Πόσο Ισχυρή Είναι η Πίστη σας στην Ανάσταση;

«Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που ασκεί πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή».—ΙΩΑΝΝΗΣ 11:25.

1, 2. Γιατί χρειάζεται να έχει ένας λάτρης του Ιεχωβά πεποίθηση στην ελπίδα της ανάστασης;

ΠΟΣΟ ισχυρή είναι η ελπίδα σας στην ανάσταση; Σας περιφρουρεί από το φόβο του θανάτου και σας παρηγορεί όταν χάνετε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο; (Ματθαίος 10:28· 1 Θεσσαλονικείς 4:13) Είστε εσείς σαν πολλούς από τους αρχαίους υπηρέτες του Θεού, οι οποίοι υπέμειναν μαστιγώματα, εμπαιγμό, βασανιστήρια και δεσμά φυλάκισης, ενισχυμένοι από την πίστη στην ανάσταση;—Εβραίους 11:35-38.

² Ναι, ένας ειλικρινής λάτρης του Ιεχωβά δεν θα πρέπει να αμφιβάλλει καθόλου ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση, και η πεποίθησή του θα πρέπει να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο ζει. Είναι υπέροχο να συλλογιζόμαστε το γεγονός ότι στον κατάλληλο καιρό του Θεού η θάλασσα, ο θάνατος και ο Άδης θα δώσουν τους νεκρούς τους, και εκείνοι οι αναστημένοι θα έχουν την προοπτική να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισιακή γη.—Αποκάλυψη 20:13· 21:4, 5.

Αμφιβολίες Σχετικά με μια Μελλοντική Ζωή

3, 4. Τι εξακολουθούν να πιστεύουν πολλοί σχετικά με τη μετά θάνατο ζωή;

³ Ο Χριστιανικός κόσμος διδάσκει από παλιά ότι υπάρχει μετά θάνατο ζωή. Ένα άρθρο στο περιοδικό Ο Καθολικός των Η.Π.Α. (U.S. Catholic) ανέφερε: «Στο διάβα των αιώνων, οι Χριστιανοί προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν όσο καλύτερα μπορούσαν τις απογοητεύσεις και τα δεινά αυτής της ζωής αποβλέποντας σε μια άλλη ζωή, μια ζωή ειρήνης και ευδαιμονίας, ικανοποίησης και ευτυχίας». Παρότι σε αρκετές χώρες του Χριστιανικού κόσμου οι άνθρωποι έχουν υιοθετήσει κοσμική στάση και είναι κάπως κυνικοί απέναντι στη θρησκεία, πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει κάτι μετά το θάνατο. Αλλά υπάρχουν πολλά για τα οποία δεν είναι βέβαιοι.

⁴ Ένα άρθρο στο περιοδικό Τάιμ (Time) παρατήρησε: «Οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν σε [μια μεταθανάτια ζωή]: μόνο που η αντίληψή τους σχετικά με το τι ακριβώς είναι αυτή έχει γίνει πιο συγκεχυμένη, και ακούν πολύ πιο σπάνια τους πάστορές τους να αναφέρονται σε αυτήν». Γιατί μιλούν οι θρησκευτικοί διάκονοι για μια μεταθανάτια ζωή λιγότερο από ό,τι συνήθιζαν κάποτε; Ο θρησκειολόγος Τζέφρι Μπάρτον Ράσελ λέει: «Νομίζω ότι [οι κληρικοί] θέλουν να αποφεύγουν το θέμα επειδή νιώθουν πως θα έχουν να υπερπηδήσουν ένα τείχος λαϊκού σκεπτικισμού».

5. Πώς θεωρούν πολλοί σήμερα το δόγμα της πύρινης κόλασης;

⁵ Σε πολλές εκκλησίες, η μεταθανάτια ζωή περιλαμβάνει τον ουρανό και την πύρινη κόλαση. Και αν οι κληρικοί διστάζουν να μιλήσουν για τον ουρανό, διστάζουν ακόμη περισσότερο να μιλήσουν για την κόλαση. Ένα άρθρο εφημερίδας ανέφερε: «Στις ημέρες μας, ακόμη και οι εκκλησίες που πιστεύουν στην αιώνια τιμωρία σε μια κατά γράμμα κόλαση . . . δίνουν λιγότερη έμφαση σε αυτή τη δοξασία». Μάλιστα, οι περισσότεροι σύγχρονοι θεολόγοι δεν πιστεύουν πλέον στην κόλαση ως έναν κατά γράμμα τόπο βασάνων, όπως διδασκόταν κατά το Μεσαίωνα. Απεναντίας, προτιμούν μια πιο «ανθρώπινη» εκδοχή της κόλασης. Σύμφωνα με πολλούς νεωτεριστές, οι αμαρτωλοί που βρίσκονται στην κόλαση δεν βασανίζονται κατά γράμμα, αλλά υποφέρουν εξαιτίας του «πνευματικού [τους] αποχωρισμού από τον Θεό».

