Κόμπρες στη Σρι Λάνκα που Ακούν Ήχους

‘Κουφοί σαν την κόμπρα που βουλώνει τα αφτιά της για να μην ακούσει τη φωνή των γοήτων’.—Ψαλμός 58:4, 5, ΜΝΚ.

Στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) της 10ης Ιανουαρίου 1954, κάτω από τον τίτλο «‘Γοητεύονται’ τα Φίδια από τη Μουσική;», υπάρχει η εξής είδηση, η οποία αφορά τα εδάφια Ψαλμός 58:4, 5: «Ο Δρ Ντέιβιντ Ι. Μαχτ, ερευνητής φαρμακολόγος του Νοσοκομείου Μάουντ Σάιναϊ της Βαλτιμόρης [Η.Π.Α.], είναι ένας από τους κορυφαίους ειδικούς του κόσμου όσον αφορά το δηλητήριο της κόμπρας. (Το δηλητήριο της κόμπρας είναι αποδεκτό φάρμακο, όπως, λόγου χάρη, για τις διαταραχές του αίματος). Ο Δρ Μαχτ ανέφερε ότι στις εργασίες του με τις κόμπρες και το δηλητήριό τους γνώρισε πολλούς καλά εκπαιδευμένους Ινδουιστές γιατρούς από διάφορα μέρη της Ινδίας. Όλοι συμφώνησαν ότι οι κόμπρες ανταποκρίνονται σε ορισμένους μουσικούς τόνους, οι οποίοι προέρχονται από αυλούς ή φλογέρες. Οι γιατροί ανέφεραν ότι μερικά είδη μουσικής συναρπάζουν τα ζώα περισσότερο από κάποια άλλα είδη. Μάλιστα, δίνεται η προειδοποίηση στα παιδιά των Ινδών, τα οποία παίζουν το βράδυ στο ύπαιθρο, να μην τραγουδούν μη τυχόν και προσελκύσουν κόμπρες, είπε ο ίδιος. Ο Δρ Μαχτ, σχολιάζοντας την άποψη του Σέξπιρ, ο οποίος επανειλημμένα έλεγε ότι τα φίδια είναι κουφά . . . , είπε ότι αυτός απλώς επαναλάμβανε μια κοινή παρανόηση. Από την άλλη μεριά, όπως ανέφερε ο Δρ Μαχτ, είχε δίκιο ο ψαλμωδός, ο οποίος στον 58ο Ψαλμό, Εδάφιο 5, υπαινίχτηκε ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή τα φίδια ακούν».

Παρόμοια, σε κάποιο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο γερμανικό ζωολογικό περιοδικό Ζώα του Γκζίμεκ, Κόσμος των Ζώων του Ζίλμανς (Grzimeks Tier, Sielmanns Tierwelt) του Ιουλίου 1981, σελίδες 34 και 35, ο συγγραφέας μιλάει για μια κόμπρα, η οποία ζούσε στο κτήμα του στη Σρι Λάνκα μέσα σε μια τερμιτοφωλιά. Ζήτησε από ένα γόητα φιδιών να πιάσει το άγριο φίδι και να το κάνει να χορέψει. Ο συγγραφέας αναφέρει: «Αφού έπεισα τον καλεσμένο μου ότι πραγματικά ζούσε μια κόμπρα εκεί, αυτός κάθησε μπροστά από την τερμιτοφωλιά και άρχισε να παίζει τον αυλό του. Αφού πέρασε κάμποση ώρα—δεν πίστευα πλέον ότι μπορούσε να γίνει κάτι—η κόμπρα όρθωσε το κεφάλι της αρκετά εκατοστά έξω από την τρύπα. Πριν προλάβει το φίδι να ανοίξει το στόμα του, ο γόητας πετάχτηκε γρήγορα και άρπαξε το κεφάλι του με τον αντίχειρά του και δυο δάχτυλα». Ο Ινδός, λοιπόν, έκανε στ’ αλήθεια το φίδι να χορέψει.

Επομένως, υπάρχουν αποδείξεις ότι η κόμπρα όντως ‘ακούει τη φωνή των γοήτων’.—Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών—Με Παραπομπές, Παράρτημα 7Α, σελίδα 1583.