Διδάγματα από τις Γραφές: Ζαχαρίας 1:1–14:21

Ο Ιεχωβά Διεγείρει το Πνεύμα του Λαού Του

ΣΤΑ τέλη του 538 ή στις αρχές του 537 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία (Π.Κ.Χ.), ο Πέρσης βασιλιάς Κύρος εξέδωσε ένα διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο οι Ιουδαίοι έπρεπε να επιστρέψουν από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ για να ‘οικοδομήσουν τον οίκο του Ιεχωβά’. (Έσδρας 1:3) Ωστόσο, μέχρι το 520 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία (Π.Κ.Χ.) ο ναός δεν είχε ακόμη ξαναχτιστεί. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά ήγειρε τον προφήτη Ζαχαρία για να συνεργαστεί με τον Αγγαίο στο να διεγείρουν το πνεύμα του λαού.

Τα εμπνευσμένα λόγια του Ζαχαρία ενδυνάμωσαν και πάλι τους πιστούς Ιουδαίους με το να καταδείξουν ότι ο Ιεχωβά τους υποστήριζε και ότι θα ευλογούσε το έργο τους. Αυτό το βιβλίο της Αγίας Γραφής ενθουσιάζει κι εμάς, επειδή περιέχει Μεσσιανικές προφητείες, καθώς και άλλες προφητείες που εκπληρώνονται στον καιρό μας.a Μας παρέχει επίσης πολύτιμα διδάγματα.

Ο Ιεχωβά Ευλογεί το Λαό Του

Ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για το λαό του. Αφού οι Ιουδαίοι ομολογούν ότι η διαπαιδαγώγηση που τους παρείχε ο Θεός ήταν δίκαιη, ο Ζαχαρίας βλέπει τρεις οράσεις που καταδεικνύουν το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον Του γι’ αυτούς. Στην πρώτη, βλέπει άλογα με αγγελικούς αναβάτες. Ένας άγγελος προβληματίζεται με το γεγονός ότι τα έθνη που έφεραν στους Ιουδαίους συμφορά ‘ησυχάζουν’. Στη δεύτερη, ο Ιεχωβά αποφασίζει να καταρρίψει τα «τέσσαρα κέρατα»—τις κυβερνητικές εξουσίες που διασκόρπισαν το λαό του. Και η τρίτη όραση περιγράφει παραστατικά τη στοργική και προστατευτική φροντίδα που παρέχει ο Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ.—1:1–2:13.

Κανείς δεν θα είναι σε θέση να σταθεί εμπόδιο στους πιστούς δούλους του Θεού. Στην τέταρτη όραση, δίνεται πλήρης επίπληξη στον Σατανά, τον κύριο αντιτιθέμενο στο λαό του Ιεχωβά. (Παράβαλε Αποκάλυψις 12:10.) Στην πέμπτη, ο Ζαχαρίας μαθαίνει ότι ο λαός του Θεού θα κάνει το θέλημά Του, παρ’ όλα τα εμπόδια που μοιάζουν με βουνά. Πώς; ‘Ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων’.—3:1–4:14.

Οι δούλοι του Θεού ‘μισούν το κακό’. (Ψαλμός 97:10, 11) Στην έκτη όραση, ο Θεός απαγγέλλει κατάρα εναντίον των κακοποιών που έχουν μείνει ως τώρα ατιμώρητοι. Και στην έβδομη, μια αναπαράσταση της πονηρίας μεταφέρεται στη «γη Σενναάρ», την τοποθεσία της ψεύτικης Βαβυλωνιακής θρησκείας. Τι κατάλληλος τόπος γι’ αυτήν! Το κακό δεν έχει θέση ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά, που το μισεί. Κατόπιν, ο Ζαχαρίας βλέπει τέσσερις ιππήλατες άμαξες—αγγελικές πνευματικές δυνάμεις που έχουν την αποστολή να προστατεύουν τους δούλους του Θεού στη γη.—5:1–6:8.

