Ο Ιάκωβος Προτρέπει για Καθαρή και Δραστήρια Λατρεία

ΠΩΣ βλέπετε την συμβουλή από έναν ηλικιωμένο; Τι θα πείτε αν είναι πνευματικά έγκυρη και απόλυτα ειλικρινής; Δεν θα την ακολουθήσετε ;

Η επιστολή του Ιακώβου, που γράφτηκε πριν από το 62 π.Χ., περιέχει τέτοια άμεση συμβουλή. Ο συγγραφέας της ήταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος—με 30 περίπου χρόνια πείρα στο χειρισμό προβλημάτων των συλλάτρεών του. Ναι, ο χριστιανός πρεσβύτερος Ιάκωβος, ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, μπορούσε να γράφει με ειλικρίνεια πείρες από πρώτο χέρι. (Μάρκος 6:3) Αυτό που έκανε ακόμη πιο δυνατό το δυναμικό συγγραφικό του ύφος ήταν χτυπητά παραδείγματα και διαπεραστικές ερωτήσεις οι οποίες καταστούσαν σαφές ότι η ακάθαρτη, παθητική θρησκεία δεν ευαρεστεί τον Ιεχωβά.

Καθοδηγούμενος από τον Θεό, ο Ιάκωβος έδωσε γερές συμβουλές, που είναι τόσο πρακτικές σήμερα, όσο ήταν και στον πρώτο αιώνα. Κάνοντας λογικές σκέψεις πάνω στην θεϊκά εμπνευσμένη συμβουλή του, μπορούμε να αποκτήσουμε τις απαντήσεις σε μερικά σημαντικά ερωτήματα. Και οι λόγοι του θα μας παρακινήσουν για καθαρή και ενεργή λατρεία.

Πώς πρέπει να Θεωρούμε τις Δοκιμασίες;

Ο Ιάκωβος έγραψε στις «δώδεκα φυλές» του πνευματικού Ισραήλ, που ήταν διασκορπισμένες σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Αλλά οι συμβουλές του εφαρμόζονται επίσης και για το ‘μεγάλο πλήθος’. (Αποκάλυψις 7:4-9, ΜΝΚ· Γαλάτας 6:16) Πρότρεψε τους συλλάτρεις του να βλέπουν τις δοκιμασίες με χαρά, γιατί αν τις υπομείνουμε με πίστη το αποτέλεσμα θα είναι διαρκής ευτυχία. Πρέπει να ζητάμε με πεποίθηση από το Θεό να μας δίνει σοφία, για να ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να τον ευχαριστούμε, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες. Οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού που υπομένουν πιστά τη δοκιμασία θα λάβουν τον «στέφανον της ζωής», αθανασία στον ουρανό. Η πιστή καρτερία του ‘μεγάλου πλήθους’ θα καταλήξει σε αιώνια ζωή στην Παραδεισένια γη.—Ιακώβου 1:1-12· Λουκάς 23:43.

Όταν περνάμε δοκιμασίες, δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι ο Θεός προσπαθεί να μας κάνει να διαπράξουμε αμαρτία, γιατί αυτό δεν συμβαίνει. Μάλλον, η εσφαλμένη επιθυμία που είναι μέσα μας είναι το κίνητρο για την αμαρτία. Ο Ιεχωβά δεν είναι η πηγή του κακού αλλά κάθε καλού, περιλαμβανομένου και του μεγαλειώδους δώρου της πνευματικής γεννήσεως.—Ιακώβου 1:13-18· Εφεσίους 1:13, 14.

