Κύρια Σημεία της Αγίας Γραφής Άσμα Ασμάτων 1:1–8:14

Η Αληθινή Αγάπη Θριαμβεύει!

Υπάρχει αγάπη που ποτέ δεν χάνει τη δύναμή της. Μένει πιστή, αντέχει, θριαμβεύει. Τέτοια ακλόνητη αγάπη υπάρχει ανάμεσα στον Ιησού Χριστό και στη ‘νύφη’ του, δηλαδή τη γεννημένη από το πνεύμα εκκλησία. (Αποκάλυψις 21:2, 9· Εφεσίους 5:21-33) Και με τι όμορφο τρόπο περιγράφεται αυτή η αγάπη στο Άσμα Ασμάτων!

«Το κατ’ εξοχήν ωραίον αυτό άσμα» (1:1, Απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα) που συντέθηκε πριν από περίπου 3.000 χρόνια από τον σοφό Βασιλιά Σολομώντα του Ισραήλ, αφηγείται την αγάπη που υπήρχε ανάμεσα σε ένα βοσκό και σε μια κοπέλα από το χωριό Σουνάμ (Σουλάμ). Ο βασιλιάς, παρ’ όλο τον πλούτο και τη λαμπρότητά του, δεν κατάφερε να κερδίσει την αγάπη τής Σουλαμίτιδας, επειδή αυτή παράμεινε όσια στον αγαπημένο της βοσκό.

Η με κατάλληλη προσοχή και εκτίμηση ανάγνωση αυτού του ποιητικού βιβλίου, αποτελεί τροφή για σκέψη για τους άγαμους και τους έγγαμους δούλους του Ιεχωβά, σε ζητήματα όπως η αγνότητα, η τρυφερότητα και η σταθερή αγάπη που πρέπει να χαρακτηρίζουν το χριστιανικό γάμο. Πράγματι, όλοι μας μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτόν τον ύμνο στο θρίαμβο της αληθινής αγάπης.

Η Σουλαμίτιδα στον Καταυλισμό του Σολομώντα

Διαβάστε Άσμα Ασμάτων 1:1-14. Στις βασιλικές σκηνές, η Σουλαμίτιδα μιλούσε σαν να ήταν παρών ο αγαπημένος της βοσκός. Ο Σολομών εξύμνησε την ομορφιά της και της υποσχέθηκε να τη στολίσει με χρυσά και ασημένια κοσμήματα. Αλλά η κοπέλα αντιστάθηκε στις προτάσεις του και του γνωστοποίησε ότι είχε πραγματική αγάπη μόνο για τον βοσκό.

◆ 1:2, 3—Γιατί ήταν κατάλληλη η σύγκριση με κρασί και με μύρο [αρωματικό λάδι (ΜΝΚ)];

Το κρασί χαροποιεί την καρδιά και δυναμώνει την καταθλιμμένη ψυχή. (Ψαλμός 104:15· Παροιμίαι 31:6) Τους εκλεκτούς επισκέπτες τους άλειβαν με αρωματικό λάδι λόγω των μαλακτικών του ιδιοτήτων. (Ψαλμός 23:5· Λουκάς 7:38) Επομένως, η θύμηση της ‘αγάπης’ και του ‘ονόματος’ του βοσκού ενδυνάμωνε και παρηγορούσε την καταθλιμμένη Σουλαμίτιδα. Παρόμοια, το υπόλοιπο των χρισμένων ακολούθων του Χριστού παίρνουν θάρρος όταν αναλογίζονται την αγάπη και τις διαβεβαιώσεις του Ποιμένα τους, του Ιησού Χριστού, παρ’ ότι βρίσκονται ακόμα στον κόσμο, χωριστά από τον Χριστό.

Δίδαγμα για Μας: Ο Σολομών θα στόλιζε τη Σουλαμίτιδα με «αλύσεις χρυσάς» και με «στίγματα αργυρίου», αλλά αυτή αντιστάθηκε σ’ αυτά τα υλιστικά δελεάσματα και επιβεβαίωσε την αστείρευτη αγάπη της προς τον βοσκό. (1:11-14) Τα μέλη της τάξης της ‘νύφης’ με το να στοχάζονται τη στάση της Σουλαμίτιδας μπορούν να ενισχύσουν την απόφασή τους να απορρίπτουν το δελεαστικό υλισμό του κόσμου και να παραμένουν πιστοί στον ουράνιο Νυμφίο τους. Αν οι ελπίδες μας είναι επίγειες και σκεφτόμαστε το γάμο, είθε το παράδειγμα της νεαρής κοπέλας να μας υποκινήσει να ενδιαφερόμαστε κυρίως για τα πνευματικά, όχι για τα υλικά συμφέροντα.

