Μαθήματα που Παίρνουμε από τα Θαύματα του Ιησού

«ΤΩΡΑ, την τρίτη ημέρα έγινε ένα γαμήλιο συμπόσιο στην Κανά της Γαλιλαίας . . . Ο Ιησούς και οι μαθητές του προσκλήθηκαν και αυτοί στο γαμήλιο συμπόσιο. Όταν λιγόστεψε το κρασί, η μητέρα του Ιησού τού είπε: ‘Δεν έχουν κρασί’». Αυτό το περιστατικό αποτέλεσε το σκηνικό για το πρώτο θαύμα του Ιησού.—Ιωάννης 2:1-3.

Δεν ήταν άραγε ένα τέτοιο πρόβλημα πολύ ασήμαντο, πολύ τετριμμένο για να φερθεί στην προσοχή του Ιησού; Κάποιος λόγιος της Αγίας Γραφής εξηγεί: «Η φιλοξενία στην Ανατολή ήταν ιερό καθήκον . . . Η πραγματική φιλοξενία, ιδιαίτερα σε ένα γαμήλιο συμπόσιο, απαιτούσε να υπάρχει υπεραφθονία αγαθών. Αν [εξαντλούνταν] οι προμήθειες σε κάποιο γαμήλιο συμπόσιο, η οικογένεια και το νιόπαντρο ζευγάρι δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποτινάξουν από πάνω τους την ντροπή».

Έτσι ο Ιησούς ανέλαβε δράση. Είδε «έξι πέτρινα πιθάρια για νερό τα οποία βρίσκονταν εκεί όπως απαιτούσαν οι κανόνες εξαγνισμού των Ιουδαίων». Το τελετουργικό πλύσιμο πριν από τα γεύματα ήταν έθιμο ανάμεσα στους Ιουδαίους, και είχε απαιτηθεί μεγάλη ποσότητα νερού για να καλύψει τις ανάγκες των παρευρισκομένων. «Γεμίστε τα πιθάρια με νερό», διέταξε ο Ιησούς εκείνους που υπηρετούσαν τους καλεσμένους. Ο Ιησούς δεν ήταν «ο επικεφαλής του συμποσίου», αλλά μίλησε ευθέως και με εξουσία. Η αφήγηση αναφέρει: ‘Όταν, λοιπόν, ο επικεφαλής του συμποσίου γεύτηκε το νερό, [αυτό] είχε μετατραπεί σε κρασί’.—Ιωάννης 2:6-9· Μάρκος 7:3.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι κάτι τόσο συνηθισμένο, όπως είναι ένας γάμος, θα παρείχε το σκηνικό για το πρώτο θαύμα του Ιησού, αλλά αυτό το περιστατικό αποκαλύπτει πολλά για τον Ιησού. Εκείνος ήταν άγαμος, και σε μεταγενέστερες περιπτώσεις συζήτησε με τους μαθητές του τα πλεονεκτήματα της αγαμίας. (Ματθαίος 19:12) Όμως, η παρουσία του σε ένα γαμήλιο συμπόσιο αποκάλυψε ότι αυτός δεν ήταν καθόλου εναντίον του γάμου. Ήταν ισορροπημένος, υποστήριζε τη γαμήλια διευθέτηση· τη θεωρούσε ως κάτι που ήταν άξιο τιμής στα μάτια του Θεού.—Παράβαλε Εβραίους 13:4.

Ο Ιησούς δεν ήταν ο βλοσυρός ασκητής που παρουσίασαν αργότερα οι αγιογράφοι. Είναι ολοφάνερο ότι χαιρόταν να βρίσκεται μαζί με ανθρώπους και ότι δεν αντιπαθούσε τις κοινωνικές σχέσεις. (Παράβαλε Λουκάς 5:29). Με αυτόν τον τρόπο, οι πράξεις του έθεσαν ένα προηγούμενο για τους ακολούθους του. Ο Ιησούς έδειξε προσωπικά ότι αυτοί δεν έπρεπε να είναι άσκοπα σοβαροί ή σκυθρωποί—λες και η δικαιοσύνη σήμαινε έλλειψη χαράς. Απεναντίας, οι Χριστιανοί έλαβαν αργότερα την εντολή: «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο». (Φιλιππησίους 4:4) Οι Χριστιανοί σήμερα προσέχουν να διατηρούν την αναψυχή μέσα σε λογικά πλαίσια. Αυτοί βρίσκουν χαρά στην υπηρεσία του Θεού, αλλά, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, κατά καιρούς βρίσκουν χρόνο για να απολαμβάνουν τη συντροφιά ο ένας του άλλου σε κοινωνικές συγκεντρώσεις.

