εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού του Πατέρα».​—⁠Φιλιππησίους 2:​5⁠-⁠11.

17. (α) Σε ποια θέση έθεσε τον Γιο του Θεού αυτή η εξύψωση, και πώς δημιούργησε ο Θεός μια πρωτεύουσα «οργάνωση»; (β) Αναφορικά με το ιερατείο, τι θέσεις κατέχουν αντίστοιχα ο Ιησούς Χριστός και εκείνοι που απαρτίζουν τη νύφη και σύζυγό του;

¹⁷ Κανένα πλάσμα δεν θα μπορούσε να φτάσει ψηλότερα από τα «δεξιά του Θεού», και η «ανώτερη θέση» στην οποία τον εξύψωσε ο Θεός ήταν αυτή η θέση στα δεξιά του. (Ψαλμός 110:​1· Πράξεις 2:​34⁠-⁠36· Εβραίους 1:​3, 13· 8:​1, 2· 10:​12, 13· 12:​2) Αυτό έθεσε το Αρνί, τον Ιησού Χριστό, σε μια πρωτεύουσα θέση, πάνω από όλη την υπόλοιπη δημιουργία του Θεού. Φυσικά, το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός, δεν συνιστά από μόνος του μια «οργάνωση». Αλλά εφόσον ο Ιεχωβά Θεός τού δίνει μια νύφη και σύζυγο, δηλαδή την εκκλησία των 144.000 συγκληρονόμων, ο Ύψιστος Θεός δημιουργεί μια πρωτεύουσα οργάνωση η οποία δεσπόζει πάνω σε όλη την άγια παγκόσμια οργάνωσή του. Σε αυτή την πρωτεύουσα οργάνωση την οποία ιδρύει το Υπέρτατο Ον, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αρχιερέας Του και η τάξη της νύφης και συζύγου είναι 144.000 υφιερείς, ένα «βασιλικό ιερατείο». (1 Πέτρου 2:​9) Σύμφωνα με τη Γραφή, λοιπόν, και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά έχει τώρα μια πρωτεύουσα οργάνωση, μέσω της οποίας πολιτεύεται με όλη την υπόλοιπη παγκόσμια οργάνωσή του.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΟΡΑΜΑ

18, 19. (α) Σύμφωνα με το προηγούμενο όραμα του Ζαχαρία, τι χρειαζόταν να γίνει για την Ιερουσαλήμ; (β) Στο τρίτο του όραμα, τι ήθελε να κάνει ο άντρας με το μετρικό σχοινί;

¹⁸ Αυτή η βασισμένη στις Γραφές κατανόηση γύρω από την πρωτεύουσα οργάνωση του Ιεχωβά, στην οποία προσδίδεται το όνομα Ιερουσαλήμ, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το τρίτο όραμα που έλαβε ο προφήτης Ζαχαρίας την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου μήνα (Σεβάτ), εκείνη την εξαίσια ημέρα του έτους 519 Π.Κ.Χ. Ο Ζαχαρίας είχε μόλις λάβει το όραμα για τους τέσσερις τεχνίτες, τους οποίους έστειλε ο Ιεχωβά «για να ρίξουν κάτω τα κέρατα των εθνών που υψώνουν κέρας εναντίον της γης του Ιούδα, προκειμένου να τη διασπείρουν». Αυτή, λοιπόν, η διασπορά περιλάμβανε την Ιερουσαλήμ, η οποία κατά συνέπεια θα έπρεπε να επανασυναχθεί στον ορισμένο καιρό του Ιεχωβά, όταν εκείνος θα “επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ με ελέη”. (Ζαχαρίας 1:​14⁠-⁠21) Οπότε το θέμα του τρίτου οράματος του Ζαχαρία έρχεται ως λογική συνέχεια. Να πώς εκτυλίσσεται αυτό το όραμα:

¹⁹ «Και στη συνέχεια σήκωσα τα μάτια μου και είδα έναν άντρα και στο χέρι του είχε ένα μετρικό σχοινί. Εγώ, λοιπόν, είπα: “Πού πηγαίνεις;” Και εκείνος μου είπε: “Να μετρήσω την Ιερουσαλήμ, για να δω πόσο είναι το πλάτος της και πόσο είναι το μήκος της”».​—⁠Ζαχαρίας 2:​1, 2.

20. (α) Τι μαρτυρούσε για τον άντρα το νεαρό της ηλικίας του; (β) Τι ήταν αυτό που θα μπορούσε να μετρήσει ο νεαρός, εφόσον τα τείχη της Ιερουσαλήμ δεν είχαν ακόμη ανοικοδομηθεί;

²⁰ Αυτός που κρατούσε το μετρικό σχοινί ήταν, όπως αποδείχτηκε, νεαρός και φυσικά είχε πολλά ακόμη να μάθει, πολλά να πληροφορηθεί. Με όλη τη ζωντάνια της νιότης ενδιαφερόταν για την πλήρη αποκατάσταση της Ιερουσαλήμ και ανυπομονούσε να δει πόσο μεγάλη θα γινόταν ή πόση έκταση έπρεπε να καταλάβει. Γι’ αυτό και κρατούσε το μετρικό σχοινί. Αυτό που θα μπορούσε να μετρήσει ήταν, αν μη τι άλλο, η έκταση την οποία καταλάμβανε η Ιερουσαλήμ εκείνο το έτος, το 519 Π.Κ.Χ. Ωστόσο τα τείχη της πόλης δεν είχαν ακόμη ανοικοδομηθεί, και θα περνούσε πολύς καιρός μέχρι να ανοικοδομηθούν. Πολύ αργότερα, τον ένατο σεληνιακό μήνα (Χισλέβ) του έτους 456 Π.Κ.Χ., εξήντα τρία και πλέον χρόνια μετά, μια είδηση που έφτασε στην περσική πρωτεύουσα, στα Σούσα, έλεγε: «Το τείχος της Ιερουσαλήμ είναι γκρεμισμένο, και οι πύλες της έχουν καεί με φωτιά». (Νεεμίας 1:​1⁠-⁠3) Επομένως, η Ιερουσαλήμ του 519 Π.Κ.Χ. ίσως δεν είχε φτάσει ακόμη τα όρια της προηγούμενης πόλης, πριν από την εξορία. Ίσως, πάλι, η αποκαταστημένη πόλη να επεκτεινόταν πέρα από εκείνα τα παλιότερα όρια. Ο νεαρός με το μετρικό σχοινί μπορεί να είχε υπόψη του να μετρήσει ποια θα ήταν τα τελικά όρια της δεύτερης Ιερουσαλήμ.

21. Τι συμβουλή είπε ο ένας άγγελος να δώσει στον νεαρό με το μετρικό σχοινί ο άλλος άγγελος;

²¹ Ήταν κατάλληλο να θέλει ένας ενθουσιώδης νεαρός να θέσει τα όρια της Ιερουσαλήμ στην οποία επέστρεφε με ελέη ο Ιεχωβά; Ας το δούμε αυτό από τα όσα αναφέρει στη συνέχεια ο Ζαχαρίας: «Και ο άγγελος που μιλούσε μαζί μου εξερχόταν, και ένας άλλος άγγελος εξερχόταν για να τον συναντήσει. Τότε του είπε: “Τρέξε, μίλησε στον νεαρό εκεί πέρα, λέγοντας: «“Σαν ανοιχτή ύπαιθρος θα κατοικηθεί η Ιερουσαλήμ, λόγω του πλήθους των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων που θα υπάρχουν στο μέσο της. Και εγώ θα γίνω για αυτήν”, λέει ο Ιεχωβά, “τείχος φωτιάς ολόγυρα, και δόξα θα γίνω στο μέσο της”»”».​—⁠Ζαχαρίας 2:​3⁠-⁠5.

22. Με βάση τα όσα έλαβαν χώρα στις ημέρες του Κυβερνήτη Νεεμία καθώς και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ., μήπως πρέπει να συμπεράνουμε ότι αυτές οι πληροφορίες που δόθηκαν στον νεαρό είχαν κυριολεκτική σημασία;

²² Άραγε, μιλούσε εδώ ο Ιεχωβά των στρατευμάτων για την κατά γράμμα, επίγεια Ιερουσαλήμ των ημερών του Ζαχαρία; Τα μετέπειτα γεγονότα δείχνουν σαφώς ότι δεν μιλούσε για αυτήν. Γιατί όχι; Επειδή η Ιερουσαλήμ έπαψε να κατοικείται «σαν ανοιχτή ύπαιθρος». Εξήντα τέσσερα χρόνια αργότερα, τα τείχη της Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθηκαν πλήρως υπό την ηγεσία του Κυβερνήτη Νεεμία, το 455 Π.Κ.Χ. Επίσης, εκείνα τα ανοικοδομημένα τείχη είχαν δώδεκα πύλες, όπως αναφέρει ο Κυβερνήτης Νεεμίας. (Νεεμίας 2:​3 έως 6:​15· 7:​1) Στο νότο υπήρχε η Πύλη της Κοιλάδας, η Πύλη των Σωρών της Στάχτης και η Πύλη της Πηγής· στην ανατολή υπήρχε η Πύλη των Υδάτων, η Πύλη των Αλόγων και η Πύλη της Επιθεώρησης· στο βορρά υπήρχε η Πύλη της Φρουράς, η Πύλη των Προβάτων και η Πύλη των Ψαριών· στη δύση υπήρχε η Πύλη της Παλιάς Πόλης, η Πύλη του Εφραΐμ και η Γωνιακή Πύλη. (Νεεμίας 2:​13, 14· 3:​26, 28, 31· 12:​39· 3:​32, 3, 6· 2 Χρονικών 25:​23) Εκείνη η πόλη καταστράφηκε από τις ρωμαϊκές λεγεώνες το έτος 70 Κ.Χ. (Λουκάς 21:​20⁠-⁠24) Η τρίτη Ιερουσαλήμ που υπάρχει σήμερα, το 1972, είναι επίσης περιτειχισμένη και έχει πύλες και στις τέσσερις πλευρές. Δίπλα από αυτήν, όμως, έχει χτιστεί η σύγχρονη Ιερουσαλήμ, της οποίας ο συνολικός πληθυσμός υπολογίζεται γύρω στις 275.000.

