Να Επιδιώκετε Πάντοτε Στοργική Καλοσύνη
‘Αυτός που επιδιώκει δικαιοσύνη και στοργική καλοσύνη θα βρει ζωή, δικαιοσύνη και δόξα’.—ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 21:21, ΜΝΚ.
1. Γιατί θα πρέπει να αναμένουμε από εκείνους που κατευθύνονται από το πνεύμα του Θεού να δείχνουν καλοσύνη;
Ο ΙΕΧΩΒΑ δείχνει καλοσύνη και είναι συμπονετικός. Είναι ‘Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός [έχει άφθονη στοργική καλοσύνη και αλήθεια, ΜΝΚ]’. (Έξοδος 34:6, 7) Είναι ευνόητο, λοιπόν, ότι η καρποφορία του αγίου του πνεύματος περιλαμβάνει την αγάπη και την καλοσύνη.—Γαλάτας 5:22, 23, ΜΝΚ.
2. Τι παραδείγματα θα εξετάσουμε τώρα;
2 Εκείνοι που κατευθύνονται από το άγιο πνεύμα, την ενεργό δύναμη, του Ιεχωβά, εκδηλώνουν την καλοσύνη, η οποία είναι καρπός αυτού του πνεύματος. Δείχνουν στοργική καλοσύνη στις σχέσεις τους με τους άλλους. Πραγματικά, ακολουθούν το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, συστήνοντας τον εαυτό τους ως διάκονο του Θεού με «την καλοσύνη» και με άλλους τρόπους. (2 Κορινθίους 6:3-10, ΝΔΜ) Το γεμάτο καλοσύνη, συμπονετικό, συγχωρητικό πνεύμα τους εναρμονίζεται με την προσωπικότητα του Ιεχωβά, ο οποίος ‘έχει άφθονη στοργική καλοσύνη’ και του οποίου ο Λόγος περιέχει πολλά παραδείγματα καλοσύνης. (Ψαλμός 86:15, ΜΝΚ· Εφεσίους 4:32, ΝΔΜ) Τι μπορούμε να μάθουμε από μερικά απ’ αυτά τα παραδείγματα;
Η Καλοσύνη μάς Κάνει Ανιδιοτελείς και Φιλόξενους
3. Με ποιον τρόπο υπήρξε υποδειγματικός ο Αβραάμ στην εκδήλωση καλοσύνης, και τι ενθάρρυνση δίνει ο Παύλος σχετικά με αυτό;
3 Ο πατριάρχης Αβραάμ (Άβραμ)—ο ‘φίλος του Ιεχωβά’ και «πατήρ πάντων των πιστευόντων»—έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα δείχνοντας καλοσύνη. (Ιακώβου 2:23· Ρωμαίους 4:11) Αυτός και η οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένου του ανιψιού του, του Λωτ, άφησαν την πόλη Ουρ της Χαλδαίας και μπήκαν στη Χαναάν κατ’ εντολήν του Θεού. Αν και ο Αβραάμ ήταν ο μεγαλύτερος άντρας και η κεφαλή της οικογένειας, έδειξε καλοσύνη και ανιδιοτέλεια με το να αφήσει τον Λωτ να πάρει τα εκλεκτότερα βοσκοτόπια, ενώ ο ίδιος πήρε ό,τι απέμεινε. (Γένεσις 13:5-18) Παρόμοια καλοσύνη μπορεί να υποκινήσει κι εμάς να αφήσουμε άλλους να ωφεληθούν εις βάρος μας. Τέτοια ανιδιοτελής καλοσύνη εναρμονίζεται με τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Μηδείς ας ζητή το εαυτού συμφέρον, αλλ’ έκαστος τα του άλλου». Ο ίδιος ο Παύλος ‘άρεσε σε όλους κατά πάντα, και δεν ζητούσε το δικό του συμφέρον αλλά το συμφέρον των πολλών, για να σωθούν’.—1 Κορινθίους 10:24, 33.
