Καλοσύνη​—Μια Ιδιότητα που Εκδηλώνεται με Λόγια και Πράξεις

ΠΟΣΟ μας καθησυχάζει και μας παρηγορεί μια πράξη καλοσύνης! Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιος νοιάζεται για εμάς, νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Εφόσον όλοι το εκτιμούμε όταν μας φέρονται με καλοσύνη, πώς μπορούμε να αναπτύξουμε και εμείς αυτή την ωραία ιδιότητα;

Η καλοσύνη περιλαμβάνει το γνήσιο ενδιαφέρον για το καλό των άλλων​—ενδιαφέρον που εκδηλώνεται με ενισχυτικά λόγια και έργα. Η καλοσύνη είναι ενεργή ιδιότητα και όχι απλώς μια επίφαση ευγένειας και λεπτότητας. Η αληθινή καλοσύνη υποκινείται από βαθιά αγάπη και συμπόνια. Επιπλέον, είναι πτυχή του καρπού του αγίου πνεύματος του Θεού τον οποίο οι Χριστιανοί έχουν την εντολή να καλλιεργούν. (Γαλ. 5:22, 23) Εφόσον λοιπόν πρέπει να αναπτύσσουμε καλοσύνη, ας εξετάσουμε πώς έχουν εκδηλώσει ο Ιεχωβά και ο Γιος του αυτή την ιδιότητα και πώς μπορούμε να τους μιμούμαστε.

Ο Ιεχωβά δείχνει καλοσύνη και στοχαστικό ενδιαφέρον σε όλους, ακόμα και «προς τους αχάριστους και πονηρούς». (Λουκ. 6:35) Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά «κάνει τον ήλιο του να ανατέλλει σε κακούς και καλούς και φέρνει βροχή σε δικαίους και αδίκους». (Ματθ. 5:45) Επομένως, ακόμα και εκείνοι που δεν αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά ως τον Δημιουργό τους εξακολουθούν να ωφελούνται από τις καλοσυνάτες προμήθειές του για ζωή και ίσως είναι ως έναν βαθμό ευτυχισμένοι.

Βρίσκουμε ένα εξαίρετο παράδειγμα καλοσύνης στα όσα έκανε ο Ιεχωβά για τον Αδάμ και την Εύα. Λίγο αφότου αμάρτησαν, ο Αδάμ και η Εύα «έραψαν φύλλα συκιάς και έφτιαξαν καλύμματα για την οσφύ τους». Αλλά ο Ιεχωβά ήξερε ότι θα χρειάζονταν κατάλληλα ρούχα για να ζήσουν εκτός Εδέμ, όπου η γη ήταν τώρα καταραμένη με «αγκάθια και τριβόλια». Έτσι λοιπόν, ανταποκρίθηκε με καλοσύνη στις ανάγκες τους φτιάχνοντάς τους «μακριά ρούχα από δέρματα».​—Γέν. 3:7, 17, 18, 21.

Μολονότι ο Ιεχωβά δείχνει καλοσύνη σε «κακούς και καλούς», επιθυμεί ιδιαίτερα να εκδηλώνει καλοσύνη στους πιστούς υπηρέτες του. Ένα παράδειγμα βρίσκουμε στις ημέρες του προφήτη Ζαχαρία, όταν ένας άγγελος αναστατώθηκε βλέποντας να παραμένει στάσιμη η ανοικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιεχωβά άκουσε τις ανησυχίες του αγγέλου και του απάντησε με «καλοσυνάτα και παρηγορητικά λόγια». (Ζαχ. 1:12, 13) Ο Ιεχωβά φέρθηκε με παρόμοιο τρόπο και στον προφήτη Ηλία. Κάποια φορά, ο προφήτης ένιωθε τόσο αποκαρδιωμένος ώστε ζήτησε από τον Ιεχωβά να τον θανατώσει. Ο Ιεχωβά νοιαζόταν για τα αισθήματα του Ηλία και έστειλε έναν άγγελο για να τον ενισχύσει. Επιπλέον, τον διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν μόνος. Έπειτα από τα καλοσυνάτα λόγια που άκουσε και τη βοήθεια που έλαβε, ο Ηλίας μπόρεσε να συνεχίσει στον διορισμό του. (1 Βασ. 19:1-18) Ποιος υπηρέτης του Ιεχωβά Θεού έχει μιμηθεί καλύτερα από όλους αυτή την έξοχη ιδιότητά Του, την καλοσύνη;

Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς ήταν γνωστός για την καλοσύνη του και το στοχαστικό του ενδιαφέρον. Ποτέ δεν ήταν σκληρός ή αυταρχικός. Με συμπόνια είπε: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω. . . . Διότι ο ζυγός μου είναι καλός». (Ματθ. 11:28-30) Η καλοσύνη του έκανε τους ανθρώπους να τον ακολουθούν όπου πήγαινε. Ο Ιησούς τούς “σπλαχνιζόταν” και γι’ αυτό τους έτρεφε, θεράπευε τους αρρώστους και τους αναπήρους, καθώς επίσης τους δίδασκε πολλά πράγματα για τον Πατέρα του.​—Μάρκ. 6:34· Ματθ. 14:14· 15:32-38.

Η εξαιρετική καλοσύνη του Ιησού τον έκανε να δείχνει κατανόηση και διάκριση στις σχέσεις του με τους άλλους. Μάλιστα, όσο άβολο και αν ήταν μερικές φορές για τον ίδιο, “καλοδεχόταν” όλα τα ειλικρινή άτομα που τον αναζητούσαν. (Λουκ. 9:10, 11) Λόγου χάρη, δεν επέπληξε τη φοβισμένη γυναίκα που, αν και τελετουργικά ακάθαρτη, άγγιξε το εξωτερικό του ρούχο με την ελπίδα να γιατρευτεί από την αιμορραγία της. (Λευιτ. 15:25-28) Δείχνοντας συμπόνια για αυτή τη γυναίκα που βασανιζόταν 12 ολόκληρα χρόνια, ο Ιησούς τής είπε: «Κόρη μου, η πίστη σου σε έκανε καλά. Πήγαινε με ειρήνη, και ας είσαι θεραπευμένη από την οδυνηρή σου αρρώστια». (Μάρκ. 5:25-34) Τι θαυμάσια πράξη καλοσύνης!

Στα παραπάνω παραδείγματα, είδαμε ότι η αληθινή καλοσύνη εκδηλώνεται με πράξεις. Ο Ιησούς επισήμανε την ανάγκη για πράξεις στην παραβολή του για τον καλό Σαμαρείτη. Παρά την εχθρότητα που υπήρχε ανάμεσα στους Σαμαρείτες και στους Ιουδαίους, ο Σαμαρείτης της παραβολής σπλαχνίστηκε έναν Ιουδαίο που είχε πέσει θύμα ληστείας και ξυλοδαρμού και κειτόταν μισοπεθαμένος στον δρόμο. Η καλοσύνη τον υποκίνησε σε πράξεις. Περιποιήθηκε τα τραύματά του και τον πήγε σε ένα πανδοχείο. Κατόπιν, πλήρωσε τον πανδοχέα για να φροντίσει τον τραυματία, και μάλιστα προσφέρθηκε να καλύψει τυχόν επιπρόσθετα έξοδα.​—Λουκ. 10:29-37.