23. (α) Πώς είναι προφανές ότι τα εδάφια Ζαχαρίας 2:​4, 5 δεν εκπληρώνονται στη σύγχρονη Ιερουσαλήμ; (β) Πού πρέπει να αναζητήσουμε, λοιπόν, την εκπλήρωση της προφητείας;

²³ Παρότι η σημερινή Ιερουσαλήμ έχει επεκταθεί και έχει φτάσει πολύ πιο πέρα από την παλιά περιτειχισμένη πόλη, στην “ανοιχτή ύπαιθρο”, κανένας ενημερωμένος παρατηρητής δεν θα υποστήριζε, ούτε ακόμη και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί, ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έχει γίνει για αυτήν «τείχος φωτιάς ολόγυρα» και «δόξα . . . στο μέσο της». Η Ιερουσαλήμ της Δημοκρατίας του Ισραήλ αποβλέπει για προστασία στα Ηνωμένα Έθνη, των οποίων είναι μέλος από το 1949, καθώς και στη στρατιωτική βοήθεια που προσφέρουν στη Δημοκρατία του Ισραήλ διάφορα φιλικά διακείμενα κράτη, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Όλα αυτά μας αναγκάζουν να αναζητήσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ την εκπλήρωση της θεϊκής προφητείας των εδαφίων Ζαχαρίας 2:​4, 5. Αυτή η προφητεία αφορά το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, οι οποίοι πρόκειται να γίνουν μέρος της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ υπό τον Μεγαλύτερο Κυβερνήτη Ζοροβάβελ, τον Ιησού Χριστό, αυτής που είναι η πρωτεύουσα οργάνωση της παγκόσμιας οργάνωσης του Ιεχωβά.

24. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ποιοι ήταν οι μόνοι από όσους είχαν επιζήσει στη γη οι οποίοι όφειλαν να ανταποκριθούν στην ενθουσιώδη πρόσκληση των εδαφίων Ησαΐας 60:​1⁠-⁠3, λόγω της δόξας του Ιεχωβά;

²⁴ Το μεταπολεμικό έτος 1919 Κ.Χ. υπήρχε εδώ στη γη ένα επιζών υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών το οποίο επιθυμούσε ένθερμα να κηρύξει «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας» παγκόσμια για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. (Ματθαίος 24:​14) Αυτό το πιστό υπόλοιπο εκπροσωπούσε την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ υπό τον Χριστό. Λόγω αυτού που εκπροσωπούσαν στη γη, οι πνευματικοί Ισραηλίτες ήταν εκείνοι που όφειλαν να ανταποκριθούν στο ενθουσιώδες προφητικό παράγγελμα: «Να εγερθείς, γυναίκα, να εκπέμψεις φως· γιατί το φως σου ήρθε και η δόξα του Ιεχωβά έλαμψε πάνω σου. Διότι δες! σκοτάδι θα σκεπάσει τη γη και ζόφος τις εθνότητες· πάνω σου, όμως, θα λάμψει ο Ιεχωβά, και η δόξα του θα φανεί πάνω σου. Και έθνη θα έρθουν στο φως σου, και βασιλιάδες στη φωτεινότητα της λάμψης σου. Και οι γιοι εκείνων που σε ταλαιπωρούν θα έρθουν σε εσένα προσκυνώντας· και όλοι όσοι σου συμπεριφέρονται χωρίς σεβασμό θα σκύψουν στα πέλματα των ποδιών σου και θα σε αποκαλέσουν πόλη του Ιεχωβά, Σιών του Αγίου του Ισραήλ.

25. Σε τι βαθμό επρόκειτο να επιταχύνει ο Ιεχωβά την αύξηση της οργάνωσής του;

²⁵ »Όσο δε για το λαό σου, όλοι τους θα είναι δίκαιοι· στον αιώνα θα είναι κάτοχοι αυτής της γης, ο βλαστός του φυτέματός μου, το έργο των χεριών μου, ώστε να μου προσδοθεί ωραιότητα. Ο ελάχιστος θα γίνει χίλιοι και ο λιγοστός κραταιό έθνος. Εγώ, ο Ιεχωβά, θα το επιταχύνω αυτό στον καιρό του».​—⁠Ησαΐας 60:​1⁠-⁠3, 14, 21, 22.

26. Γιατί ήταν αυτή η ενθουσιώδης πρόσκληση προς τους εκπροσώπους της “πόλης του Ιεχωβά” εξαιρετικά επίκαιρη το 1919 Κ.Χ., και πώς τους είχε δοξάσει ο Ιεχωβά;

²⁶ Αυτή η πρόσκληση προς την πνευματική «πόλη του Ιεχωβά, [τη] Σιών του Αγίου του Ισραήλ», ήταν εξαιρετικά επίκαιρη. Τότε, το έτος 1919 Κ.Χ., οι προοπτικές για τους λαούς της γης διαγράφονταν ζοφερές, σκοτεινές. Σήμερα είναι πιο σκοτεινές από ποτέ άλλοτε! Τότε ήταν καιρός να εγερθεί το υπόλοιπο, ο εκπρόσωπος της Νέας Ιερουσαλήμ, από την ταπεινή, καταβαρημένη κατάσταση στην οποία το είχαν ρίξει οι διωγμοί που υπέστη στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και να λάμψει, να “εκπέμψει φως”. Με τι να λάμψει; Τι είδους φως να εκπέμψει; Το μόνο φως που είχε το πιστό υπόλοιπο δεν είχε να κάνει με κανένα είδος κοσμικής διαφώτισης του λεγόμενου Αιώνα της Εγκεφαλικής Γνώσης, αλλά ήταν η «δόξα του Ιεχωβά» η οποία είχε λάμψει πάνω στο αφοσιωμένο του υπόλοιπο. Η δόξα είναι λαμπρή, μεγαλοπρεπής, ακτινοβόλα. Ο Ιεχωβά τούς είχε δοξάσει απελευθερώνοντάς τους από τα δεσμά και την άθλια υποδούλωση στους εχθρούς τους, θρησκευτικούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς. Είχε δοξάσει το υπόλοιπο διορίζοντας τα μέλη του μάρτυρες της κυριαρχίας Του και πρεσβευτές της εγκαθιδρυμένης Μεσσιανικής βασιλείας Του. Αυτοί πρέπει να αφήσουν να φανεί παντού η «δόξα του Ιεχωβά» που είναι πάνω τους, ενεργώντας ως μάρτυρές του και πρεσβευτές της Βασιλείας.

27. Για ποιους, λοιπόν, χρειάζεται να γίνει ο Ιεχωβά «τείχος φωτιάς ολόγυρα», και γιατί;

²⁷ Ποιοι είναι, λοιπόν, εκείνοι για τους οποίους χρειάζεται να γίνει ο Ιεχωβά «τείχος φωτιάς ολόγυρα»; Όχι η Νέα Ιερουσαλήμ που βρίσκεται στους αόρατους ουρανούς, αλλά το υπόλοιπο της Νέας Ιερουσαλήμ, καθώς τα μέλη του δοξασμένου υπολοίπου βγαίνουν σε αυτόν το συσκοτισμένο κόσμο και ενεργούν ως μάρτυρες του Ιεχωβά των στρατευμάτων και ως πρεσβευτές της Βασιλείας του.

28. Γιατί το «τείχος φωτιάς» του Ιεχωβά γύρω από το υπόλοιπό του είναι, σε αυτόν τον Αιώνα της Βίας, πιο αποτελεσματικό από τα πέτρινα τείχη, όπως αυτά που περιβάλλουν τώρα την Παλιά Ιερουσαλήμ;

²⁸ Ένα κατά γράμμα πέτρινο τείχος σαν αυτό που περιβάλλει την Παλιά Ιερουσαλήμ στη Δημοκρατία του Ισραήλ​—⁠τι προστασία θα μπορούσε να προσφέρει ένα τέτοιο τείχος στη σημερινή εποχή των πυρηνικών όπλων και των πυραύλων με τις πυρηνικές κεφαλές; Η σκέψη αυτή είναι γελοία! Τα πέτρινα τείχη που έχτισε γύρω από την Ιερουσαλήμ ο Κυβερνήτης Νεεμίας το 455 Π.Κ.Χ. (και μεταγενέστερα) δεν άντεξαν στην επίθεση των ρωμαϊκών λεγεώνων το 70 Κ.Χ. Σε αυτόν τον Αιώνα της Βίας η πυρηνική δύναμη πυρός αντιμετωπίζεται με φωτιά. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορεί να την αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να γίνει, και έχει υποσχεθεί ότι θα γίνει, «τείχος φωτιάς» ολόγυρα από το πιστό υπόλοιπο της Νέας Ιερουσαλήμ. Ποιος είναι δυνατόν να τους επιτεθεί αποτελεσματικά;

29. Ποια προστασία, την οποία είχε ο Ελισαιέ στη Δωθάν, θυμούνται οι πνευματικοί Ισραηλίτες, και ποιο διακρίνουν ότι θα είναι το αποτέλεσμα για τους εχθρούς οι οποίοι θα προσπαθήσουν να διασπάσουν το «τείχος» που σχηματίζει ο Θεός γύρω τους;

²⁹ Το δοξασμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, λοιπόν, δεν θέτει την εμπιστοσύνη του σε ανθρωποποίητα ή φυσικά αμυντικά μέσα. Αποβλέπει στον Ιεχωβά των στρατευμάτων για να γίνει εκείνος «τείχος φωτιάς» ολόγυρά τους, παρά το ότι αυτό το τείχος είναι αόρατο στους ίδιους και στους εχθρούς τους. Θυμούνται ότι τα “άλογα και τα πολεμικά άρματα από φωτιά” τα οποία είχαν κατακλύσει τα βουνά γύρω από την πόλη Δωθάν ήταν αόρατα στον υπηρέτη του προφήτη Ελισαιέ και στις συριακές πολεμικές δυνάμεις που είχαν περικυκλώσει τη Δωθάν για να πιάσουν τον Ελισαιέ. (2 Βασιλέων 6:​13⁠-⁠17) Τα πνευματικά τους μάτια ανοίγονται ώστε να διακρίνουν ότι ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί, με αόρατα μέσα, να τους προστατέψει και ότι, αν κάποιος εχθρός προσπαθήσει να διασπάσει το «τείχος φωτιάς» και να τους επιτεθεί, αυτό θα σημάνει την πύρινη καταστροφή του. «Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει».​—⁠Εβραίους 12:29.