Τι Είναι Αληθινή Θρησκεία;

Για να ασκούμε την αληθινή θρησκεία, πρέπει να ανταποκρινόμαστε αμέσως και υπάκουα στο Λόγο του Θεού. Πρέπει επίσης να είμαστε βραδείς στο να εκφράζουμε θυμό και πρέπει να απαλλαχθούμε από καθετί που ο Θεός θεωρεί βρώμικο. Η εξάλειψη της κακίας από την καρδιά και την διάνοια επιτρέπει στον λόγο της αλήθειας να ανθίσει εκεί, και δεν πρέπει να είμαστε απλώς ακροατές του λόγου, αλλά επίσης και εκτελεστές του, αφήνοντας αληθινά τις Γραφές να γίνουν οδηγός μας. Αναλογισθείτε το εξής: Αφού κοιτάξει το πρόσωπο του στον καθρέφτη, ο άνθρωπος φεύγει και ξεχνάει τι είδους άτομο είναι. Για να λατρεύουμε τον Ιεχωβά αποδεκτά, όμως, δεν μπορούμε να είμαστε ακροατές που ξεχνούν. Μάλλον, πρέπει να επεξεργαζόμαστε τον «τέλειο νόμο», αγκαλιάζοντας καθετί που απαιτείται από τους Χριστιανούς, και πρέπει να ενεργούμε σε αρμονία με αυτό.—Ιακώβου 1:19-25.

Αν θέλουμε να μας θεωρεί ο Θεός αληθινούς λάτρεις, πρέπει επίσης να χαλιναγωγούμε την γλώσσα, περιορίζοντας την από συκοφαντική ομιλία, κακολογία και τα παρόμοια. Κι ακόμη, από την άποψη του Ιεχωβά, η λατρεία που είναι «καθαρή» (αγία, αγνή) και «αμίαντη» (άσπιλη από κακία) περιλαμβάνει ενεργό ενδιαφέρον γι’ αυτούς που έχουν ανάγκη. Επίσης απαιτείται να ‘φυλάττουμε τους εαυτούς μας άσπιλους από τον κόσμο’ των ανθρώπων που δεν υπηρετούν τον Θεό. Δεν μπορούμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά, ενώ κάνουμε τα άδικα πράγματα που κάνει ο κόσμος. Βέβαια, ο Ιάκωβος δεν κατέγραψε όλες τις απαιτήσεις της αληθινής λατρείας. Αλλά εκείνο που έδειξε είναι ότι η ειλικρινής υπηρεσία στον Ιεχωβά είναι καθαρή και ενεργή.—Ιακώβου 1:26, 27.

Υπάρχει Τίποτα το ‘Εσφαλμένο στις Ταξικές Διακρίσεις;

Ο Ιάκωβος έδειξε ότι η καθαρή λατρεία απαιτεί επίσης αμεροληψία στη συμπεριφορά απέναντι στους πλούσιους και στους φτωχούς εξίσου. Μερικοί καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί έπαιρναν πονηρές αποφάσεις δείχνοντας εύνοια στους πλούσιους και κάνοντας έτσι ταξικές διακρίσεις. Είθε ποτέ να μη γίνουμε ένοχοι τέτοιας ασεβούς μεροληπτικότητας!—Ιακώβου 2:1-4.

Ασφαλώς, οι Χριστιανοί πρέπει να παραδέχονται ότι, σαν τάξη, οι πλούσιοι έχουν βλασφημήσει το όνομα του Χριστού, διώκοντας τους ακολούθους του. Συνεπώς, αντί να αμαρτάνουμε έχοντας ταξικές διακρίσεις και δείχνοντας εύνοια στους πλούσιους, πρέπει ν’ ακολουθούμε το «βασιλικό νόμο» δείχνοντας αγάπη σε όλους τους πλησίον μας. Πώς μπορούμε να περιμένουμε ότι θα απολαύσουμε το έλεος του Θεού αν δεν είμαστε ελεήμονες και στοργικοί απέναντι στους φτωχούς; Πράγματι, οι ταξικές διακρίσεις μέσα στην εκκλησία δεν εναρμονίζονται με την καθαρή λατρεία.—Ιακώβου 2:5-13· Ματθαίος 22:39· Πράξεις 10:34, 35.