6. Πώς διαπιστώνουν μερικοί ότι η πίστη τους είναι ανεπαρκής όταν αντιμετωπίζουν κάποια τραγωδία;

⁶ Το να κάνουν πιο ήπια τα εκκλησιαστικά δόγματα ώστε να μη θίγονται οι σύγχρονες ευαισθησίες ίσως βοηθάει μερικούς να αποφεύγουν την αντιδημοτικότητα, αλλά αφήνει εκατομμύρια ειλικρινείς εκκλησιαζομένους να αναρωτιούνται τι να πιστέψουν. Έτσι, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το θάνατο, πολλές φορές διαπιστώνουν ότι η πίστη τους είναι ελλιπής. Η στάση τους μοιάζει με τη στάση μιας γυναίκας η οποία έχασε αρκετά μέλη της οικογένειάς της σε ένα τραγικό δυστύχημα. Όταν τη ρώτησαν αν η θρησκευτική της πίστη τής είχε φέρει παρηγοριά, αποκρίθηκε διστακτικά: «Έτσι νομίζω». Αλλά ακόμη και αν είχε αποκριθεί με βεβαιότητα ότι η θρησκευτική της πίστη την είχε βοηθήσει, ποιο θα ήταν το μακροπρόθεσμο όφελος αν οι πεποιθήσεις της δεν ήταν βάσιμες; Αυτό είναι σημαντικό ζήτημα διότι, στην πραγματικότητα, εκείνο που διδάσκουν οι περισσότερες εκκλησίες σχετικά με μια μελλοντική ζωή διαφέρει πολύ από αυτό που διδάσκει η Αγία Γραφή.

Η Άποψη του Χριστιανικού Κόσμου για τη Μετά Θάνατο Ζωή

7. (α) Ποια κοινή πεποίθηση έχουν οι περισσότερες εκκλησίες; (β) Πώς περιέγραψε ένας θεολόγος το δόγμα της αθανασίας της ψυχής;

⁷ Παρά τις διαφορές τους, σχεδόν όλα τα θρησκεύματα του Χριστιανικού κόσμου συμφωνούν ότι οι άνθρωποι έχουν μια αθάνατη ψυχή η οποία επιζεί μετά το θάνατο του σώματος. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως, όταν ένα άτομο πεθάνει, η ψυχή του μπορεί να πάει στον ουρανό. Μερικοί φοβούνται ότι η ψυχή τους θα μπορούσε να πάει σε μια πύρινη κόλαση ή στο καθαρτήριο. Πάντως, η ιδέα της αθάνατης ψυχής κατέχει κεντρική θέση στην άποψή τους για μια μελλοντική ζωή. Ο θεολόγος Οσκάρ Κουλμάν, σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Αθανασία και Ανάσταση (Immortality and Resurrection), το σχολίασε αυτό. Έγραψε: «Αν ρωτούσαμε ένα συνηθισμένο Χριστιανό σήμερα . . . ποια νομίζει ότι είναι η διδασκαλία της Καινής Διαθήκης σχετικά με την τύχη του ανθρώπου μετά το θάνατο, με ελάχιστες εξαιρέσεις θα παίρναμε την απάντηση: “Η αθανασία της ψυχής”». Ο Κουλμάν, όμως, πρόσθεσε: «Αυτή η ευρέως αποδεκτή ιδέα είναι μια από τις πιο μεγάλες παρανοήσεις της Χριστιανοσύνης». Ο Κουλμάν ανέφερε πως, όταν το είπε αυτό για πρώτη φορά, προκλήθηκε σάλος. Ωστόσο, είχε δίκιο.