Παρατηρήστε επίσης την τρυφερότητα των συναισθημάτων του Ιησού. Δεν ήταν καθόλου υποχρεωμένος να κάνει θαύμα. Δεν υπήρχε κάποια σχετική προφητεία που έπρεπε να εκπληρωθεί. Προφανώς, ο Ιησούς απλώς υποκινήθηκε από το ενδιαφέρον της μητέρας του καθώς και από τη δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε το ζευγάρι που παντρευόταν σε εκείνη την περίπτωση. Αυτός ενδιαφερόταν για τα αισθήματά τους και ήθελε να τους γλιτώσει από στενοχώρια. Δεν οικοδομεί αυτό πεποίθηση μέσα σας για το ότι ο Χριστός έχει πραγματικό ενδιαφέρον για εσάς—ακόμη και στα καθημερινά σας προβλήματα;—Παράβαλε Εβραίους 4:14-16.

Εφόσον το κάθε πιθάρι μπορούσε να χωρέσει «δύο ή τρεις ποσότητες μέτρου υγρών» σε νερό, το θαύμα του Ιησού περιλάμβανε μια μεγάλη ποσότητα κρασιού—ίσως 390 λίτρα! (Ιωάννης 2:6) Γιατί χρειαζόταν μια τόσο τεράστια ποσότητα; Ο Ιησούς δεν προωθούσε τη μέθη, κάτι που καταδικάζει ο Θεός. (Εφεσίους 5:18) Απεναντίας, έδειχνε θεοειδή γενναιοδωρία. Εφόσον το κρασί ήταν ένα συνηθισμένο ποτό, όσο περίσσευε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άλλες περιπτώσεις.—Παράβαλε Ματθαίος 14:14-20· 15:32-37.

Οι πρώτοι Χριστιανοί μιμήθηκαν το παράδειγμα γενναιοδωρίας του Ιησού. (Παράβαλε Πράξεις 4:34, 35). Και ο λαός του Ιεχωβά σήμερα ενθαρρύνεται παρόμοια να ‘κάνει συνήθειά του το να δίνει’. (Λουκάς 6:38) Όμως, το πρώτο θαύμα του Ιησού έχει και προφητική σημασία. Αυτό στρέφει την προσοχή σε ένα μελλοντικό καιρό κατά τον οποίο ο Θεός θα προμηθέψει γενναιόδωρα «ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών», εξαλείφοντας πλήρως την πείνα.—Ησαΐας 25:6.

Τι θα πούμε, όμως, για τα πολλά θαύματα που έκανε ο Ιησούς, τα οποία περιλάμβαναν σωματική θεραπεία; Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτά;

Έκανε το Καλό το Σάββατο

«Σήκω, πάρε το φορείο σου και περπάτα». Ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια σε έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν άρρωστος 38 χρόνια. Η αφήγηση του Ευαγγελίου συνεχίζει: «Τότε ο άνθρωπος έγινε αμέσως υγιής, και πήρε το φορείο του και άρχισε να περπατάει». Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι δεν χάρηκαν όλοι με αυτή την τροπή που πήραν τα πράγματα. Η αφήγηση αναφέρει: «Οι Ιουδαίοι άρχισαν να διώκουν τον Ιησού, επειδή έκανε αυτά τα πράγματα στη διάρκεια του Σαββάτου».—Ιωάννης 5:1-9, 16.

