Είναι το Χάρισμα των Γλωσσών Μέρος της Αληθινής Χριστιανοσύνης;
«ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ την ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη καθώς τον άκουγα να προσεύχεται μιλώντας σε γλώσσες», είπε ο Μπιλ αφού αυτός και άλλοι έξι είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στον ιεροκήρυκα κοντά στην αγία τράπεζα της εκκλησίας. Μήπως τέτοιου είδους εμπειρίες αποτελούν επανάληψη της λειτουργίας του αγίου πνεύματος όπως τον πρώτο αιώνα; Μήπως προσδιορίζουν τη θρησκεία της Αγίας Γραφής; Μπορούμε να βρούμε ικανοποιητικές απαντήσεις αν εξετάσουμε προσεκτικά τις Γραφές.
Το Βιβλικό υπόμνημα αποκαλύπτει ότι όταν μεταδιδόταν κάποιο από τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος ήταν παρών τουλάχιστον ένας από τους 12 αποστόλους ή ο απόστολος Παύλος. Η πρώτη από τις τρεις καταγραμμένες περιπτώσεις γλωσσολαλιάς παρουσιάστηκε ανάμεσα στους 120 μαθητές του Ιησού, οι οποίοι ήταν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. (Πράξεις 2:1-4) Τριάμισι χρόνια αργότερα, ενώ μια ομάδα απερίτμητων Ιταλών άκουγαν τον Πέτρο να κηρύττει, έλαβαν το πνεύμα και άρχισαν ‘να λαλούν γλώσσες και να μεγαλύνουν τον Θεό’. (Πράξεις 10:44-48) Και 19 χρόνια μετά την Πεντηκοστή, περίπου το 52 Κ.Χ., ο Παύλος μίλησε σε μια ομάδα στην Έφεσο και έθεσε τα χέρια του πάνω σε 12 μαθητές. Και εκείνοι επίσης άρχισαν ‘να μιλάνε γλώσσες και να προφητεύουν’.—Πράξεις 19:6.
Γιατί Δόθηκε το Χάρισμα των Γλωσσών;
Λίγο πριν αναληφτεί στον ουρανό, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και . . . έως εσχάτου της γης». (Πράξεις 1:8) Προσέξτε ότι αυτός έδωσε έτσι κάποια ένδειξη για το πώς θα επιτελούνταν αυτό το μεγαλειώδες έργο κηρύγματος—με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος.
Η σύγχρονη τεχνολογία των επικοινωνιών, η οποία μας δίνει τη δυνατότητα να στέλνουμε μηνύματα σε όλη τη γη σε πολλές γλώσσες, δεν υπήρχε τότε. Τα καλά νέα έπρεπε να διαδοθούν κυρίως προφορικά, και από αυτή την άποψη το θαυματουργικό χάρισμα της ομιλίας σε ξένες γλώσσες θα αποδεικνυόταν πολύ υποβοηθητικό. Έτσι είχαν τα πράγματα καθώς κήρυτταν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα σε Ιουδαίους και σε προσηλύτους στην Ιερουσαλήμ, την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Πάρθοι, Μήδοι, Ελαμίτες, Κρήτες, Άραβες, κάτοικοι της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας, της Καππαδοκίας, του Πόντου και της επαρχίας της Ασίας, καθώς επίσης και παρεπίδημοι από τη Ρώμη, άκουσαν «τα μεγαλεία του Θεού» στη γλώσσα τους και κατάλαβαν αυτά που λέγονταν. Σύντομα, τρεις χιλιάδες άτομα πίστεψαν.—Πράξεις 2:5-11, 41.
Ένα γεγονός που συχνά παραβλέπεται είναι ότι η γλωσσολαλιά ήταν απλώς μια από τις εννιά λειτουργίες του αγίου πνεύματος που ανέφερε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου. Μολονότι ο Παύλος θεωρούσε τη γλωσσολαλιά ως κατώτερο χάρισμα, η γλωσσολαλιά ήταν πολύτιμη στην πρώτη εκκλησία για τη διάδοση των καλών νέων σχετικά με την ουράνια Βασιλεία του Θεού. Ήταν ένα από τα «χαρίσματα» που συνέβαλαν στην αριθμητική αύξηση και εποικοδόμηση της εκκλησίας των Χριστιανών, η οποία βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.—1 Κορινθίους 12:7-11· 14:24-26.