4. Πώς ανταμείφτηκαν ο Αβραάμ και η Σάρρα επειδή έδειξαν καλοσύνη με τη μορφή φιλοξενίας;
4 Μερικές φορές η καλοσύνη εκδηλώνεται με τη μορφή εγκάρδιας φιλοξενίας. Ο Αβραάμ και η σύζυγός του, η Σάρρα, έδειξαν καλοσύνη και φιλοξενία σε τρεις άγνωστους περαστικούς κάποια μέρα. Ο Αβραάμ τους έπεισε να μείνουν για λίγο, ενώ ο ίδιος και η Σάρρα ετοίμασαν γρήγορα ένα ωραίο γεύμα για τους επισκέπτες. Αυτοί οι ξένοι αποδείχτηκε ότι ήταν άγγελοι του Ιεχωβά, ένας από τους οποίους διαβίβασε την υπόσχεση ότι η ηλικιωμένη και άτεκνη Σάρρα θα αποκτούσε γιο. (Γένεσις 18:1-15) Τι ανταμοιβή για τη γεμάτη καλοσύνη φιλοξενία!
5. Με ποιον τρόπο έδειχνε καλοσύνη ο Γάιος, και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς κάτι παρόμοιο;
5 Ένας τρόπος με τον οποίο όλοι οι Χριστιανοί μπορούν να δείχνουν καλοσύνη είναι η εκδήλωση φιλοξενίας. (Ρωμαίους 12:13· 1 Τιμόθεον 3:1, 2) Σύμφωνα με αυτό, οι δούλοι του Ιεχωβά παρέχουν φιλοξενία με καλοσύνη σε περιοδεύοντες επισκόπους. Αυτό θυμίζει την καλοσύνη που έδειχνε ο Γάιος, που ήταν Χριστιανός του πρώτου αιώνα. Αυτός έκανε «έργον άξιον πιστού» με το να υποδέχεται φιλόξενα επισκέπτες αδελφούς—και μάλιστα «ξένους», αφού δεν τους ήξερε πρωτύτερα. (3 Ιωάννου 5-8) Συνήθως, εμείς γνωρίζουμε εκείνους στους οποίους μπορούμε να παράσχουμε φιλοξενία με καλοσύνη. Πιθανόν να παρατηρήσουμε ότι μια πνευματική αδελφή είναι αποθαρρημένη. Ο σύζυγός της μπορεί να μην είναι ομόπιστος ή μπορεί ακόμα και να είναι αποκομμένος. Τι ευκαιρία μάς παρέχει αυτό για να δείξουμε καλοσύνη με το να την προσκαλούμε να απολαύσει πνευματική συναναστροφή και ένα γεύμα με την οικογένειά μας από καιρό σε καιρό! Παρ’ όλο που δεν θα κάνουμε ίσως κάποιο μεγάλο τραπέζι, είναι σίγουρο ότι η οικογένειά μας θα βρει χαρά δείχνοντας καλοσύνη σε μια τέτοια αδελφή. (Παράβαλε Παροιμίαι 15:17.) Κι εκείνη, αναμφίβολα, θα εκφράσει την ευγνωμοσύνη της γι’ αυτό προφορικά ή με ένα σύντομο γράμμα, όπου με καλοσύνη θα σας ευχαριστεί.