Το Σάββατο είχε καθιερωθεί με σκοπό να αποτελεί ημέρα ανάπαυσης και χαράς για όλους. (Έξοδος 20:8-11) Όμως, στις ημέρες του Ιησού αυτό είχε μετατραπεί σε δαίδαλο καταπιεστικών, ανθρωποποίητων κανόνων. Ο λόγιος Άλφρεντ Έντερσχάιμ έγραψε ότι στα μακροσκελή τμήματα του Ταλμούδ που περιέχουν νόμους για το Σάββατο «εξετάζονται με σοβαρότητα διάφορα ζητήματα σαν να έχουν ζωτική θρησκευτική σημασία, ζητήματα με τα οποία δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι θα ασχολούνταν σοβαρά ένας λογικός άνθρωπος». (Η Ζωή και η Εποχή του Ιησού του Μεσσία [The Life and Times of Jesus the Messiah]) Οι ραβίνοι προσέδωσαν σημασία ζωής και θανάτου σε ασήμαντους, αυθαίρετους κανόνες οι οποίοι ρύθμιζαν σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής ενός Ιουδαίου—συχνά με ψυχρή αδιαφορία για τα ανθρώπινα αισθήματα. Ένας κανόνας περί Σαββάτου όριζε τα εξής: «Αν πέσει κάποιο κτίριο πάνω σε άνθρωπο και υπάρχει αμφιβολία ως προς το αν αυτός είναι εκεί ή όχι, ή αν είναι ζωντανός ή νεκρός, ή αν είναι εθνικός ή Ισραηλίτης, μπορούν να απομακρύνουν τα συντρίμμια από πάνω του. Αν τον βρουν ζωντανό μπορούν να απομακρύνουν και άλλο τα συντρίμμια από πάνω του· αν όμως [είναι] νεκρός, τότε τον αφήνουν».—Πραγματεία Γιομά 8:7, Η Μισνά, μετάφραση Χέρμπερτ Ντάνμπι.

Πώς έβλεπε ο Ιησούς τέτοιες νομικίστικες λεπτολογίες; Όταν επικρίθηκε επειδή έκανε θεραπεία το Σάββατο, ο ίδιος είπε: «Ο Πατέρας μου εξακολουθεί να εργάζεται ως τώρα, και εγώ εξακολουθώ να εργάζομαι». (Ιωάννης 5:17) Ο Ιησούς δεν έκανε κάποια κοσμική εργασία με σκοπό να πλουτίσει. Αντίθετα, έκανε το θέλημα του Θεού. Ακριβώς όπως οι Λευίτες επιτρεπόταν να συνεχίζουν την ιερή υπηρεσία τους το Σάββατο, έτσι και ο Ιησούς μπορούσε δικαιολογημένα, ως ο Μεσσίας, να εκτελεί τα καθήκοντα που του είχε αναθέσει ο Θεός χωρίς να παραβιάζει το Νόμο του Θεού.—Ματθαίος 12:5.

Οι θεραπείες που έκανε ο Ιησούς την ημέρα του Σαββάτου εξέθεταν επίσης τους Ιουδαίους γραμματείς και Φαρισαίους ως ‘υπέρμετρα δίκαιους’—ως άτομα των οποίων ο τρόπος σκέψης ήταν άκαμπτος και χωρίς ισορροπία. (Εκκλησιαστής 7:16, ΜΝΚ) Ασφαλώς δεν ήταν θέλημα του Θεού να περιορίζονται τα καλά έργα σε ορισμένες ημέρες της εβδομάδας· ούτε είχε σκοπό ο Θεός να αποτελεί το Σάββατο μια ανούσια εξάσκηση στην τήρηση κανόνων. Ο Ιησούς είπε σύμφωνα με το εδάφιο Μάρκος 2:27: «Το σάββατο ήρθε σε ύπαρξη για χάρη του ανθρώπου, και όχι ο άνθρωπος για χάρη του σαββάτου». Ο Ιησούς αγαπούσε τους ανθρώπους, όχι τους αυθαίρετους κανόνες.

Γι’ αυτό, οι Χριστιανοί σήμερα θα κάνουν καλά να μην είναι υπερβολικά αυστηροί ούτε να σκέφτονται με τρόπο που κλίνει υπερβολικά προς την τήρηση κανόνων. Εκείνοι που βρίσκονται σε θέση εξουσίας μέσα στην εκκλησία αποφεύγουν να φορτώνουν τους άλλους με υπερβολικούς ανθρωποποίητους κανόνες και τρόπους ενεργείας. Το παράδειγμα του Ιησού επίσης μας ενθαρρύνει να αναζητούμε ευκαιρίες για να κάνουμε το καλό. Για παράδειγμα, ποτέ δεν θα σκεφτόταν ένας Χριστιανός ότι θα μεταδίδει τις Βιβλικές αλήθειες μόνο όταν συμμετέχει επίσημα στη διακονία από σπίτι σε σπίτι ή όταν βρίσκεται στο βήμα. Ο Χριστιανός, λέει ο απόστολος Πέτρος, θα πρέπει να είναι ‘πάντοτε έτοιμος για υπεράσπιση μπροστά στον καθένα που σας ζητάει λόγο για την ελπίδα την οποία έχετε μέσα σας’. (1 Πέτρου 3:15) Το να κάνουμε το καλό δεν έχει χρονικούς περιορισμούς.