Οι διάφορες λειτουργίες του αγίου πνεύματος τον πρώτο αιώνα, περιλαμβανομένης και της γλωσσολαλιάς, αποτελούσαν επίσης ορατή απόδειξη του γεγονότος ότι ο Θεός δεν χρησιμοποιούσε πια την εκκλησία του Ισραήλ, η οποία ήταν 1.500 ετών, ως τον ειδικό Του λαό. Αναμφίβολα, η ευλογία του ήταν τώρα πάνω στη νέα Χριστιανική εκκλησία, η οποία είχε ιδρυθεί από τον μονογενή του Γιο.—Παράβαλε Εβραίους 2:2-4.
Αυτές οι εκδηλώσεις του πνεύματος ήταν βασικά δομικά στοιχεία για να εδραιωθεί η νεαρή Χριστιανική εκκλησία και για να βοηθηθεί να φτάσει στην ενηλικίωση. Ο Παύλος εξήγησε ότι, αφού θα είχαν εξυπηρετήσει το σκοπό τους, αυτά τα θαυματουργικά χαρίσματα θα έπαυαν: «Είτε προφητείαι [χαρίσματα προφητείας, ΜΝΚ] είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει».—1 Κορινθίους 13:8.
Ναι, η Αγία Γραφή λέει ξεκάθαρα ότι το χάρισμα των γλωσσών θα έπαυε. Αλλά πότε; Το εδάφιο Πράξεις 8:18 αποκαλύπτει ότι τα χαρίσματα του πνεύματος λαμβάνονταν «δια της επιθέσεως των χειρών των αποστόλων». Είναι φανερό, λοιπόν, ότι με το θάνατο και του τελευταίου αποστόλου θα σταματούσε η μετάδοση των χαρισμάτων του πνεύματος—περιλαμβανομένης και της γλωσσολαλιάς. Συνεπώς, όταν και εκείνοι οι οποίοι είχαν λάβει αυτά τα χαρίσματα από τους αποστόλους θα εγκατέλειπαν την επίγεια σκηνή, το θαυματουργικό χάρισμα θα έπαυε. Μέχρι τότε η Χριστιανική εκκλησία θα είχε το χρόνο να εδραιωθεί καλά και θα είχε εξαπλωθεί σε πολλές χώρες.
Οι «Άγνωστες Γλώσσες» και η Ερμηνεία Τους
Η σύγχρονη αναβίωση της γλωσσολαλιάς έχει «θεωρηθεί από μερικούς ως συναισθηματική υπερβολή ασταθών ανθρώπων που θέλουν να ελκύουν την προσοχή στον εαυτό τους, ενώ άλλοι τη θεωρούν αντίστοιχη με το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς των Αποστολικών χρόνων». Στις σύγχρονες εκκλησιαστικές συγκεντρώσεις όπου παρουσιάζεται το φαινόμενο της ομιλίας σε «άγνωστες γλώσσες», αυτό συνήθως περιλαμβάνει ένα ξέσπασμα ακατανόητων ήχων μέσα σε έκσταση. Γι’ αυτό, ένα άτομο ομολόγησε: «Χρησιμοποιώ το χάρισμα των γλωσσών κυρίως ιδιωτικά, για τον προσωπικό μου στοχασμό. . . . Αισθάνομαι λίγο άσχημα μπροστά σε άλλους ανθρώπους». Ένας άλλος αφηγήθηκε: «Ακούω τα ίδια μου τα λόγια, δεν μπορώ να τα καταλάβω, αλλά αισθάνομαι ότι κάτι σπρώχνει τη γλώσσα μου να μιλήσει».
Ποιες πληροφορίες πραγματικής αξίας μεταδίδονται από τέτοιες άγνωστες γλώσσες, και τι μπορεί να λεχτεί σχετικά με την ερμηνεία τους; Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ερμηνεύουν αυτή την ομιλία έχουν δώσει διαφορετικές εξηγήσεις για τα ίδια ακατάληπτα λόγια. Γιατί διαφορετικές; Αυτοί μικροποιούν μια τέτοια ασυμφωνία, λέγοντας ότι «ο Θεός έδωσε στο ένα άτομο μια ερμηνεία της ομιλίας και στο άλλο άτομο διαφορετική ερμηνεία». Κάποιος παραδέχτηκε: «Έχω παρατηρήσει περιπτώσεις όπου η ερμηνεία δεν ήταν ακριβής». Ο Ντ. Α. Χέις, στο βιβλίο του Το Χάρισμα των Γλωσσών (The Gift of Tongues), αναφέρθηκε σε κάποια περίπτωση όπου ένας άντρας αρνήθηκε να ερμηνέψει τα λόγια μιας γυναίκας η οποία μιλούσε σε άγνωστη γλώσσα, επειδή «το λεξιλόγιο ήταν ό,τι χυδαιότερο υπάρχει». Τι αντίθεση με τη γλωσσολαλιά που υπήρχε τον πρώτο αιώνα και η οποία, στην πραγματικότητα, ήταν για την εποικοδόμηση της εκκλησίας!—1 Κορινθίους 14:4-6, 12, 18.
