Εξαιτίας των έντονων πιέσεων, ίσως αφήνουμε την ανησυχία να μας κατατρώει. Για παράδειγμα, μπορεί να ανησυχούμε ότι θα αρρωστήσουμε και θα χάσουμε μεροκάματα ή ακόμα και τη δουλειά μας. Επίσης, ίσως φοβόμαστε ότι δεν θα μείνουμε πιστοί αν βρεθούμε αντιμέτωποι με τον πειρασμό να παραβιάσουμε τον νόμο του Θεού. Σύντομα ο Σατανάς θα κάνει εκείνους που ελέγχει να επιτεθούν στον λαό του Θεού, οπότε ίσως ανησυχούμε για το πώς θα αντιδράσουμε σε αυτή την επίθεση. Ίσως αναρωτιόμαστε: “Είναι κακό να ανησυχώ για τέτοια πράγματα;” Ξέρουμε ότι ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Μην ανησυχείτε». (Ματθ. 6:25) Μήπως αυτό σημαίνει ότι αναμένει από εμάς να μη νιώθουμε ποτέ την παραμικρή ανησυχία; Όχι βέβαια! Άλλωστε, στο παρελθόν κάποιοι όσιοι υπηρέτες του Ιεχωβά πάλευαν με ανησυχίες αλλά δεν έχασαν την επιδοκιμασία του. (1 Βασ. 19:4) Ο Ιησούς ουσιαστικά μας καθησύχαζε με αυτά τα λόγια. Δεν ήθελε να ανησυχούμε σε τέτοιον βαθμό για τις έγνοιες της ζωής ώστε να επηρεαστεί αρνητικά η υπηρεσία μας προς τον Θεό. w21.01 σ. 3 ¶4, 5

Ο σύζυγος είναι υπόλογος τόσο στον Ιεχωβά όσο και στον Ιησού για τον τρόπο με τον οποίο φέρεται στην οικογένειά του. (1 Πέτρ. 3:7) Ως Κεφαλή της παγκόσμιας οικογένειάς του, ο Ιεχωβά έχει την εξουσία να θεσπίζει κανόνες για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται τα παιδιά του και είναι σε θέση να επιβάλλει αυτούς τους κανόνες. (Ησ. 33:22) Ο Ιησούς, ως κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, έχει και αυτός το δικαίωμα να θεσπίζει και να επιβάλλει κανόνες. (Γαλ. 6:2· Κολ. 1:18-20) Ακολουθώντας το υπόδειγμα που έθεσαν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς, η κεφαλή μιας Χριστιανικής οικογένειας έχει την εξουσία να παίρνει αποφάσεις για την οικογένεια. (Ρωμ. 7:2· Εφεσ. 6:4) Εντούτοις, η εξουσία του έχει όρια. Για παράδειγμα, οι κανόνες του πρέπει να βασίζονται σε αρχές που βρίσκονται στον Λόγο του Θεού. (Παρ. 3:5, 6) Επίσης, ένας οικογενειάρχης δεν έχει την εξουσία να θεσπίζει κανόνες για όσους δεν ανήκουν στην οικογένειά του. (Ρωμ. 14:4) Και όταν οι γιοι και οι κόρες του μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι, εξακολουθούν να τον σέβονται, αλλά δεν βρίσκονται πλέον υπό την ηγεσία του.​—Ματθ. 19:5. w21.02 σ. 2, 3 ¶3-5

Ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο κάποιος οικογενειάρχης αποδεικνύει ότι αγαπάει την οικογένειά του είναι το να τους προμηθεύει τα αναγκαία από υλική άποψη. Πρέπει όμως να θυμάται ότι τα υλικά πράγματα δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις πνευματικές ανάγκες της οικογένειάς του. (Ματθ. 5:3) Την ώρα που ο Ιησούς πέθαινε πάνω στο ξύλο του βασανισμού, ήθελε να διασφαλίσει ότι η Μαρία θα λάβαινε φροντίδα. Παρά το φρικτό του μαρτύριο, ο Ιησούς κανόνισε να αναλάβει ο απόστολος Ιωάννης τη φροντίδα της Μαρίας. (Ιωάν. 19:26, 27) Ένας αδελφός που είναι οικογενειάρχης μπορεί να έχει αρκετές βαριές ευθύνες. Πρέπει να είναι επιμελής στην εργασία του ώστε η διαγωγή του να αποτελεί καλή μαρτυρία για τον Ιεχωβά. (Εφεσ. 6:5, 6· Τίτο 2:9, 10) Επίσης, μπορεί να έχει ευθύνες στην εκκλησία, όπως η ποίμανση και το να ηγείται στο έργο κηρύγματος. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να μελετάει τακτικά τη Γραφή με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Εκείνοι θα εκτιμούν βαθιά τις προσπάθειές του να τους διατηρεί σωματικά, συναισθηματικά και πνευματικά υγιείς.​—Εφεσ. 5:28, 29· 6:4. w21.01 σ. 12 ¶15, 17