Η Μακραίωνη Πορεία των Παγκόσμιων Δυνάμεων Φτάνει στο Τέλος Της

Η Αγία Γραφή αναφέρει εφτά εξέχουσες παγκόσμιες δυνάμεις—ισχυρές αυτοκρατορίες οι οποίες διαδέχτηκαν η μια την άλλη στη διάρκεια χιλιάδων ετών ανθρώπινης ιστορίας. Προηγούμενα άρθρα αυτής της σειράς έδειξαν ότι ζούμε στον καιρό της τελευταίας απ’ αυτές—της Αγγλοαμερικανικής Παγκόσμιας Δύναμης των ημερών μας.a—Αποκάλυψις 17:9, 10.

Αυτή η ίδια Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη περιγράφεται πιο πριν στο βιβλίο της Αποκάλυψης σαν θηρίο που έχει «κέρατα δύο». Αυτή η δυαδική παγκόσμια δύναμη λέει «προς τους κατοικούντας επί της γης να κάμωσιν εικόνα» στο πολιτικό θηρίο, το οποίο αντιπροσωπεύει και τις εφτά παγκόσμιες δυνάμεις.—Αποκάλυψις 13:11, 14.

Πώς εκπληρώθηκαν αυτές οι προφητείες και τι σημαίνουν για μας σήμερα; Η ενδιαφέρουσα αυτή απάντηση είναι το θέμα του άρθρου που ακολουθεί.

ΚΑΘΩΣ η τετράχρονη φρίκη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου πλησίαζε στο τέλος της, ο Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ πρότειναν να ιδρυθεί η Κοινωνία των Εθνών. Στόχος της ήταν να «επιτύχει διεθνή ειρήνη και ασφάλεια» και να καταφέρει μ’ αυτόν τον τρόπο να μην επέλθει ποτέ πια η φρίκη ενός παρόμοιου πολέμου.

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ποιοι έλαβαν αυτή την πρωτοβουλία. Οι δύο αυτοί ηγέτες ήταν οι αρχηγοί των δύο τμημάτων της αγγλόφωνης, Αγγλοαμερικανικής, Παγκόσμιας Δύναμης της Βιβλικής ιστορίας. Αυτό καθώς και διάφορα άλλα στοιχεία σχετικά με το διεθνή οργανισμό για ειρήνη και ασφάλεια, ταιριάζουν καταπληκτικά μ’ αυτά που είχε πει το βιβλίο της Αγίας Γραφής που λέγεται Αποκάλυψις σχετικά με έναν βραχύβιο ‘όγδοο βασιλιά’, ο οποίος θα ανερχόταν, αλλά και θα έπεφτε στις μέρες μας. Ποια ήταν μερικά από αυτά τα ενδιαφέροντα παράλληλα;—Αποκάλυψις 17:11.

Η προφητεία της Αποκάλυψης φανέρωσε ότι ένα «θηρίον», το οποίο είχε «κέρατα δύο όμοια με αρνίου», θα έλεγε «προς τους κατοικούντας επί της γης να κάμωσιν εικόνα» στο άγριο θηρίο, το οποίο έχει σαν κεφάλια τις εφτά εξέχουσες παγκόσμιες δυνάμεις της Βιβλικής ιστορίας.

Αυτό ακριβώς έκανε η Αγγλοαμερικανική Παγκόσμια Δύναμη. Παρακίνησε «τους κατοικούντας επί της γης» να ιδρύσουν την Κοινωνία των Εθνών, η οποία έμοιαζε και ενεργούσε όπως και οι εξέχουσες κυβερνήσεις. Αλλά στην πραγματικότητα, ήταν μόνο μια ‘εικόνα του θηρίου’. Δεν κατείχε δική της δύναμη, αλλά μόνο τη δύναμη που της έδιναν τα έθνη που ήταν μέλη της. Δεν αναφέρεται ότι αποκτά δύναμη μέσω ορισμένων μεγάλων στρατιωτικών κατακτήσεων, όπως είχαν κάνει οι παγκόσμιες δυνάμεις. Αντίθετα, πηγάζει ή προέρχεται από τις εφτά παγκόσμιες δυνάμεις. Οφείλει την ύπαρξή του, όχι μόνο στην έβδομη απ’ αυτές, αλλά και στα άλλα έθνη-μέλη τα οποία περιλαμβάνουν υπολείμματα από τις προηγούμενες έξι. Θα εκπλήρωνε αυτή η πολιτική εικόνα τους υψηλούς στόχους, όπως έλπιζαν οι ιδρυτές της;—Αποκάλυψις 17:11, 14.