Πώς Μπορούμε να Αποδείξουμε Ότι Έχουμε Πίστη;

Ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι δεν είναι μέσω των έργων του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά μέσω της πίστεως τους στον Ιησού Χριστό, που οι άνθρωποι θα ανακηρυχθούν δίκαιοι από τον Ιεχωβά Θεό. (Ρωμαίους 3:19-28) Ο Ιάκωβος συμφώνησε με αυτό, αλλά υπέδειξε ότι η πίστη μας πρέπει να αποδεικνύεται ότι είναι ζωντανή από θεοσεβή έργα τα οποία μας παρακινεί να κάνουμε. Η πίστη που δεν μας παρακινεί να κάνουμε καλά έργα δεν είναι γνήσια και δεν θα καταλήξει στη σωτηρία μας. Για παράδειγμα: Αν κάποιος ομόπιστος δεν έχει να φορέσει τ’ απαραίτητα ρούχα και του λείπει η τροφή, τα λόγια μόνο δεν θα τον βοηθήσουν πρέπει να υπάρξει έμπρακτη βοήθεια. Ακόμη και οι δαίμονες πιστεύουν ότι υπάρχει ένας και μοναδικός Θεός, αλλά δεν εκτελούν καλά έργα. Έτσι, η ομολογία της πίστης χωρίς καλά έργα για να την υποστηρίξει είναι ανενεργή, χωρίς να έχει καμιά αποτελεσματικότητα σχετικά με την επίτευξη της σωτηρίας. Ο Αβραάμ, ο «πατέρας» όλων εκείνων που έχουν αληθινή πίστη, έδειξε την πίστη του έμπρακτα όταν πρόσφερε τον Ισαάκ. Η Ραάβ επίσης είχε ενεργή πίστη, γιατί «ανακηρύχθηκε δίκαιη από έργα», προστατεύοντας τους Ισραηλίτες κατασκόπους. Γιαυτό, ενώ η απλή ομολογία της πίστεως είναι εξίσου νεκρή όσο και ένα πτώμα, όταν κάνουμε Χριστιανικά έργα με τα σωστά κίνητρα αποδεικνύουμε ότι έχουμε γνήσια ζωντανή πίστη.—Ιακώβου 2:14-26, ΜΝΚ.

Γιατί να Ελέγχουμε τη Γλώσσα;

Η καθαρή, ενεργή λατρεία απαιτεί επίσης συγκεκριμένη δράση σχετικά με τον έλεγχο της γλώσσας. Καταρχή, όλοι οι Χριστιανοί—και ιδιαίτερα οι δάσκαλοι στην εκκλησία—πρέπει να αποφεύγουν να εκφράζουν εσφαλμένες απόψεις. Ο Ιάκωβος έδειξε ότι, όπως τα άλογα μπορούν να ελέγχονται με τα χαλινάρια, μπορούμε να ελέγχουμε όλο το σώμα μας το οποίο ρέπει προς την αμαρτία αν χαλιναγωγούμε τη γλώσσα. Γιατί, ακόμη κι ένα μεγάλο πλοίο μπορεί να χειραγωγηθεί από ένα μικρό πηδάλιο! Αλλά αν δεν καταφέρουμε να ελέγξουμε τη γλώσσα, αυτό μπορεί να φέρει πολύ μεγάλη καταστροφή, σαν τη φωτιά που μαίνεται. Μέσω της συκοφαντίας, της ψεύτικης μαρτυρίας, της κακής παρουσιάσεως των άλλων και τα παρόμοια, η αχαλίνωτη γλώσσα επίσης «κηλιδώνει» όλο το σώμα, μολύνοντας ολόκληρο τον ομιλητή. Κι ακόμη, η ανεξέλεγκτη, γλώσσα μπορεί να βάλει φωτιά σε μια ολόκληρη πορεία ζωής και να είναι το ίδιο καταστροφική όσο και η Γέεννα.—Ιακώβου 3:1-6.