6. Πώς έδειξε καλοσύνη η Λυδία, και γιατί είναι σπουδαίο να δείχνουμε εκτίμηση για τις πράξεις καλοσύνης;
6 Αφού η ευσεβής Λυδία βαφτίστηκε, ‘παρεκάλεσε λέγουσα [στον Παύλο και στους συντρόφους του]· Εάν με εκρίνατε ότι είμαι πιστή εις τον Ιεχωβά, εισέλθετε εις τον οίκον μου και μείνατε· και μας εβίασεν’, πρόσθεσε ο Λουκάς. Αναμφισβήτητα, η καλοσύνη της Λυδίας εκτιμήθηκε. (Πράξεις 16:14, 15, 40) Αλλά το να μη δείξει κανείς εκτίμηση μπορεί να φέρει συντριβή. Σε κάποια περίπτωση, μια 80χρονη αδελφή, με περιορισμένες δυνάμεις και εισοδήματα, κόπιασε με καλοσύνη για να ετοιμάσει ένα γεύμα για μερικούς καλεσμένους. Απογοητεύτηκε πάρα πολύ, όμως, όταν ένας νεαρός δεν την ειδοποίησε καν ότι δεν μπορούσε να πάει. Σε μια άλλη περίπτωση, δυο αδελφές δεν πήγαν σε ένα γεύμα που είχε ετοιμάσει μια νεαρή γυναίκα ειδικά γι’ αυτές. «Ένιωθα συντριμμένη», είπε εκείνη, «γιατί καμιά τους δεν το είχε ξεχάσει. . . . Θα προτιμούσα να μου έλεγαν ότι είχαν ξεχάσει το δείπνο, αλλά αντί γι’ αυτό, καμιά από τις αδελφές δεν είχε αρκετή καλοσύνη ή αγάπη για να με ειδοποιήσει». Θα σας υποκινούσε εσάς η καλοσύνη, που είναι καρπός του αγίου πνεύματος, να δείξετε εκτίμηση και ενδιαφέρον σε παρόμοιες περιστάσεις;
Η Καλοσύνη μάς Κάνει να Δείχνουμε Ενδιαφέρον
7. Ποιο σημείο σχετικά με την καλοσύνη φαίνεται καθαρά από την προσπάθεια που έγινε για να τηρηθούν οι επιθυμίες του Ιακώβ σχετικά με την ταφή του;
7 Η καλοσύνη θα πρέπει να μας κάνει να δείχνουμε ενδιαφέρον για τους άλλους και για τις κατάλληλες επιθυμίες τους. Να ένα παράδειγμα: Ο Ιακώβ (Ισραήλ) ζήτησε από το γιο του, τον Ιωσήφ, να του δείξει στοργική καλοσύνη με το να μην τον θάψει στην Αίγυπτο. Παρά το γεγονός ότι αυτό θα απαιτούσε να μεταφερθεί το σώμα του Ιακώβ αρκετά μακριά, ο Ιωσήφ και οι άλλοι γιοι του Ιακώβ «μετακομίσαντες αυτόν . . . εις γην Χαναάν, έθαψαν αυτόν εν τω σπηλαίω του αγρού Μαχπελάχ, το οποίον ο Αβραάμ ηγόρασε μετά του αγρού δια κτήμα μνημείου παρά του Εφρών του Χετταίου κατέναντι της Μαμβρή». (Γένεσις 47:29· 49:29-31· 50:12, 13) Σε αρμονία με αυτό το παράδειγμα, δεν θα πρέπει η στοργική καλοσύνη να μας υποκινήσει να τηρήσουμε τις Γραφικά αποδεκτές διευθετήσεις ταφής που επιθυμεί κάποιο μέλος της οικογένειας το οποίο είναι Χριστιανός;
8. Τι μας διδάσκει η περίπτωση της Ραάβ σχετικά με την ανταπόδοση της καλοσύνης;
8 Όταν άλλοι μας δείχνουν στοργική καλοσύνη, δεν θα πρέπει να εκφράζουμε την εκτίμησή μας ή να την ανταποδίδουμε με κάποιον τρόπο; Και βέβαια πρέπει. Η Ραάβ, η πόρνη, έδειξε καλοσύνη με το να κρύψει τους Ισραηλίτες κατασκόπους. Γι’ αυτό, οι Ισραηλίτες έδειξαν στοργική καλοσύνη με το να διαφυλάξουν αυτήν και το σπιτικό της όταν παρέδωσαν την πόλη της Ιεριχώ στην καταστροφή. (Ιησούς του Ναυή 2:1-21· 6:20-23) Τι θαυμάσιο παράδειγμα που δείχνει ότι θα πρέπει να ανταποδίδουμε την καλοσύνη με το να δείχνουμε ενδιαφέρον και καλοσύνη κι εμείς οι ίδιοι!