Παρότι η καλοσύνη συχνά εκδηλώνεται με έργα, μπορεί επίσης να εκφράζεται με στοχαστικά και υποκινητικά λόγια. Επομένως, αν και «η ανησυχία καταβαρύνει την καρδιά του ανθρώπου», η Γραφή προσθέτει ότι «ο καλός λόγος την κάνει χαρούμενη». (Παρ. 12:25) Μπορούμε να αναπτερώνουμε το ηθικό των άλλων όταν η καλοσύνη και η αγαθότητα μας υποκινούν να τους μεταδίδουμε εποικοδομητικές σκέψεις.a Τα καλοσυνάτα μας λόγια θα τους δείχνουν ότι τους νοιαζόμαστε. Χάρη σε αυτή την ενθάρρυνση, θα αντεπεξέρχονται καλύτερα στις δοκιμασίες τους.​—Παρ. 16:24.

Επειδή έχουν δημιουργηθεί «κατά την εικόνα του Θεού», όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν την ιδιότητα της καλοσύνης. (Γέν. 1:27) Για παράδειγμα, ο Ιούλιος, ένας Ρωμαίος αξιωματικός υπό την επιτήρηση του οποίου ταξίδεψε ο απόστολος Παύλος στη Ρώμη, συμπεριφέρθηκε στον απόστολο «με καλοσύνη και του επέτρεψε να πάει στους φίλους του για να τον περιποιηθούν» στην πόλη της Σιδώνας. (Πράξ. 27:3) Έπειτα από κάποιο διάστημα, οι κάτοικοι της Μάλτας έδειξαν «ασυνήθιστη καλοσύνη» στον Παύλο και στους άλλους επιζώντες ενός ναυαγίου. Μάλιστα, άναψαν ακόμα και φωτιά για να τους ζεστάνουν. (Πράξ. 28:1, 2) Εντούτοις, παρότι οι πράξεις τους ήταν αξιέπαινες, η καλοσύνη δεν περιορίζεται σε μια περιστασιακή καλοσυνάτη πράξη.

Για να ευαρεστούμε πλήρως τον Θεό, πρέπει να καλλιεργούμε την καλοσύνη ως μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μας και του τρόπου ζωής μας. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Ιεχωβά μάς λέει να “ντυθούμε” την καλοσύνη. (Κολ. 3:12) Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν μας είναι πάντα εύκολο να κάνουμε αυτή τη θεϊκή ιδιότητα μέρος του εαυτού μας. Γιατί; Ίσως να μας εμποδίζουν διάφοροι παράγοντες όπως η ντροπαλότητα, η ανασφάλεια, η εναντίωση ή κάποια κατάλοιπα ιδιοτέλειας. Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να υπερνικήσουμε τέτοιες δυσκολίες βασιζόμενοι στο άγιο πνεύμα και μιμούμενοι το υπόδειγμα καλοσύνης του Ιεχωβά.​—1 Κορ. 2:12.

Μπορούμε να εντοπίσουμε τομείς στους οποίους χρειαζόμαστε βελτίωση ως προς την εκδήλωση καλοσύνης; Ας αναρωτηθούμε: “Ακούω τους άλλους με συμπόνια; Είμαι άγρυπνος ως προς τις ανάγκες τους; Πότε ήταν η τελευταία φορά που συμπεριφέρθηκα με καλοσύνη σε κάποιον ο οποίος δεν είναι συγγενής μου ή στενός μου φίλος;” Έπειτα, μπορούμε να βάλουμε κάποιους στόχους, όπως το να μάθουμε περισσότερα πράγματα για τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, ιδίως στη Χριστιανική εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να είμαστε άγρυπνοι ως προς τις περιστάσεις τους και τις ανάγκες τους. Κατόπιν, πρέπει να προσπαθούμε να δείχνουμε στους άλλους καλοσύνη με τρόπους που θα εκτιμούσαμε και εμείς αν ήμασταν στη θέση τους. (Ματθ. 7:12) Τελικά, ο Ιεχωβά θα ευλογήσει τις προσπάθειες που κάνουμε να καλλιεργούμε καλοσύνη αν ζητάμε τη βοήθειά του.​—Λουκ. 11:13.