Αμοιβαίος Πόθος

Διαβάστε τα εδάφια 1:15–3:5. Ο βοσκός μπήκε στο βασιλικό καταυλισμό και εξωτερίκευσε την αγάπη του για τη μετριόφρονα Σουλαμίτιδα, η οποία τον εκτιμούσε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Αφού χωρίστηκαν, η νεαρή κοπέλα αναπολούσε χαρούμενες στιγμές που είχε περάσει με τον αγαπημένο της και τον ικέτευε να βιαστεί να ξανάρθει κοντά της. Τη νύχτα, τον ποθούσε.

◆ 2:1-3—Τι εννοούν αυτά τα σχήματα λόγου;

Η Σουλαμίτιδα χαρακτήρισε τον εαυτό της ως «άνθος του Σαρών [ένα απλό λουλούδι της παραθαλάσσιας πεδιάδας (ΜΝΚ)]» επειδή ήταν μια ταπεινή, μετριόφρονας νεαρή γυναίκα που θεωρούσε τον εαυτό της απλώς ως ένα από τα πολλά συνηθισμένα λουλούδια. Ωστόσο, ο βοσκός, συνειδητοποίησε ότι αυτή ήταν «κρίνον μεταξύ των ακανθών», επειδή ήταν όμορφη, ικανή και πιστή στον Ιεχωβά. Στα μάτια της κοπέλας, ο βοσκός ήταν όπως «η μηλέα μεταξύ των δένδρων του δάσους» επειδή αυτός ήταν ένας νεαρός άντρας με πνευματικά ενδιαφέροντα, αφιερωμένος κι αυτός στον Θεό και με πολύ επιθυμητές ιδιότητες και ικανότητες. Ο άγαμος χριστιανός που ζητάει σύντροφο στη ζωή, πρέπει να ψάχνει αποκλειστικά για κάποιον πιστό ομόπιστό του τού αντίθετου φύλου που έχει ιδιότητες σαν εκείνες της Σουλαμίτιδας ή του αγαπημένου της βοσκού.

◆ 3:5—Γιατί ο όρκος σχετίστηκε μ’ αυτά τα ζώα;

Οι δορκάδες και τα ελάφια είναι ζώα γεμάτα λεπτότητα, χάρη και ομορφιά, ενώ συνάμα είναι γρήγορα και σταθερά στο βάδισμά τους. Επομένως, στην ουσία, η κοπέλα δέσμευε τις «θυγατέρες [της] Ιερουσαλήμ» με όρκο στο όνομα της χάρης και της ομορφιάς. Στο όνομα αυτών των πλασμάτων, υποχρέωνε εκείνες τις γυναίκες να μην προσπαθήσουν να ξεσηκώσουν μέσα της αγάπη για οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον αγαπημένο της βοσκό.

Δίδαγμα για Μας: Η νεαρή κοπέλα όρκισε τις «θυγατέρες [της] Ιερουσαλήμ», δηλαδή τις γυναίκες που υπηρετούσαν στην αυλή του βασιλιά, να αφήσουν ‘να ξυπνήσει η αγάπη μέσα της όποτε το θελήσει’. (2:7· 3:5, ΜΝΚ) Αυτό δείχνει ότι δεν είναι δυνατόν να νιώσει κάποιος ρομαντική αγάπη για οποιοδήποτε άτομο. Η κοπέλα αυτή δεν ένιωσε καμιά έλξη για τον Σολομώντα. Πόσο σοφό είναι, λοιπόν, για κάποιον άγαμο χριστιανό που σκέφτεται το γάμο να κάνει σκέψεις μόνο για κάποιον από το αντίθετο φύλο που να είναι κατάλληλος για σύζυγος, πιστός λάτρης του Ιεχωβά και τον οποίο να μπορεί πραγματικά να αγαπήσει!—1 Κορινθίους 7:39.