30. Πώς είχε την τάση το επιζών υπόλοιπο το 1919 Κ.Χ. να περιορίσει την αύξηση της οργάνωσης, και τι ίσχυε πραγματικά όσον αφορά το «θερισμό» των “γιων της βασιλείας”;

³⁰ Γιατί άραγε να σκέφτονται διάφορα ενδιαφερόμενα άτομα, σαν τον νεαρό με το μετρικό σχοινί, να μετρήσουν ποια θα είναι τα όρια στην αύξηση της πρωτεύουσας οργάνωσης του Ιεχωβά; Μη φοβάστε ότι, αν δεν γίνει αυτό, η «πόλη» θα μεγαλώσει και θα επεκταθεί τόσο πολύ ώστε δεν θα είναι δυνατόν να χτιστεί γύρω της ένα επαρκές προστατευτικό τείχος! Για κάποιο διάστημα, πίσω στο 1919 Κ.Χ., μετά τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το επιζών υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών νόμιζε ότι το έργο του θερισμού που είχε προβλέψει ο Ιησούς για την “τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων” είχε τελειώσει και ότι το μόνο που τους έμενε να κάνουν εδώ στη γη από εκεί και έπειτα ήταν ένα «σταχυολόγημα», δηλαδή η σύναξη κάποιων που είχαν απομείνει ή παραβλεφθεί. (Ματθαίος 13:​39) Προς στιγμήν δεν διέκριναν ότι, στην πραγματικότητα, ο πνευματικός θερισμός μόλις άρχιζε και ότι υπήρχαν πάρα πολλοί «γιοι της βασιλείας» που έπρεπε να συναχθούν στην πρωτεύουσα οργάνωση του Θεού, «γιοι» τους οποίους δεν είχαν λάβει υπόψη λόγω των προσχηματισμένων απόψεών τους. Μάλιστα, ο πλήρης αριθμός του υπολοίπου που απαιτούνταν για να συμπληρωθεί ο προκαθορισμένος αριθμός των 144.000 “γιων της βασιλείας” επρόκειτο να συγκεντρωθεί στη διάρκεια αυτής “της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων”.

31. (α) Πώς υπολογίζουμε τον πληθυσμό της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Ζαχαρία; (β) Πώς βοηθήθηκε ο νεαρός με το μετρικό σχοινί να καταλάβει ότι θα ήταν ακατάλληλο από μέρους του να θέσει όρια στο μέγεθος της πόλης, φοβούμενος για αυτήν;

³¹ Προφανώς, στο όραμα που είδε ο Ζαχαρίας το 519 Π.Κ.Χ., ο νεαρός με το μετρικό σχοινί ήθελε να μετρήσει πόσο θα έπρεπε να αυξηθεί το μήκος και το πλάτος της αποκαταστημένης Ιερουσαλήμ. Εκείνον τον καιρό, ο πληθυσμός της Ιερουσαλήμ προφανώς δεν ήταν τόσο μεγάλος. Ας θυμηθούμε ότι μόνο 42.360 Ισραηλίτες και περίπου 7.560 υπηρέτες και τραγουδιστές, δηλαδή ένα σύνολο περίπου 49.920 ανθρώπων, είχαν επιστρέψει από την εξορία στη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ., και ότι αργότερα, στην εποχή του Κυβερνήτη Νεεμία, διευθετήθηκε να «φέρουν έναν στους δέκα να κατοικήσει στην Ιερουσαλήμ, την άγια πόλη». Έτσι λοιπόν, στις ημέρες του Ζαχαρία η Ιερουσαλήμ είχε μόνο μερικές χιλιάδες κατοίκους. (Έσδρας 2:​64, 65· Νεεμίας 7:​66, 67· 11:​1, 2) Άρα, όταν ο άγγελος του Ιεχωβά είπε στον νεαρό ότι «σαν ανοιχτή ύπαιθρος θα κατοικηθεί η Ιερουσαλήμ, λόγω του πλήθους των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων που θα υπάρχουν στο μέσο της», εκείνος θα κατάλαβε ότι δεν ήταν δική του δουλειά να μετρήσει πόσο θα ήταν το μήκος και το πλάτος της Ιερουσαλήμ για να φτιάξει κάποιο υλικό τείχος ολόγυρά της. Η αύξηση του πληθυσμού της έπρεπε να γίνει σύμφωνα με ό,τι είχε ο Ιεχωβά υπόψη του για αυτήν, και Εκείνος θα της παρείχε ασφαλή προστασία.

32. Αν και ο αριθμός εκείνων που έπαιρναν από τα εμβλήματα στο ετήσιο Δείπνο του Κυρίου αυξανόταν, τι αλήθευε όσον αφορά την προστασία από μέρους του Ιεχωβά;

³² Στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου των πνευματικών κληρονόμων της πρωτεύουσας οργάνωσης του Ιεχωβά, ο αριθμός των μελών του αυξανόταν με την πάροδο των ετών. Αντίστοιχα αυξανόταν ο αριθμός των αφιερωμένων, βαφτισμένων Χριστιανών οι οποίοι παρακολουθούσαν τον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου και έπαιρναν από τα εμβλήματα του ψωμιού και του κρασιού, σύμφωνα με τις εκθέσεις που αποστέλλονταν για ενημέρωση. Ανεξάρτητα από το πόσο αυξανόταν ο αριθμός του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών του Ιεχωβά σε όλη τη γη, ο Ιεχωβά τούς προστάτευε σαν με «τείχος φωτιάς» ολόγυρά τους. Τους διαφύλαξε κατά τη διάρκεια όλων αυτών των επικίνδυνων καιρών, ακόμη δε και κατά τα έτη 1939⁠-⁠1945 Κ.Χ. όταν ο κόσμος καταλήφθηκε από την παραφροσύνη του πολέμου, και συνεχίζει να το κάνει αυτό μέχρι σήμερα.

33. Τι δείχνουν τα γεγονότα σχετικά με το αν ο Ιεχωβά έχει γίνει “δόξα στο μέσο της”, όπως αυτή εκπροσωπείται από το χρισμένο υπόλοιπο;

³³ Επίσης, εκπλήρωσε ο Ιεχωβά στην περίπτωση του χρισμένου υπολοίπου των κληρονόμων της Νέας Ιερουσαλήμ την υπόσχεσή του: «Δόξα θα γίνω στο μέσο της»; (Ζαχαρίας 2:​5) Πράγματι την εκπλήρωσε, γιατί δόξασε τον εαυτό του με το να σταθεί ως ο ουράνιος Προστάτης στο μέσο του υπολοίπου, ενώ αυτό υφίστατο διωγμό, κακομεταχείριση και εναντίωση. Το γεγονός ότι επέζησαν παρ’ όλο που δεν είχαν ορατή προστασία από κάποια επίγεια, σάρκινη πηγή προσδίδει δόξα στον Θεό τον οποίο λατρεύουν και στον οποίο θέτουν την εμπιστοσύνη τους. Εκείνοι βρίσκουν δόξα σε σχέση με Αυτόν και όχι σε σχέση με ανθρώπους· και έπειτα από χρόνια επίδοσης μαρτυρίας για το όνομά του και τη Βασιλεία του, υιοθέτησαν το όνομα με το οποίο είναι παγκόσμια γνωστοί από τις 26 Ιουλίου 1931, το όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μέσω αυτών, και όχι μέσω κάποιας άλλης θρησκευτικής οργάνωσης στη γη σήμερα, έχει γίνει γνωστός ο Ιεχωβά με το όνομά του σε ολόκληρη τη γη. Αυτοί καταβάλλουν συνειδητές προσπάθειες να αποφύγουν την επίρριψη οποιασδήποτε μομφής στο άγιο όνομά του. Μιμούμενοι τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες διαγωγής που εκτίθενται στον ιερό Λόγο του, την Αγία Γραφή, υπακούοντας σε Εκείνον ως άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους, και αυτή η πορεία έχει φέρει δόξα στο όνομά Του. (Πράξεις 5:​29) Αυτός είναι πράγματι δόξα ανάμεσά τους!

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ

34. Ποιος αποτελεί το σημείο συσπείρωσης γύρω από το οποίο πρέπει να συναχθούν όσοι αγαπούν την αγνή λατρεία, και ποια πρόσκληση για σύναξη ακούγεται από το 1919 Κ.Χ. και έπειτα;

³⁴ Δεν αποτελεί ο ένδοξος Θεός, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, σημείο συσπείρωσης, γύρω από το οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν με ενότητα και αδελφοσύνη όλοι όσοι αγαπούν την αγνή λατρεία που είναι αμόλυντη από το πολιτικό, το στρατιωτικό και το εμπορικό στοιχείο; Ναι! Και όπου φαίνεται η δόξα Του, εκεί είναι το σημείο σύναξης. Εκείνος απευθύνει την πρόσκληση για σύναξη, ελευθερώνει το λαό του από τα θρησκευτικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης και τον καλεί να συναχθεί. Από το 1919 Κ.Χ. και έπειτα ακούγονται τα λόγια της πρόσκλησης που απευθύνει: «“Ε, εσείς! Ε, εσείς! Φύγετε, λοιπόν, από τη γη του βορρά”, λέει ο Ιεχωβά».​—⁠Ζαχαρίας 2:6.