9. Γιατί θα λέγατε ότι είναι κατάλληλο να ζητήσουμε από κάποιον να μας δείξει στοργική καλοσύνη;
9 Όσον αφορά αυτό το ζήτημα, είναι κατάλληλο να ζητήσουμε από κάποιον να δείξει στοργική καλοσύνη σ’ εμάς. Αυτό έκανε ο Ιωνάθαν, ο γιος του πρώτου βασιλιά του Ισραήλ, του Σαούλ. Ο Ιωνάθαν ζήτησε από τον αγαπημένο του φίλο Δαβίδ, που ήταν νεότερος, να δείξει στοργική καλοσύνη σε αυτόν και στο σπιτικό του. (1 Σαμουήλ 20:14, 15, ΜΝΚ· 2 Σαμουήλ 9:3-7) Ο Δαβίδ το θυμήθηκε αυτό όταν έπαιρνε εκδίκηση για τους Γαβαωνίτες, οι οποίοι είχαν αδικηθεί από τον Σαούλ. Φέρνοντας στο νου του ‘τον όρκον του Ιεχωβά’ που υπήρχε ανάμεσα σε αυτόν και τον Ιωνάθαν, ο Δαβίδ έδειξε στοργική καλοσύνη με το να φυλάξει τη ζωή του γιου του Ιωνάθαν, του Μεμφιβοσθέ. (2 Σαμουήλ 21:7, 8) Παρόμοια, ‘είναι το δικό μας «ναι» πραγματικό ναι’; (Ιακώβου 5:12, ΝΔΜ) Και αν υπηρετούμε ως πρεσβύτεροι στην εκκλησία, είμαστε εμείς παρόμοια συμπονετικοί όταν οι ομόπιστοί μας έχουν ανάγκη να τους δειχτεί στοργική καλοσύνη;
Η Καλοσύνη Ισχυροποιεί τους Δεσμούς
10. Πώς ευλογήθηκε η στοργική καλοσύνη της Ρουθ;
10 Η στοργική καλοσύνη ισχυροποιεί τους οικογενειακούς δεσμούς και προάγει την ευτυχία. Αυτό φάνηκε στην περίπτωση της Μωαβίτισσας Ρουθ. Η Ρουθ μοχθούσε σταχυολογώντας στον αγρό του ηλικιωμένου Βοόζ κοντά στη Βηθλεέμ, για να προμηθευτεί τροφή για τον εαυτό της και για τη χήρα και άπορη πεθερά της, τη Ναομί. (Ρουθ 2:14-18) Ο Βοόζ είπε αργότερα στη Ρουθ: «Έδειξας περισσοτέραν αγαθωσύνην [στοργική καλοσύνη, ΜΝΚ] εσχάτως παρά πρότερον, μη υπάγουσα κατόπιν νέων, είτε πτωχών είτε πλουσίων». (Ρουθ 3:10) Πρώτα, η Ρουθ έδειξε στοργική καλοσύνη στη Ναομί. «Εσχάτως», η Μωαβίτισσα εκδήλωσε στοργική καλοσύνη επειδή ήταν πρόθυμη να παντρευτεί τον ηλικιωμένο Βοόζ ώστε να εγείρει όνομα για το νεκρό σύζυγό της και για τη γηραιή Ναομί. Με τον Βοόζ, η Ρουθ έγινε η μητέρα του παππού του Δαβίδ, του Ωβήδ. Και ο Θεός τής έδωσε τον ‘πλήρη μισθό’ να είναι πρόγονος του Ιησού Χριστού. (Ρουθ 2:12· 4:13-17· Ματθαίος 1:3-6, 16· Λουκάς 3:23, 31-33) Τι ευλογίες έφερε η στοργική καλοσύνη της Ρουθ σε αυτήν και στην οικογένειά της! Σήμερα, υπάρχουν επίσης ευλογίες, ευτυχία και ισχυροποίηση των οικογενειακών δεσμών όταν ανθεί η στοργική καλοσύνη στα θεοσεβή σπίτια.