Προφητικές Προαναλαμπές

Η εκπλήρωση του προφητικού λόγου του Ιεχωβά είναι συναρπαστική και ενισχύει την πίστη. Πόσο αληθεύει αυτό για τις προφητικές προαναλαμπές που δίνει ο Ζαχαρίας σχετικά με τις μέρες μας! Χρησιμοποιώντας ασήμι και χρυσάφι, που έχουν συνεισφέρει οι εξόριστοι Ιουδαίοι, πρέπει να κατασκευάσει ένα μεγαλοπρεπές στέμμα για τον Αρχιερέα Ιησού. Επιπλέον, ‘οι μακράν [στη Βαβυλώνα] θέλουσιν ελθεί και οικοδομήσει εν τω ναώ του Ιεχωβά’, κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο πολλοί άφησαν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη για να βοηθήσουν στο έργο του ναού μετά το 1919. Η διόρθωση εσφαλμένων ιδεών σχετικά με τη νηστεία οδήγησε σε μια περιγραφή της επερχόμενης χαρωπής κατάστασης της Ιερουσαλήμ. Προλέχτηκε ότι ‘δέκα άνδρες εκ πάντων των εθνών’ θα ενώνονταν με τους πνευματικούς Ιουδαίους στην αληθινή λατρεία. (Γαλάτας 6:16· Αποκάλυψις 7:4-10) «Αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ», λέει ο Ιεχωβά. Ο βασιλιάς της έρχεται ιππεύοντας ένα γαϊδουράκι και θα «λαλήσει ειρήνην προς τα έθνη».—6:9–9:11.

Ο Θεός και οι Ποιμένες

Οι επίσκοποι έχουν βαριά ευθύνη και πρέπει να υπηρετούν με ζήλο. Αφού υπόσχεται ότι θα σώσει το λαό του, ο Ιεχωβά εκφράζει το θυμό του εναντίον των άπιστων ποιμένων. ‘Τρεις ποιμένες’ διαφθείρουν το ποίμνιο σε τέτοιο βαθμό που ο Θεός διαρρηγνύει τη διαθήκη του με το λαό του. Η Ιερουσαλήμ θα γίνει ‘λίθος καταβαρύνων’. Όποιοι της επιτεθούν θα ‘κατασυντριφθούν’. Αλλά «οι άρχοντες του Ιούδα»—αυτοί που έχουν την επιστασία ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού—πρέπει να είναι «ως λαμπάδα πυρός», εξαιρετικά ζηλωτές.—9:12–12:14.

Ο Ιεχωβά μισεί τα κίβδηλα άτομα. Στην εκκλησία του Θεού, οποιοιδήποτε επιμένουν να ‘λαλούν ψεύδη’ ‘διατραυματίζονται’, με το να απορρίπτονται ως αποστάτες. «Δύο μέρη» της χώρας θα εκκοπούν, ενώ το τρίτο μέρος θα καθαριστεί μέσα από τη φωτιά. Παράλληλα με αυτό, η μεγάλη πλειονότητα αυτών που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί—αυτοί που ανήκουν στο Χριστιανικό κόσμο—έχουν εκκοπεί από τον Ιεχωβά. Από το 1919 κι έπειτα, μόνο μια μικρή μειονότητα πιστών, χρισμένων Χριστιανών έχουν επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά και έχουν υποταχτεί στην καθαριστική του διαδικασία.—13:1-9.

Ο λαός του Ιεχωβά μπορεί να εμπιστεύεται στην προστασία του. Όταν οι εχθροί προσπαθήσουν να καταστρέψουν τους αληθινούς λάτρεις, ο Θεός θα προστατέψει το λαό του και θα εξαλείψει το πλήθος του Σατανά. Το σχίσιμο του Όρους των Ελαιών καταλήγει στο σχηματισμό μια συμβολικής κοιλάδας, στην οποία οι χρισμένοι βρίσκουν προστασία κάτω από την παγκόσμια Βασιλεία του Ιεχωβά και τη Μεσσιανική κυβέρνηση του Γιου του. Θα υπάρχει φως για τους πιστούς δούλους του Θεού και σκοτάδι για τα έθνη. Το ανθρώπινο γένος πρέπει να διαλέξει: Ή θα λατρεύει τον Ιεχωβά με το λαό του ή θα υποστεί αιώνια καταστροφή.—14:1-21.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 31]

ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΔΑΦΙΩΝ

○  1:3—Μολονότι οι Ιουδαίοι επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα το 537 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία (Π.Κ.Χ.), τους δόθηκε επίσης η προτροπή να επιστρέψουν στον Θεό με ολόψυχη υποταγή και λατρεία. Θα έδιναν ορατές αποδείξεις αυτής της επιστροφής με το να ασχολούνται στο έργο της ανοικοδόμησης μέχρι να ολοκληρωθεί ο ναός.