Ορισμένοι σήμερα ισχυρίζονται ότι έχουν ακούσει θαυμάσιες ερμηνείες και μπορεί ειλικρινά να πιστεύουν ότι ο Θεός χρησιμοποιεί αυτό το χάρισμα όταν «θέλει να δώσει ένα άγγελμα απευθείας στους ανθρώπους». Αλλά τι άγγελμα χρειαζόμαστε από τον Θεό σήμερα που να μη μας το έδωσαν ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοι; Ο Παύλος, που είχε ο ίδιος το δώρο του αγίου πνεύματος, είπε: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν [για να είναι ο άνθρωπος του Θεού πλήρως ικανός, απόλυτα εξαρτισμένος για κάθε αγαθό έργο, ΜΝΚ]».—2 Τιμόθεον 3:16, 17.
Το γεγονός είναι ότι η Χριστιανική εκκλησία δεν είναι πια στη βρεφική της ηλικία, και έτσι οι θεϊκές αποκαλύψεις και τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος δεν είναι πια αναγκαία για να επιβεβαιώσουν το ρόλο της. Η Αγία Γραφή προειδοποιεί: «Και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σάς κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα».—Γαλάτας 1:8.
Η θαυματουργική γλωσσολαλιά δεν είναι πια αναγκαία, και δεν υπάρχει Γραφική βάση για να πιστεύει κανείς ότι αποτελεί μέρος της αληθινής Χριστιανοσύνης σήμερα. Τώρα που η Αγία Γραφή είναι πλήρης και τόσο πλατιά διαδεδομένη, έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε στο Λόγο του Θεού. Αυτός μας επιτρέπει να αποκτήσουμε ακριβή γνώση για τον Ιεχωβά και τον Γιο του, η οποία οδηγεί σε αιώνια ζωή.—Ιωάννης 17:3· Αποκάλυψις 22:18, 19.
Ακόμα και τον πρώτο αιώνα, ο απόστολος Παύλος αναγκάστηκε να γράψει στην εκκλησία της Κορίνθου για να διορθώσει την άποψή τους όσον αφορά το γιατί είχε δοθεί το χάρισμα των γλωσσών στους πρώτους Χριστιανούς. Όπως φαίνεται, μερικοί είχαν γοητευτεί από το χάρισμα των γλωσσών και ενεργούσαν σαν μικρά παιδιά, ανώριμα από πνευματική άποψη. Δινόταν πολύ μεγάλη σημασία στις ‘γλώσσες’. (1 Κορινθίους 14:1-39) Ο Παύλος τόνισε ότι δεν μιλούσαν θαυματουργικά σε γλώσσες όλοι οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα. Κάτι τέτοιο δεν ήταν απαραίτητο για τη σωτηρία τους. Ακόμα και τότε που υπήρχε, το χάρισμα των γλωσσών ήταν υποδεέστερο από τη θαυματουργική προφητεία. Η γλωσσολαλιά δεν αποτελούσε, και εξακολουθεί να μην αποτελεί, απαίτηση για να αποκτήσουν οι Χριστιανοί αιώνια ζωή.—1 Κορινθίους 12:29, 30· 14:4· 14:5, ΝΔΜ.
Η Δύναμη Πίσω από τις Άγνωστες Γλώσσες Σήμερα
Μερικοί πιστεύουν ότι η υποκινούσα δύναμη πίσω από αυτούς που μιλούν σε γλώσσες σήμερα είναι οι χαρισματικοί εκκλησιαστικοί ηγέτες, οι οποίοι παροτρύνουν μέλη του ποιμνίου τους να αποκτήσουν αυτή την ικανότητα. Σε μερικές περιπτώσεις η γλωσσολαλιά προκαλείται από συναισθηματισμό και ανισορροπία. Ο Σίριλ Γκ. Γουίλιαμς, στο βιβλίο Γλώσσες του Πνεύματος (Tongues of the Spirit), λέει ότι αυτή έχει γίνει «σε πολλές περιπτώσεις ένα γνώρισμα της ελίτ μέσα στην ομάδα» και δίνει σε ένα άτομο «αξία και εξουσία στα μάτια της ομάδας, καθώς και στα δικά του». Επομένως, το κίνητρο μπορεί να είναι η επιθυμία να ανήκει κάποιος σε μια ανώτερη ομάδα που μιλάει σε άγνωστες γλώσσες.