Η Αποτυχία της Κοινωνίας των Εθνών

Η Κοινωνία των Εθνών επιτέλεσε πολλά στους κοινωνικούς τομείς. Ο πραγματικός της στόχος όμως, όπως εκφράστηκε στην επίσημη «Ιδρυτική Πράξη της Κοινωνίας των Εθνών», ήταν «να προωθήσει τη διεθνή συνεργασία και να επιτύχει διεθνή ειρήνη και ασφάλεια». Σ’ αυτόν τον τομέα, απέτυχε.

Η Κοινωνία των Εθνών δεν κατόρθωσε να σταματήσει την εισβολή της Ιαπωνίας στη Μαντζουρία το 1931. Δεν απέτρεψε τον πόλεμο Βολιβίας και Παραγουάης το 1933. Απέτυχε να εμποδίσει τον Μουσσολίνι να κατακτήσει την Αιθιοπία το 1936. Ωστόσο, η χαριστική βολή για την Κοινωνία των Εθνών ήρθε την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου—μια βίαιη αναταραχή που επέφερε το είδος εκείνο της μαζικής καταστροφής και δυστυχίας, που η Κοινωνία των Εθνών είχε ιδρυθεί να αποσοβήσει. Ποιο ήταν το τίμημα του πολέμου; Ήταν οι ζωές 16 εκατομμυρίων στρατιωτών και 39 εκατομμυρίων πολιτών· που σημαίνει ότι συνολικά 55 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, σχεδόν τέσσερις φορές περισσότεροι από αυτούς που πέθαναν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!

Ωστόσο, το 1919, πριν ακόμα τεθεί σε ισχύ η Ιδρυτική Πράξη της Κοινωνίας των Εθνών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (που ήταν τότε γνωστοί ως Σπουδαστές της Γραφής) διακήρυξαν δημόσια ότι η Κοινωνία των Εθνών θα αποτύγχανε επειδή η ειρήνη δεν μπορούσε να έρθει μέσω αυτών των ανθρώπινων προσπαθειών. Αργότερα, στη συνέλευση που είχαν το 1926 στο Λονδίνο της Αγγλίας, τονίστηκε ότι σύμφωνα με το κεφάλαιο 17 της Αποκάλυψης, ο ‘όγδοος βασιλιάς’ εμφανίζεται ως ο τελευταίος στη σειρά των παγκόσμιων δυνάμεων. Όπως τόνισε ο ομιλητής, «ο Κύριος προείπε την γέννησίν της, τη βραχύβια ύπαρξή της και το αιώνιον τέλος της».

Επιστρέφει!

Σχετικά μ’ αυτόν τον όγδοο βασιλιά η εμπνευσμένη προφητεία έλεγε: «Το θηρίον, το οποίον είδες, ήτο και δεν είναι, και μέλλει να αναβή εκ της αβύσσου και να υπάγη εις απώλειαν».—Αποκάλυψις 17:8.

Από το μεσοπολεμικό έτος του 1942, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατανόησαν ότι ο οργανισμός για την ειρήνη και την ασφάλεια ο οποίος είχε πέσει τότε σε αχρηστία, θα έβγαινε από την άβυσσο της αδράνειας όπου βρισκόταν. Εκείνο το έτος ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά είπε σε ένα ακροατήριο που βρισκόταν σε 52 πόλεις: «Καίτοι ακόμη τεσσαράκοντα μέλη ομολογούν ότι είναι προσκεκολλημένα εις την Κοινωνίαν, η Κοινωνία αύτη πράγματι ευρίσκετο εις κατάστασιν καθ’ ην η ζωτικότης εσταμάτησε . . . [Η Κοινωνία των Εθνών] ‘δεν είναι’». Θα ‘ανέβαινε εκ της αβύσσου’ όμως; Βασίζοντας τα λόγια του σ’ αυτή τη Βιβλική προφητεία, ο πρόεδρος δήλωσε: «Ο Σύνδεσμος των Εθνών του κόσμου θα εγερθή και πάλιν».

