ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Πολλά έθνη στους αρχαίους χρόνους εκτελούσαν ορισμένους εγκληματίες κρεμώντας τους σε ξύλο ή πάσσαλο. Οι Ρωμαίοι έδεναν ή κάρφωναν τέτοιους εγκληματίες στο όργανο της εκτέλεσης, όπου μπορεί να παρέμεναν ζωντανοί αρκετές ημέρες προτού υποκύψουν λόγω του πόνου, της δίψας, της πείνας και της έκθεσης στα στοιχεία της φύσης. Για τους Ρωμαίους, το κρέμασμα στο ξύλο ήταν επαίσχυντη τιμωρία στην οποία υποβάλλονταν οι εγκληματίες του χειρίστου είδους.

Τι θα λεχθεί για το αρχαίο έθνος του Ισραήλ; Εκτελούσαν οι Ισραηλίτες τους εγκληματίες κρεμώντας τους σε ξύλο; Ο Μωσαϊκός Νόμος όριζε: «Σε περίπτωση που βρεθεί σε κάποιον άνθρωπο αμαρτία που επισύρει την ποινή του θανάτου, και αυτός θανατωθεί, και τον κρεμάσεις πάνω σε ξύλο, το νεκρό του σώμα δεν πρέπει να μείνει όλη τη νύχτα πάνω στο ξύλο· αλλά πρέπει οπωσδήποτε να τον θάψεις εκείνη την ημέρα». (Δευτ. 21:22, 23) Προφανώς, λοιπόν, την περίοδο που καλύπτεται από τις Εβραϊκές Γραφές, αν κάποιος ήταν άξιος θανάτου, πρώτα τον θανάτωναν και κατόπιν τον κρεμούσαν πάνω σε ξύλο ή δέντρο.

Σχετικά με αυτό, το εδάφιο Λευιτικό 20:2 αναφέρει: «Οποιοσδήποτε από τους γιους του Ισραήλ, καθώς και οποιοσδήποτε πάροικος που παροικεί στον Ισραήλ, δώσει οποιονδήποτε απόγονό του στον Μολόχ, πρέπει εξάπαντος να θανατωθεί. Ο λαός του τόπου πρέπει να τον λιθοβολήσει μέχρι θανάτου». Όσοι είχαν «πνεύμα μεσάζοντα ή πνεύμα πρόγνωσης» έπρεπε επίσης να θανατωθούν. Πώς; Με “λιθοβολισμό”.​—Λευιτ. 20:27.

Στα εδάφια Δευτερονόμιο 22:23, 24 διαβάζουμε: «Σε περίπτωση που ένα παρθένο κορίτσι είναι αρραβωνιασμένο με άντρα, και κάποιος άντρας τη βρει στην πόλη και πλαγιάσει μαζί της, τότε πρέπει να βγάλετε και τους δύο στην πύλη εκείνης της πόλης και να τους λιθοβολήσετε, και θα πεθάνουν​—το κορίτσι επειδή δεν φώναξε μέσα στην πόλη και ο άντρας επειδή ταπείνωσε τη σύζυγο του συνανθρώπου του. Και πρέπει να εξαφανίσεις το κακό από ανάμεσά σου». Στους αρχαίους Ισραηλίτες, λοιπόν, ο λιθοβολισμός ήταν ο κύριος τρόπος εκτέλεσης όσων ήταν ένοχοι απεχθούς εγκλήματος.a

Το εδάφιο Δευτερονόμιο 21:23 δηλώνει ότι «ο κρεμασμένος είναι κάτι καταραμένο από τον Θεό». Η δημόσια έκθεση του πτώματος κάποιου αχρείου ατόμου, που ήταν «καταραμένο από τον Θεό», ασφαλώς θα ασκούσε επίδραση στους Ισραηλίτες. Πράγματι, το σώμα ενός εκτελεσμένου εγκληματία που κρεμόταν σε ξύλο ή δέντρο αποτελούσε προειδοποίηση για τους άλλους.