Ιωάννης ο Βαφτιστής​—Ένα Μάθημα για τη Διατήρηση της Χαράς

ΜΗΠΩΣ λαχταράτε έναν εκκλησιαστικό διορισμό που τώρα δεν μπορείτε να έχετε; Ίσως πρόκειται για μια ευθύνη την οποία έχει κάποιος άλλος. Ή ίσως είναι ένας διορισμός ή προνόμιο υπηρεσίας που είχατε στο παρελθόν. Ωστόσο, παράγοντες όπως η προχωρημένη ηλικία, η κλονισμένη υγεία, τα οικονομικά προβλήματα και οι οικογενειακές ευθύνες περιορίζουν τις δυνατότητές σας. Ή, λόγω οργανωτικών αλλαγών, πιθανώς χρειάστηκε να παραδώσετε κάποια ευθύνη που είχατε επί μακρόν. Όποιος και αν είναι ο λόγος, ίσως νιώθετε ότι δεν κάνετε όλα όσα θα θέλατε στην υπηρεσία του Θεού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι κατανοητό ότι μπορεί κάποιες φορές να νιώθετε απογοήτευση. Πώς θα καταφέρετε να μη ριζώσουν μέσα σας αρνητικά αισθήματα όπως η αποθάρρυνση, η πικρία και η μνησικακία; Πώς θα διατηρήσετε τη χαρά σας;

Παίρνουμε ένα μάθημα για τη διατήρηση της χαράς εξετάζοντας το παράδειγμα του Ιωάννη του Βαφτιστή. Ο Ιωάννης απόλαυσε εξαιρετικά προνόμια, αλλά μάλλον φανταζόταν διαφορετικά τη ζωή του στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Πιθανώς δεν είχε περάσει από το μυαλό του ότι θα έμενε στη φυλακή μεγαλύτερο διάστημα από αυτό που αφιέρωσε στη διακονία. Εντούτοις, διατήρησε τη χαρά του για το υπόλοιπο της ζωής του. Τι τον βοήθησε; Και πώς μπορούμε εμείς να διατηρούμε τη χαρά μας ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε απογοητεύσεις;

Την άνοιξη του 29 Κ.Χ., ο Ιωάννης άρχισε να επιτελεί τον διορισμό του ως πρόδρομος του Μεσσία, λέγοντας: «Μετανοείτε, γιατί η Βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει». (Ματθ. 3:2· Λουκ. 1:12-17) Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη. Μάλιστα πλήθη συνέρρεαν από πολύ μακριά για να ακούσουν το άγγελμά του, και πολλοί υποκινήθηκαν να μετανοήσουν και να βαφτιστούν. Επιπρόσθετα, ο Ιωάννης προειδοποιούσε με τόλμη τους αυτοδικαιούμενους θρησκευτικούς ηγέτες για την κρίση που τους περίμενε αν δεν άλλαζαν. (Ματθ. 3:5-12) Το αποκορύφωμα της διακονίας του ήρθε το φθινόπωρο του 29 Κ.Χ. όταν βάφτισε τον Ιησού. Από τότε και έπειτα, ο Ιωάννης υποδείκνυε στους άλλους να ακολουθήσουν τον Ιησού, τον υποσχεμένο Μεσσία.​—Ιωάν. 1:32-37.

Αναφερόμενος στον ξεχωριστό ρόλο του Ιωάννη, ο Ιησούς μπορούσε να πει: «Μεταξύ αυτών που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν έχει εγερθεί μεγαλύτερος από τον Ιωάννη τον Βαφτιστή». (Ματθ. 11:11) Ο Ιωάννης αναμφίβολα χαιρόταν για τις ευλογίες που έλαβε. Όπως ο Ιωάννης, έτσι και πολλοί σήμερα έχουν γευτεί πλούσιες ευλογίες. Πάρτε για παράδειγμα έναν αδελφό ονόματι Τέρι. Αυτός και η σύζυγός του, η Σάντρα, μετρούν πάνω από 50 χρόνια ολοχρόνιας υπηρεσίας. Ο Τέρι λέει: «Έχω απολαύσει πολλά θαυμάσια προνόμια. Έχω υπηρετήσει ως σκαπανέας, Μπεθελίτης, ειδικός σκαπανέας, επίσκοπος περιοχής, επίσκοπος περιφερείας και τώρα υπηρετώ ξανά ως ειδικός σκαπανέας». Χαιρόμαστε όταν λαβαίνουμε θεοκρατικά προνόμια, αλλά όπως θα μάθουμε από το παράδειγμα του Ιωάννη, χρειάζεται προσπάθεια για να παραμένουμε χαρούμενοι όταν οι περιστάσεις μας αλλάζουν.