Ένα Μάθημα Συμπόνιας

Ένα άλλο εξέχον θαύμα είναι καταγραμμένο στα εδάφια Λουκάς 7:11-17. Σύμφωνα με την αφήγηση, ο Ιησούς «ταξίδεψε σε μια πόλη που ονομαζόταν Ναΐν, και μαζί του ταξίδευαν οι μαθητές του και μεγάλο πλήθος». Μέχρι σήμερα, μπορεί να δει κάποιος τόπους ταφής στα νοτιοανατολικά του τωρινού αραβικού χωριού Νεΐν. «Καθώς πλησίαζε στην πύλη της πόλης», αντίκρισε μια θορυβώδη σκηνή. «Να! μεταφερόταν έξω ένας νεκρός, ο μονογενής γιος της μητέρας του. Επιπλέον, αυτή ήταν χήρα. Και αρκετά μεγάλο πλήθος από την πόλη ήταν μαζί της». Ο Χ. Μπ. Τρίστραμ παρατήρησε ότι «ο τρόπος διεξαγωγής της ταφής δεν έχει αλλάξει» από τους αρχαίους καιρούς, και πρόσθεσε: «Έχω δει τις γυναίκες που πηγαίνουν μπροστά από το νεκροκρέβατο, οι οποίες οδηγούνται από επαγγελματίες μοιρολογήτρες. Τινάζουν ψηλά τα χέρια τους, τραβάνε τα μαλλιά τους, κάνοντας τις πιο άγριες χειρονομίες θλίψης, και κραυγάζουν το όνομα του νεκρού».—Έθιμα της Ανατολής στις Βιβλικές Χώρες (Eastern Customs in Bible Lands).

Μέσα σε αυτό το θορυβώδες χάος περπατούσε μια θλιμμένη χήρα στης οποίας την όψη πρέπει να ήταν ζωγραφισμένος ο αβάσταχτος πόνος. Καθώς είχε ήδη χάσει το σύζυγό της, θεωρούσε το γιο της, σύμφωνα με τα λόγια του συγγραφέα Χέρμπερτ Λόκιερ, ως «το στήριγμα των γηρατειών της και την παρηγοριά της μοναξιάς της—ως το στυλοβάτη και την κολόνα του σπιτιού. Με την απώλεια του μοναχογιού της, το τελευταίο στήριγμα που της απέμενε είχε χαθεί». (Όλα τα Θαύματα της Αγίας Γραφής [All the Miracles of the Bible]) Ποια ήταν η ανταπόκριση του Ιησού; Σύμφωνα με τα εκφραστικά λόγια του Λουκά, «όταν ο Κύριος την είδε, ένιωσε ευσπλαχνία για αυτήν, και της είπε: ‘Σταμάτα να κλαις’». Η έκφραση «ένιωσε ευσπλαχνία» προέρχεται από τη λέξη σπλάγχνα της κοινής ελληνικής. Αυτή η έκφραση σημαίνει «το να υποκινείται κάποιος μέσα από τα ενδόμυχα αισθήματά του». (Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης του Βάιν [Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words]) Ναι, ο Ιησούς υποκινήθηκε μέχρι τα κατάβαθα της ίδιας της ύπαρξής του.