35. (α) Ποια αποκαλούνταν «γη του βορρά» στις ημέρες του Ζαχαρία, και γιατί; (β) Τι προσκίαζε για σήμερα η φυγή από εκεί;

³⁵ Στις ημέρες του προφήτη Ζαχαρία, η «γη του βορρά» ήταν η Βαβυλώνα, η πόλη που κατέκτησαν οι Μήδοι και οι Πέρσες το έτος 539 Π.Κ.Χ. Στην πραγματικότητα, η Βαβυλώνα βρισκόταν ανατολικά της Ιερουσαλήμ, αλλά όταν εκστράτευσε για να καταστρέψει την Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ., τα στρατεύματά της ακολούθησαν κυκλική πορεία και κατέβηκαν εναντίον της Ιερουσαλήμ από «το βορρά». (Ιερεμίας 1:​14⁠-⁠16· Ιεζεκιήλ 21:​18⁠-⁠22) Επίσης, οι περιοχές που είχε στην κατοχή της η Βαβυλώνα εκτείνονταν βόρεια της Ιερουσαλήμ. Όταν οι Ιουδαίοι οδηγήθηκαν σε εξορία το 617 και το 607 Π.Κ.Χ., ήταν σαν να οδηγήθηκαν στη «γη του βορρά». Από εκείνη τη γη θα μπορούσαν να φύγουν όταν θα τους απευθυνόταν η σχετική πρόσκληση. Αυτό προσκίαζε τους σύγχρονους καιρούς. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το αφιερωμένο, βαφτισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών περιήλθε στα δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης, δηλαδή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. Από εκεί κάλεσε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων το μετανοημένο υπόλοιπο, το έτος της απελευθέρωσης, το 1919 Κ.Χ. Από εκεί έπρεπε να φύγει το υπόλοιπο, τώρα που εκείνος τους άνοιγε το δρόμο.

36. (α) Πώς αλήθευαν τότε τα λόγια του Ιεχωβά: «Στους τέσσερις ανέμους των ουρανών σάς έχω διασκορπίσει»; (β) Πώς αλήθευαν στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου;

³⁶ Τα «κέρατα» της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας και της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, ως όργανα επιβολής θεϊκής διαπαιδαγώγησης στον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά, οδήγησαν τις δώδεκα φυλές που βρίσκονταν στον Ισραήλ, στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ σε μια εκτεταμένη διασπορά. Άρα, πολύ σωστά Εκείνος μπορούσε να πει στη συνέχεια, σύμφωνα με τα όσα είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ζαχαρίας 2:​6 (β): «“Διότι στους τέσσερις ανέμους των ουρανών σάς έχω διασκορπίσει”, λέει ο Ιεχωβά». Όσοι από τους Ισραηλίτες απέφυγαν τους κατακτητές και κατόρθωσαν να διαφύγουν προτού τους προφτάσουν σκορπίστηκαν σε διάφορες χώρες και σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών, και αυτοί διασπάρθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις, «στους τέσσερις ανέμους των ουρανών». Αυτό δεν συνέβη κατ’ ανάγκη με φυσική έννοια, σωματικά, γιατί αυτοί διασπάρθηκαν από τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους εδώ στη γη.

37. Πώς έλαβε χώρα με συμβολική έννοια αυτή η διασπορά των πνευματικών Ισραηλιτών;

³⁷ Επομένως, η διασπορά τους είχε συμβολική έννοια. Σήμαινε ότι διασκορπίστηκαν σε κάθε κατάσταση ή σε οποιεσδήποτε συνθήκες που δεν θα τους άφηναν να ενεργούν εντός της δικαιωματικής, θεόδοτης πνευματικής επικράτειάς τους εδώ στη γη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είναι περιορισμένα τα πνευματικά τους προνόμια, καθώς επιτελούσαν το πνευματικό τους έργο. Για παράδειγμα, οι κυβερνητικές απαγορεύσεις αναφορικά με συγκεκριμένα έντυπα ή με όλα τα έντυπα του υπολοίπου του Ιεχωβά ήταν ένας τρόπος με τον οποίο έγινε αυτό. Ένας άλλος τρόπος ήταν η απαγόρευση η οποία τέθηκε στη θρησκευτική τους οργάνωση. Ή, ο εγκλεισμός κάποιων από τους Χριστιανούς πνευματικούς Ισραηλίτες σε στρατιωτικές φυλακές ή στρατόπεδα λόγω του ότι αρνούνταν να παραβιάσουν τη Χριστιανική ουδετερότητα που διακρατούσαν απέναντι στις διεθνείς διαμάχες αυτού του κόσμου. Ή, η σύλληψη υπευθύνων των νομικών τους σωματείων και η αθέμιτη προσαγωγή τους σε φυλακές ή σωφρονιστικά ιδρύματα με βάση ψεύτικες κατηγορίες, οι οποίες επινοήθηκαν μέσα στο κλίμα της πολεμικής υστερίας και της θρησκευτικής προκατάληψης. Εφαρμόστηκαν κάθε είδους μέθοδοι, προς κάθε κατεύθυνση, μόνο και μόνο για να απομακρυνθεί το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών από τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους και από τα Χριστιανικά προνόμια και τις δραστηριότητες που ασκούσαν σε αυτή την πνευματική επικράτεια.

38. Γιατί ήταν κατάλληλο από μέρους του αγγέλου του Ιεχωβά να φωνάξει στους Ιουδαίους εξορίστους: «Φρόντισε να διαφύγεις, εσύ που κατοικείς με την κόρη της Βαβυλώνας»;

³⁸ Μέσα στις τόσες συμφορές τις οποίες υπέφεραν στα χέρια του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνας, οι περισσότεροι από τους Ιουδαίους επιζώντες εξορίστηκαν στη Βαβυλώνα και στις διάφορες κτήσεις της, στις οποίες περιλαμβάνονταν κτήσεις της πρώην Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Κατάλληλα, λοιπόν, ο άγγελος του Ιεχωβά των στρατευμάτων μπορούσε τώρα να φωνάξει: «Ε, Σιών! Φρόντισε να διαφύγεις, εσύ που κατοικείς με την κόρη της Βαβυλώνας. Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Έπειτα από τη δόξα με έστειλε στα έθνη τα οποία σας λεηλατούσαν· διότι αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει το μάτι μου. Διότι εγώ σείω το χέρι μου εναντίον τους και θα γίνουν λάφυρα για τους δούλους τους”. Και εσείς θα γνωρίσετε οπωσδήποτε ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι αυτός που με έστειλε».​—⁠Ζαχαρίας 2:​7⁠-⁠9.

39. Με την κραυγή «Ε, Σιών», ποιους καλούσε ο Ιεχωβά να διαφύγουν;

³⁹ Η αρχαία Σιών, η οποία εδώ ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ, εκπροσωπούσε ολόκληρο το έθνος και όχι μόνο τους πρώην κατοίκους της πρωτεύουσας οι οποίοι είχαν εξοριστεί. Τώρα που η Βαβυλώνα είχε ανατραπεί, το 539 Π.Κ.Χ., και ο Κύρος, ο Πέρσης κατακτητής, είχε εκδώσει το διάταγμα απελευθέρωσης των Ιουδαίων εξορίστων, η πρόσκληση που έγινε στη Σιών στην πραγματικότητα απευθυνόταν σε όλους τους εξόριστους Ιουδαίους. Αυτοί κατοικούσαν ως εξόριστοι «με την κόρη της Βαβυλώνας», οπότε η πόλη της Βαβυλώνας αναφέρεται εδώ ως γυναίκα που δεν είναι πια ανέγγιχτη παρθένα κόρη.

40. Ποιο είναι το νόημα της έκφρασης «έπειτα από τη δόξα» που αναφέρεται στο εδάφιο Ζαχαρίας 2:8;

⁴⁰ Η έκφραση «έπειτα από τη δόξα» δεν σημαίνει την επιδίωξη μελλοντικής δόξας αλλά έχει χρονική έννοια. Ο Ιεχωβά είχε λάβει δόξα με το να κάνει να δικαιωθεί ως αληθινός ο προφητικός του λόγος, όσον αφορά τα όσα είχε πει για τη διαπαιδαγώγηση των Ισραηλιτών.

41. Σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση που έδωσαν τα έθνη στο λαό του Ιεχωβά, γιατί έπρεπε να δείξουν κάποιο φόβο, κάποιο σεβασμό προς Αυτόν;

⁴¹ Τώρα πια ήταν καιρός να στρέψει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων την προσοχή του στα εχθρικά έθνη τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί για να δώσουν τη διαπαιδαγώγηση αλλά είχαν καταχραστεί το διορισμό τους. Είχαν ξεπεράσει τα όριά τους και είχαν χρησιμοποιήσει αυτή την ευκαιρία για να εξωτερικεύσουν την εμπάθειά τους εναντίον του λαού που ανήκε στον Ιεχωβά Θεό. Είχαν ξεπεράσει κάθε όριο κακομεταχείρισης σε βάρος της Σιών και του λαού της. (Ζαχαρίας 1:​15, 21) Έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί ως προς τη μεταχείριση που επιφύλαξαν στο λαό του τον οποίο εκείνος παρέδωσε στα χέρια τους αποσκοπώντας στη διαπαιδαγώγησή του. Έπρεπε να δείξουν κάποιο φόβο για τον Θεό αυτού του λαού, κάποιο σεβασμό. Εκείνος επισήμανε το γιατί, λέγοντας στο διαπαιδαγωγημένο λαό του: «Διότι αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει το μάτι μου».

