Ο Ιεχωβά Κυβερνάει με Συμπόνια

ΣΤΟ διάβα της ιστορίας, πολλοί ανθρώπινοι κυβερνήτες άσκησαν εξουσία δείχνοντας σκληρότητα και αδιαφορία για τα βάσανα των υπηκόων τους. Εντούτοις, ο Ιεχωβά έθεσε ένα αντίθετο πρότυπο εκλέγοντας κάποιο έθνος—τον Ισραήλ—και κυβερνώντας το με συμπόνια.

Όταν οι Ισραηλίτες ήταν ακόμη δούλοι στην αρχαία Αίγυπτο, ο Ιεχωβά άκουσε τις κραυγές τους για βοήθεια. «Σε όλες τις στενοχώριες τους αυτός στενοχωριόταν. . . . Με την αγάπη του και τη συμπόνια του αυτός τους εξαγόρασε». (Ησαΐας 63:9) Ο Ιεχωβά έσωσε το λαό Ισραήλ, τους παρείχε θαυματουργικά τροφή και τους μετέφερε σε μια δική τους γη.

Η ιδιότητα της συμπόνιας που χαρακτηρίζει τον Ιεχωβά έγινε περισσότερο φανερή μέσω των νόμων τους οποίους έδωσε σε αυτό το έθνος. Εκείνος παρήγγειλε στους Ισραηλίτες να μεταχειρίζονται με συμπόνια τα ορφανά, τις χήρες και τους πάροικους. Δεν έπρεπε να εκμεταλλεύονται και να αδικούν τους ανάπηρους.

Ο Νόμος απαιτούσε να δείχνουν συμπόνια σε όσους είχαν ανάγκη. Οι φτωχοί μπορούσαν να σταχυολογούν μετά το θερισμό. Τα χρέη διαγράφονταν το Σαββατιαίο (έβδομο) έτος. Όλες οι κληρονομικές εκτάσεις γης που είχαν πουληθεί έπρεπε να επιστραφούν το Ιωβηλαίο (50ό) έτος. Το έντυπο Αρχαίος Ισραήλ—Η Ζωή και οι Θεσμοί Του (Ancient Israel—Its Life and Institutions) αναφέρει: «Στον Ισραήλ, ουδέποτε υπήρξαν στην ουσία κοινωνικές τάξεις με τη σύγχρονη έννοια». «Στις πρώτες ημέρες της εγκατάστασης στη γη τους, όλοι οι Ισραηλίτες απολάμβαναν λίγο ως πολύ το ίδιο επίπεδο ζωής».—Λευιτικό 25:10· Δευτερονόμιο 15:12-14· 24:17-22· 27:18.

Μιμούμενοι τη Συμπόνια του Ιεχωβά

Οι υπηρέτες του Θεού καθοδηγούνται από τη συμπόνια του. Παραδείγματος χάρη, σε όλη την ιστορία υπήρχαν νεοενθρονισμένοι βασιλιάδες που σκότωναν τα επιζώντα μέλη της προηγούμενης βασιλικής δυναστείας. Αλλά ο Δαβίδ, ένας υπηρέτης του Ιεχωβά, δεν το έκανε αυτό. Μετά το θάνατο του Βασιλιά Σαούλ, ο Δαβίδ προστάτεψε τον Μεφιβοσθέ, τον επιζώντα εγγονό και κληρονόμο του Σαούλ. «Ο βασιλιάς ένιωσε συμπόνια για τον Μεφιβοσθέ, το γιο του Ιωνάθαν, γιου του Σαούλ».—2 Σαμουήλ 21:7.

Κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει μιμηθεί τη συμπόνια του Ιεχωβά όπως το έκανε αυτό ο Ιησούς. Πολλά από τα θαύματά του υποκινούνταν από θεϊκή συμπόνια. Σε μια περίπτωση, κάποιος λεπρός τον ικέτευσε: «Αν εσύ θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις». Ο Ιησούς ένιωσε ευσπλαχνία και τον άγγιξε, λέγοντας: «Θέλω. Καθαρίσου». (Μάρκος 1:40-42) Κάποια άλλη φορά, μεγάλα πλήθη ακολούθησαν τον Ιησού. Μέσα στην οχλοβοή, ο Ιησούς πρόσεξε δύο τυφλούς που κραύγαζαν: «“Κύριε, ελέησέ μας, Γιε του Δαβίδ!” . . . Νιώθοντας ευσπλαχνία, ο Ιησούς άγγιξε τα μάτια τους, και αυτοί απέκτησαν αμέσως την όρασή τους».—Ματθαίος 20:29-34.

Τα μεγάλα πλήθη δεν «νέκρωναν» τα αισθήματα του Ιησού για τους άλλους. Επειδή είχαν μείνει νηστικοί για κάποιο διάστημα, είπε σε μια περίπτωση: «Σπλαχνίζομαι το πλήθος». Έτσι, τους έθρεψε θαυματουργικά. (Μάρκος 8:1-8) Όταν ο Ιησούς περιόδευε, δεν δίδασκε απλώς τα πλήθη αλλά ενδιαφερόταν και για τις ανάγκες τους. (Ματθαίος 9:35, 36) Έπειτα από μια τέτοια περιοδεία, ο Ιησούς και οι μαθητές του δεν είχαν ελεύθερο χρόνο ούτε για να γευματίσουν. Η αφήγηση της Αγίας Γραφής μάς λέει: «Έφυγαν, λοιπόν, με το πλοιάριο για έναν ερημικό τόπο, ώστε να είναι μόνοι τους. Αλλά οι άνθρωποι τους είδαν να πηγαίνουν και το έμαθαν πολλοί, και από όλες τις πόλεις έτρεξαν μαζί εκεί, με τα πόδια, και τους πρόλαβαν. Βγαίνοντας, λοιπόν, είδε ένα μεγάλο πλήθος και τους σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Και άρχισε να τους διδάσκει πολλά πράγματα».—Μάρκος 6:31-34.

Αυτό που συγκινούσε τον Ιησού δεν ήταν απλώς οι αρρώστιες και η φτώχεια των ανθρώπων αλλά η πνευματική τους κατάσταση. Οι ηγέτες τους τούς εκμεταλλεύονταν, και γι’ αυτό ο Ιησούς «τους σπλαχνίστηκε». Ο Ιησούς ήταν πράγματι συμπονετικός!

Συμπόνια Μέσα σε ένα Σκληρό Κόσμο

Ο Ιησούς Χριστός είναι τώρα ο Βασιλιάς της ουράνιας Βασιλείας του Ιεχωβά. Όπως έκανε και με τον αρχαίο Ισραήλ, σήμερα ο Θεός κυβερνάει το λαό του με συμπόνια. «“Αυτοί θα γίνουν δικοί μου”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “την ημέρα κατά την οποία θα φέρω σε ύπαρξη μια ειδική ιδιοκτησία. Και θα δείξω συμπόνια σε αυτούς”».—Μαλαχίας 3:17.

Όσοι θέλουν να γευτούν τη συμπόνια του Ιεχωβά πρέπει να μιμούνται τις οδούς του. Είναι αλήθεια πως ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο να διατηρήσουν τον τρόπο της ζωής τους παρά να βοηθήσουν εκείνους που έχουν ανάγκη. Άτομα με δύναμη συχνά επιζητούν το κέρδος σε βάρος των εργαζομένων και των καταναλωτών. Στα εδάφια 2 Τιμόθεο 3:1-4, η Αγία Γραφή περιγράφει με ακρίβεια το ηθικό κλίμα των ημερών μας, ένα κλίμα το οποίο έχει σκοτώσει τη συμπόνια στην καρδιά τόσο πολλών ανθρώπων.

Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε πιθανώς να βρούμε ευκαιρίες για να δείξουμε συμπόνια. Μήπως θα μπορούσαμε να προσφέρουμε λίγη βοήθεια στους γείτονές μας όταν τη χρειάζονται; Μήπως μπορούμε να επισκεφτούμε κάποιο άρρωστο άτομο; Μήπως θα μπορούσαμε να δώσουμε λίγη χαρά σε άτομα που είναι καταθλιμμένα, σύμφωνα με τη συμβουλή: «Να μιλάτε παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές, να υποστηρίζετε τους αδύναμους»;—1 Θεσσαλονικείς 5:14.

Η συμπόνια θα μας βοηθήσει επίσης να αποφεύγουμε να αντιδρούμε απότομα όταν οι άλλοι κάνουν λάθη. Μας λέγονται τα εξής: «Κάθε μοχθηρή πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και υβριστικά λόγια ας αφαιρεθούν από εσάς μαζί με κάθε κακία. Αλλά να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρησε ανεπιφύλακτα εσάς».—Εφεσίους 4:31, 32.

Η συμπόνια θα μας βοηθήσει να αποφεύγουμε την τάση για κατάχρηση εξουσίας. Η Αγία Γραφή λέει: «Ντυθείτε την τρυφερή στοργή της συμπόνιας, την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την πραότητα και τη μακροθυμία». (Κολοσσαείς 3:12) Η ταπεινοφροσύνη μάς δίνει τη δυνατότητα να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση εκείνων που βρίσκονται υπό την επίβλεψή μας. Για να είμαστε συμπονετικοί πρέπει να είμαστε ταπεινοί και λογικοί και όχι άτομα τα οποία είναι δύσκολο να ευχαριστήσει κάποιος. Η αποδοτικότητα δεν αποτελεί δικαιολογία για να μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους σαν να είναι απλά κομμάτια μιας μηχανής. Επίσης, στην οικογένεια οι συμπονετικοί σύζυγοι θυμούνται ότι η σύζυγός τους είναι πιο αδύναμο σκεύος. (1 Πέτρου 3:7) Ο στοχασμός γύρω από το παράδειγμα συμπόνιας του Ιησού μπορεί να μας βοηθήσει σε όλα αυτά.

Εφόσον ο Ιησούς είχε τόσο βαθιά αισθήματα για τους ανθρώπους στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τώρα είναι, και θα συνεχίσει να είναι, συμπονετικός Κυβερνήτης. Ο 72ος Ψαλμός αναφέρει για αυτόν προφητικά τα εξής: «Είθε να κρίνει τους ταλαιπωρημένους του λαού, να σώσει τους γιους του φτωχού και να συντρίψει αυτόν που διαπράττει απάτη. Και θα έχει υπηκόους από θάλασσα σε θάλασσα και από τον Ποταμό ως τα πέρατα της γης. Θα λυπηθεί τον ασήμαντο και τον φτωχό, και τις ψυχές των φτωχών θα τις σώσει».—Ψαλμός 72:4, 8, 13.

Ο Λόγος του Θεού προλέγει: «Με δικαιοσύνη θα κρίνει τους ασήμαντους, και με ευθύτητα θα παρέχει έλεγχο προς όφελος των πράων της γης. . . . Θα θανατώσει τον πονηρό». Αφού περιγράφει πώς θα αλλάξουν τις οδούς τους ακόμη και μερικοί σκληροί, θηριώδεις άνθρωποι, η προφητεία συνεχίζει: «Δεν θα κάνουν κακό ούτε θα προκαλούν καταστροφή σε όλο το άγιο βουνό μου· επειδή η γη θα γεμίσει από τη γνώση του Ιεχωβά όπως τα νερά σκεπάζουν τη θάλασσα». (Ησαΐας 11:4-9) Αυτή η προφητεία υπόσχεται στην πραγματικότητα μια παγγήινη κοινωνία ανθρώπων οι οποίοι γνωρίζουν τον Ιεχωβά και μιμούνται τις γεμάτες συμπόνια οδούς του!