Η ίδια η μητέρα του Ιησού πιθανότατα ήταν χήρα εκείνη την εποχή, και έτσι αυτός ενδεχομένως γνώριζε τον πόνο του πένθους που προερχόταν από την απώλεια του θετού του πατέρα, του Ιωσήφ. (Παράβαλε Ιωάννης 19:25-27). Η χήρα δεν χρειάστηκε να ικετέψει τον Ιησού. Αυθόρμητα, εκείνος «πλησίασε και άγγιξε το νεκροκρέβατο», παρότι υπό το Μωσαϊκό Νόμο το να αγγίξει κάποιος ένα νεκρό σώμα τον καθιστούσε ακάθαρτο. (Αριθμοί 19:11) Μέσω των θαυματουργικών του δυνάμεων, ο Ιησούς μπορούσε να απομακρύνει την ίδια την αιτία της ακαθαρσίας! «Είπε: ‘Νεαρέ, σου λέω: Σήκω!’ Και ο νεκρός ανακάθησε και άρχισε να μιλάει, και εκείνος τον έδωσε στη μητέρα του».

Τι συγκινητικό μάθημα συμπόνιας! Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να μιμούνται την άστοργη, ψυχρή στάση που εκδηλώνεται στη διάρκεια αυτών των ‘τελευταίων ημερών’. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Απεναντίας, το εδάφιο 1 Πέτρου 3:8 προτρέπει: «Τελικά, να έχετε όλοι σας το ίδιο φρόνημα, να δείχνετε κατανόηση για τους άλλους, να νιώθετε αδελφική στοργή, να είστε τρυφερά συμπονετικοί». Όταν κάποιοι γνωστοί μας πληγούν από θάνατο ή από σοβαρή αρρώστια, εμείς δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε ανάσταση ή να θεραπεύσουμε το άρρωστο άτομο. Αλλά μπορούμε να προσφέρουμε πρακτική βοήθεια και παρηγοριά, ίσως απλώς με το να βρισκόμαστε εκεί και να κλαίμε μαζί τους.—Ρωμαίους 12:15.

Αυτή η συγκλονιστική ανάσταση που έκανε ο Ιησούς στρέφει επίσης την προσοχή στο μέλλον—σε έναν καιρό κατά τον οποίο «όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν»! (Ιωάννης 5:28, 29) Σε ολόκληρη τη γη, εκείνοι που πενθούν θα νιώσουν προσωπικά τη συμπόνια του Ιησού όταν θα επιστρέφουν από τον τάφο οι μητέρες, οι πατέρες, τα παιδιά και οι φίλοι τούς οποίους έχουν χάσει!

Τα Μαθήματα που Παίρνουμε από τα Θαύματα

Σαφώς, λοιπόν, τα θαύματα του Ιησού ήταν κάτι παραπάνω από συναρπαστικές εκδηλώσεις δύναμης. Αυτά δόξασαν τον Θεό, θέτοντας υπόδειγμα για τους Χριστιανούς οι οποίοι παροτρύνονται να ‘δοξάζουν τον Θεό’. (Ρωμαίους 15:6) Ενθάρρυναν το να κάνει κάποιος το καλό, να δείχνει γενναιοδωρία, να εκδηλώνει συμπόνια. Κάτι ακόμη πιο σπουδαίο, χρησίμευσαν ως πρόγευση των δυναμικών έργων που θα εκτελεστούν στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού.

Ενώ βρισκόταν στη γη, ο Ιησούς εκτέλεσε τα δυναμικά έργα του μέσα σε μια σχετικά μικρή γεωγραφική περιοχή. (Ματθαίος 15:24) Ως δοξασμένος Βασιλιάς, η δικαιοδοσία του θα απλώνεται σε ολόκληρη τη γη! (Ψαλμός 72:8) Στο παρελθόν, εκείνοι που έλαβαν τις θαυματουργικές θεραπείες και τις αναστάσεις του τελικά πέθαναν. Υπό την ουράνια βασιλεία του, η αμαρτία και ο θάνατος θα αφαιρεθούν ολοκληρωτικά, διανοίγοντας το δρόμο για την αιώνια ζωή. (Ρωμαίους 6:23· Αποκάλυψη 21:3, 4) Ναι, τα θαύματα του Ιησού υποδεικνύουν την οδό για ένα ένδοξο μέλλον. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν βοηθήσει εκατομμύρια άτομα να αποκτήσουν πραγματική ελπίδα ότι θα συμπεριληφτούν σε αυτό. Μέχρι να έρθει εκείνος ο καιρός, τι εξαίσια πρόγευση των όσων θα λάβουν χώρα σύντομα παρέχουν τα θαύματα του Ιησού Χριστού!

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ο Ιησούς μετατρέπει το νερό σε κρασί