Η Κοπέλα στην Ιερουσαλήμ

Διαβάστε τα εδάφια 3:6–6:3. Ο Σολομών γύρισε ένδοξα στην Ιερουσαλήμ. Ο βοσκός συναντήθηκε εκεί με την κοπέλα και την ενδυνάμωσε με εκφράσεις αγάπης. Σ’ ένα όνειρο, η Σουλαμίτιδα είδε ότι άργησε να απαντήσει όταν ο αγαπημένος της τής χτύπησε την πόρτα και ότι όταν κατόπιν προσπάθησε απεγνωσμένα να τον βρει, οι φρουροί της φέρθηκαν άσχημα. Όταν οι «θυγατέρες [της] Ιερουσαλήμ» τη ρώτησαν τι ήταν εκείνο που έκανε ξεχωριστό τον αγαπημένο της, αυτή τους τον περιέγραψε με ζωηρά χρώματα.

◆ 5:12—Με ποιον τρόπο τα μάτια του βοσκού ήταν ‘σαν περιστέρια που λούζονται στο γάλα’;

Προηγουμένως, τα μάτια της Σουλαμίτιδας είχαν παρομοιαστεί με τα μάτια του περιστεριού, επειδή ήταν απαλά και χαριτωμένα. (1:15· 4:1) Γι’ αυτό το λόγο, ο βοσκός είχε αποκαλέσει την κοπέλα «περιστερά» του. (5:2) Εδώ η ερωτευμένη νεαρή γυναίκα παρομοίασε τα μάτια του βοσκού με γκριζογάλαζα περιστέρια που λούζονται σε λίμνες γάλακτος. (5:8, 12) Προφανώς, μ’ αυτή την παρομοίωση αναφέρεται στις σκούρες κόρες των ματιών του βοσκού που περιβάλλονταν από το αστραφτερό ασπράδι των ματιών του.

Δίδαγμα για Μας: Η Σουλαμίτιδα ήταν σαν «κήπος κεκλεισμένος». (4:12) Συνήθως οι κήποι στον αρχαίο Ισραήλ έμοιαζαν με πάρκα, ήταν αληθινοί παράδεισοι και είχαν μια πηγή απ’ όπου έτρεχε άφθονο νερό και ποικιλία λαχανικών, λουλουδιών και δέντρων. Συνήθως, περιβάλλονταν από ένα φράχτη ή τοίχο και για να μπει κανείς χρειαζόταν να περάσει οπωσδήποτε από μια πόρτα που κλείδωνε. (Ησαΐας 5:5) Στα μάτια του βοσκού, η ηθική αγνότητα και η θελκτικότητα της Σουλαμίτιδας ήταν σαν κήπος σπάνιας ομορφιάς, θαυμάσιας καρποφορίας, εξαίσιων αρωμάτων και αναζωογονητικής ευχαρίστησης. Τα αισθήματα της αγάπης της δεν ήταν διαθέσιμα για τον κάθε άντρα, επειδή ήταν αγνή, σαν «κήπος κεκλεισμένος» για τους ανεπιθύμητους εισβολείς, κήπος που άνοιγε μόνο για το νόμιμο ιδιοκτήτη του. Η Σουλαμίτιδα θέτει ένα θαυμάσιο παράδειγμα ηθικής ευθύτητας και οσιότητας για τις άγαμες Χριστιανές γυναίκες σήμερα.

‘Η Φλόγα του Γιαχ’

Διαβάστε τα εδάφια 6:4–8:14. Ο Σολομών εξύμνησε την ομορφιά της νεαρής κοπέλας, αλλά αυτή τον απόρριψε και διακήρυξε την αφοσίωσή της στον βοσκό. Αφού ο Σολομών δεν κατάφερε να κερδίσει την αγάπη της, την άφησε να επιστρέψει σπίτι της. Μαζί με τον «αγαπημένο» της, επέστρεψε στο Σουνάμ ως ώριμη γυναίκα που είχε αποδείξει τη σταθερότητά της. Η αγάπη μεταξύ αυτής και του βοσκού ήταν ισχυρή όπως ο θάνατος και οι φλόγες της ήταν όπως ‘η φλόγα του Γιαχ’ (ΜΝΚ).

