Υποσημείωση
d Γράφοντας γι’ αυτή την μόλυνσι της αληθινής διδασκαλίας και λατρείας, ο Ι. Λ. φον Μόσχαϊμ λέγει στην Εκκλησιαστική Ιστορία του: «Εφόσον κανένας εκείνη την εποχή δεν έφερε αντίρρησι στο να διακρατούν οι Χριστιανοί τις γνώμες των ειδωλολατρών προγόνων των όσον αφορά την ψυχή, τους ήρωας δαίμονας, τους ναούς και τα όμοια και στο να τα μεταφέρουν στην αφωσίωσί των· και εφόσον κανένας δεν επρότεινε την κατάργησι απολύτως των αρχαίων ειδωλολατρικών ιδρυμάτων αλλά μόνο να τ’ αλλάξουν κάπως και να τα καθαρίσουν, ήταν αναπόφευκτο να διαφθαρούν με αυτόν τον τρόπο η θρησκεία και η λατρεία των Χριστιανών. Θα προσθέσω και τούτο, ότι το δόγμα του εξαγνισμού της ψυχής μετά θάνατον μέσω κάποιου είδους πυρός, πράγμα που αργότερα έγινε μια μεγάλη πηγή ευημερίας για τον κλήρο, επέφερε σ’ αυτόν τον αιώνα μια πληρέστερη ανάπτυξι και μεγαλύτερη επιρροή.»