11. Ποιο αποτέλεσμα είχε η καλοσύνη του Φιλήμονα;
11 Η καλοσύνη ισχυροποιεί τους δεσμούς μέσα στις εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά. Ο Χριστιανός Φιλήμων ήταν γνωστός για το ότι έδειχνε στοργική καλοσύνη στους ομοπίστους του. Ο Παύλος τού είπε: «Ευχαριστώ τον Θεόν μου και μνημονεύω σε πάντοτε εν ταις προσευχαίς μου, ακούων την αγάπην σου και την πίστιν, την οποίαν έχεις προς τον Κύριον Ιησούν και εις πάντας τους αγίους . . . χαράν πολλήν έχομεν και παρηγορίαν δια την αγάπην σου, επειδή τα σπλάγχνα των αγίων ανεπαύθησαν δια σου, αδελφέ». (Φιλήμονα 4-7) Οι Γραφές δεν αναφέρουν πώς ‘ανεπαύθησαν τα σπλάγχνα των αγίων’ μέσω του Φιλήμονα. Πάντως, θα πρέπει να είχε δείξει στοργική καλοσύνη σε άλλους χρισμένους με διάφορους τρόπους οι οποίοι αποδείχτηκαν αναζωογονητικοί για εκείνους, και αυτό αναμφίβολα ισχυροποίησε τους δεσμούς ανάμεσά τους. Παρόμοια πράγματα συμβαίνουν όταν οι Χριστιανοί εκδηλώνουν στοργική καλοσύνη σήμερα.
12. Τι αποτέλεσμα είχε η καλοσύνη που έδειξε ο Ονησίφορος;
12 Η καλοσύνη του Ονησίφορου είχε επίσης καλό αποτέλεσμα. «Είθε ο Κύριος να δώση έλεος εις τον οίκον του Ονησιφόρου», είπε ο Παύλος, ‘διότι πολλάκις με παρηγόρησε και δεν επησχύνθη την άλυσίν μου, αλλ’ ότε ήλθεν εις την Ρώμην, με εζήτησε μετά σπουδής πολλής και με εύρεν· είθε ο Κύριος να δώση εις αυτόν να εύρη έλεος παρά Ιεχωβά εν εκείνη τη ημέρα· και όσας διακονίας έκαμεν εν Εφέσω, συ εξεύρεις καλήτερα’. (2 Τιμόθεον 1:16-18) Αν αγωνιζόμαστε να δείχνουμε στοργική καλοσύνη στους συλλάτρεις μας, θα είμαστε ευτυχισμένοι και θα ισχυροποιούμε τους δεσμούς της αδελφικής στοργής μέσα στη Χριστιανική εκκλησία.
13, 14. Με ποιον τρόπο ήταν υποδειγματική η εκκλησία των Φιλίππων, και πώς ανταποκρίθηκε ο Παύλος στην καλοσύνη της;
13 Όταν μια ολόκληρη εκκλησία δείχνει στοργική καλοσύνη στους συλλάτρεις, αυτό ισχυροποιεί τους δεσμούς ανάμεσά τους. Ένας τέτοιος στενός δεσμός υπήρχε ανάμεσα στον Παύλο και την εκκλησία της πόλης των Φιλίππων. Μάλιστα, ένας από τους λόγους για τους οποίους έγραψε την επιστολή του προς Φιλιππησίους ήταν για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για την καλοσύνη τους και την υλική βοήθεια που του είχαν δώσει. Έγραψε: «Εν αρχή του ευαγγελίου, ότε εξήλθον από Μακεδονίας, ουδεμία εκκλησία συνεκοινώνησε μετ’ εμού περί δόσεως και λήψεως, ειμή σεις μόνοι, διότι και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δις μοι επέμψατε εις την χρείαν μου. . . . Έχω όμως πάντα και περισσεύομαι· ενεπλήσθην δεχθείς παρά του Επαφροδίτου τα σταλέντα από σας, οσμήν ευωδίας, θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον εις τον Θεόν».—Φιλιππησίους 4:15-18.
