Υποσημείωση
a Στους Βιβλικούς χρόνους, όπως και σήμερα, μερικοί άνθρωποι μπορούσαν να διαβάζουν και μερικοί όχι, αλλά η ικανότητα να διαβάζουν ίσως να ήταν πολύ πιο εκτεταμένη απ’ όσο πίστευαν μερικοί. (Παράβαλε με Ησαΐας 29:11, 12.) Πραγματικά, Η Εγκυκλοπαίδεια της Ιουδαϊκής Θρησκείας λέει: «Το ποσοστό των εγγραμμάτων φαίνεται να ήταν πολύ μεγάλο στον αρχαίο Ισραήλ.»
Οι εντολές του Θεού έπρεπε να γράφονται πάνω στους παραστάτες στις πόρτες και να δένονται στα χέρια—πράγμα που θα είχε μικρή αξία αν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαβάσουν. (Δευτερονόμιον 6:8, 9· 27:8) Ο βασιλιάς έπρεπε να γράψει το δικό του αντίγραφο του νόμου και να το διαβάζει καθημερινά. (Δευτερονόμιον 17:15, 18, 19) Ένας νέος άντρας της Σοκχώθ έγραψε τα ονόματα των αρχηγών της πόλεώς του.—Κριταί 8:14.
Η ανάγνωση και το γράψιμο δεν περιορίζονταν στη μορφωμένη τάξη. Στο σχολιολόγιό του για το βιβλίο των Κριτών, ο Τζέιμς Ντ. Μάρτιν έγραψε ότι «μερικές από τις πιο αρχαίες αποδείξεις αλφαβητικής γραφής ήταν χαραγμένες από δούλους σε τοίχους σπηλιών στα ορυχεία του Σινά.» Ο Αμώς ήταν ένας ταπεινός βοσκός. Ο Μιχαίας ήταν ένας αγρότης προφήτης από το χωριό Μωρέσεθ. (Αμώς 1:1· Μιχαίας 1:1) Αλλά και οι δυο έγραψαν βιβλία της Γραφής.
Το απόκρυφο βιβλίο Πρώτο Μακκαβαίων, που πιθανόν γράφτηκε στο τελευταίο μέρος του δεύτερου αιώνα π.Χ., δείχνει ότι οι άνθρωποι είχαν αντίγραφα του Νόμου στα σπίτια τους. (1 Μακκαβαίων 1:55-57) Ο Ιουδαίος Ιστορικός Ιώσηπος του πρώτου αιώνα, διατύπωσε την άποψη ότι οι εντολές του Νόμου για τα παιδιά ήταν «να διδάσκονται να διαβάζουν, και να μαθαίνουν τόσο τους νόμους όσο και τα έργα των προγόνων τους.»—Κατ’ Απίωνος, Β΄ σ. 375 (25).