Ένας λόγος για τον οποίο ο Ιωάννης ο Βαφτιστής παρέμεινε χαρούμενος είναι το ότι δεν έπαψε ποτέ να εκτιμάει τα προνόμιά του. Προσέξτε ένα παράδειγμα. Μετά το βάφτισμα του Ιησού, η διακονία του Ιωάννη άρχισε να ελαττώνεται ενώ η διακονία του Ιησού άρχισε να αυξάνεται. Οι μαθητές του Ιωάννη τον πλησίασαν ανήσυχοι και του είπαν για τον Ιησού: «Δες! βαφτίζει, και όλοι πηγαίνουν σε αυτόν». (Ιωάν. 3:26) Ο Ιωάννης απάντησε: «Όποιος έχει τη νύφη είναι ο γαμπρός. Αλλά ο φίλος του γαμπρού, όταν στέκεται και τον ακούει, έχει μεγάλη χαρά λόγω της φωνής του γαμπρού. Η δική μου χαρά λοιπόν έχει γίνει πλήρης». (Ιωάν. 3:29) Ο Ιωάννης δεν ανταγωνίστηκε τον Ιησού ούτε σκέφτηκε ότι το προνόμιό του είχε τώρα υποβαθμιστεί εξαιτίας του σπουδαιότερου ρόλου που έπαιζε ο Ιησούς. Αντίθετα, διατήρησε τη χαρά του επειδή εκτιμούσε τον δικό του ρόλο ως «ο φίλος του γαμπρού».

Η στάση του Ιωάννη τον βοηθούσε να παραμένει ικανοποιημένος παρά τις απαιτήσεις που συνεπαγόταν ο διορισμός του. Για παράδειγμα, ο Ιωάννης ήταν Ναζηραίος από τη γέννησή του, οπότε απαγορευόταν να πιει κρασί. (Λουκ. 1:15) «Ο Ιωάννης ήρθε χωρίς να τρώει και να πίνει», είπε ο Ιησούς αναφερόμενος στον λιτό τρόπο ζωής του. Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς και οι μαθητές του δεν υπόκειντο σε τέτοιους περιορισμούς και ζούσαν πιο φυσιολογική ζωή. (Ματθ. 11:18, 19) Επίσης, ενώ ο ίδιος ο Ιωάννης δεν έκανε θαύματα, ήξερε ότι αυτή η δύναμη δόθηκε στους μαθητές του Ιησού, περιλαμβανομένων και κάποιων που αρχικά ήταν δικοί του ακόλουθοι. (Ματθ. 10:1· Ιωάν. 10:41) Αντί να επιτρέψει σε τέτοιες διαφορές να αποσπάσουν την προσοχή του, ο Ιωάννης παρέμεινε προσκολλημένος με ζήλο στον διορισμό που του είχε αναθέσει ο Ιεχωβά.

Παρόμοια και εμείς, αν θεωρούμε πολύτιμο τον τωρινό μας διορισμό στην υπηρεσία του Ιεχωβά, θα περιφρουρούμε τη χαρά μας. Ο Τέρι λέει: «Επικεντρωνόμουν στον διορισμό που μου δινόταν κάθε φορά». Αναλογιζόμενος τη ζωή του στην ολοχρόνια υπηρεσία, λέει: «Δεν λυπάμαι για τίποτα. Το μόνο που έχω είναι υπέροχες αναμνήσεις».

Μπορούμε να βαθύνουμε τη χαρά μας στην υπηρεσία του Θεού κάνοντας στοχασμούς γύρω από αυτό που δίνει πραγματική αξία σε οποιονδήποτε θεοκρατικό διορισμό ή ευθύνη. Είναι το προνόμιο να είμαστε «συνεργάτες του Θεού». (1 Κορ. 3:9) Όπως όταν γυαλίζουμε ένα πολύτιμο κειμήλιο διατηρείται η λάμψη του, έτσι και όταν στοχαζόμαστε τη μεγάλη τιμή που έχουμε να υπηρετούμε τον Θεό εμποδίζουμε τις εσφαλμένες απόψεις να αμαυρώσουν τη χαρά μας. Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να συγκρίνουμε τις θυσίες μας με τις θυσίες των άλλων. Δεν θα εκτιμούμε λιγότερο τα δικά μας προνόμια λόγω των προνομίων που έχουν δοθεί σε άλλους.​—Γαλ. 6:4.