8. Ποια ελπίδα έθεσε ο Ιεχωβά ενώπιον του πρώτου άντρα και της πρώτης γυναίκας;

⁸ Ο Ιεχωβά Θεός δεν δημιούργησε τους ανθρώπους για να πηγαίνουν στον ουρανό μετά το θάνατό τους. Ο αρχικός του σκοπός δεν ήταν καν να πεθαίνουν. Ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν τέλειοι και τους δόθηκε η ευκαιρία να γεμίσουν τη γη με δίκαιους απογόνους. (Γένεση 1:28· Δευτερονόμιο 32:4) Στους πρώτους μας γονείς ειπώθηκε ότι θα πέθαιναν μόνο αν παρήκουαν τον Θεό. (Γένεση 2:17) Αν είχαν παραμείνει υπάκουοι στον ουράνιο Πατέρα τους, θα συνέχιζαν να ζουν πάνω στη γη για πάντα.

9. (α) Ποια είναι η αλήθεια για την ανθρώπινη ψυχή; (β) Τι συμβαίνει στην ψυχή όταν πεθαίνει;

⁹ Δυστυχώς, όμως, ο Αδάμ και η Εύα δεν υπάκουσαν στον Θεό. (Γένεση 3:6, 7) Οι τραγικές συνέπειες περιγράφονται από τον απόστολο Παύλο: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Αντί να ζήσουν για πάντα πάνω στη γη, ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν. Τι συνέβη κατόπιν; Μήπως είχαν αθάνατες ψυχές οι οποίες θα μπορούσαν τώρα να παραδοθούν σε μια πύρινη κόλαση εξαιτίας της αμαρτίας τους; Απεναντίας, η Αγία Γραφή λέει ότι νωρίτερα, όταν ο Αδάμ δημιουργήθηκε, «έγινε ζωντανή ψυχή». (Γένεση 2:7) Δεν δόθηκε στον άνθρωπο ψυχή· αυτός έγινε ψυχή, ζωντανό άτομο. (1 Κορινθίους 15:45) Μάλιστα, δεν ήταν μόνο ο Αδάμ «ζωντανή ψυχή» αλλά, όπως δείχνει η εβραϊκή γλώσσα στην οποία γράφτηκε η Γένεση, και τα κατώτερα ζώα ήταν «ζωντανές ψυχές»! (Γένεση 1:24) Όταν ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν, έγιναν νεκρές ψυχές. Τελικά, τους συνέβη αυτό ακριβώς που είχε πει ο Ιεχωβά στον Αδάμ: «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως ψωμί μέχρι να επιστρέψεις στη γη, γιατί από αυτήν πάρθηκες. Διότι χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις».—Γένεση 3:19.

10, 11. Τι παραδέχεται η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τη Γραφική διδασκαλία για την ψυχή, και πώς παραβάλλεται αυτό με τα όσα λέει η Αγία Γραφή;

¹⁰ Ουσιαστικά, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) συμφωνεί με αυτό. Στο λήμμα της «Ψυχή (στην Αγία Γραφή)», αναφέρει: «Η ΠΔ [«Παλαιά Διαθήκη», ή αλλιώς Εβραϊκές Γραφές] δεν κάνει διάκριση μεταξύ σώματος και ψυχής». Η εγκυκλοπαίδεια προσθέτει ότι, στην Αγία Γραφή, η λέξη «ψυχή» «ποτέ δεν σημαίνει ότι η ψυχή είναι κάτι ξεχωριστό από το σώμα ή το άτομο». Στην πραγματικότητα, ψυχή πολλές φορές «σημαίνει το ίδιο το ον είτε πρόκειται για ζώα είτε για ανθρώπους». Αυτή η ειλικρίνεια προξενεί ευχαρίστηση, αλλά δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται κανείς γιατί οι εκκλησιαζόμενοι γενικά δεν έχουν ενημερωθεί για αυτές τις πραγματικότητες.

¹¹ Πόση ανησυχία και φόβο θα γλίτωναν οι εκκλησιαζόμενοι αν γνώριζαν την απλή Γραφική αλήθεια: «Η ψυχή που αμαρτάνει—αυτή θα πεθάνει», δεν θα υποφέρει σε μια πύρινη κόλαση! (Ιεζεκιήλ 18:4) Αν και αυτό διαφέρει πολύ από τα όσα διδάσκει ο Χριστιανικός κόσμος, βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με εκείνο που είπε ο σοφός Σολομών υπό θεϊκή έμπνευση: «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως ούτε έχουν πια απολαβή [σε αυτή τη ζωή], επειδή η ενθύμηση για αυτούς έχει ξεχαστεί. Όλα όσα βρίσκει το χέρι σου να κάνει, κάνε τα με τη δύναμή σου, γιατί δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ [τον κοινό τάφο της ανθρωπότητας], τον τόπο όπου πηγαίνεις».—Εκκλησιαστής 9:5, 10.

