Στηριχτείτε στη Θεόδοτη Δύναμη
Κύρια Σημεία από τη Δεύτερη προς Τιμόθεον Επιστολή
Ο ΙΕΧΩΒΑ δίνει στους δούλους του δύναμη για να υπομένουν δοκιμασίες και διωγμό. Και πόσο πολύ χρειάζονταν ο Τιμόθεος και οι άλλοι Χριστιανοί θεόδοτη δύναμη! Μια φωτιά κατέστρεψε τη Ρώμη το 64 Κ.Χ., και οι φήμες έλεγαν ότι υπεύθυνος ήταν ο Αυτοκράτορας Νέρων. Αυτός, προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό του, κατηγόρησε τους Χριστιανούς και, όπως είναι προφανές, αυτό προκάλεσε ένα κύμα διωγμού. Πιθανώς εκείνον τον καιρό (γύρω στο 65 Κ.Χ.), ο απόστολος Παύλος ήταν και πάλι φυλακισμένος στη Ρώμη. Αν και αντιμετώπιζε το θάνατο, έγραψε τότε τη δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο.
Η επιστολή του Παύλου προετοίμασε τον Τιμόθεο να αντικρούσει τους αποστάτες και να σταθεί σταθερός ενόψει του διωγμού. Τον ενθάρρυνε να συνεχίσει να κάνει πνευματική πρόοδο και τον πληροφόρησε για την κατάσταση του Παύλου στη φυλακή. Η επιστολή βοηθάει επίσης τους αναγνώστες να στηρίζονται στη θεόδοτη δύναμη.
Να Υποφέρετε Παθήματα και να Διδάσκετε με Πραότητα
Ο Θεός μάς δίνει δύναμη για να υπομένουμε το διωγμό που αντιμετωπίζουμε ως διαγγελείς των καλών νέων. (1:1-18) Ο Παύλος ποτέ δεν ξεχνούσε τον Τιμόθεο στις προσευχές του και θυμόταν την ανυπόκριτη πίστη του. Ο Θεός έδωσε στον Τιμόθεο, όχι «πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού». Έτσι ας μην ντρέπεται για τη μαρτυρία και ας υποφέρει παθήματα για τα καλά νέα. Παροτρύνθηκε επίσης να συνεχίσει να ‘κρατεί το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων’ που άκουσε από τον Παύλο, ακριβώς όπως κι εμείς θα πρέπει να προσκολλούμαστε στενά στη γνήσια Χριστιανική αλήθεια, αν και άλλοι απομακρύνονται απ’ αυτήν.
Όσα δίδαξε ο Παύλος έπρεπε να παραδοθούν σε πιστούς ανθρώπους οι οποίοι θα δίδασκαν άλλους. (2:1-26) Ο Τιμόθεος παροτρύνθηκε να είναι καλός στρατιώτης του Χριστού, πιστός όταν θα υπέφερε παθήματα. Ο ίδιος ο Παύλος υπέφερε τα δεσμά της φυλακής επειδή κήρυττε τα καλά νέα. Αυτός ενθάρρυνε τον Τιμόθεο να κάνει το καλύτερο που μπορούσε για να παραστήσει τον εαυτό του επιδοκιμασμένο εργάτη του Θεού, αποφεύγοντας τις βέβηλες ματαιοφωνίες. Επιπλέον του ειπώθηκε ότι ο δούλος του Κυρίου πρέπει να διδάσκει τους άλλους με πραότητα.
Κηρύξτε το Λόγο!
Η θεόδοτη δύναμη θα ήταν απαραίτητη για να αντιμετωπίσει κανείς τις έσχατες μέρες και να υποστηρίξει τη Γραφική αλήθεια. (3:1-17) Ανάμεσα στους ασεβείς θα εμφανίζονταν άτομα «τα οποία πάντοτε μανθάνουσι και ποτέ δεν δύνανται να έλθωσιν εις την γνώσιν της αληθείας». Τέτοιοι ‘πονηροί άνθρωποι και γόητες θα προέκοπτον εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι’. Ωστόσο, ο Τιμόθεος έπρεπε να ‘μένει σ’ εκείνα τα οποία έμαθε’. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς, αφού ξέρουμε ότι «όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν».
Ο Τιμόθεος έπρεπε να αντικρούσει τους αποστάτες και να φέρει σε πέρας τη διακονία του. (4:1-22) Θα μπορούσε να το κάνει αυτό με το να ‘κηρύττει το λόγο’ και να προσκολλάται σ’ αυτόν. Αυτό ήταν ζωτικό εφόσον η εκκλησία αντιμετώπιζε δύσκολο καιρό επειδή μερικοί δίδασκαν ψεύτικα δόγματα. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επίσης προσκολλούνται στο Λόγο του Θεού τώρα, κηρύττοντάς τον με το αίσθημα του επείγοντος μέσα στην εκκλησία και στους ανθρώπους έξω, ακόμη και όταν οι περιστάσεις είναι δυσμενείς. Ο Παύλος ‘διετήρησε την πίστιν’ παρ’ όλο που μερικοί τον εγκατέλειψαν. Αλλά ‘ο Κύριος τον ενεδυνάμωσε, δια να πληρωθή δι’ αυτού το κήρυγμα’. Είθε κι εμείς να στηριζόμαστε στη θεόδοτη δύναμη και να συνεχίζουμε να κηρύττουμε τα καλά νέα.
[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 31]
Καλός Στρατιώτης: Ο Παύλος παρακίνησε τον Τιμόθεο: «Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, δια να αρέση εις τον στρατολογήσαντα». (2 Τιμόθεον 2:3, 4) Ο Ρωμαίος στρατιώτης του πεζικού ‘κακοπαθούσε’ όταν κουβαλούσε βαριά όπλα, ένα τσεκούρι, ένα καλάθι, τρόφιμα για τρεις μέρες και άλλα είδη. (Πόλεμοι των Ιουδαίων, του Ιώσηπου, Βιβλίο 3, κεφάλαιο 5) Δεν επιδίωκε εμπορικό κέρδος, επειδή αυτό δεν θα ευαρεστούσε τον ανώτερό του, και τα έξοδά του καλύπτονταν. Παρόμοια, ο Χριστιανός υποφέρει δοκιμασίες που συνδέονται με το ότι είναι «καλός στρατιώτης . . . Χριστού». Αν και μπορεί να έχει μια κοσμική εργασία για να ανταποκρίνεται στις Γραφικές του υποχρεώσεις, δεν πρέπει να αφήνει την υπερβολική ανάμειξη στα υλικά πράγματα να τον κάνει να σταματήσει να διεξάγει πνευματικό πόλεμο. (1 Θεσσαλονικείς 2:9) Καθώς δίνει μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι, κρατάει «την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού», και συμβάλλει στην απελευθέρωση των ανθρώπων από τις θρησκευτικές πλάνες. (Εφεσίους 6:11-17· Ιωάννης 8:31, 32) Εφόσον ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο, είθε όλοι οι Χριστιανοί στρατιώτες να συνεχίσουν να ευαρεστούν τον Ιησού Χριστό και τον Ιεχωβά Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο.