Διδάσκετε Εσείς Όπως Δίδασκε ο Ιησούς;

‘Τα πλήθη έμειναν έκπληκτα με τον τρόπο με τον οποίο δίδασκε· διότι τους δίδασκε ως άτομο που είχε εξουσία, και όχι όπως οι γραμματείς τους’.—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 7:28, 29.

 1. Ποιοι ακολούθησαν τον Ιησού καθώς εκείνος δίδασκε στη Γαλιλαία, και ποια ήταν η αντίδραση του Ιησού;

ΟΠΟΥ και αν πήγαινε ο Ιησούς, τα πλήθη συνέρρεαν σε αυτόν. «Περιόδευσε ολόκληρη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους και κηρύττοντας τα καλά νέα της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε είδους ασθένεια και κάθε είδους πάθηση ανάμεσα στο λαό». Καθώς τα νέα για τις δραστηριότητές του διαδόθηκαν, «μεγάλα πλήθη τον ακολούθησαν από τη Γαλιλαία και τη Δεκάπολη και την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία και από την άλλη πλευρά του Ιορδάνη». (Ματθαίος 4:23, 25) Εκείνος, βλέποντάς τα, «τα σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». Καθώς δίδασκε, εκείνοι μπορούσαν να αισθανθούν την ευσπλαχνία ή τρυφερή στοργή που ένιωθε για αυτούς· ήταν σαν καταπραϋντικό φάρμακο στις πληγές τους το οποίο τους ήλκυε κοντά του.—Ματθαίος 9:35, 36.

 2. Εκτός από τα θαύματα του Ιησού, τι άλλο ήλκυε μεγάλα πλήθη;

² Τι θαυματουργικές σωματικές θεραπείες πραγματοποίησε ο Ιησούς—καθαρίζοντας τους λεπρούς, κάνοντας τους κουφούς να ακούν, τους τυφλούς να βλέπουν, τους αναπήρους να περπατούν, τους νεκρούς να επανέρχονται στη ζωή! Σίγουρα, αυτές οι θεαματικές εκδηλώσεις της δύναμης του Ιεχωβά, η οποία ενεργούσε μέσω του Ιησού, θα ήλκυαν πλήθη σε μεγάλους αριθμούς! Αλλά τα θαύματα δεν ήταν τα μόνα πράγματα που ήλκυαν αυτά τα πλήθη· μεγάλα πλήθη έρχονταν επίσης για την πνευματική θεραπεία που παρεχόταν όταν δίδασκε ο Ιησούς. Παρατηρήστε την ανταπόκρισή τους, για παράδειγμα, αφού άκουσαν τη φημισμένη Επί του Όρους Ομιλία του: «Όταν . . . ο Ιησούς τελείωσε αυτά τα λόγια, το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν τα πλήθη έκπληκτα με τον τρόπο με τον οποίο δίδασκε· διότι τους δίδασκε ως άτομο που είχε εξουσία, και όχι όπως οι γραμματείς τους». (Ματθαίος 7:28, 29) Οι ραβίνοι τους παρέθεταν ως αυθεντία τους διάφορες προφορικές παραδόσεις αρχαίων ραβίνων. Ο Ιησούς τούς δίδασκε με εξουσία από τον Θεό: «Αυτά . . . που εγώ λέω, όπως ακριβώς μου τα έχει πει ο Πατέρας, έτσι τα λέω».—Ιωάννης 12:50.

Η Διδασκαλία του Άγγιζε την Καρδιά

 3. Πώς διέφερε ο τρόπος με τον οποίο παρουσίαζε ο Ιησούς το άγγελμά του από τον τρόπο των γραμματέων και των Φαρισαίων;

³ Η διαφορά ανάμεσα στη διδασκαλία του Ιησού και σε εκείνη των γραμματέων και των Φαρισαίων δεν ήταν μόνο το περιεχόμενο—αλήθειες από τον Θεό σε αντιπαραβολή με φορτικές προφορικές παραδόσεις ανθρώπων—αλλά και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιαζόταν αυτή η διδασκαλία. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν αλαζονικοί και σκληροί, απαιτώντας με υπερηφάνεια εξυψωτικούς τίτλους και περιφρονώντας χλευαστικά τα πλήθη ως ‘καταραμένους ανθρώπους’. Ο Ιησούς, όμως, ήταν πράος, ήπιος, καλοσυνάτος, συμπονετικός και πολλές φορές υποχωρητικός, και επίσης ένιωθε ευσπλαχνία για αυτούς. Ο Ιησούς δεν δίδασκε μόνο με σωστά λόγια αλλά και με ελκυστικά λόγια βγαλμένα από την καρδιά του, λόγια που έφταναν κατευθείαν στην καρδιά των ακροατών του. Το χαρωπό άγγελμά του ήλκυε τους ανθρώπους σε αυτόν, τους έφερνε από νωρίς στο ναό για να τον ακούσουν, και τους έκανε να προσκολλιούνται σε αυτόν και να τον ακούν με ευχαρίστηση. Εκείνοι έρχονταν κατά κύματα για να τον ακούσουν, λέγοντας: «Ποτέ δεν έχει μιλήσει έτσι άλλος άνθρωπος».—Ιωάννης 7:46-49· Μάρκος 12:37· Λουκάς 4:22· 19:48· 21:38.

 4. Τι ήταν εκείνο που υπήρχε στο κήρυγμα του Ιησού και το οποίο ιδιαίτερα ήλκυε πολλούς ανθρώπους;

⁴ Ασφαλώς, ένας από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι ένιωθαν να ελκύονται στη διδασκαλία του ήταν το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε παραβολές. Ο Ιησούς έβλεπε ό,τι και οι άλλοι, αλλά σκεφτόταν πράγματα που ποτέ δεν είχαν περάσει από το μυαλό τους. Τα κρίνα που μεγάλωναν στους αγρούς, τα πουλιά που έχτιζαν τις φωλιές τους, οι άντρες που έσπερναν σιτηρά, οι ποιμένες που έφερναν πίσω χαμένα αρνιά, οι γυναίκες που έραβαν μπαλώματα σε παλιά ενδύματα, τα παιδιά που έπαιζαν στην αγορά, οι ψαράδες που τραβούσαν τα δίχτυα τους—συνηθισμένα πράγματα που έβλεπε ο καθένας—δεν ήταν ποτέ συνηθισμένα στα μάτια του Ιησού. Οπουδήποτε κοίταζε, αυτός έβλεπε τι μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως παραβολή για τον Θεό και τη Βασιλεία Του ή για να τονίσει κάποιο σημείο σχετικά με την ανθρώπινη κοινωνία που τον περιέβαλλε.

 5. Σε τι βάσιζε ο Ιησούς τις παραβολές του, και τι τις έκανε αποτελεσματικές;

⁵ Οι παραβολές του Ιησού βασίζονται σε καθημερινά πράγματα τα οποία έχουν δει πολλές φορές οι άνθρωποι, και όταν οι αλήθειες συνδέονται με αυτά τα γνωστά πράγματα, εντυπώνονται γρήγορα και βαθιά στις διάνοιες των ακροατών. Αυτές τις αλήθειες δεν τις ακούν απλώς· τις βλέπουν με τα μάτια της διάνοιας και τις θυμούνται εύκολα αργότερα. Οι παραβολές του Ιησού χαρακτηρίζονταν από απλότητα, χωρίς να είναι φορτωμένες με περιττή ύλη που θα μπορούσε να παρεμβληθεί και να τους εμποδίσει να κατανοήσουν τις αλήθειες. Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, την παραβολή του Σαμαρείτη που ενήργησε ως πλησίον. Βλέπετε παραστατικά τι σημαίνει το να είναι κάποιος καλός πλησίον. (Λουκάς 10:29-37) Επίσης, είναι και η παραβολή για τους δύο γιους—τον έναν που είπε ότι θα εργαζόταν στο αμπέλι αλλά δεν εργάστηκε, και τον άλλον που είπε ότι δεν θα εργαζόταν αλλά εργάστηκε. Βλέπετε γρήγορα ποια είναι η ουσία της πραγματικής υπακοής—το να κάνεις τη δουλειά που σου έχει ανατεθεί. (Ματθαίος 21:28-31) Δεν υπήρχαν νυσταγμένες ή αφηρημένες διάνοιες στη διάρκεια της ζωηρής διδασκαλίας του Ιησού. Αυτές διατηρούνταν πολύ απασχολημένες ακούγοντας και βλέποντας.

Ο Ιησούς Υποχωρούσε Όταν η Αγάπη Συνηγορούσε να Γίνει Κάτι Τέτοιο

 6. Πότε είναι ιδιαίτερα υποβοηθητική η λογικότητα, δηλαδή η υποχωρητικότητα;

⁶ Πολλές φορές, όταν η Αγία Γραφή αναφέρεται στο να είναι κάποιος λογικός, μια υποσημείωση δείχνει ότι αυτό σημαίνει να είναι υποχωρητικός. Η σοφία που προέρχεται από τον Θεό είναι υποχωρητική όταν υπάρχουν ελαφρυντικά. Πρέπει να είμαστε λογικοί, δηλαδή υποχωρητικοί, σε ορισμένες περιπτώσεις. Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να είναι πρόθυμοι να υποχωρούν όταν η αγάπη συνηγορεί να γίνει κάτι τέτοιο και όταν η μετάνοια το δικαιούται. (1 Τιμόθεο 3:3· Ιακώβου 3:17· βλέπε υποσημείωση στη ΜΝΚ). Ο Ιησούς άφησε υπέροχα παραδείγματα υποχωρητικότητας, κάνοντας εξαιρέσεις σε γενικούς κανόνες όταν το έλεος ή η συμπόνια το απαιτούσαν.

 7. Ποια είναι μερικά παραδείγματα υποχωρητικότητας από μέρους του Ιησού;

⁷ Ο Ιησούς είπε κάποτε: «Οποιοσδήποτε με απαρνηθεί ενώπιον των ανθρώπων, και εγώ θα τον απαρνηθώ ενώπιον του Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς». Όμως, δεν απέρριψε τον Πέτρο, παρότι ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές. Υπήρχαν ελαφρυντικά, τα οποία ο Ιησούς προφανώς έλαβε υπόψη του. (Ματθαίος 10:33· Λουκάς 22:54-62) Υπήρχαν επίσης ελαφρυντικά όταν η ακάθαρτη γυναίκα η οποία είχε ροή αίματος παραβίασε το Μωσαϊκό Νόμο με το να εισχωρήσει ανάμεσα στα πλήθη. Ο Ιησούς δεν καταδίκασε ούτε αυτήν. Κατανοούσε την απόγνωσή της. (Μάρκος 1:40-42· 5:25-34· βλέπε επίσης Λουκάς 5:12, 13). Ο Ιησούς είχε πει στους αποστόλους του να μην αποκαλύψουν την ταυτότητά του ως Μεσσία, αλλά δεν προσκολλήθηκε άκαμπτα σε εκείνον τον κανόνα όταν αποκάλυψε την ταυτότητά του ως Μεσσία στη Σαμαρείτισσα στο πηγάδι. (Ματθαίος 16:20· Ιωάννης 4:25, 26) Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η αγάπη, το έλεος και η συμπόνια καθιστούσαν κατάλληλη αυτή την υποχωρητικότητα.—Ιακώβου 2:13.

 8. Πότε προσάρμοζαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι τους κανόνες, και πότε δεν το έκαναν αυτό;

⁸ Τα πράγματα ήταν διαφορετικά με τους ανυποχώρητους γραμματείς και Φαρισαίους. Για τον εαυτό τους παραβίαζαν τις παραδόσεις τους σχετικά με το Σάββατο προκειμένου να πάνε τον ταύρο τους για νερό. Ή, αν ο ταύρος τους ή ο γιος τους έπεφτε σε πηγάδι, παραβίαζαν το Σάββατο για να τον βγάλουν έξω. Αλλά για τους κοινούς ανθρώπους, δεν υποχωρούσαν «ούτε σπιθαμή»! Δεν ήταν «διατεθειμένοι να . . . κουνήσουν [τις απαιτήσεις] στο ελάχιστο με το δάχτυλό τους». (Ματθαίος 23:4· Λουκάς 14:5) Για τον Ιησού, οι άνθρωποι ήταν σημαντικότεροι από ό,τι η πλειονότητα των κανόνων· για τους Φαρισαίους, οι κανόνες ήταν σημαντικότεροι από τους ανθρώπους.

Έγινε «Γιος της Εντολής»

 9, 10. Αφού επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, πού βρήκαν τον Ιησού οι γονείς του, και ποιο ήταν το νόημα πίσω από τις ερωτήσεις του Ιησού;

⁹ Μερικοί λυπούνται για το ότι έχει καταγραφτεί μόνο ένα περιστατικό της παιδικής ηλικίας του Ιησού. Ωστόσο, πολλοί δεν αντιλαμβάνονται τη μεγάλη σημασία εκείνου του γεγονότος. Αυτό είναι καταγραμμένο για εμάς στα εδάφια Λουκάς 2:46, 47: «Ύστερα από τρεις ημέρες τον βρήκαν στο ναό να κάθεται ανάμεσα στους δασκάλους και να τους ακούει και να τους ρωτάει. Όλοι όμως εκείνοι που τον άκουγαν έμεναν συνεχώς κατάπληκτοι με την κατανόησή του και τις απαντήσεις του». Το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Theological Dictionary of the New Testament), του Κίτελ, προβάλλει την άποψη ότι σε αυτή την περίπτωση η λέξη της κοινής ελληνικής που αποδίδεται «να . . . ρωτάει» δεν εκφράζει απλώς την περιέργεια ενός αγοριού. Η λέξη θα μπορούσε να αναφέρεται σε ερωτήσεις που χρησιμοποιούνται σε δικαστική εξέταση, έρευνα, ανάκριση, ακόμη και στις «διερευνητικές και πανούργες ερωτήσεις των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων», όπως αυτές που αναφέρονται στα εδάφια Μάρκος 10:2 και 12:18-23.

¹⁰ Το ίδιο λεξικό συνεχίζει ως εξής: «Με βάση αυτή τη χρήση θα μπορούσε να τεθεί το ερώτημα αν . . . το εδάφιο [Λουκάς] 2:46 υποδηλώνει, όχι τόσο την περιέργεια που οδηγούσε το αγόρι να κάνει ερωτήσεις, αλλά απεναντίας την επιτυχημένη επιχειρηματολογία Του. Το [εδάφιο] 47 θα ταίριαζε καλά με αυτή την τελευταία άποψη».a Η απόδοση του Ρόδερχαμ για το εδάφιο 47 παρουσιάζει την κατάσταση ως μια δραματική αντιπαράθεση: «Τώρα όλοι όσοι τον άκουγαν είχαν σαστίσει λόγω της κατανόησης και των απαντήσεών του». Το σύγγραμμα Λεκτικές Εικόνες της Καινής Διαθήκης (Word Pictures in the New Testament), του Ρόμπερτσον, λέει πως η μόνιμη κατάπληξή τους σημαίνει ότι «είχαν μείνει εμβρόντητοι όπως κάποιος που γουρλώνει τα μάτια του».

11. Ποια ήταν η αντίδραση της Μαρίας και του Ιωσήφ στα όσα είδαν και άκουσαν, και τι δείχνει ένα θεολογικό λεξικό;

¹¹ Όταν εμφανίστηκαν τελικά οι γονείς του Ιησού, «ένιωσαν έκπληξη». (Λουκάς 2:48) Ο Ρόμπερτσον λέει ότι η λέξη της κοινής ελληνικής που υπάρχει σε αυτή την έκφραση σημαίνει «χτυπάω, απωθώ καταφέροντας πλήγμα». Ο ίδιος προσθέτει ότι τα όσα είδαν και άκουσαν ο Ιωσήφ και η Μαρία «τους χτύπησαν». Κατά μία έννοια, ο Ιησούς ήταν ήδη ένας καταπληκτικός δάσκαλος. Με βάση δε αυτό το περιστατικό στο ναό, το σύγγραμμα του Κίτελ διατυπώνει τον ισχυρισμό ότι «ο Ιησούς ήδη αρχίζει στην παιδική Του ηλικία τη σύγκρουση στην οποία οι ενάντιοί Του θα αναγκαστούν τελικά να παραδοθούν».

12. Τι χαρακτήριζε τις μεταγενέστερες συζητήσεις του Ιησού με τους θρησκευτικούς ηγέτες;

¹² Και όντως παραδόθηκαν! Χρόνια αργότερα, με τέτοιες ερωτήσεις κατατρόπωσε ο Ιησούς τους Φαρισαίους μέχρις ότου δεν ‘τόλμησαν από εκείνη την ημέρα και έπειτα να του κάνουν πια ερωτήσεις’. (Ματθαίος 22:41-46) Οι Σαδδουκαίοι αποστομώθηκαν με παρόμοιο τρόπο στο θέμα της ανάστασης, και «δεν είχαν πια το θάρρος να του κάνουν ούτε μία ερώτηση». (Λουκάς 20:27-40) Οι γραμματείς δεν τα κατάφεραν καλύτερα. Ύστερα από μια συζήτηση που είχε με τον Ιησού ένας από αυτούς, «κανείς δεν είχε πια το θάρρος να του κάνει ερωτήσεις».—Μάρκος 12:28-34.

13. Τι ήταν εκείνο που έκανε το περιστατικό στο ναό σημαντικό σε σχέση με τη ζωή του Ιησού, και, όπως δείχνει αυτό, τι άλλο γνώριζε ο Ιησούς;

¹³ Γιατί αυτό το περιστατικό που περιλάμβανε τον Ιησού και τους δασκάλους στο ναό ήταν το μοναδικό που ξεχωρίστηκε από την παιδική του ηλικία για να αναφερθεί; Αυτό το περιστατικό αποτέλεσε σημείο στροφής στη ζωή του Ιησού. Όταν ήταν περίπου 12 χρονών, εκείνος έγινε, όπως θα έλεγαν οι Ιουδαίοι, «γιος της εντολής», υπεύθυνος να τηρεί όλες τις σχετικές διατάξεις. Όταν η Μαρία παραπονέθηκε στον Ιησού για την πολλή αγωνία που είχε προκαλέσει αυτός στην ίδια και στον Ιωσήφ, η απάντηση του γιου της φανέρωνε ότι εκείνος πιθανώς αντιλαμβανόταν τη θαυματουργική φύση της γέννησής του και το Μεσσιανικό του μέλλον. Αυτό υπονοείται από το γεγονός ότι επισήμανε πως, με πολύ άμεσο τρόπο, ο Θεός ήταν ο Πατέρας του: «Γιατί χρειάστηκε να με αναζητήσετε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στον οίκο του Πατέρα μου;» Παρεμπιπτόντως, αυτά είναι τα πρώτα λόγια του Ιησού που βρίσκονται καταγραμμένα στην Αγία Γραφή, και φανερώνουν ότι γνώριζε για ποιο σκοπό τον είχε στείλει ο Ιεχωβά στη γη. Έτσι, ολόκληρο αυτό το περιστατικό έχει μεγάλη σημασία.—Λουκάς 2:48, 49.

Ο Ιησούς Αγαπάει και Κατανοεί τα Παιδιά

14. Ποια ενδιαφέροντα σημεία θα μπορούσε να τονίσει στους νεαρούς η αφήγηση σχετικά με τον νεαρό Ιησού στο ναό;

¹⁴ Αυτή η αφήγηση θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα συγκινητική για τους νεαρούς. Δείχνει με πόση επιμέλεια πρέπει να μελετούσε ο Ιησούς καθώς αναπτυσσόταν προς την αντρική ηλικία. Οι ραβίνοι στο ναό ένιωσαν δέος με τη σοφία αυτού του δωδεκάχρονου «γιου της εντολής». Ωστόσο, εκείνος συνέχισε να εργάζεται με τον Ιωσήφ στο ξυλουργείο, «εξακολούθησε να υποτάσσεται» σε αυτόν και στη Μαρία, και αύξανε «σε εύνοια από Θεό και ανθρώπους».—Λουκάς 2:51, 52.

