστημένους πιστούς. Κατόπιν, επίσης, στον ορισμένο καιρό του Θεού, και με εύτακτη διευθέτηση, τα εκατομμύρια του ανθρώπινου γένους που βρίσκονται στα «μνημεία» θα βγουν στη γη με γενική ανάσταση. (Ιωάν. 5:28, 29· Αποκ. 20:12) Καθώς θ’ αρχίσει να λειτουργεί η κοινωνία της «νέας γης», και καθώς ο Χριστός και οι συνάρχοντές του θα εφαρμόζουν τα οφέλη της λυτρωτικής του θυσίας για τη θεραπεία του ανθρώπινου γένους και για να τους εξυψώσουν στην τελειότητα διάνοιας και σώματος, τι απόλαυση θα υπάρχει ανάμεσα στις ευτυχισμένες, ενωμένες οικογένειες του ανθρώπινου γένους!—Ησ. 65:17, 18· 2 Πέτρ. 3:13.
18. Πώς θα φτάσει σε πλήρη εκπλήρωση ο μεγαλειώδης σκοπός του Θεού για τη γη;
18 Χίλια χρόνια θα περάσουν σαν μια μέρα, τουλάχιστον από την άποψη του Ιεχωβά. (2 Πέτρ. 3:8) Η γη θα γεμίσει με τέλεια ανθρωπότητα, όπως ακριβώς είχε σκοπό να κάμει ο Θεός όταν πρωτοδημιούργησε τον άνθρωπο, κάπου 7.000 χρόνια προηγουμένως. Η 7.000-ετής «ημέρα» του αναπαύσεως θα βρίσκεται στο τέλος της, και δεν θα είναι μάταιη, γιατί ο μεγαλειώδης σκοπός του για τη γη θα έχει εκπληρωθεί. Τι θα γίνει κατόπιν;
19. Τι συμβαίνει μετά την κατάργηση του «εσχάτου εχθρού»;
19 Ο απόστολος Παύλος μάς λέει: «Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν [ο Χριστός] παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη, εωσού θέσει πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος . . . τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, δια να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν.» (1 Κορ. 15:24-28) Τότε θα λυθεί ο Σατανάς, όπως περιγράφεται στην Αποκάλυψη 20:7-10, για να δοκιμασθεί ατομικά η ακεραιότητα του τελειοποιημένου ανθρώπινου γένους. Τότε ο Σατανάς, και οποιοιδήποτε τον ακολουθήσουν, θα ριχτούν στη συμβολική «λίμνην του πυρός», που σημαίνει αιώνια καταστροφή.
20. Ποια ένδοξη προοπτική θα έχει μπροστά του το ανθρώπινο γένος, καθώς θα τελειώνει η μέρα αναπαύσεως του Θεού;
20 Αφού τώρα θα έχει τελειώσει η μέρα «αναπαύσεως του Θεού από πάντων των έργων αυτού» σχετικά με τη γήινη κτίση, χωρίς αμφιβολία ο Ιεχωβά θα προχωρήσει σε νέα έργα που θα ξετυλίγονται για όλη την αιωνιότητα. Ποτέ δεν θα υπάρχει έστω και μια ανιαρή στιγμή καθώς οι χαρούμενοι κάτοικοι της γης, γεμάτοι αγαλλίαση πάντοτε για τη φρεσκάδα της νεότητάς τους, θα συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δραστηριότητα τους αναθέσει ο Θεός των προθέσεων.—Γέν. 2:3· Ησ. 66:22.
ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ
21. Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από το επιχείρημα του Παύλου στην 1 Κορ. 15;
21 Πρέπει να ‘κρατούμε σταθερά το ευαγγέλιο,’ περιλαμβανομένης και της ελπίδας της αναστάσεως, γιατί η ανάσταση είναι ζωτικής σπουδαιότητας σ’ όλους τους δούλους του Θεού. Πιστοί άντρες και γυναίκες των αρχαίων χρόνων πίστευαν σε μια επίγεια ανάσταση, κι απέβλεπαν σ’ αυτή. (Εβρ. 11:13-16) Ο Χριστός Ιησούς αναστήθηκε σαν «απαρχή» της αναστάσεως, όπως βεβαίωσαν εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες. Χρισμένοι, γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί «εκήρυξαν εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν,» τόσο στους αποστολικούς όσο και στους σύγχρονους καιρούς, ώστε το «ευαγγέλιον» το σχετικό με την ανάσταση αγκάλιασε ολόκληρη την υδρόγειο σφαίρα. (Κολ. 1:23) Και καθώς οι απομένοντες χρισμένοι τελειώνουν τη γήινη πορεία τους για να κερδίσουν την ουράνια αμοιβή τους, ένας «πολύς όχλος» με ελπίδα αιώνιας ζωής πάνω στη γη, έχει αναλάβει τη διακήρυξη του «ευαγγελίου» της βασιλείας.—Ματθ. 24:14.
22. Ποια τελική συμβουλή δίνει ο Παύλος στην επιστολή του, και γιατί έχουμε κάθε λόγο να την ακολουθήσουμε ;
22 Πόσο προνομιούχες είναι όλες αυτές οι ομάδες καθώς φτάνουν στο σκοπό τους, κάθε μία στη σειρά της, στην τάξη της! Αληθινά, σήμερα έχουμε κάθε λόγο να ακολουθούμε την περαιτέρω νουθεσία του Παύλου: «Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε. Πάντα τα έργα υμών ας γίνωνται εν αγάπη.» (1 Κορ. 16:13, 14) Έτσι θα πιστέψουμε σε κάποιο σκοπό που αξίζει.
Μπορείτε ν’ απαντήσετε στα επόμενα;
◼ Τι δείχνει ότι άνδρες και γυναίκες πίστεως στους αρχαίους χρόνους απέβλεπαν σε μια ανάσταση πάνω στη γη;
◼ Μετά τον Χριστό, που είναι η «απαρχή,» πόσοι άλλοι συμμετέχουν, «έκαστος κατά την τάξιν αυτού,» στην ουράνια ανάσταση;
◼ Πότε και σε ποιες ομάδες θα γίνει ανάσταση πάνω στη γη;
◼ Πώς ευνοείται ιδιαίτερα μια τάξη με το να αποκτήσει ζωή πάνω στη γη χωρίς ανάσταση;
◼ Τι πρέπει να κάνουμε όλοι για να μη «πιστεύσωμεν ματαίως»;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 16]
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΤΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕΣ
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 17]
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΠΡΟΣΚΟΛΛΑΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΨΥΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Το «ευαγγέλιον», συγκεντρώνεται στη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού, που είναι η ελπίδα για την αποκατάσταση του παραδείσου στη γη μας.