Γιατί Χρειαζόμαστε Πίστη και Σοφία

Κύρια Σημεία από την Επιστολή του Ιακώβου

ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ του Ιεχωβά χρειάζεται να έχουν υπομονή όταν υφίστανται δοκιμασίες. Πρέπει επίσης να αποφεύγουν διαγωγή που θα έχει ως αποτέλεσμα τη θεϊκή αποδοκιμασία. Αυτά τα σημεία τονίζονται στην επιστολή του Ιακώβου, και για να τα θέτουμε σε εφαρμογή απαιτείται ενεργή πίστη και ουράνια σοφία.

Ο συγγραφέας αυτής της επιστολής δεν λέει ότι είναι ένας από τους δυο αποστόλους του Ιησού που είχαν το όνομα Ιάκωβος, αλλά ότι είναι ‘δούλος του Θεού και του Χριστού’. Παρόμοια, ένας ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιούδας, λέει ότι είναι «δούλος Ιησού Χριστού, αδελφός δε Ιακώβου». (Ιακώβου 1:1· Ιούδα 1· Ματθαίος 10:2, 3) Συνεπώς, είναι προφανές ότι ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, έγραψε την επιστολή που φέρει το όνομά του.—Μάρκος 6:3.

Αυτή η επιστολή δεν αναφέρει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ που έγινε το 70 Κ.Χ., και ο ιστορικός Ιώσηπος δηλώνει ότι ο Ιάκωβος θανατώθηκε λίγο μετά το θάνατο του Ρωμαίου προκουράτορα Φήστου, περίπου το 62 Κ.Χ. Προφανώς, λοιπόν, η επιστολή γράφτηκε πριν από το 62 Κ.Χ. Στάλθηκε «προς τας δώδεκα φυλάς» του πνευματικού Ισραήλ, εφόσον απευθυνόταν σ’ αυτούς που κρατούσαν «την πίστιν του . . . Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».—Ιακώβου 1:1· 2:1· Γαλάτας 6:16.

Ο Ιάκωβος χρησιμοποιεί παραδείγματα που μας βοηθούν να θυμόμαστε τις συμβουλές του. Για παράδειγμα, δείχνει ότι ένας άνθρωπος που ζητάει να του δοθεί σοφία από τον Θεό δεν πρέπει να διστάζει, «διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον». (1:5-8) Πρέπει να ελέγχουμε τη γλώσσα μας επειδή αυτή μπορεί να κατευθύνει την πορεία μας όπως το πηδάλιο κατευθύνει το πλοίο. (3:1, 4) Και για να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις δοκιμασίες, πρέπει να δείχνουμε υπομονετική εγκαρτέρηση, όπως δείχνει ο γεωργός που περιμένει το θερισμό.—5:7, 8.

Πίστη, Δοκιμασίες και Έργα

Ο Ιάκωβος δείχνει κατ’ αρχάς ότι μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι ως Χριστιανοί παρά τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε. (1:1-18) Μερικές απ’ αυτές τις δοκιμασίες, όπως οι ασθένειες, είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους, αλλά οι Χριστιανοί υποφέρουν επίσης επειδή είναι δούλοι του Θεού και του Χριστού. Ο Ιεχωβά θα μας δώσει τη σοφία που χρειαζόμαστε για να υπομένουμε αν συνεχίζουμε να τη ζητούμε με πίστη. Εκείνος ποτέ δεν μας δοκιμάζει χρησιμοποιώντας κακά πράγματα, και μπορούμε να βασιζόμαστε σ’ αυτόν για να μας προμηθεύει ό,τι είναι καλό.