15. Πώς υποστήριζε ο Ιησούς τους νεαρούς στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, και τι σημαίνει αυτό για τους νεαρούς σήμερα;

¹⁵ Ο Ιησούς υποστήριζε πολύ τους νεαρούς στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του: «Όταν είδαν οι πρωθιερείς και οι γραμματείς τα θαυμαστά πράγματα που έκανε αυτός, καθώς και τα αγόρια που κραύγαζαν στο ναό και έλεγαν: ‘Σώσε, σε ικετεύουμε, τον Γιο του Δαβίδ!’, αγανάκτησαν και του είπαν: ‘Ακούς τι λένε αυτά;’ Ο Ιησούς τούς είπε: ‘Ναι. Ποτέ δεν το διαβάσατε αυτό: «Από το στόμα νηπίων και βρεφών που θηλάζουν έχεις ετοιμάσει αίνο»;’» (Ματθαίος 21:15, 16· Ψαλμός 8:2) Αυτός υποστηρίζει εξίσου τους εκατοντάδες χιλιάδες νεαρούς σήμερα οι οποίοι κρατούν την ακεραιότητά τους και ετοιμάζουν αίνο, και μάλιστα μερικοί από εκείνους το έχουν κάνει αυτό με τίμημα τη ζωή τους!

16. (α) Ποιο μάθημα δίδαξε ο Ιησούς στους αποστόλους του βάζοντας ένα μικρό παιδί να σταθεί ανάμεσά τους; (β) Σε ποια πολύ κρίσιμη περίοδο στη ζωή του Ιησού εκείνος εξακολουθούσε να έχει χρόνο για τα παιδιά;

¹⁶ Όταν οι απόστολοι λογόφεραν για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος, ο Ιησούς είπε στους 12: «‘Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να είναι τελευταίος από όλους και διάκονος όλων’. Και πήρε ένα μικρό παιδί, το έβαλε να σταθεί ανάμεσά τους και το αγκάλιασε και τους είπε: ‘Όποιος δεχτεί ένα από αυτά τα μικρά παιδιά με βάση το όνομά μου, δέχεται εμένα· και όποιος δεχτεί εμένα, δέχεται, όχι μόνο εμένα, αλλά και αυτόν που με απέστειλε’». (Μάρκος 9:35-37) Επιπλέον, όταν κατευθυνόταν στην Ιερουσαλήμ για τελευταία φορά, προκειμένου να αντιμετωπίσει μια τρομερά φρικτή δοκιμασία και έναν τρομερό θάνατο, εκείνος βρήκε χρόνο για τα παιδιά: «Αφήστε τα παιδάκια να έρχονται σε εμένα· μην προσπαθείτε να τα σταματήσετε, γιατί σε τέτοιου είδους άτομα ανήκει η βασιλεία του Θεού». Κατόπιν, «πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά του και άρχισε να τα ευλογεί, θέτοντας τα χέρια του πάνω σε αυτά».—Μάρκος 10:13-16.

17. Γιατί ήταν εύκολο για τον Ιησού να συνδέεται με τα παιδιά, και τι πρέπει να θυμούνται τα παιδιά σχετικά με αυτόν;

¹⁷ Ο Ιησούς γνωρίζει τι σημαίνει να είσαι παιδί μέσα σε έναν κόσμο ενηλίκων. Ο ίδιος έζησε με ενηλίκους, εργάστηκε μαζί τους, είχε την εμπειρία της υποταγής σε αυτούς, και επίσης ένιωσε το θερμό αίσθημα ασφάλειας που προερχόταν από το γεγονός ότι τον αγαπούσαν. Παιδιά, αυτός ο ίδιος Ιησούς είναι φίλος σας· εκείνος πέθανε για εσάς, και εσείς θα ζήσετε για πάντα αν υπακούτε στις εντολές του.—Ιωάννης 15:13, 14.