Βέβαια, ο έλεγχος της γλώσσας απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Αν και ο αμαρτωλός άνθρωπος έχει εκπαιδεύσει κάθε είδους ζώα, δεν μπόρεσε ακόμη να πετύχει τον τέλειο έλεγχο της γλώσσας. Αλλά πρέπει να εργαζόμαστε για τον περιορισμό της γλώσσας. Γιατί η ανεξέλεγκτη γλώσσα που μπορεί να κάνει προσβλητικές, συκοφαντικές παρατηρήσεις, που μπορεί να παραπλανήσει μέσω εσφαλμένης διδασκαλίας, και τα παρόμοια, είναι ένα βλαβερό πράγμα γεμάτο με θανατηφόρο δηλητήριο. Και απλώς αναλογισθείτε πόσο άπρεπο θα ήταν να χρησιμοποιούμε άσχημα τη γλώσσα—που δημιουργήθηκε κυρίως για να αινεί τον Θεό—για να καταλογίζουμε κακό πάνω στους ανθρώπους που έχει δημιουργήσει. Αυτό θα ήταν τόσο αταίριαστο, όσο το να παίρνουμε γλυκό και πικρό νερό από την ίδια πηγή ή ελιές από μία συκιά.—Ιακώβου 3:7-12.

Ποιος Πραγματικά Είναι Σοφός;

Όλοι οι Χριστιανοί και ιδιαίτερα οι δάσκαλοι των άλλων που ενασχολούνται στην καθαρή λατρεία απαιτείται να έχουν αληθινή σοφία. Το αληθινά σοφό άτομο δείχνει τον πρέποντα φόβο για τον Θεό και είναι πράο. Πράγματι, για να υπηρετεί αποδεκτά σαν δάσκαλος ο άνθρωπος πρέπει να είναι ήπιος, όχι σκληρός, υπερήφανος και ισχυρογνώμονας. Κι ακόμη, η ζήλεια και η εριστικότητα δεν ταιριάζουν σ’ έναν Χριστιανό δάσκαλο ή σ’ οποιονδήποτε άλλο ακόλουθο του Χριστού. Μάλλον, η σοφία εκείνων που έχουν τέτοια ασεβή χαρακτηριστικά είναι ζωώδης, μάλιστα δαιμονιώδης.—Ιακώβου 3:13-16.

Η ουράνια σοφία είναι αγνή, ειρηνική, λογική και «ευπειθής [πρόθυμη να υπακούσει, ΜΝΚ]». Για παράδειγμα ο λογικός Χριστιανός δάσκαλος δεν κάνει απλούς ισχυρισμούς. Και ανάμεσα στα άλλα πράγματα, η ουράνια σοφία είναι γεμάτη από «καλούς καρπούς», οι οποίοι περιλαμβάνουν όλες τις πράξεις που εναρμονίζονται με την καλοσύνη, την δικαιοσύνη και την αλήθεια. Φυσικά, για να ανθίσει η δικαιοσύνη, πρέπει να υπάρχει ειρήνη. Οι δάσκαλοι και οι άλλοι μέσα στην εκκλησία που προωθούν την ειρήνη δείχνουν ότι πραγματικά είναι σοφοί.—Ιακώβου 3:17, 18.

Πώς Μπορούμε να Εμποδίσουμε τις Διαμάχες;

Η ειρήνη των συλλάτρεων του Ιακώβου ταρασσόταν, επειδή μερικοί ανάμεσα τους ήταν ένοχοι τέτοιων πραγμάτων όπως είναι η επίδειξη ευνοιοκρατίας, η ακατάλληλη κρίση των άλλων και η ζήλεια. Αυτά κατέληγαν σε προστριβές μέσα στην εκκλησία. Και ποια ήταν η πηγή γι’ αυτή τη μάχη; Μα, ο ανεκπλήρωτος πόθος για αισθησιακή ικανοποίηση! Οι εσφαλμένες αυτές επιθυμίες οδηγούσαν στην καταφρόνηση των αξιωμάτων και σ’ ένα πνεύμα μίσους, δολοφονίας.—Ιακώβου 4:1-3.