12. Από πού πήρε ο Χριστιανικός κόσμος τη διδασκαλία του σχετικά με την αθάνατη ψυχή;

¹² Γιατί διδάσκει ο Χριστιανικός κόσμος κάτι τόσο διαφορετικό από αυτό που λέει η Αγία Γραφή; Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, στο λήμμα της «Αθανασία της Ανθρώπινης Ψυχής», λέει ότι οι πρώτοι Εκκλησιαστικοί Πατέρες στήριξαν την πίστη περί αθάνατης ψυχής, όχι στην Αγία Γραφή, αλλά «στους ποιητές και στους φιλοσόφους και στη γενική παράδοση της ελληνικής σκέψης . . . Αργότερα, οι Σχολαστικοί προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν τον Πλάτωνα ή αρχές από τον Αριστοτέλη». Η εγκυκλοπαίδεια δηλώνει ότι «η επιρροή της πλατωνικής και της νεοπλατωνικής σκέψης»—περιλαμβανομένης και της πίστης στην αθάνατη ψυχή—τελικά εισχώρησε «στον ίδιο τον πυρήνα της Χριστιανικής θεολογίας».

13, 14. Γιατί είναι παράλογο να ελπίζουμε ότι θα διαφωτιστούμε από τους ειδωλολάτρες Έλληνες φιλοσόφους;

¹³ Ήταν σωστό να στραφούν οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί στους ειδωλολάτρες Έλληνες φιλοσόφους προκειμένου να μάθουν κάτι τόσο βασικό όσο είναι η ελπίδα για ζωή μετά το θάνατο; Ασφαλώς όχι. Όταν ο Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς που ζούσαν στην Κόρινθο, είπε: «Η σοφία αυτού του κόσμου είναι ανοησία για τον Θεό· διότι είναι γραμμένο: “Πιάνει τους σοφούς στην πανουργία τους”. Και πάλι: “Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι οι διαλογισμοί των σοφών είναι μάταιοι”». (1 Κορινθίους 3:19, 20) Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν είδωλα. Πώς μπορούσαν, λοιπόν, να αποτελέσουν πηγή αλήθειας; Ο Παύλος ρώτησε τους Κορινθίους: «Τι συμφωνία έχει ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Διότι εμείς είμαστε ναός ενός ζωντανού Θεού· όπως είπε ο Θεός: “Θα κατοικώ ανάμεσά τους και θα περπατώ ανάμεσά τους, και εγώ θα είμαι Θεός τους, και αυτοί θα είναι λαός μου”».—2 Κορινθίους 6:16.

¹⁴ Η αποκάλυψη ιερών αληθειών δινόταν αρχικά μέσω του έθνους Ισραήλ. (Ρωμαίους 3:1, 2) Μετά το 33 Κ.Χ., δινόταν μέσω της χρισμένης Χριστιανικής εκκλησίας του πρώτου αιώνα. Ο Παύλος, μιλώντας για τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, είπε: «Σε εμάς . . . έχει αποκαλύψει ο Θεός [αυτά που είναι ετοιμασμένα για εκείνους που τον αγαπούν] μέσω του πνεύματός του». (1 Κορινθίους 2:10· βλέπε επίσης Αποκάλυψη 1:1, 2.) Το δόγμα του Χριστιανικού κόσμου περί αθανασίας της ψυχής προέρχεται από την ελληνική φιλοσοφία. Δεν αποκαλύφτηκε μέσω αποκαλύψεων του Θεού στον Ισραήλ ούτε μέσω της εκκλησίας των χρισμένων Χριστιανών του πρώτου αιώνα.

Η Πραγματική Ελπίδα για τους Νεκρούς

15. Σύμφωνα με τον Ιησού, ποια είναι η πραγματική ελπίδα για τους νεκρούς;

¹⁵ Αν δεν υπάρχει αθάνατη ψυχή, ποια είναι η πραγματική ελπίδα για τους νεκρούς; Είναι βεβαίως η ανάσταση, ένα κύριο Γραφικό δόγμα και μια αληθινά υπέροχη θεϊκή υπόσχεση. Ο Ιησούς παρουσίασε την ελπίδα της ανάστασης όταν είπε στη φίλη του τη Μάρθα: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που ασκεί πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή». (Ιωάννης 11:25) Το να πιστεύουμε στον Ιησού σημαίνει να πιστεύουμε στην ανάσταση, όχι σε μια αθάνατη ψυχή.