◆ 6:4—Ποια ήταν η «Θερσά»;

Το όνομα «Θερσά» σημαίνει «Χάρη, Ομορφιά». Η Θερσά ήταν μια πόλη φημισμένη για την ομορφιά της, η οποία έγινε η πρώτη πρωτεύουσα του βόρειου βασιλείου του Ισραήλ.—1 Βασιλέων 14:17· 16:5, 6, 8, 15.

◆ 7:4—Πώς ο λαιμός της κοπέλας ήταν «ως πύργος ελεφάντινος»;

Προφανώς ήταν λείος όπως το ελεφαντοστό και στητός σαν πύργος. Προηγουμένως, ο λαιμός της είχε παρομοιαστεί με τον ‘πύργο του Δαβίδ’, ίσως τον πύργο του Οίκου του Βασιλιά που βρισκόταν στο ανατολικό τείχος της Ιερουσαλήμ. Πάνω του ‘κρέμονταν χίλιες ασπίδες ισχυρών αντρών’, πράγμα που υπονοεί ότι ο λυγερός λαιμός της Σουλαμίτιδας ήταν στολισμένος με περιδέραιο στο οποίο είχαν περαστεί στρογγυλά στολίδια ή πολύτιμες πέτρες.—4:4· Νεεμίας 3:25-27.

◆ 8:6, 7—Πώς η αγάπη είναι «ισχυρά ως ο θάνατος»;

Ο θάνατος ανυποχώρητα απαιτεί τη ζωή των αμαρτωλών ανθρώπων και η αληθινή αγάπη έχει την ίδια δύναμη. Είναι ανένδοτη στην επιμονή της για αποκλειστική αφοσίωση, όπως ακριβώς ο Σιεόλ (τάφος) είναι ανένδοτος όταν απαιτεί τα σώματα των νεκρών. Αφού ο Ιεχωβά έχει θέσει μέσα στους ανθρώπους την ικανότητα να αγαπούν, αυτή η ιδιότητα πηγάζει απ’ αυτόν και πολύ κατάλληλα χαρακτηρίζεται ως ‘φλόγα του Γιαχ’ (ΜΝΚ). Ούτε και ο πλούσιος Σολομών δεν μπορούσε να αγοράσει τέτοια αγάπη.

Δίδαγμα για Μας: Η υπόθεση της Σουλαμίτιδας με τον βασιλιά Σολομώντα, ήταν δοκιμασία σχετικά με την ποιότητα της προσωπικότητάς της, και αυτή την πέρασε με επιτυχία. Δεν ήταν ασταθής αναφορικά με την αγάπη της και την αρετή της σαν πόρτα που οι μεντεσέδες της την κάνουν να ανοιγοκλείνει εύκολα, και η οποία χρειάζεται να αμπαρωθεί με μια κέδρινη σανίδα για να μην ανοίξει σε κάποιο ανεπιθύμητο ή επιβλαβές άτομο. Όχι, η κοπέλα νίκησε θριαμβευτικά τους δελεασμούς του βασιλιά, μένοντας σταθερή σαν τείχος ενάντια σε όλα τα υλικά θέλγητρα αυτού του κόσμου. Με εμπιστοσύνη στον Θεό και με στοχασμό στο θαυμάσιο παράδειγμα της Σουλαμίτιδας, οι χριστιανές γυναίκες σήμερα μπορούν κι αυτές να αποδείξουν ότι είναι άτομα ηθικού αναστήματος προσκολλημένα στις ενάρετες αρχές προς δόξα του Ιεχωβά.—8:8-10.

Ασφαλώς, «το κατ’ εξοχήν ωραίον αυτό άσμα», που έχει σαν θέμα την αγάπη, αυξάνει την εκτίμησή μας για το δεσμό που υπάρχει μεταξύ του Ιησού και εκείνων που είναι εκλεγμένοι να είναι η ουράνια ‘νύφη’ του. Αλλά όλοι οι νεαροί άντρες και γυναίκες καθώς επίσης και οι σύζυγοι, άντρες και γυναίκες, που είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά, μπορούν να ωφεληθούν αν επιδιώκουν να μιμούνται την ακεραιότητα με την οποία η Σουλαμίτιδα και ο βοσκός αντιμετώπισαν τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς. Αυτό το έξοχο μέρος του Λόγου του Θεού πρέπει να μας υποκινεί όλους να παραμένουμε πάντοτε όσιοι στον Ιεχωβά, την Πηγή της αγάπης που θριαμβεύει.