Για να εμποδιστούν οι διαμάχες μέσα στην εκκλησία πρέπει να αποφεύγουμε την φιλία με τον κόσμο, πράγμα που είναι πνευματική μοιχεία. Αυτό απαιτεί να αποφεύγουμε τη στάση, τους σκοπούς, τις μεθόδους και τις ενέργειες του κόσμου των ανθρώπων που είναι αποξενωμένοι από τον Θεό. Αν και η τάση για φθόνο προάγει τις συγκρούσεις και ασκεί μεγάλη πίεση πάνω στους αμαρτωλούς ανθρώπους, μπορεί να εξουδετερωθεί μέσω του πνεύματος του Θεού, πράγμα που ασφαλώς είναι μια έκφραση της παρ’ αξία καλοσύνης του. Οι ταπεινοί δούλοι του Ιεχωβά, οι οποίοι προσεύχονται διαρκώς για την βοήθεια του και τον υπακούουν, μπορούν να λάβουν τη βοήθεια αυτή. Μπορούν να αντιμετωπίσουν πετυχημένα το Διάβολο. Βέβαια, καθένας που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός που έχει εκδηλώσει εσφαλμένη στάση, πρέπει να έρθει κοντά στο Θεό με προσευχή, να ταπεινωθεί μπροστά του και να σταματήσει να μιλάει ενάντια στους αδελφούς του ή να τους κρίνει άδικα. Πόσο ακατάλληλο είναι για τους αμαρτωλούς ανθρώπους να κρίνουν τους πλησίον τους, όταν ο Ιεχωβά είναι ο Ανώτατος Νομοθέτης και Κριτής!—Ιακώβου 4:4-12.

Η αποφυγή της περήφανης αυτοπεποιθήσεως θα συμβάλλει επίσης στην ειρήνη της εκκλησίας. Εφόσον η ζωή σε αυτό το σύστημα μοιάζει σαν ατμός που αφανίζεται, θα ήμασταν ανόητοι να συγκεντρωνόμασταν πάνω σ’ αυτό και να καυχιόμαστε γι’ αυτά που σχεδιάζουμε να κάνουμε. Μάλλον, τουλάχιστο μέσα στην καρδιά μας, πρέπει να λέμε, «Αν θέλει ο Ιεχωβά». Στο τέλος, τίποτα δεν μπορούμε να επιτελέσουμε που νάχει διάρκεια χωρίς την εύνοια και τη βοήθεια του, και εκείνος απαιτεί πράγματι ταπεινότητα και αναγνώριση του σαν τη πηγή της ζωής και κάθε καλού πράγματος. Πρέπει να ενεργούμε σε συμφωνία με αυτή την γνώση, γιατί αν ενεργούμε διαφορετικά αυτό είναι αμαρτία.—Ιακώβου 4:13-17.

Γιατί να Ασκούμε την Υπομονή;

Ανάμεσα σε άλλα πράγματα, ο Ιάκωβος κατόπιν τόνισε την ανάγκη της ασκήσεως υπομονής. Πιθανόν, μέσα στις εκκλησίες υπήρχαν λίγοι πλούσιοι οι οποίοι συνειδητοποίησαν, όπως και ο ίδιος, ότι ο υλικός πλούτος είναι άχρηστος σε σύγκριση με τα πνευματικά πλούτη που διαθέτουν οι Χριστιανοί. Ωστόσο, σαν τάξη, οι πλούσιοι καταπίεζαν τους φτωχούς και αντιμάχονταν τους δίκαιους. Ο Ιάκωβος έδειξε ότι πρέπει να υποφέρουμε αυτές και άλλες κακουχίες με υπομονή μέχρις ότου επέλθει η κρίση πάνω στους καταπιεστές στην διάρκεια της «παρουσίας του Κυρίου» Ιησού Χριστού. Χρειάζεται να είμαστε όπως ο γεωργός, ο οποίος περιμένει υπομονετικά το θερισμό. Αν θα γινόμασταν ανυπόμονοι και δεν καταφέρναμε να υπομένουμε πιστά, θα χάναμε την ανακούφιση και τις ευλογίες που έρχονται στη διάρκεια της παρουσίας του Κυρίου.—Ιακώβου 5:1-8.