Όπως είχε αναφέρει η προφητεία, αυτός ο όγδοος βασιλιάς «ήτο» από το 1920 ως το 1939. ‘Δεν ήταν’ από το 1939 ως το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1945. Τότε ανέβηκε «εκ της αβύσσου» ως ο διάδοχος της Κοινωνίας των Εθνών, με το όνομα Ηνωμένα Έθνη.

Οι Μεγάλες Ελπίδες Μένουν Απραγματοποίητες

Αντιπρόσωποι από 50 έθνη υπέγραψαν τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών στις 26 Ιουνίου του 1945, στο Σαν Φραντσίσκο. Η εισαγωγή του άρχιζε ως εξής: «Εμείς οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών αποφασίσαμε να σώσουμε τις επερχόμενες γενεές από τη μάστιγα του πολέμου, η οποία προξένησε δύο φορές στη διάρκεια της ζωής μας ανείπωτη θλίψη στην ανθρωπότητα . . . »

Οι ελπίδες που στηρίχθηκαν στον Ο.Η.Ε. ήταν εντελώς μη ρεαλιστικές. Ο πρώην υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α., ο Κόρντελ Χαλ, είπε ότι τα Ηνωμένα Έθνη κρατούσαν το κλειδί για «αυτή καθαυτή την επιβίωση του πολιτισμού μας». Ο πρόεδρος των Η.Π.Α., Χάρι Τρούμαν, τα αποκάλεσε «μέγιστη ευκαιρία για να . . . δημιουργήσουμε διαρκή ειρήνη κάτω από την κατεύθυνση του Θεού». Ο Καταστατικός Χάρτης του Ο.Η.Ε. χαρακτηρίστηκε ως «πιθανόν το πιο βαρυσήμαντο έγγραφο που σύνταξε ποτέ ο άνθρωπος», και ως «σημείο στροφής στην ιστορία του πολιτισμού». Σαράντα χρόνια αργότερα, ο Γκρέκορι Τζ. Νιούγουελ, του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α., είπε: «Ο σκοπός του ήταν πολύ πιο πέρα από τις δυνατότητές του: η απογοήτευση ήταν αναπόφευκτη».

Ο Ο.Η.Ε., όπως και η Κοινωνία των Εθνών, επιτέλεσε πολλά στον κοινωνικό τομέα. Αλλά ούτε εξασφάλισε την ειρήνη ούτε σταμάτησε τον πόλεμο. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Χάρολντ Μακμίλαν, είπε το 1962 στη Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων ότι «ολόκληρο το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίστηκαν τα Ηνωμένα Έθνη έχει υπονομευτεί».

Στην αρχή πολλά άτομα έβλεπαν αυτόν τον οργανισμό με σχεδόν θρησκευτικό πάθος. Πίστευαν ότι αυτή η «εικόνα» θα έκανε αυτά που η Αγία Γραφή λέει πως μόνο η Βασιλεία του Θεού θα κάνει: να φέρει διαρκή ειρήνη, δικαιοσύνη και έναν πραγματικά ενωμένο κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι διαφωνούσαν έντονα με τις προφητείες της Αγίας Γραφής, οι οποίες έδειχναν ότι οι ανθρώπινες προσπάθειες δεν μπορούσαν να αποτελέσουν πραγματική πηγή ειρήνης. Ωστόσο, όταν ο Ο.Η.Ε. συμπλήρωσε 40 χρόνια ύπαρξης, ο ιστορικός Τόμας Μ. Φρανκ είπε ότι «είναι . . . πολύ λιγότερο αποτελεσματικός απ’ ό,τι ελπίζαμε το 1945». Όπως σχολίασε ο Υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Τζορτζ Π. Σουλτς: «Ασφαλώς, η γέννηση των Ηνωμένων Εθνών δεν μετέβαλε τον κόσμο σε παράδεισο».

Ο Ο.Η.Ε. δεν πέτυχε, επειδή οι ανθρώπινες κυβερνήσεις δεν εξαφάνισαν τα πραγματικά εμπόδια της ειρήνης: τον εθνικισμό, τη φιλαργυρία, τη φτώχεια, το ρατσισμό, το δεσποτισμό και την επιρροή του Σατανά πάνω στον κόσμο. Οι άνθρωποι προσκολλιούνται σ’ αυτές τις κυβερνήσεις, όχι γιατί οι προοπτικές είναι λαμπρές, αλλά γιατί δεν έχουν κάτι καλύτερο στο οποίο να θέσουν τις ελπίδες τους.—Αποκάλυψις 12:12.