Για να λάβουμε τη βοήθεια του Θεού, πρέπει να αποδίδουμε λατρεία σ’ αυτόν μέσω έργων που θα εκδηλώνουν την πίστη μας. (1:19–2:26) Αυτό απαιτεί να είμαστε «εκτελεσταί του λόγου», όχι απλώς ακροατές. Πρέπει να ελέγχουμε τη γλώσσα, να φροντίζουμε τα ορφανά και τις χήρες, και να παραμένουμε αμόλυντοι από τον κόσμο. Αν ευνοούμε τους πλούσιους και αδιαφορούμε για τους φτωχούς παραβιάζουμε το ‘βασιλικό νόμο’ της αγάπης. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι η πίστη φαίνεται από τα έργα, όπως δείχνει πολύ παραστατικά το παράδειγμα του Αβραάμ και της Ραάβ. Πραγματικά, «η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά».

Ουράνια Σοφία και Προσευχή

Οι δάσκαλοι χρειάζονται τόσο πίστη όσο και σοφία για να εκτελούν τα καθήκοντά τους. (3:1-18) Έχουν μια πολύ βαριά ευθύνη ως δάσκαλοι. Όπως κι αυτοί, έτσι κι εμείς πρέπει να ελέγχουμε τη γλώσσα μας—κάτι που η ουράνια σοφία μας βοηθάει να κάνουμε.

Η σοφία επίσης μας καθιστά ικανούς να συνειδητοποιήσουμε ότι αν υποχωρήσουμε στις κοσμικές τάσεις θα καταστραφεί η σχέση μας με τον Θεό. (4:1–5:12) Αν αγωνιζόμαστε για να πετύχουμε ιδιοτελείς στόχους ή καταλαλούμε αδελφούς μας, πρέπει να μετανοήσουμε. Και πόσο σημαντικό είναι να αποφεύγουμε τη φιλία μ’ αυτόν τον κόσμο, επειδή αυτή αποτελεί πνευματική μοιχεία! Είθε να μην αγνοήσουμε ποτέ το θέλημα του Θεού εξαιτίας υλιστικών σχεδίων, και ας φυλαγόμαστε από το πνεύμα της ανυπομονησίας, καθώς και από την τάση να γογγύζουμε ο ένας εναντίον του άλλου.

Όποιος είναι πνευματικά άρρωστος θα πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια των πρεσβυτέρων της εκκλησίας. (5:13-20) Αν έχει διαπράξει αμαρτίες, οι προσευχές τους και οι σοφές συμβουλές τους θα βοηθήσουν να αποκατασταθεί η πνευματική υγεία του μετανοημένου αμαρτωλού. Μάλιστα, «ο επιστρέψας αμαρτωλόν από της πλάνης της οδού αυτού θέλει σώσει ψυχήν [του παραβάτη] εκ [πνευματικού και αιώνιου] θανάτου».

[Πλαίσιο στη σελίδα 23]

Εκτελεστές του Λόγου: Θα πρέπει να είμαστε «εκτελεσταί του λόγου και μη μόνον ακροαταί». (Ιακώβου 1:22-25) Εκείνος που είναι απλώς ακροατής «ομοιάζει με άνθρωπον, όστις θεωρεί το φυσικόν αυτού πρόσωπον εν κατόπτρω». Αφού κάνει ένα γρήγορο έλεγχο, φεύγει ‘και ευθύς λησμονεί οποίος ήτο’. Αλλά ο ‘εκτελεστής του λόγου’ κοιτάζει προσεκτικά τον τέλειο, δηλαδή τον πλήρη, νόμο του Θεού και αποδέχεται οτιδήποτε απαιτείται να κάνει ο Χριστιανός. ‘Επιμένει σ’ αυτόν’, συνεχίζοντας να εξετάζει λεπτομερώς αυτόν το νόμο με σκοπό να κάνει διορθώσεις ώστε να συμμορφώνεται πιστά μ’ αυτόν. (Ψαλμός 119:16) Πώς διαφέρει ο «εκτελεστής έργου» από τον άνθρωπο που ρίχνει μια ματιά στον καθρέφτη και ξεχνάει τι δείχνει ο καθρέφτης αυτός; Ο εκτελεστής θέτει σε εφαρμογή το λόγο του Ιεχωβά και απολαμβάνει την εύνοιά Του!—Ψαλμός 19:7-11.