Σαν αληθινοί λάτρεις, πρέπει επίσης να είμαστε υπομονετικοί με τους συλλάτρεις μας, να μην εκνευριζόμαστε μαζί τους, να γογγύζουμε ακατάλληλα ή να αναστενάζουμε βαθιά εναντίον τους, με πνεύμα μεγάλης απαρέσκειας. Ο Ιάκωβος κατόπιν υπέδειξε ότι οι προφήτες του Ιεχωβά παρέχουν το παράδειγμα της καρτερίας στο κακό και της ασκήσεως υπομονής. Όπως και ο αρχαίος Ιώβ, μπορούμε να παρηγορηθούμε από το γεγονός ότι θα δοκιμάσουμε την μεγάλη ευσπλαχνία και το έλεος του Ιεχωβά αν υπομείνουμε υπομονετικά με καθαρές καρδιές σταθερά προσηλωμένες στον Θεό.—Ιακώβου 5:9-11.

Πόσο Αποτελεσματική Είναι η Προσευχή;

Αφού νουθετεί τους συγχριστιανούς να μην κάνουν αδιάκριτους και επιπόλαιους όρκους, ο Ιάκωβος τους προέτρεψε να καταγίνονται στην προσευχή. Η προσευχή είναι ιδιαίτερα σημαντική αν κάποιος υποφέρει από πνευματική αδυναμία ή ασθένεια. Τότε θα ήταν κατάλληλο να καλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, οι οποίοι μπορούν να του πουν παρηγορητικές Γραφικές υπενθυμίσεις οι οποίες είναι σαν κατευναστικό λάδι. Οι πρεσβύτεροι αυτοί θα προσευχηθούν για εκείνον που χρειάζεται βοήθεια με αυτόν παρόντα και αυτή η «προσευχή πίστεως» θα είναι αποτελεσματική. Ο Ιεχωβά θα συγχωρήσει τις αμαρτίες που έχει ίσως διαπράξει ένα ταπεινό, μετανοημένο άτομο και θα τον αποκαταστήσει σε πνευματική υγεία. Το ότι «πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη» αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι προσευχές του Ηλία εισακούσθηκαν από τον Ιεχωβά.—Ιακώβου 5:12-18.

Τι θα γίνει αν ο Χριστιανός περιπλανηθεί μακριά από το μονοπάτι της αλήθειας; Τα άτομα με τα κατάλληλα πνευματικά προσόντα θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν μέσω της θερμής προσευχής και της επιμελούς εφαρμογής του Λόγου του Θεού. Αν ο παραστρατημένος με αυτόν τον τρόπο ‘επιστρέψει από της πλάνης της οδού αυτού’, η ψυχή του—ο ίδιος ο αμαρτωλός—θα σωθεί από την καταδίκη και τον αιώνιο θάνατο. Το άτομο που τον έλεγξε έχει με αυτόν τον τρόπο εργαστεί για την κάλυψη, ή την συγχώρηση, των αμαρτιών του παραστρατημένου.—Ιακώβου 5:19, 20.

Εργασθείτε με Ζήλο στην Καθαρή Λατρεία

Η επιστολή του Ιακώβου απαντά εύστοχα σε μια σειρά από ζωτικά ερωτήματα, όπως παρατηρήσαμε. Αλλά πώς θα θεωρήσουμε εμείς προσωπικά την θεόπνευστη αυτή συμβουλή από έναν έμπειρο πρεσβύτερο; Είναι ειλικρινής και πνευματικά υγιής. Θα την ακολουθήσουμε λοιπόν;

Αν εφαρμόζουμε σταθερά τη συμβουλή του Ιάκωβου, αυτό θα μας βοηθήσει να υπομένουμε τις δοκιμασίες, να ασκούμε την αληθινή θρησκεία, να αποφεύγουμε να δείχνουμε ευνοιοκρατία και να αποδεικνύουμε με καλά έργα ότι έχουμε γνήσια, ζωντανή πίστη. Κι ακόμη, θα μας βοηθήσει να ελέγξουμε τη γλώσσα, να ενεργούμε με ουράνια σοφία, να εμποδίζουμε τις διαμάχες μέσα στην εκκλησία και να ασκούμε υπομονή σαν ταπεινοί, ευλαβείς μάρτυρες του Ιεχωβά. Ουσιαστικά, αν ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Ιακώβου, θα μπορέσουμε να τιμήσουμε καλύτερα το στοργικό μας ουράνιο Πατέρα, δουλεύοντας με ζήλο στην καθαρή και ενεργή λατρεία.