42. (α) Σείοντας το χέρι του, για ποια αντιστροφή προειδοποιούσε ο Ιεχωβά τα έθνη που έπαιζαν ρόλο διώκτη; (β) Τι μορφή είχε αυτή η αντιστροφή για τη Βαβυλώνα;

⁴² Αντίστοιχα τώρα, όταν σείει το χέρι του εναντίον εκείνων των αλαζονικών, υπερήφανων εθνών το σείει απειλητικά, σαν να κουνούσε τη γροθιά του. Αυτή η χειρονομία δεν είναι ούτε μάταιη ούτε ανούσια. Αποσκοπούσε στο να προειδοποιήσει όσους διέσπειραν και λεηλάτησαν το λαό του ότι θα υφίσταντο αντίποινα. Θα γίνονταν λάφυρο για εκείνους που ήταν δούλοι τους κατά τη βαβυλωνιακή εξορία. Πώς θα αντιστρέφονταν οι όροι, και μάλιστα από το χέρι του Ιεχωβά των στρατευμάτων! Κάπως έτσι αντιστράφηκαν οι όροι όταν ο κατακτητής Κύρος ο Μέγας απελευθέρωσε τους Ιουδαίους εξορίστους για να γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ και να ανοικοδομήσουν το ναό του Ιεχωβά. Τι μεγάλη ταπείνωση υπέστη η κατακτημένη Βαβυλώνα όταν, σύμφωνα με τα εδάφια Έσδρας 1:​7, 8: «Ο Βασιλιάς Κύρος έφερε τα σκεύη του οίκου του Ιεχωβά, τα οποία είχε πάρει από την Ιερουσαλήμ ο Ναβουχοδονόσορ και τα είχε βάλει στον οίκο του θεού του. Και ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας, τα έφερε υπό την επιστασία του Μιθρεδάθ του θησαυροφύλακα και τα καταμέτρησε στον Σασαβασσάρ, τον αρχηγό του Ιούδα».​—⁠Δανιήλ 1:​1, 2· 5:​3⁠-⁠23.

43. Πώς αντιστράφηκαν οι όροι για τη Βαβυλώνα, όπως βλέπουμε για παράδειγμα από την περίπτωση του Δανιήλ;

⁴³ Στο πέρασμα του χρόνου, και μάλιστα με πολλούς τρόπους, δόθηκαν ευκαιρίες στους Ισραηλίτες, που κάποτε υπήρξαν υποδουλωμένοι και αιχμάλωτοι, να ποδοπατήσουν τη Βαβυλώνα η οποία επρόκειτο να γίνει «μέρος που ποδοπατιέται, σαν τη λάσπη των δρόμων». (Μιχαίας 7:​8⁠-⁠10) Όταν έπεσε η Βαβυλώνα στα χέρια του Δαρείου του Μήδου και του Κύρου του Πέρση, ο προφήτης Δανιήλ έπαψε πλέον να είναι δούλος της Βαβυλώνας και έγινε ένας από τους «τρεις ανώτερους αξιωματούχους» τους οποίους ο Βασιλιάς Δαρείος ο Μήδος έθεσε πάνω από τους εκατόν είκοσι σατράπες που ήταν υπεύθυνοι για ολόκληρο το μηδοπερσικό βασίλειο.​—⁠Δανιήλ 6:​1⁠-⁠3, 28.

44. Πώς αντιστράφηκαν οι όροι σε σχέση με τη βαβυλωνιακή λατρεία και τη λατρεία του λαού του Ιεχωβά;

⁴⁴ Εξάλλου, λόγω της διαφοράς η οποία υπήρχε ανάμεσα στη θρησκεία που ασκούσαν οι Πέρσες λάτρεις του Ζωροάστρη και στη θρησκεία των αρχαίων Βαβυλώνιων μυστικιστών, οι μάγοι ιερείς, οι επικαλούμενοι πνεύματα, οι Χαλδαίοι και οι αστρολόγοι έχασαν έδαφος από θρησκευτική άποψη και τελικά αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το θρησκευτικό κέντρο της Βαβυλώνας. Αυτοί φαίνεται ότι πήγαν προς τα δυτικά, στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας, και από εκεί πέρασαν στην Ιταλία. (Αποκάλυψη 2:​12, 13) Αντιθέτως, οι λάτρεις του Ιεχωβά κέρδισαν την εύνοια των κατακτητών της Βαβυλώνας, και οι ιερείς και οι Λευίτες τους ανέκτησαν τις θέσεις υπηρεσίας τους στον ανοικοδομημένο ναό του Ιεχωβά, στην αρχική του τοποθεσία στην Ιερουσαλήμ. Η «Σιών», λοιπόν, διέφυγε από τη Βαβυλώνα παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΓΙΖΕΙ “ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ”

45. (α) Πόσο ευαίσθητος είναι ο Ιεχωβά στο να «αγγίζει» κάποιος βίαια το λαό του; (β) Γιατί, λοιπόν, σείει το χέρι του εναντίον των εθνών σήμερα;

⁴⁵ Όλα αυτά δείχνουν παραστατικά ότι είναι ανεπίτρεπτο για τα έθνη αυτού του κόσμου να αγγίζουν βίαια τους λάτρεις του Ιεχωβά. Αυτό προκαλεί πόνο στον Ιεχωβά Θεό. Είναι για αυτόν όπως αν άγγιζε κάποιος το μάτι του, ένα πολύ ευαίσθητο μέρος του σώματος. Πριν από πολύ καιρό, το έτος 1473 Π.Κ.Χ., ο προφήτης Μωυσής κατέδειξε πόσο ευαίσθητος ήταν ο Ιεχωβά σε ό,τι αφορούσε τον εκλεκτό του λαό, λέγοντας: «Άρχισε να τον περιβάλλει και να τον φροντίζει, να τον διαφυλάττει σαν την κόρη του ματιού του». (Δευτερονόμιο 32:​10) Και είναι εξίσου ευαίσθητος σε ό,τι αφορά τους Χριστιανούς μάρτυρές του σήμερα. Αλλά τα έθνη του Χριστιανικού και του ειδωλολατρικού κόσμου επέλεξαν να αγνοήσουν αυτό το γεγονός σε σχέση με τη μεταχείριση που επιφύλαξαν στους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά. Μήπως, λοιπόν, απορούμε που Εκείνος έχει ενεργήσει όπως προείπε: «Εγώ σείω το χέρι μου εναντίον τους και θα γίνουν λάφυρα για τους δούλους τους»; (Ζαχαρίας 2:​9) Πώς το έχει κάνει αυτό;

46. Πώς, το 1919 Κ.Χ., έκανε ο Ιεχωβά τους λεηλατητές του λαού του να γίνουν λάφυρο για αυτόν;

⁴⁶ Έχει απελευθερώσει το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών του από τα θρησκευτικά δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης και τους έχει αποκαταστήσει στη δικαιωματική, θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους εδώ στη γη. Δεν σκύβουν δουλοπρεπώς μπροστά στους πολιτικούς εραστές αυτής της διεθνούς πόρνης, της Βαβυλώνας της Μεγάλης, αλλά λένε στους πολιτικούς του κόσμου οι οποίοι προσπαθούν να σφετεριστούν αυτά που ανήκουν στον Ιεχωβά Θεό: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξεις 5:​29) Το έτος που απελευθερώθηκαν, το 1919 Κ.Χ., άρχισαν να διακηρύττουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τις δυσμενείς κρίσεις του Ιεχωβά Θεού, κυρίως εναντίον της διεθνούς οργάνωσης για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, δηλαδή της Κοινωνίας των Εθνών, λέγοντας ότι επρόκειτο να αποτύχει. Για ποιο λόγο; Επειδή η Κοινωνία των Εθνών υιοθετήθηκε και τέθηκε σε ισχύ το 1919 Κ.Χ. από τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου στη θέση της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, η οποία γεννήθηκε στους ουρανούς με τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914 Κ.Χ.⁠—​Αποκάλυψη 12:5.

47. Πώς εξαγγέλθηκαν εντονότερα αυτές οι δυσμενείς δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά μεταξύ των ετών 1922 και 1928;

⁴⁷ Αυτές οι δυσμενείς δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά των στρατευμάτων εξαγγέλθηκαν εντονότερα και ουσιαστικότερα από το 1922 ως το 1928, ένα διάστημα εφτά ετών. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής διεξήγαγε μια σειρά από ετήσιες διεθνείς συνελεύσεις στην Αμερική, στη Μεγάλη Βρετανία και στον Καναδά, σε συνδυασμό με τις οποίες τέθηκαν σε κυκλοφορία σχολιολόγια της Αγίας Γραφής που πραγματεύονταν τις θεϊκές προφητείες αναφορικά με αυτά τα θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα. Σε καθεμιά από αυτές τις σημαντικές ετήσιες συνελεύσεις των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής υιοθετήθηκαν αποφάσεις ή διακηρύξεις, η πρώτη από τις οποίες, το 1922, είχε τον τίτλο «Μία Πρόκλησις», και η έβδομη και τελευταία, το 1928, «Διακήρυξις Εναντίον του Σατανά και Υπέρ του Ιεχωβά». Αυτές οι εφτά αποφάσεις και οι συνοδευτικές δημόσιες διαλέξεις, μαζί με τις σχετικές Γραφικές εξαγγελίες, αντιστοιχούσαν με πράγματα προειπωμένα στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στην Αποκάλυψη, κεφάλαια 8 έως 16.

48. Ποιο ήταν το αντίστοιχο αυτών των εξαγγελιών στην Αποκάλυψη;

⁴⁸ Αυτές αντιστοιχούσαν με τις εφτά σάλπιγγες τις οποίες σάλπισαν οι εφτά άγγελοι και οι οποίες εισήγαγαν εφτά προφητικές εικόνες. Επίσης, με τις «εφτά τελευταίες πληγές», οι οποίες εκχύνονται από τις κούπες των εφτά διορισμένων αγγέλων.⁠—​Αποκάλυψη 21:​9· 15:​1 ως 16:21.

49. (α) Τι επίδραση είχε σε όσους περιλαμβάνονταν η σύγχρονη εκπλήρωση αυτών των πραγμάτων; (β) Πόσο καιρό συνεχίστηκε η δημοσιοποίηση αυτών των κρίσεων του Ιεχωβά, και έτσι, στην πραγματικότητα, τι κάνει εκείνος στα έθνη;

⁴⁹ Η σύγχρονη εκπλήρωση την οποία είχαν τόσο οι εικόνες που εισάγονται από τις σάλπιγγες όσο και οι εφτά κούπες με τις εφτά τελευταίες πληγές προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση, ανησυχία και στασιαστική οργή στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (περιλαμβανομένου του Χριστιανικού κόσμου) αλλά και στις κοσμικές πολιτικές κυβερνήσεις. Η δημοσιοποίηση αυτών των δυσμενών κρίσεων του Ιεχωβά των στρατευμάτων δεν περιορίστηκε μόνο στο διάστημα των εφτά ετών από το 1922 ως το 1928, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα με μεγαλύτερη ένταση και ισχύ και σε μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι τη δεκαετία του 1920. Μέσω αυτής της παγκόσμιας δημοσιοποίησης των δυσμενών δικαστικών αποφάσεών του εναντίον της θρησκευτικής Βαβυλώνας της Μεγάλης και των πολιτικών υποστηρικτών της, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων στην πραγματικότητα κουνάει τη γροθιά του, σείοντας απειλητικά το χέρι του ενάντια στις κοσμικές οργανώσεις, θρησκευτικές και πολιτικές, που λεηλατούν το λαό του. Το κάνει αυτό μέσω των μαρτύρων Του, οι οποίοι κάποτε ήταν υπόδουλοι σε αυτούς τους δυνάστες.

50. (α) Όταν ο Ιεχωβά θα εκτελέσει τελικά αυτές τις κρίσεις, τι θα γίνει γνωστό σχετικά με τον άγγελο που στάλθηκε; (β) Μέσω της θεϊκής εκτέλεσης ποια άτομα δικαιώνονται ακόμη και στις ημέρες μας;

⁵⁰ Σύντομα πρόκειται να δούμε την εκτέλεση αυτών των θεϊκών δικαστικών αποφάσεων εναντίον εκείνων των εχθρών που έκαναν τον Ύψιστο Θεό να πονέσει σαν να άγγιζαν το μάτι του. Σε αυτόν το μνημειώδη καιρό αναφέρθηκε ο άγγελος, με τα εξής λόγια που άκουσε ο Ζαχαρίας: «Και εσείς θα γνωρίσετε οπωσδήποτε ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι αυτός που με έστειλε». (Ζαχαρίας 2:​9) Χρειάζεται, όμως, εμείς σήμερα να περιμένουμε μέχρι εκείνον τον καιρό της ολοκληρωτικής εκπλήρωσης; Ακόμη και τώρα έχουμε στη διάθεσή μας επαρκείς αποδείξεις που πιστοποιούν ότι τα όσα είπε αυτός ο άγγελος ήταν αληθινά, σαν ιστορία γραμμένη εκ των προτέρων. Αυτό, με τη σειρά του, καταδεικνύει ότι μόνο ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα μπορούσε να είναι Εκείνος που έστειλε τον άγγελο. Με αυτόν τον τρόπο δικαιώνεται και ο προφήτης Ζαχαρίας ως ο γραφέας αληθινών, αλάνθαστων προφητειών. Τι μπορούμε να πούμε για σήμερα; Και σήμερα λαβαίνει χώρα μια δικαίωση. Τίνος; Των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι φέρνουν στην προσοχή των ανθρώπων τις θαυμάσιες προφητείες του Ζαχαρία καθώς και τη σύγχρονη εκπλήρωσή τους.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΧΑΡΑ;

51. Γιατί είχαν λόγους να φωνάζουν και να χαίρονται τα κακόβουλα έθνη στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου;

⁵¹ Κάποτε τα κακόβουλα έθνη είχαν λόγους να φωνάζουν δυνατά και να χαίρονται με την τροπή των γεγονότων στις ανθρώπινες υποθέσεις. Αυτό συνέβη όταν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων επέτρεψε να πέσουν στα χέρια τους οι Χριστιανοί μάρτυρές του, στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και δόθηκε στα έθνη το ελεύθερο να εξωτερικεύσουν την εμπάθειά τους σε βάρος αυτών των Χριστιανών πνευματικών Ισραηλιτών. Τότε τα έθνη πολεμούσαν για το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας, κυριαρχίας όχι από τον Δημιουργό του ουρανού και της γης αλλά από τα ίδια τα έθνη, είτε μέσω του δημοκρατικού συνασπισμού εθνών, είτε μέσω του απολυταρχικού, δικτατορικού συνασπισμού. Ήθελαν να ελέγχουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της γης, εκμεταλλευόμενοι αυτές τις πηγές για εμπορικό όφελος.

52. Γιατί κακομεταχειρίστηκαν αυτά τα έθνη τους πνευματικούς Ισραηλίτες που τάσσονταν πιστά υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού;

⁵² Είχαν κυριευτεί από τον εθνικισμό και τον πυρετό του πατριωτισμού. Στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν μαζική κινητοποίηση των ανθρώπων προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εθνικιστικές τους βλέψεις, τα έθνη εξοργίστηκαν με εκείνους που αρνούνταν να ενσωματωθούν σε αυτά επειδή τάσσονταν υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, η οποία είχε εγκαθιδρυθεί στους ουρανούς με τη λήξη των καιρών των εθνών το 1914. Έτσι λοιπόν, υπό την πίεση του πολέμου, τα έθνη κακομεταχειρίστηκαν τους υπέρμαχους της βασιλείας του Θεού. Πόσο χάρηκαν όταν έθεσαν τέρμα στην επιρροή που ασκούσαν αυτοί υπέρ της βασιλείας του Θεού!

53. Πώς περιγράφουν τα εδάφια Αποκάλυψη 11:​7⁠-⁠10 τη χαρά των εθνών;

⁵³ Η ήττα που υπέστησαν οι υποστηρικτές της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού έκανε τα θηριώδη έθνη να αγάλλονται και να αλληλοσυγχαίρονται, πράγμα που είχε προειπωθεί στο ενδέκατο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, το οποίο δανείζεται κάποια σχήματα λόγου από την προφητεία του Ζαχαρία. Με παραστατική γλώσσα τα εδάφια Αποκάλυψη 11:​7⁠-⁠10 λένε: «Και όταν τελειώσουν τη μαρτυρία τους, το θηρίο που ανεβαίνει από την άβυσσο θα κάνει πόλεμο μαζί τους και θα τους νικήσει και θα τους σκοτώσει. Και τα πτώματά τους θα βρίσκονται στον πλατύ δρόμο της μεγάλης πόλης, η οποία αποκαλείται με πνευματική έννοια Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριός τους κρεμάστηκε στο ξύλο. Και οι άνθρωποι των λαών και των φυλών και των γλωσσών και των εθνών θα βλέπουν τα πτώματά τους τρεισήμισι ημέρες, και δεν αφήνουν να τοποθετηθούν τα πτώματά τους σε μνήμα. Και εκείνοι που κατοικούν στη γη χαίρονται σε βάρος τους και διασκεδάζουν, και θα στείλουν δώρα ο ένας στον άλλον, επειδή αυτοί οι δύο προφήτες βασάνισαν εκείνους που κατοικούν στη γη». Αλλά η χαρά τους αποδείχτηκε βραχύβια.

54, 55. (α) Πότε ήταν, ωστόσο, που κλήθηκε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών να φωνάζει χαρούμενα; (β) Αυτό ήταν σαν να απευθυνόταν σε ποιους η πρόσκληση να φωνάξουν, και για ποιο λόγο μπορούσαν να φωνάζουν;

⁵⁴ Το 1919 Κ.Χ., όπως είχε προεικονιστεί στο όραμα της Αποκάλυψης, ο Παντοδύναμος Θεός ανέστησε πνευματικά εκείνους τους άταφους μάρτυρες και τους επαναδραστηριοποίησε στην υπηρεσία της Βασιλείας του. Τα έθνη και η θρησκευτική τους πόρνη, η Βαβυλώνα η Μεγάλη, σάστισαν, αλλά τώρα είχε έρθει η σειρά του αναζωογονημένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών να φωνάζουν δυνατά και να χαίρονται. Ο ουράνιος Ελευθερωτής τους, Εκείνος που τους αναζωογόνησε, τους είπε να το κάνουν αυτό. Εφόσον εκπροσωπούσαν την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ και επρόκειτο να γίνουν μέλη της, ήταν σαν να απηύθυνε ο Θεός μια πρόσκληση σε εκείνη την πνευματική οργάνωση. Αποκαλώντας αυτή την οργάνωση Σιών (το άλλο όνομα της Ιερουσαλήμ), είπε:

⁵⁵ «“Να φωνάζεις δυνατά και να χαίρεσαι, κόρη της Σιών· διότι εγώ έρχομαι και θα κατοικήσω στο μέσο σου”, λέει ο Ιεχωβά. “Και πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα, και θα γίνουν λαός μου· και εγώ θα κατοικήσω στο μέσο σου”. Και θα γνωρίσεις εξάπαντος ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι αυτός που με έστειλε σε εσένα. Και ο Ιεχωβά θα πάρει στην κατοχή του τον Ιούδα ως μερίδιό του στην άγια γη και θα εκλέξει πάλι την Ιερουσαλήμ. Μείνε σιωπηλή, η κάθε σάρκα, μπροστά στον Ιεχωβά, γιατί έχει εγερθεί από την άγια κατοικία του».​—⁠Ζαχαρίας 2:​10⁠-⁠13.