14 Δεν μας παραξενεύει, λοιπόν, που οι γεμάτοι καλοσύνη Φιλιππήσιοι περιλαμβάνονταν στις προσευχές του Παύλου! Αυτός είπε: «Ευχαριστώ τον Θεόν μου οσάκις σας ενθυμούμαι, πάντοτε εν πάση προσευχή μου υπέρ πάντων υμών δεόμενος μετά χαράς, δια την εις το ευαγγέλιον κοινωνίαν [συνεισφορά, ΜΝΚ] σας από της πρώτης ημέρας μέχρι του νυν». (Φιλιππησίους 1:3-5) Τέτοια καλόκαρδη και γενναιόδωρη υποστήριξη του έργου κηρύγματος της Βασιλείας ποτέ δεν κάνει μια εκκλησία φτωχή. Αφού οι Φιλιππήσιοι έκαναν με καλοσύνη ό,τι μπορούσαν σε αυτόν τον τομέα, ο Παύλος τούς διαβεβαίωσε: «Ο δε Θεός μου θέλει εκπληρώσει πάσαν χρείαν σας κατά τον πλούτον αυτού εν δόξη δια Ιησού Χριστού». (Φιλιππησίους 4:19) Ναι, ο Θεός ανταποδίδει την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία. Ο Λόγος του λέει: ‘Έκαστος ό,τι καλόν πράξη, τούτο θέλει λάβει παρά του Ιεχωβά’.—Εφεσίους 6:8.
Όταν Γυναίκες Δείχνουν Καλοσύνη
15, 16. (α) Πώς αμείφθηκε η καλοσύνη της Δορκάδας, και τι συνέβη όταν αυτή πέθανε; (β) Πώς είναι ‘πλήρεις αγαθών έργων’ οι καλόκαρδες Χριστιανές σήμερα;
15 Η στοργική καλοσύνη της μαθήτριας Δορκάδας (Ταβιθά) από την Ιόππη δεν έμεινε χωρίς ανταμοιβή. «Αύτη ήτο πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών», και όταν «συνέβη ασθενήσασα να αποθάνη», οι μαθητές έστειλαν να φωνάξουν τον Πέτρο από τη Λύδδα. Όταν εκείνος ήρθε, τον «ανεβίβασαν εις το ανώγεον, και παρεστάθησαν ενώπιον αυτού πάσαι αι χήραι, κλαίουσαι και δεικνύουσαι χιτώνας και ιμάτια, όσα η Δορκάς ειργάζετο ότε ήτο μετ’ αυτών». Οραματιστείτε τη σκηνή: Λυπημένες, δακρυσμένες χήρες να λένε στον απόστολο πόσο καλή ήταν η Δορκάδα και να του δείχνουν εκείνα τα ενδύματα ως απόδειξη της αγάπης και της καλοσύνης της. Αφού έβγαλε έξω όλους τους παρόντες, ο Πέτρος γονάτισε για να προσευχηθεί και ύστερα στράφηκε προς το σώμα. Ακούστε! Είπε: «Ταβιθά, ανάστηθι»! Και να! Εκείνη «ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτής και ιδούσα τον Πέτρον ανεκάθησεν. Ο δε έδωκε χείρα εις αυτήν και εσήκωσεν αυτήν, και φωνάξας τους αγίους και τας χήρας παρέστησεν αυτήν ζώσαν». (Πράξεις 9:36-41) Τι ευλογία από τον Θεό!
16 Αυτή είναι η πρώτη καταγραμμένη ανάσταση που έγινε από απόστολο του Ιησού Χριστού. Και οι περιστάσεις που οδήγησαν σε αυτό το καταπληκτικό θαύμα βασίζονταν στην καλοσύνη. Ποιος μπορεί να πει ότι η Δορκάδα θα ανασταινόταν αν δεν ήταν «πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών»—αν δεν είχε άφθονη στοργική καλοσύνη; Όχι μόνο ευλογήθηκε η Δορκάδα και εκείνες οι χήρες, αλλά το θαύμα της ανάστασής της έδωσε επίσης μαρτυρία προς δόξα του Θεού. Ναι, ‘αυτό έγινε γνωστό σε όλη την Ιόππη, και πολλοί πίστεψαν στον Κύριο’. (Πράξεις 9:42) Σήμερα, οι καλόκαρδες Χριστιανές είναι με παρόμοιο τρόπο ‘πλήρεις αγαθών έργων’—πιθανόν ράβοντας ενδύματα για τους ομοπίστους, ετοιμάζοντας γεύματα για τους ηλικιωμένους που υπάρχουν ανάμεσά μας, παρέχοντας φιλοξενία σε άλλους. (1 Τιμόθεον 5:9, 10) Τι μαρτυρία είναι αυτό για όσους το παρατηρούν! Περισσότερο απ’ όλα, πόσο χαρούμενοι είμαστε για το ότι η θεοσεβής αφοσίωση και η στοργική καλοσύνη υποκινούν αυτό το ‘μεγάλο στράτευμα γυναικών να λένε τα καλά νέα’ προς δόξα του Θεού μας, του Ιεχωβά!—Ψαλμός 68:11, ΜΝΚ.