○  2:1-5—Ο νέος άντρας πιθανόν να μετρούσε την Ιερουσαλήμ για να χτίσει γύρω της ένα προστατευτικό τείχος. Αλλά ο άγγελος του Θεού υπέδειξε ότι η ανάπτυξη της πόλης δεν επρόκειτο να περιοριστεί από κάποιο τείχος. Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να εμποδίσει τη συνεχή ανάπτυξη της Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά θα ήταν η προστασία της, ακριβώς όπως προστατεύει αυτός σήμερα το χρισμένο υπόλοιπο που θα αποτελέσει μέρος της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ.—Αποκάλυψις 21:2.

○  6:11-15—Η στέψη του Αρχιερέα Ιησού δεν τον έκανε ιερέα-βασιλιά, γιατί αυτός δεν ανήκε στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Μάλλον, έκανε τον Ιησού προφητικό τύπο του Μεσσία, στο πρόσωπο του οποίου βρίσκει την πλήρη εκπλήρωσή της η προφητεία σχετικά με τον «Βλαστόν». (Ζαχαρίας 3:8· Ιερεμίας 23:5) Ο Ιησούς βοήθησε να ολοκληρωθεί το έργο της ανοικοδόμησης του ναού στην Ιερουσαλήμ. Ο ουράνιος Ιερέας-Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, ολοκληρώνει το έργο στον πνευματικό ναό.

○  11:4-11—Οι προβατοειδείς άνθρωποι ήταν «το ποίμνιον της σφαγής [που προοριζόταν για θανάτωση, ΜΝΚ]», με την έννοια ότι τους εκμεταλλεύονταν οι κυβερνητικοί ποιμένες. Με το ένα ραβδί που ονομαζόταν «Κάλλος [Ευαρέστηση, ΜΝΚ]» και το άλλο που ονομαζόταν ‘Δεσμοί [Ενότητα, ΜΝΚ]’ ο Ζαχαρίας ενεργούσε σαν ποιμένας που κρατάει μια βακτηρία για να καθοδηγεί το ποίμνιο κι ένα ραβδί για να διώχνει τα άγρια ζώα. (Ψαλμός 23:4) Προσκίαζε τον Ιησού που στάλθηκε για να είναι πνευματικός ποιμένας, αλλά απορρίφθηκε από τους Ιουδαίους. Όπως ο Ζαχαρίας έσπασε το ραβδί που ονομαζόταν Ευαρέστηση, έτσι και ο Θεός έπαψε να πολιτεύεται με ευαρέστηση με τους Ιουδαίους, διαρρηγνύοντας τη διαθήκη του μαζί τους. Και όπως ο Ζαχαρίας έσπασε το ραβδί που ονομαζόταν Ενότητα, η από μέρους του Θεού ακύρωση της διαθήκης του Νόμου με τον Ισραήλ άφησε τους Ιουδαίους χωρίς θεοκρατικό δεσμό ενότητας. Η θρησκευτική τους διχόνοια απέφερε καταστροφικά αποτελέσματα γι’ αυτούς, αφού η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.).

○  12:11—«Το πένθος της Αδαδριμμών» αναφέρεται ίσως στο πένθος για το θάνατο του Βασιλιά Ιωσία του Ιούδα. Η Αδαδριμμών ήταν προφανώς μια τοποθεσία στην κοιλάδα της Μεγιδδώ, όπου αυτός σκοτώθηκε στη μάχη με το Φαραώ Νεχαώ. Έγινε θρήνος για το θάνατο του Ιωσία· μάλιστα ο Ιερεμίας θρήνησε το βασιλιά και οι ψάλτες τον ανέφεραν σε μοιρολόγια.—2 Χρονικών 35:20-25.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Όπως προείπε ο Ζαχαρίας, άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη συναναστρέφονται τώρα με τον πνευματικό Ισραήλ