Η ύπαρξη των Ηνωμένων Εθνών και οι προσπάθειες που τόσο πολλοί άνθρωποι έχουν επενδύσει σ’ αυτόν, δείχνει πόσο βαθιά συναισθάνονται οι λαοί της γης την ανάγκη για μια αλλαγή. Αυτή η αλλαγή πρόκειται να έρθει, αλλά μ’ έναν διαφορετικό και πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;

Μόνιμη Διακυβέρνηση

Θυμηθείτε πως η Αγία Γραφή λέει ότι θα υπήρχαν μόνο εφτά διαδοχικοί «βασιλείς» ή παγκόσμιες δυνάμεις. Καμιά κύρια παγκόσμια δύναμη δεν αναφέρεται μετά απ’ αυτές. Η Αγία Γραφή λέει ακόμη ότι ο προσωρινός ‘όγδοος βασιλιάς . . . υπάγει εις απώλειαν’.—Αποκάλυψις 17:10, 11.

Η Αγία Γραφή λέει όμως ότι υπάρχει κάτι καλύτερο στο οποίο μπορεί να θέσει κανείς τις ελπίδες του. Υπόσχεται ότι κάτι άλλο θα φέρει την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και τον ενωμένο κόσμο που οι άνθρωποι ζητούν τόσο απεγνωσμένα. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας [ατελείς ανθρώπινες] βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας».—Δανιήλ 2:44.

Αυτή είναι η διακυβέρνηση για την οποία μίλησε ο Ιησούς και για την οποία προσεύχονται οι ακόλουθοί του όταν λένε: «Ελθέτω η βασιλεία σου». (Ματθαίος 6:10) Αυτή η Βασιλεία δεν είναι απλώς κάποια επίδραση προς το καλό στις καρδιές των ανθρώπων. Αντίθετα, είναι μια πραγματική ουράνια διακυβέρνηση, που κυβερνά τη γη από το πνευματικό βασίλειο. Θα αλλάξει τον τρόπο που ζούμε εδώ πάνω στη γη.—Αποκάλυψις 21:1-4.

Το τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με αυτή τη νέα διακυβέρνηση που ήδη υπάρχει, ο τρόπος που θα λειτουργεί και η ειρήνη, η δικαιοσύνη καθώς και ο ενωμένος κόσμος που θα φέρει, θα είναι το θέμα του επόμενου και τελευταίου άρθρου αυτής της σειράς.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 28]

Η Έκταση του Πολέμου

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος σήμανε το τέλος της Κοινωνίας των Εθνών, καταβλήθηκε ένα τρομερό τίμημα σε ζωές. Η Encyclopædia Britannica (Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα), έκδοση 1954, έδειξε παραστατικά την έκταση αυτού του τιμήματος, δίνοντας την αναλογία των στρατευμένων που πέθαναν κατά τη διάρκεια του πολέμου προς τον πληθυσμό που είχαν οι διάφορες χώρες το 1940. Ανάμεσα σε αυτά τα νούμερα είναι και τα εξής: Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχασαν στο πεδίο της μάχης ένα στρατευμένο άτομο για κάθε 500 άτομα του πληθυσμού που είχαν το 1940· η Κίνα, ένα στα 200· το Ηνωμένο Βασίλειο, ένα στα 150· η Γαλλία, ένα στα 200· η Ιαπωνία, ένα στα 46· η Γερμανία, ένα στα 25· και η Ε.Σ.Σ.Δ., ένα στα 22. Αν αναλογιστούμε ότι οι πολίτες που σκοτώθηκαν ξεπερνούσαν συχνά τις απώλειες σε στρατευμένους, μπορούμε εύκολα να δούμε πώς οι ανθρώπινες προσπάθειες είχαν πράγματι αποτύχει να φέρουν αληθινή ειρήνη και ασφάλεια.

[Εικόνα στη σελίδα 26]

‘Από τότε που σχηματίστηκε ο Ο.Η.Ε. έχουν πεθάνει σε πολέμους είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι, ένα θλιβερό γεγονός που πιστοποιεί το πόσο έχει στοιχίσει αυτή η αποτυχία’.—“Nation Against Nation”, (Έθνος Εναντίον Έθνους) του Τόμας Μ. Φρανκ