Συνεχίστε να Επιδιώκετε Στοργική Καλοσύνη
17. Τι λέει το εδάφιο Παροιμίαι 21:21, ΜΝΚ, και πώς εφαρμόζονται αυτά τα λόγια στα θεοσεβή άτομα;
17 Όλοι εκείνοι που επιθυμούν να έχουν την εύνοια του Θεού πρέπει να επιδιώκουν στοργική καλοσύνη. ‘Αυτός που επιδιώκει δικαιοσύνη και στοργική καλοσύνη θα βρει ζωή, δικαιοσύνη και δόξα’, λέει μια σοφή παροιμία. (Παροιμίαι 21:21, ΜΝΚ) Ένα θεοσεβές άτομο επιδιώκει επιμελώς τη δικαιοσύνη του Θεού, με το να κατευθύνεται πάντα από τους θεϊκούς κανόνες. (Ματθαίος 6:33) Δείχνει συνεχώς όσια αγάπη, ή αλλιώς στοργική καλοσύνη, στους άλλους με υλικούς και ιδιαίτερα με πνευματικούς τρόπους. Έτσι, βρίσκει δικαιοσύνη, επειδή το πνεύμα του Ιεχωβά τον βοηθάει να ζει με δίκαιο τρόπο. Στην πραγματικότητα, ‘φοράει δικαιοσύνη’ όπως έκανε και ο θεοσεβής Ιώβ. (Ιώβ 29:14) Ένα τέτοιο άτομο δεν ζητά τη δική του δόξα. (Παροιμίαι 25:27) Αντίθετα, λαβαίνει ό,τι δόξα του επιτρέπει ο Ιεχωβά να λάβει, πιθανόν με τη μορφή σεβασμού από συνανθρώπους του οι οποίοι υποκινούνται από τον Θεό να του φέρονται με καλοσύνη λόγω της δικής του στοργικής καλοσύνης σε αυτούς. Επιπλέον, εκείνοι που κάνουν με οσιότητα το θέλημα του Θεού θα βρουν ζωή—όχι μόνο για λίγα χρόνια που περνάνε γρήγορα, αλλά για πάντα.
18. Γιατί θα πρέπει να επιδιώκουμε στοργική καλοσύνη;
18 Συνεπώς, όλοι όσοι αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό ας συνεχίσουν να επιδιώκουν στοργική καλοσύνη. Αυτή η ιδιότητα μας κάνει αγαπητούς στον Θεό και στους άλλους. Προάγει τη φιλοξενία και μας κάνει να δείχνουμε ενδιαφέρον στους άλλους. Η καλοσύνη ισχυροποιεί τους δεσμούς μέσα στην οικογένεια και στη Χριστιανική εκκλησία. Οι γυναίκες που δείχνουν στοργική καλοσύνη απολαμβάνουν εκτίμηση και καλή υπόληψη. Και όλοι όσοι επιδιώκουν αυτή τη θαυμάσια ιδιότητα φέρνουν δόξα στον Θεό της στοργικής καλοσύνης, τον Ιεχωβά.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Με ποιον τρόπο υπήρξε υποδειγματικός ο Αβραάμ στην εκδήλωση καλοσύνης;
◻ Τι μας διδάσκει η περίπτωση της Ραάβ σχετικά με την ανταπόδοση της καλοσύνης;
◻ Πώς έδειξε καλοσύνη η εκκλησία των Φιλίππων;
◻ Πώς είναι ‘πλήρεις αγαθών έργων’ οι καλόκαρδες Χριστιανές σήμερα;
◻ Γιατί θα πρέπει να επιδιώκουμε στοργική καλοσύνη;