16. Γιατί είναι λογικό να πιστεύουμε στην ανάσταση;

¹⁶ Ο Ιησούς είχε μιλήσει νωρίτερα για την ανάσταση όταν είπε σε μερικούς Ιουδαίους: «Μη θαυμάζετε για αυτό, επειδή έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Αυτό που περιγράφει εδώ ο Ιησούς είναι πολύ διαφορετικό από την επιβίωση μιας αθάνατης ψυχής μετά το θάνατο του σώματος και τη μετάβασή της κατευθείαν στον ουρανό. Είναι μια μελλοντική “έξοδος” ανθρώπων που βρίσκονται στον τάφο, πολλοί επί αιώνες ή ακόμη και επί χιλιετηρίδες. Αφορά νεκρές ψυχές που επανέρχονται στη ζωή. Αδύνατον; Όχι για τον Θεό, «ο οποίος ζωοποιεί τους νεκρούς και καλεί τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπήρχαν». (Ρωμαίους 4:17) Οι σκεπτικιστές μπορεί να περιγελούν την ιδέα ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που θα επανέλθουν από τους νεκρούς, αλλά αυτή εναρμονίζεται τέλεια με το γεγονός ότι «ο Θεός είναι αγάπη» και ότι είναι «μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα».—1 Ιωάννη 4:16· Εβραίους 11:6.

17. Τι θα επιτελέσει ο Θεός μέσω της ανάστασης;

¹⁷ Εξάλλου, πώς θα μπορούσε ο Θεός να ανταμείψει εκείνους που αποδείχτηκαν “πιστοί μέχρι θανάτου” αν δεν τους επανέφερε στη ζωή; (Αποκάλυψη 2:10) Η ανάσταση καθιστά επίσης δυνατό για τον Θεό να επιτελέσει αυτό για το οποίο έγραψε ο απόστολος Ιωάννης: «Γι’ αυτόν το σκοπό φανερώθηκε ο Γιος του Θεού, δηλαδή για να διαλύσει τα έργα του Διαβόλου». (1 Ιωάννη 3:8) Στον κήπο της Εδέμ, ο Σατανάς έγινε ο δολοφόνος ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής όταν οδήγησε τους πρώτους μας γονείς στην αμαρτία και στο θάνατο. (Γένεση 3:1-6· Ιωάννης 8:44) Ο Ιησούς άρχισε να διαλύει τα έργα του Σατανά όταν έδωσε την τέλεια ζωή του ως αντίστοιχο λύτρο, το οποίο διάνοιξε την οδό ώστε να απελευθερωθεί η ανθρωπότητα από την κληρονομημένη υποδούλωση στην αμαρτία η οποία ήταν αποτέλεσμα της εκούσιας ανυπακοής του Αδάμ. (Ρωμαίους 5:18) Η ανάσταση εκείνων που πεθαίνουν εξαιτίας αυτής της Αδαμιαίας αμαρτίας θα διαλύσει ακόμη περισσότερο τα έργα του Διαβόλου.

Σώμα και Ψυχή

18. Πώς αντέδρασαν μερικοί Έλληνες φιλόσοφοι στη δήλωση του Παύλου ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί, και γιατί;

¹⁸ Όταν ο απόστολος Παύλος βρισκόταν στην Αθήνα, κήρυξε τα καλά νέα σε ένα πλήθος το οποίο περιλάμβανε και μερικούς Έλληνες φιλοσόφους. Αυτοί άκουσαν την ανάλυσή του σχετικά με τον έναν αληθινό Θεό και την πρόσκλησή του για μετάνοια. Αλλά τι συνέβη κατόπιν; Ο Παύλος ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας: «[Ο Θεός] έχει προσδιορίσει ημέρα κατά την οποία σκοπεύει να κρίνει την κατοικημένη γη με δικαιοσύνη μέσω ενός άντρα τον οποίο διόρισε, και έδωσε εγγύηση σε όλους τους ανθρώπους ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς». Εκείνα τα λόγια προξένησαν αναστάτωση. «Όταν άκουσαν για ανάσταση νεκρών, μερικοί άρχισαν να τον χλευάζουν». (Πράξεις 17:22-32) Ο θεολόγος Οσκάρ Κουλμάν παρατηρεί: «Για τους Έλληνες, οι οποίοι πίστευαν στην αθανασία της ψυχής, μπορεί να ήταν δυσκολότερο να δεχτούν το Χριστιανικό κήρυγμα για την ανάσταση από ό,τι ήταν για άλλους. . . . Η διδασκαλία των μεγάλων φιλοσόφων Σωκράτη και Πλάτωνα δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εναρμονιστεί με αυτήν της Καινής Διαθήκης».