Όταν ο απόστολος Παύλος ανέφερε ποια πράγματα τον χαρακτήριζαν ως διάκονο του Θεού, συμπεριέλαβε την «καλοσύνη». (2 Κορ. 6:3-6) Οι άνθρωποι ελκύονταν στον Παύλο επειδή έδειχνε προσωπικό ενδιαφέρον για αυτούς με καλοσυνάτες πράξεις και λόγια. (Πράξ. 28:30, 31) Παρόμοια, και εμείς μπορούμε να ελκύουμε ανθρώπους στην αλήθεια με την καλοσυνάτη συμπεριφορά μας. Όταν δείχνουμε καλοσύνη σε όλους, ακόμα και σε αυτούς που μας εναντιώνονται, μπορεί να ζεστάνουμε την καρδιά τους και να κάνουμε την εχθρότητά τους να λιώσει. (Ρωμ. 12:20) Με τον καιρό, μπορεί μάλιστα να ελκυστούν στο άγγελμα της Γραφής.

Στον επερχόμενο επίγειο Παράδεισο, αμέτρητοι αναστημένοι αναμφίβολα θα κατενθουσιαστούν όταν γευτούν την αληθινή καλοσύνη, ίσως για πρώτη τους φορά. Η ευγνωμοσύνη θα τους ωθήσει να δείχνουν και αυτοί με τη σειρά τους καλοσύνη. Τότε, οποιοσδήποτε αρνείται να εκδηλώνει καλοσύνη και να βοηθάει τους άλλους δεν θα έχει μόνιμη θέση υπό τη Βασιλεία του Θεού. Από την άλλη μεριά, όσοι λάβουν την επιδοκιμασία του Θεού ώστε να ζουν για πάντα θα φέρονται ο ένας στον άλλον με αγάπη και καλοσύνη. (Ψαλμ. 37:9-11) Τι ασφαλής και ειρηνικός κόσμος θα είναι αυτός! Αλλά προτού έρθει εκείνος ο ευλογημένος καιρός, πώς ωφελούμαστε τώρα δείχνοντας καλοσύνη;

«Ο καλός άνθρωπος ωφελεί τον εαυτό του», λέει η Αγία Γραφή. (Παρ. 11:17) Οι άνθρωποι ελκύονται σε ένα καλό άτομο και συνήθως του δείχνουν και εκείνοι καλοσύνη. Ο Ιησούς είπε: «Με όποιο μέτρο μετράτε θα μετρήσουν σε εσάς, σε ανταπόδοση». (Λουκ. 6:38) Επομένως, ο καλός άνθρωπος είναι εύκολο να κάνει και να διατηρήσει καλές φιλίες.

Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους αδελφούς στην εκκλησία της Εφέσου να “δείχνουν καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον”. (Εφεσ. 4:32) Η εκκλησία ωφελείται πάρα πολύ όταν αποτελείται από συμπονετικούς Χριστιανούς που δείχνουν καλοσύνη και επιζητούν να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Τέτοια άτομα ποτέ δεν καταφεύγουν σε σκληρά λόγια, αιχμηρές επικρίσεις ή καυστικό σαρκασμό. Αντί να διαδίδουν επιβλαβή κουτσομπολιά, προσπαθούν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους για να βοηθούν τους άλλους. (Παρ. 12:18) Ως αποτέλεσμα, η εκκλησία ανθεί πνευματικά.

Ναι, η καλοσύνη είναι μια ιδιότητα που εκδηλώνεται με λόγια και πράξεις. Όταν δείχνουμε καλοσύνη, μιμούμαστε τη θερμή και γενναιόδωρη προσωπικότητα του Θεού μας, του Ιεχωβά. (Εφεσ. 5:1) Κάνοντάς το αυτό, ενισχύουμε την εκκλησία μας και ελκύουμε ανθρώπους στην αγνή λατρεία. Ας είμαστε πάντα γνωστοί ως λαός που εκδηλώνει καλοσύνη!