Ο Ιωάννης πιθανώς ήξερε ότι η διακονία του θα είχε μικρή διάρκεια, αλλά ίσως δεν είχε αντιληφθεί πόσο απότομα θα τερματιζόταν. (Ιωάν. 3:30) Το 30 Κ.Χ., περίπου έξι μήνες αφότου βάφτισε τον Ιησού, φυλακίστηκε από τον βασιλιά Ηρώδη. Παρ’ όλα αυτά, έκανε ό,τι μπορούσε για να συνεχίσει να δίνει μαρτυρία. (Μάρκ. 6:17-20) Τι τον βοήθησε να διατηρήσει τη χαρά του εν μέσω αυτών των αλλαγών; Παρέμεινε προσηλωμένος σε πνευματικά πράγματα.

Ενόσω βρισκόταν στη φυλακή, ο Ιωάννης μάθαινε νέα για τη διακονία του Ιησού η οποία διευρυνόταν ολοένα και περισσότερο. (Ματθ. 11:2· Λουκ. 7:18) Ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, αλλά ίσως αναρωτιόταν πώς θα εκπλήρωνε ο Ιησούς όλα όσα έλεγαν οι Γραφές ότι θα επιτελούσε ο Μεσσίας. Εφόσον ο Μεσσίας επρόκειτο να λάβει τη βασιλεία, μήπως ο Ιησούς θα άρχιζε σύντομα να κυβερνάει; Μήπως αυτό θα οδηγούσε στην αποφυλάκιση του Ιωάννη; Επιθυμώντας να κατανοήσει σαφέστερα τον ρόλο του Ιησού, ο Ιωάννης έστειλε δύο μαθητές του να τον ρωτήσουν: «Εσύ είσαι ο Ερχόμενος ή να περιμένουμε άλλον;» (Λουκ. 7:19) Όταν επέστρεψαν, ο Ιωάννης σίγουρα ήταν όλος αφτιά καθώς του περιέγραφαν τις θαυματουργικές θεραπείες που είχε επιτελέσει ο Ιησούς και του επαναλάμβαναν την απάντηση που του είχε στείλει: «Οι τυφλοί τώρα βλέπουν, οι κουτσοί περπατούν, οι λεπροί καθαρίζονται, οι κουφοί ακούν, οι νεκροί ανασταίνονται και στους φτωχούς κηρύττονται τα καλά νέα».​—Λουκ. 7:20-22.

Ο Ιωάννης αναμφίβολα ενισχύθηκε από όσα του είπαν. Αυτά που έμαθε επιβεβαίωσαν ότι ο Ιησούς εκπλήρωνε τις Μεσσιανικές προφητείες. Παρότι η εμφάνιση του Ιησού δεν θα οδηγούσε στην αποφυλάκιση του Ιωάννη, εκείνος ήξερε ότι η υπηρεσία του δεν ήταν μάταιη. Παρά τις περιστάσεις του, είχε λόγους να είναι ευτυχισμένος.

Όπως ο Ιωάννης, έτσι και εμείς, αν εστιάζουμε σε πνευματικά ζητήματα, θα μπορούμε να υπομένουμε με χαρά και μακροθυμία. (Κολ. 1:9-11) Μπορούμε να το κάνουμε αυτό διαβάζοντας τη Γραφή με στοχασμό, πράγμα που θα μας υπενθυμίζει ότι το έργο μας στην υπηρεσία του Θεού δεν είναι ποτέ μάταιο. (1 Κορ. 15:58) Η Σάντρα λέει: «Διαβάζω ένα κεφάλαιο της Γραφής κάθε μέρα, και αυτό με έχει βοηθήσει να πλησιάσω περισσότερο τον Ιεχωβά. Με βοηθάει να εστιάζω σε εκείνον, όχι στον εαυτό μου». Μπορούμε επίσης να εστιάζουμε σε εκθέσεις για τη δραστηριότητα της Βασιλείας, χάρη στις οποίες θα βλέπουμε πέρα από τις προσωπικές μας περιστάσεις και θα επικεντρωνόμαστε σε αυτά που επιτελεί ο Ιεχωβά. Η Σάντρα λέει: «Τα μηνιαία προγράμματα του JW Broadcasting^® μάς βοηθούν να νιώθουμε πιο κοντά στην οργάνωση και να διατηρούμε τη χαρά μας στον διορισμό μας».

Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής ολοκλήρωσε τη σύντομη σταδιοδρομία του υπηρετώντας με «το πνεύμα και τη δύναμη του Ηλία» και, όπως ο Ηλίας, «ήταν άνθρωπος με αισθήματα σαν τα δικά μας». (Λουκ. 1:17· Ιακ. 5:17) Αν μιμούμαστε την εκτίμησή του και την πνευματική του προσήλωση, θα μπορούμε και εμείς να παραμένουμε χαρούμενοι στην υπηρεσία της Βασιλείας ό,τι και αν συμβεί.