56. (α) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά αν είχε παραιτηθεί ή όχι από τη δικαιωματική κυριότητα που είχε επί της γης του Ιούδα όσο αυτή ήταν έρημη; (β) Πώς ξαναπήρε ο Ιεχωβά στην κατοχή του τη γη, και ποιο θαύμα έκανε τότε;

⁵⁶ Βλέποντας τι σήμαινε αυτή η προφητεία στις ημέρες του Ζαχαρία, μπορούμε να διακρίνουμε τι σημαίνει η εκπλήρωσή της σε αυτόν το μνημειώδη εικοστό αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. Μήπως παραιτήθηκε ο Ιεχωβά τότε από τη δικαιωματική κυριότητα που είχε επί της γης του Ιούδα και μήπως επέτρεψε σε κάποιο επεκτατικό έθνος να την πάρει στην κατοχή του ή σε καταπατητές γης να εισβάλουν σε αυτήν; Κάθε άλλο! Παρ’ όλο που εκτόπισε το λαό του μακριά από αυτήν, στη Βαβυλώνα, περιφρούρησε αυτή τη γη και έθεσε σε ισχύ ένα μακρόχρονο σάββατο ανάπαυσης για αυτήν. Πώς; Αφήνοντάς την έρημη, χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο, ακριβώς όπως είχε προείπει. Στο τέλος αυτών των εβδομήντα χρόνων τήρησης σαββάτου για τη γη, εκείνος ξαναπήρε στην κατοχή του τη γη του Ιούδα απελευθερώνοντας τον εξόριστο λαό του και οδηγώντας τους από τη Βαβυλώνα ξανά στην αγαπημένη τους πατρίδα. Αυτός εξέλεξε και πάλι την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ιούδα, αναθέτοντας στους αποκαταστημένους εξορίστους να χτίσουν μια δεύτερη Ιερουσαλήμ στην παλιά τοποθεσία. Έτσι γεννήθηκε «σε μία ημέρα», σαν με πόνους τοκετού, μια κατοικημένη γη. Επίσης, “γεννήθηκε μονομιάς” ένα έθνος με την επανίδρυση της πρωτεύουσάς του στην Ιερουσαλήμ, η οποία άρχισε να ασκεί εξουσία στην «άγια γη» του Ιούδα. (Ησαΐας 66:​7, 8) Επρόκειτο για κάτι το θαυματουργικό!

57. Πότε, λοιπόν, άρχισε να κατοικεί ο Ιεχωβά στη γη του Ιούδα, και πότε και πώς έγινε καταφανές το ότι κατοικούσε εκεί;

⁵⁷ Εφόσον ο αρχαίος Ισραήλ ήταν ένα θεοκρατικό έθνος που υπόκειτο σε θεϊκή διακυβέρνηση και νόμους, ο Ιεχωβά Θεός άρχισε και πάλι να κατοικεί στην Ιερουσαλήμ όταν αυτή επανιδρύθηκε και ανοικοδομήθηκε. Αυτό έγινε πια καταφανές το 515 Π.Κ.Χ., όταν αποπερατώθηκε ο ναός της λατρείας του και άρχισε να αποδίδεται εκεί τακτική και πλήρης λατρεία σε αυτόν. Ο ανοικοδομημένος ναός θα αποτελούσε για όλα τα γύρω έθνη ένα σύμβολο του ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων άρχισε να διαμένει εκεί, ότι τώρα πλέον κατοικούσε στη Σιών, στην Ιερουσαλήμ. Θα μπορούσαν να τον πλησιάζουν εκεί.

58. Τι θα παρατηρούσαν με ευνοϊκό μάτι οι άνθρωποι των γύρω εθνών οι οποίοι είχαν ειλικρινή καρδιά, και συνεπώς τι θα έκαναν (Ζαχαρίας 2:​11);

⁵⁸ Τι επίδραση θα είχε αυτό στα γύρω ειδωλολατρικά έθνη; Πολλοί άνθρωποι από εκείνα τα έθνη δικαιολογημένα θα εντυπωσιάζονταν από τις αποδείξεις που πιστοποιούσαν ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ήταν ο Θεός της αλήθειας, ότι είχε επιδείξει την τέλεια πρόγνωσή του και την παντοδυναμία του εκπληρώνοντας τις προφητείες που είχαν δοθεί με βάση το ίδιο του το όνομα. Καθώς είχε αναστήσει το λαό του, τον Ισραήλ, από εθνικό θάνατο και τον είχε εγείρει από τον τάφο του στη Βαβυλώνα και τον είχε αποκαταστήσει στη γη των ζωντανών, στην ίδια τους την πατρίδα, όσοι παρατηρητές είχαν ειλικρινή καρδιά διέκριναν ότι Εκείνος ήταν ο μόνος ζωντανός και αληθινός Θεός, ο μόνος που άξιζε να λατρεύεται. Θα επιθυμούσαν ειλικρινά να τον λατρέψουν και, αν ήταν δυνατόν, θα πήγαιναν στον τόπο της κατοικίας του στη Σιών (Ιερουσαλήμ) για να το κάνουν αυτό. Το εδάφιο Ζαχαρίας 2:​11 δεν επρόκειτο να μείνει ανεκπλήρωτο: «Και πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα, και θα γίνουν λαός μου». Αυτό υποδήλωνε αύξηση των λάτρεων του Ιεχωβά παγκόσμια, και όχι μόνο στην «άγια γη» του Ιούδα.

59, 60. (α) Πώς συνέβη κάτι παρόμοιο σε σχέση με το υπόλοιπο που επρόκειτο να λάβει μια θέση στη Νέα Ιερουσαλήμ και το οποίο ήταν σαν να είχε θαφτεί στην επικράτεια της Βαβυλώνας της Μεγάλης; (β) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι άρχισε να κατοικεί με το υπόλοιπο;

⁵⁹ Δεν έχει επαληθευτεί κάτι τέτοιο και στην περίπτωση του σύγχρονου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών; Δεν έχουν κάθε λόγο να “φωνάζουν δυνατά και να χαίρονται”, όπως η «κόρη της Σιών» προς την οποία ειπώθηκε αυτό στην αρχαιότητα, στις ημέρες του Ζαχαρία; Ναι! Αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών είναι σαν μια νύφη, “αρραβωνιασμένη με έναν άντρα για να παρουσιαστεί ως αγνή παρθένα στον Χριστό”, και ως εκ τούτου πρόκειται να συμμετάσχει στην ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ. Αυτή η Νέα Ιερουσαλήμ, με τον Ιησού Χριστό ως Κεφαλή της, είναι η πρωτεύουσα οργάνωση του Ιεχωβά Θεού η οποία δεσπόζει πάνω σε ολόκληρη την παγκόσμια οργάνωσή του. (2 Κορινθίους 11:​2· Αποκάλυψη 21:​2, 9, 10) Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου η ενότητα του υπολοίπου ως “αγίου έθνους” διασπάστηκε, και αυτό εξορίστηκε από τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά του και ήταν σαν να θάφτηκε σε έναν τάφο στην επικράτεια της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Όταν τερματίστηκε αυτή η πρώτη παγκόσμια σύρραξη και εξαλείφθηκαν οι πιέσεις που τη συνόδευαν, η εκπληκτική εκπλήρωση αυτών που απεικονίστηκαν προφητικά στα εδάφια Αποκάλυψη 11:​11⁠-⁠13 άφησε άναυδο τον κόσμο!

⁶⁰ Ο Ιεχωβά αναζωογόνησε πνευματικά το θαμμένο υπόλοιπο, τους έβγαλε από τον τάφο τους στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, τους αποκατέστησε στη δικαιωματική, πνευματική επικράτειά τους στη γη και τους συσπείρωσε και πάλι ως το ενωμένο «άγιο έθνος» του. Είχε εκλέξει και πάλι αυτό το πιστό υπόλοιπο το οποίο απέβλεπε ψηλά, σε μια υπηκοότητα στη Νέα Ιερουσαλήμ υπό τον Χριστό. (Φιλιππησίους 3:​20, 21) Ο Ιεχωβά έστρεψε ευνοϊκά την προσοχή του προς αυτούς και τους δραστηριοποίησε με την κραταιά ενεργό του δύναμη, το άγιό του πνεύμα, προκειμένου να αναλάβουν την επίδοση μιας παγκόσμιας μαρτυρίας για τη Μεσσιανική βασιλεία του, όμοια της οποίας δεν είχε επιτελεστεί ποτέ πριν σε ολόκληρη τη Χριστιανική ιστορία. (Μάρκος 13:​10· Ματθαίος 24:​14· 28:​19, 20) Αυτοί δεν συμμετείχαν με τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου στη λατρεία της ειδωλολατρικής Κοινωνίας των Εθνών ως “της τελευταίας ελπίδας του κόσμου”, αλλά ένθερμα αφοσιώθηκαν στη λατρεία του «Θεού της ελπίδας» στον πνευματικό ναό του. (Αποκάλυψη 13:​14, 15· 14:​9) Έκαναν γνωστό το όνομα του Θεού τους, του Ιεχωβά, σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα. (Ησαΐας 12:​4, 5) Σύμφωνα με όλες τις εξωτερικές ενδείξεις, εκείνος είχε αρχίσει να κατοικεί μαζί τους.