Όταν ο Ντόναλντ Π. Μέριφιλντ ήταν πρόεδρος του Πανεπιστημίου Λογιόλα, παρατήρησε ότι «η γλωσσολαλιά μπορεί να είναι μια υστερική εμπειρία ή, σύμφωνα με άλλους, ακόμα και διαβολική εμπειρία». Ο κληρικός Τοντ Χ. Φαστ είπε: «Η γλωσσολαλιά είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Ο διάβολος έχει πολλούς τρόπους με τους οποίους προσπαθεί να μας επηρεάσει». Η ίδια η Αγία Γραφή προειδοποιεί ότι ο Σατανάς και οι δαίμονές του είναι ικανοί να επηρεάζουν τους ανθρώπους και να ελέγχουν τα λόγια τους. (Πράξεις 16:17, 18) Ο Ιησούς ενήργησε εναντίον ενός δαιμονικού πνεύματος το οποίο ώθησε έναν άνθρωπο να φωνάζει και να πέσει κάτω. (Λουκάς 4:33-35) Ο Παύλος προειδοποίησε ότι «ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός». (2 Κορινθίους 11:14) Αυτοί που σήμερα επιζητούν το χάρισμα των γλωσσών, το οποίο δεν παρέχει πια ο Θεός στο λαό του, αφήνουν πραγματικά τον εαυτό τους εκτεθειμένο στις απάτες του Σατανά, για τον οποίο λαβαίνουμε την προειδοποίηση ότι θα χρησιμοποιούσε ‘κάθε δυναμικό έργο και ψεύτικα σημεία και θαυματουργικά προμηνύματα’.—2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10, ΜΝΚ.
Οι Γλώσσες—Και η Αληθινή Χριστιανοσύνη
Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, οι οποίοι έλαβαν το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, το χρησιμοποίησαν για να εξηγήσουν τα θαυμάσια πράγματα του Θεού. Η έμφαση δινόταν στην ανάγκη που υπήρχε να ερμηνεύουν με σαφήνεια το άγγελμα που εκφραζόταν σε γλώσσες ώστε να μπορούν να το κατανοούν όλοι και να καταλήγει στην εποικοδόμηση των πολλών. (1 Κορινθίους 14:26-33) Ο Παύλος συμβούλεψε: «Εάν δεν δώσητε δια της γλώσσης φωνήν ευκατάληπτον, πώς θέλει γνωρισθή το λαλούμενον; διότι θέλετε λαλεί εις τον αέρα».—1 Κορινθίους 14:9.
Αν και το πνεύμα του Θεού έδωσε στους πρώτους Χριστιανούς το χάρισμα των γλωσσών, δεν τους έκανε να λένε ασυναρτησίες που ήταν ακατάληπτες ή ήταν αδύνατον να μεταφραστούν. Σε αρμονία με τη συμβουλή του Παύλου, το άγιο πνεύμα έδινε λόγια τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα να ‘κηρυχθούν’ τα καλά νέα «εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν» πιο γρήγορα.—Κολοσσαείς 1:23.
Σχετικά με τις τελευταίες μέρες του παρόντος συστήματος, ο Ιησούς Χριστός έδωσε την εντολή: «Πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον [της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας] εις πάντα τα έθνη». (Μάρκος 13:10) Όπως και στον πρώτο αιώνα, όλη η κτίση πρέπει να ακούσει το άγγελμα της Βασιλείας. Αυτό είναι δυνατόν επειδή η Αγία Γραφή έχει μεταφραστεί τώρα, ολόκληρη ή εν μέρει, σε 2.000 γλώσσες περίπου. Το ίδιο πνεύμα που γέμιζε τους πρώτους Χριστιανούς ώστε να μιλούν με τόλμη και θάρρος υποστηρίζει τώρα το μεγάλο και θαυμαστό έργο κηρύγματος της σύγχρονης εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Προφορικά και χρησιμοποιώντας σύγχρονες εκτυπωτικές εγκαταστάσεις για να κάνουν διαθέσιμη τη Γραφική αλήθεια μέσω έντυπης ύλης, μιλάνε την ‘καθαρή γλώσσα’. Αυτό το άγγελμα διαδίδεται σε 200 και πλέον χώρες και νησιά της θάλασσας. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ξεχωρίζουν ως ο μόνος λαός που υποκινείται από το πνεύμα του Θεού για να γνωστοποιήσει σε όλους τα μεγαλεία του Θεού.—Σοφονίας 3:9· 2 Τιμόθεον 1:13.
[Εικόνες στη σελίδα 7]
Μαρτυρία από πόρτα σε πόρτα στην Ιαπωνία
Μαρτυρία από πλοίο σε πλοίο στην Κολομβία
Κάτω: Γραφική μελέτη στη Γουατεμάλα
Πιο κάτω: Μαρτυρία σε αγροτικές περιοχές στην Ολλανδία