18. Ποια συναρπαστική σκέψη θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ιδιαίτερα σε καιρούς έντασης ή κινδύνου;

¹⁸ Το να ενεργούμε σύμφωνα με τις εντολές του Ιησού δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ίσως φαίνεται. Νεαροί, εκείνος βρίσκεται στο πλευρό σας καθώς και στο πλευρό κάθε άλλου, ακριβώς όπως διαβάζουμε στα εδάφια Ματθαίος 11:28-30: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω. Βάλτε το ζυγό μου πάνω σας [ή «Μπείτε κάτω από το ζυγό μου μαζί μου», υποσημείωση στη ΜΝΚ] και μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου είναι ελαφρό». Απλώς φανταστείτε, καθώς προχωρείτε στη ζωή υπηρετώντας τον Ιεχωβά, ο Ιησούς προχωρεί στο πλάι σας, κάνοντας το ζυγό καλό και το φορτίο ελαφρό. Αυτή είναι μια συναρπαστική σκέψη για όλους μας!

19. Ποια ερωτήματα σχετικά με τους τρόπους διδασκαλίας του Ιησού μπορούμε να ανασκοπούμε από καιρό σε καιρό;

¹⁹ Αφού ανασκοπήσαμε μόνο μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους δίδασκε ο Ιησούς, άραγε διαπιστώνουμε ότι διδάσκουμε όπως δίδασκε εκείνος; Όταν βλέπουμε αυτούς που είναι σωματικά ασθενείς ή λιμοκτονούν πνευματικά, νιώθουμε ευσπλαχνία ώστε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε; Όταν εκπαιδεύουμε άλλους, διδάσκουμε το Λόγο του Θεού, ή μήπως, σαν τους Φαρισαίους, διδάσκουμε τις δικές μας ιδέες; Είμαστε άγρυπνοι να παρατηρούμε τα καθημερινά πράγματα που μας περιβάλλουν και τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αποσαφηνίσουμε, να απεικονίσουμε, να αποκρυσταλλώσουμε και να εμπλουτίσουμε την κατανόηση των πνευματικών αληθειών; Αποφεύγουμε να προσκολλιόμαστε άκαμπτα σε συγκεκριμένους κανόνες όταν, λόγω των περιστάσεων, η αγάπη και το έλεος εκφράζονται καλύτερα με την υποχώρηση από την εφαρμογή αυτών των κανόνων; Τι θα πούμε δε για τα παιδιά; Τους δείχνουμε το ίδιο ευγενικό ενδιαφέρον και τη στοργική καλοσύνη που έδειξε ο Ιησούς; Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να μελετούν με τον τρόπο με τον οποίο μελετούσε ο Ιησούς ως αγόρι; Θα ενεργείτε με σταθερότητα όπως ο Ιησούς, αλλά και με την προθυμία να δέχεστε τα μετανοημένα άτομα με θέρμη, με τον τρόπο με τον οποίο συγκεντρώνει μια κλώσα τα κλωσόπουλά της κάτω από τα φτερά της;—Ματθαίος 23:37.

20. Με ποια ευχάριστη σκέψη μπορούμε να παρηγορούμαστε καθώς υπηρετούμε τον Θεό μας;

²⁰ Αν αγωνιζόμαστε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να διδάσκουμε όπως δίδασκε ο Ιησούς, τότε σίγουρα εκείνος θα μας αφήσει να ‘μπούμε κάτω από το ζυγό του μαζί του’.—Ματθαίος 11:28-30, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Γιατί συνέρρεαν πλήθη στον Ιησού;

◻ Γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις ο Ιησούς υποχωρούσε όσον αφορά κάποιους κανόνες;

◻ Τι μπορούμε να μάθουμε από τις ερωτήσεις που έκανε ο Ιησούς στους δασκάλους στο ναό;

◻ Ποια μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από τη σχέση που είχε ο Ιησούς με τα παιδιά;