Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Ποια είναι η βασική συμβουλή που δίνει το εδάφιο Παροιμίαι 27:23 στους πνευματικούς ποιμένες, καθώς και στους Χριστιανούς γενικά;

Το εδάφιο λέει: «Πρόσεχε να γνωρίζης την κατάστασιν των ποιμνίων σου, και επιμελού καλώς τας αγέλας σου». (Παροιμίαι 27:23) Αυτό το εδάφιο έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές για να ενθαρρύνει τους πνευματικούς ποιμένες να δείχνουν ενδιαφέρον και να γνωρίζουν την κατάσταση και τα προβλήματα των Χριστιανών στην εκκλησία. Μια τέτοια ενθάρρυνση είναι κατάλληλη, εφόσον η Αγία Γραφή παρομοιάζει τους πρεσβυτέρους με ποιμένες και την εκκλησία με ποίμνιο προβάτων. (Πράξεις 20:28, 29· 1 Πέτρου 5:2-4) Ωστόσο, αν και η παραπάνω αρχή ισχύει, αυτό το εδάφιο δεν εφαρμόζεται κυρίως στους πνευματικούς ποιμένες.

Το βιβλίο των Παροιμιών περιέχει πολλά εδάφια που ξεχωρίζουν ως γεμάτες νόημα δηλώσεις που παρέχουν συμβουλή, αλλά το εδάφιο Παροιμίαι 27:23 αποτελεί μέρος μιας ομάδας εδαφίων: «Πρόσεχε να γνωρίζης την κατάστασιν των ποιμνίων σου, και επιμελού καλώς τας αγέλας σου· διότι ο πλούτος δεν μένει διαπαντός· ουδέ το διάδημα από γενεάς εις γενεάν. Ο χόρτος βλαστάνει και η χλόη αναφαίνεται, και τα χόρτα των ορέων συνάγονται. Τα αρνία είναι δια τα ενδύματά σου, και οι τράγοι δια την πληρωμήν του αγρού. Και θέλεις έχει άφθονον γάλα αιγών δια την τροφήν σου, δια την τροφήν του οίκου σου και την ζωήν των θεραπαινών σου».—Παροιμίαι 27:23-27.

Αυτό το θεόπνευστο κείμενο εγκωμιάζει έναν τρόπο ζωής που χαρακτηρίζεται από επιμέλεια, εργατικότητα, απλότητα και αναγνώριση της εξάρτησής μας από τον Ιεχωβά. Το κάνει αυτό εξαίροντας την ποιμενική ζωή ενός Ισραηλίτη βοσκού, ίσως σε αντίθεση με τη φανταχτερή ζωή που βασίζεται σε εμπορικές συναλλαγές και γρήγορα πλούτη.

«Ο πλούτος», δηλαδή η αφθονία που αποκτάται από εμπορικές επιχειρήσεις γρήγορου πλουτισμού, και η θέση υπεροχής («το διάδημα») που φέρνει αυτός μπορεί να εξαφανιστούν εύκολα, όπως πολλοί είναι σε θέση να βεβαιώσουν. Υπάρχουν λοιπόν πολλά που μπορεί να πει κανείς για την απλή ζωή, όπως εκείνη που ζούσαν οι ποιμένες της αρχαίας εποχής καθώς φρόντιζαν τα κοπάδια τους. Αυτός ο τρόπος ζωής δεν ήταν απλός με την έννοια ότι ήταν ανέμελος. Ο ποιμένας χρειαζόταν να προσέχει το ποίμνιό του και να βεβαιώνεται για την προστασία των προβάτων του. (Ψαλμός 23:4) Αν, καθώς τα πρόσεχε, έβρισκε κάποιο άρρωστο ή τραυματισμένο πρόβατο, μπορούσε να του κάνει επάλειψη με καταπραϋντικό λάδι. (Ψαλμός 23:5· Ιεζεκιήλ 34:4· Ζαχαρίας 11:16) Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο επιμελής ποιμένας που προσήλωνε την καρδιά του στα κοπάδια του θα έβλεπε τις προσπάθειές του να φέρνουν αποτέλεσμα—να αυξάνει βαθμιαία το ποίμνιό του.

Ο σκληρά εργαζόμενος και προσεκτικός ποιμένας είχε μια αξιόπιστη πηγή βοήθειας—τον Ιεχωβά. Πώς συνέβαινε αυτό; Επειδή ο Θεός προμηθεύει τις εποχές και τους φυσικούς κύκλους οι οποίοι φυσιολογικά αποφέρουν άφθονο χόρτο που θα μπορούσε να θρέψει το ποίμνιο. (Ψαλμός 145:16) Όταν, με τις αλλαγές των εποχών, το χλωρό χόρτο εξαφανίζεται από τις χαμηλότερες περιοχές, ίσως να υπάρχει σε αφθονία σε μεγαλύτερα υψόμετρα, όπου ένας προσεκτικός ποιμένας θα μπορούσε να μεταφέρει τα ζώα του.

Τα εδάφια Παροιμίαι 27:26, 27 αναφέρουν ένα αποτέλεσμα αυτού του μόχθου—την τροφή και το ρουχισμό. Είναι αλήθεια ότι αυτή η περιγραφή δεν έχει να κάνει με εύκολα και ακριβά φαγητά ή γαστρονομικές σπεσιαλιτέ, ούτε και θα έκανε έναν εργάτη να απαιτεί να έχει ρούχα της τελευταίας μόδας ή ραμμένα με τα καλύτερα υφάσματα. Αλλά αν ο ποιμένας ήταν πρόθυμος να καταβάλει προσπάθειες, αυτός και η οικογένειά του θα μπορούσαν να πάρουν γάλα από το ποίμνιο (και συνεπώς τυρί), καθώς επίσης μαλλί για να φτιάξουν ανθεκτικά ρούχα.

Έτσι, η συμβουλή: «Πρόσεχε να γνωρίζης την κατάστασιν των ποιμνίων σου» δεν είναι πρωταρχικά για τους πνευματικούς επισκόπους· είναι για όλους τους Χριστιανούς. Τονίζει την αξία που έχει το να ‘αρκούμαστε σε διατροφές και σκεπάσματα’ τα οποία αποκτούμε με σταθερή, επιμελή εργασία, έχοντας τη βεβαιότητα ότι ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει. (Ψαλμός 37:25· 2 Θεσσαλονικείς 3:8, 12· Εβραίους 13:5) Αν παραβάλουμε τα εδάφια Παροιμίαι 27:23-27 με τις συμβουλές των εδαφίων Λουκάς 12:15-21 και 1 Τιμόθεον 6:6-11, βλέπουμε πόσο συνεπείς είναι οι συμβουλές που έχει δώσει ο Θεός γι’ αυτό το ζήτημα. Έτσι ο καθένας μας θα μπορούσε να ξαναδιαβάσει τα εδάφια Παροιμίαι 27:23-27 και να ρωτήσει τον εαυτό του: ‘Λαβαίνω εγώ σοβαρά υπόψη μου αυτή τη συμβουλή και την εφαρμόζω στην καθημερινή μου ζωή;’

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 31]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.