19. Πώς προσπάθησαν οι θεολόγοι του Χριστιανικού κόσμου να εναρμονίσουν τη διδασκαλία της ανάστασης με το δόγμα της αθάνατης ψυχής;

¹⁹ Ωστόσο, μετά τη μεγάλη αποστασία που ακολούθησε το θάνατο των αποστόλων, οι θεολόγοι εργάστηκαν σκληρά για να συγχωνεύσουν τη Χριστιανική διδασκαλία της ανάστασης με την πίστη του Πλάτωνα στην αθάνατη ψυχή. Τελικά, μερικοί συμφώνησαν σε μια πρωτοποριακή λύση: Κατά το θάνατο, η ψυχή αποχωρίζεται («απελευθερώνεται», όπως το έθεσαν μερικοί) από το σώμα. Κατόπιν, σύμφωνα με το έντυπο Σκιαγράφηση του Δόγματος της Ανάστασης (Outlines of the Doctrine of the Resurrection), του Ρ. Τζ. Κουκ, την Ημέρα της Κρίσης «το κάθε σώμα θα ενωθεί ξανά με τη δική του ψυχή, και η κάθε ψυχή με το δικό της σώμα». Η μελλοντική επανένωση του σώματος με την αθάνατη ψυχή του θεωρείται ότι είναι η ανάσταση.

20, 21. Ποιοι διδάσκουν με συνέπεια την αλήθεια σχετικά με την ανάσταση, και πώς τους ωφελεί αυτό;

²⁰ Αυτή η θεωρία εξακολουθεί να αποτελεί το επίσημο δόγμα των παραδοσιακών εκκλησιών. Αν και μια τέτοια ιδέα μπορεί να φαίνεται λογική σε ένα θεολόγο, οι περισσότεροι εκκλησιαζόμενοι δεν είναι εξοικειωμένοι μαζί της. Αυτοί απλώς πιστεύουν ότι θα πάνε κατευθείαν στον ουρανό όταν πεθάνουν. Γι’ αυτόν το λόγο, στο τεύχος του περιοδικού Κοινό Καλό (Commonweal) με ημερομηνία 5 Μαΐου 1995, ο συγγραφέας Τζον Γκάρβι απηύθυνε την εξής κατηγορία: «Η πίστη των περισσότερων Χριστιανών [γύρω από το ζήτημα της μετά θάνατο ζωής] φαίνεται να είναι πολύ πιο κοντά στον νεοπλατωνισμό παρά σε οτιδήποτε αληθινά Χριστιανικό, και δεν έχει καμιά βιβλική βάση». Πράγματι, ανταλλάσσοντας την Αγία Γραφή με τον Πλάτωνα, ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου έκανε τη Βιβλική ελπίδα της ανάστασης να σβήσει για τα ποίμνιά του.

²¹ Από την άλλη μεριά, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απορρίπτουν τις ειδωλολατρικές φιλοσοφίες και προσκολλώνται στη Γραφική διδασκαλία της ανάστασης. Διαπιστώνουν ότι αυτή η διδασκαλία είναι εποικοδομητική, ικανοποιητική και παρηγορητική. Στα επόμενα άρθρα, θα δούμε πόσο βάσιμη και λογική είναι η Γραφική διδασκαλία της ανάστασης, τόσο για εκείνους που έχουν επίγεια ελπίδα όσο και για εκείνους που έχουν την προοπτική να αναστηθούν σε ουράνια ζωή. Ως προετοιμασία για την εξέταση αυτών των άρθρων, σας προτείνουμε να διαβάσετε προσεκτικά το 15ο κεφάλαιο της πρώτης επιστολής προς τους Κορινθίους.

Θυμάστε;

◻ Γιατί θα πρέπει να καλλιεργούμε ισχυρή πεποίθηση στην ανάσταση;

◻ Ποια προοπτική έθεσε ο Ιεχωβά ενώπιον του Αδάμ και της Εύας;

◻ Γιατί είναι παράλογο να αναζητούμε την αλήθεια στην ελληνική φιλοσοφία;

◻ Γιατί αποτελεί η ανάσταση λογική ελπίδα;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Όταν αμάρτησαν, οι πρώτοι μας γονείς έχασαν την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Οι λόγιοι των εκκλησιών επηρεάστηκαν από την πίστη του Πλάτωνα στην αθανασία της ψυχής

[Ευχαριστίες]

Musei Capitolini, Roma