61. Επομένως, πώς επαληθεύτηκε ότι «πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα»;

⁶¹ Μπορούμε να διακρίνουμε σήμερα αν αυτό είχε επίδραση στους λαούς του κόσμου; Τα έθνη, ως πολιτικές οντότητες, είδαν τους φόβους τους να ενισχύονται. Αλλά ανάμεσα σε αυτά τα έθνη υπήρχαν ευθείς άνθρωποι με ειλικρινή καρδιά που πεινούσαν και διψούσαν για μια καθαρή, αληθινή, λογική θρησκεία η οποία θα μπορούσε στ’ αλήθεια να φέρει κάποιον σε επαφή με τον αληθινό Θεό, αυτόν που αξίζει να λατρεύεται. Καθώς το πιστό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών κήρυττε «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας» σε όλο και περισσότερα μέρη της κατοικημένης γης, προσέγγιζε όλο και περισσότερους εκζητητές του αληθινού Θεού. Αυτοί έμαθαν ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν ο Μεσσίας του Ιεχωβά Θεού και έκαναν τα βήματα της αφιέρωσης στον Θεό και του βαφτίσματος για να γίνουν μαθητές του Μεσσία Του. (Ματθαίος 28:​19, 20) Τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς όπως είχε προειπωθεί: «Πολλά έθνη θα προσκολληθούν στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα». (Ζαχαρίας 2:​11) Καμιά εθνικότητα ή φυλή δεν αποκλείστηκε από αυτό.

62. Σε τι βαθμό επαληθεύτηκε αυτό από το 1935 Κ.Χ., και πώς έχουν γίνει αυτοί “λαός” του Ιεχωβά;

⁶² Αυτό επαληθεύτηκε σε αξιοσημείωτο βαθμό από το 1935 Κ.Χ. και έπειτα, τέσσερα χρόνια αφότου το χρισμένο υπόλοιπο υιοθέτησε το όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν απέτρεψε αυτούς τους ειλικρινείς εκζητητές του αληθινού Θεού από το να «προσκολληθούν στον Ιεχωβά» ως μαθητές του Μεσσία Του. Συγκριτικά με το πόσοι ήταν τότε, το 1935, ναι, και συγκριτικά με το χρισμένο υπόλοιπο, αυτοί που “προσκολλήθηκαν στον Ιεχωβά” με αυτόν τον τρόπο έχουν γίνει «μεγάλο πλήθος», χωρίς να ορίζεται στην Αγία Γραφή συγκεκριμένος αριθμός για αυτούς. (Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠17) Και, όπως είπε ο Ιεχωβά, αυτοί «θα γίνουν λαός μου». Δεν ισχυρίζονται ότι ανήκουν στο χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός δεν τους έχει γεννήσει με το άγιο πνεύμα του ώστε να γίνουν πνευματικοί γιοι του, παρότι έχει δεχτεί την προσκόλλησή τους και την αφιέρωσή τους σε Αυτόν μέσω του Αρχιερέα Του, του Ιησού Χριστού. Αυτό που τους κάνει αποδεκτούς στον Ιεχωβά Θεό είναι η αξία της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού. Έτσι λοιπόν, θεωρεί αυτά τα αφιερωμένα, βαφτισμένα άτομα “λαό του”, έναν λαό προσηλωμένο σε Αυτόν. Εκείνοι, λοιπόν, ως «άλλα πρόβατα», γίνονται «ένα ποίμνιο» με το χρισμένο υπόλοιπο κάτω από τον Καλό Ποιμένα, τον Ιησού Χριστό.​—⁠Ιωάννης 10:16.

63. Ως τέτοια «πρόβατα», πώς έχουν “προσκολληθεί στον Ιεχωβά”;

⁶³ Αυτά τα «άλλα πρόβατα» άκουσαν τη φωνή του Καλού Ποιμένα, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή του και βγαίνουν από «πολλά έθνη». Προσκολλώνται μαζί με το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών στην απόδοση λατρείας προς τον αληθινό Θεό στον πνευματικό ναό του. (Αποκάλυψη 7:​15) Με αυτόν τον τρόπο “προσκολλώνται στον Ιεχωβά”.

64. (α) Ποια ελπίδα τέθηκε μπροστά τους και γιατί; (β) Πώς γέμισε ο Ιεχωβά, μέσω αυτών, τον οίκο του με δόξα (Αγγαίος 2:7);

⁶⁴ Εφόσον ο Ιεχωβά δεν έχει γεννήσει αυτά τα «άλλα πρόβατα» με το πνεύμα του ώστε να γίνουν μέρος της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ, θέτει μπροστά τους την ελπίδα της αιώνιας ζωής στο «υποπόδιό» Του, δηλαδή στη γη, η οποία θα έχει μεταμορφωθεί σε εξαίσιο Παράδεισο. (Γένεση 2:​8· Λουκάς 23:​43) Ο Ιεχωβά Θεός σείει όλα τα έθνη μέσω της πολιτείας του σε σχέση με τις ανθρώπινες υποθέσεις από το 1914 Κ.Χ. και έπειτα, και από αυτό τα «άλλα πρόβατα» έχουν μάθει για τη Μεσσιανική βασιλεία Του. Από εκτίμηση για τη βασιλεία Του έχουν έρθει στον οίκο της λατρείας του και Αυτός τους δέχεται ως επιθυμητούς λάτρεις. Στην πραγματικότητα αυτοί είναι τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» τα οποία είχε προειπωθεί ότι θα “έρχονταν”, και με αυτούς στον τόπο της αγνής του λατρείας ο Ιεχωβά γεμίζει τον οίκο του, δηλαδή το ναό του, με δόξα.⁠—​Αγγαίος 2:7.

65. Τι πιστοποιούν οι αποδείξεις σήμερα όσον αφορά τον αποστολέα εκείνων μέσω των οποίων λάβαμε το τρίτο όραμα του Ζαχαρία, και για ποια ακόμη πράγματα ενισχύει αυτό την πεποίθησή μας;

⁶⁵ Σήμερα, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά το αξιομνημόνευτο έτος 1935 Κ.Χ., το οποίο έστρεψε την προσοχή μας στο «μεγάλο πλήθος» των εδαφίων Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠17 μέσω της σωστής κατανόησής τους, βλέπουμε να πραγματοποιούνται με μεγαλειώδη τρόπο τα όσα είχαν προλεχθεί στο τρίτο όραμα του Ζαχαρία. Επομένως, έχουμε ήδη επαρκείς αποδείξεις για να γνωρίζουμε ότι αυτός που έστειλε τον άγγελο στον Ζαχαρία και στο λαό του ήταν ο Θεός της αλήθειας, ο Ιεχωβά, και όχι κάποια ψεύτικη προφητική πηγή. Αυτός ο ίδιος Ιεχωβά ήταν εκείνος που απέστειλε τον Ζαχαρία ως προφήτη για να καταγράψει το όραμα για χάρη μας σήμερα. Το γεγονός αυτό ενισχύει την πεποίθησή μας ότι όλα τα επόμενα οράματα που δόθηκαν στον Ζαχαρία θα βγουν αληθινά.

66. Τι μας λέγεται πολύ σωστά να κάνουμε τώρα, και προκειμένου να κάνει τι “έχει εγερθεί ο Ιεχωβά από την άγια κατοικία του”;

⁶⁶ Δεν πρέπει, λοιπόν, να μείνουμε σιωπηλοί ώστε να ακούσουμε τι έχει να πει ο Ιεχωβά; Ασφαλώς! Γι’ αυτό και η θεόπνευστη εντολή με την οποία κλείνει το τρίτο όραμα του Ζαχαρία είναι απόλυτα κατάλληλη: «Μείνε σιωπηλή, η κάθε σάρκα, μπροστά στον Ιεχωβά, γιατί έχει εγερθεί από την άγια κατοικία του». (Ζαχαρίας 2:​13) Έχει εγερθεί από την άγια κατοικία του στους ουρανούς για να εκπληρώσει το Λόγο του.

Κεφάλαιο 10

Ο Σατανάς Αποτυγχάνει να Αντισταθεί στον Αρχιερέα

 1. Τι χρειάζεται από θρησκευτική άποψη ολόκληρος ο κόσμος της ανθρωπότητας, και γιατί χρειάζεται μόνο αυτό;

ΣΕ ΟΛΗ τη γη σήμερα μπορούμε να βρούμε αρχιερείς διαφόρων θρησκευτικών ομάδων. Ο πιο ισχυρός μεταξύ αυτών των ιερατικών αρχηγών είναι ο Ύπατος Ποντίφικας (Pontifex Maximus ), ο οποίος έχει την έδρα του στην Πόλη του Βατικανού. Αλλά ολόκληρος ο κόσμος της ανθρωπότητας δεν χρειάζεται παρά έναν και μόνο αρχιερέα. Γιατί αυτό; Επειδή υπάρχει ένας και μόνο ζωντανός και αληθινός Θεός, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, ο Κυρίαρχος ολόκληρου του σύμπαντος. Εκείνος χρειάζεται έναν και μόνο αρχιερέα να τον εκπροσωπεί στους ανθρώπους και να μεσολαβεί σε Εκείνον υπέρ των ανθρώπων. Αυτό συμφωνεί με το γεγονός ότι υπάρχει μία και μόνο αληθινή θρησκεία, μία και μόνο αγνή λατρεία, η οποία Του αποδίδεται «με πνεύμα και αλήθεια».⁠—​Ιωάννης 4:24.

 2. Ποιο ήταν το μόνο αρχιερατικό αξίωμα που αναγνώριζε ο Ιεχωβά μέχρι τις 16 Νισάν του 33 Κ.Χ., οπότε εμφανίστηκε ποιος μοναδικός πνευματικός αρχιερέας;

² Επί δεκαπέντε και πλέον αιώνες, από το 1512 Π.Κ.Χ. μέχρι το 33 Κ.Χ., ο ζωντανός και αληθινός Θεός αναγνώριζε ένα και μόνο αρχιερατικό αξίωμα. Αυτό το αρχιερατικό αξίωμα δόθηκε