αυτές οι εκτελέσεις θεϊκής κρίσης σωστές και κατάλληλες; Το να πενθούμε ή να νηστεύουμε για αυτά τα πράγματα τα οποία εκφράζουν τις δίκαιες κρίσεις του Θεού είναι ακατάλληλο. Δεν πρέπει να πενθούμε ή να νηστεύουμε για το ότι υποφέραμε λόγω αυτών. Κάτι τέτοιο θα ήταν εγωιστικό​—⁠δεν θα ήταν νηστεία για τον Ιεχωβά αλλά λύπη για τον εαυτό μας. Μάθετε από τα μαθήματα του παρελθόντος και εφαρμόστε τα τώρα! Έπειτα, με μάτια στεγνά από δάκρυα, ας χαιρόμαστε για το ότι αποκατασταθήκαμε στην εύνοια του Ιεχωβά και ας προχωρούμε ακάθεκτα στο έργο του ναού του!

Κεφάλαιο 15

Πολλά Έθνη Πηγαίνουν στην Πόλη της Θεϊκής Εύνοιας

 1. Ποια ήταν τα καλά νέα που εξήγγειλε ο Ιεχωβά μέσω του Ζαχαρία για εκείνους που ήθελαν να τηρούν νηστείες;

ΝΑ ΠΟΙΑ είναι τα καλά νέα​—⁠τόσο για εκείνους που πριν από είκοσι πέντε σχεδόν αιώνες ήθελαν να τηρούν νηστείες όσο και για εκείνους που θέλουν κάτι τέτοιο σήμερα: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Η νηστεία του τέταρτου μήνα και η νηστεία του πέμπτου μήνα και η νηστεία του έβδομου μήνα και η νηστεία του δέκατου μήνα θα γίνουν για τον οίκο του Ιούδα αγαλλίαση και χαρά και καλές γιορταστικές περίοδοι”».​—⁠Ζαχαρίας 8:19.

 2. Μια τέτοια αλλαγή στη στάση προϋπέθετε να λάβει χώρα ποια άλλη αλλαγή, όπως συνέβη και στην περίπτωση του Δαβίδ, σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 30:​1, 11;

² Αυτή η αλλαγή σήμαινε στην ουσία αλλαγή στη διανοητική στάση των μελών του αποκαταστημένου «οίκου του Ιούδα» τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ.​—⁠αλλά και στη δική μας σήμερα! Ως προϋπόθεση για μια τέτοια ριζική αλλαγή απόψεων και συμπεριφοράς, θα έπρεπε να λάβει χώρα μια μεγάλη αλλαγή στις περιστάσεις. Επίσης, εφόσον αυτό το γεγονός ήταν κάτι που είχε προβλεφθεί, άρα και αποφασιστεί, από τον Θεό τους, θα έπρεπε να υπάρξει μια ελεήμων έκφραση της θεϊκής εύνοιας απέναντί τους. Η κατάσταση ήταν όπως την περιέγραψε στη δική του περίπτωση ο Βασιλιάς Δαβίδ, εκείνος που κατέλαβε το Όρος Σιών και την Ιερουσαλήμ: «Θα σε εξυψώνω, Ιεχωβά, γιατί εσύ με ανέσυρες και με έφερες πάνω και δεν άφησες τους εχθρούς μου να χαρούν σε βάρος μου. Μετέβαλες το πένθος μου σε χορό για εμένα· έλυσες το σάκο μου και με έχεις περιζωσμένο με χαρά».​—⁠Ψαλμός 30:​1, 11.

 3. Πώς αισθανόταν ο Ιεχωβά απέναντι στους λάτρεις του και απέναντι στους εχθρούς τους, γεγονός που οδήγησε σε αυτή την αλλαγή στις περιστάσεις;

³ Το πώς θα γινόταν αυτό ειπώθηκε στον προφήτη Ζαχαρία αμέσως μετά το ερώτημα που υπέβαλαν οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι για τη νηστεία. Σχετικά με αυτό, διαβάζουμε στην αφήγηση του Ζαχαρία την πρώτη από μια σειρά δηλώσεων που έκανε ο Ιεχωβά: «Και ο λόγος του Ιεχωβά των στρατευμάτων συνέχισε να έρχεται, λέγοντας: “Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: «Θα είμαι ζηλότυπος για τη Σιών με μεγάλη ζηλοτυπία, και με μεγάλη οργή θα είμαι ζηλότυπος για αυτήν»”». (Ζαχαρίας 8:​1, 2) Τα αισθήματα του Ιεχωβά για αυτή την κατάσταση έμοιαζαν με τα αισθήματα κάποιου του οποίου η σύζυγος έπεσε θύμα κακοποίησης και ατίμωσης από τους εχθρούς του. Εφόσον δεν είχε απορρίψει το Όρος Σιών, δηλαδή την Ιερουσαλήμ, καταδικάζοντάς την σε πλήρη εγκατάλειψη, θα επιδίωκε με μεγάλο ζήλο και επιμονή να τη διασώσει από την εξευτελιστική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει στα μάτια του κόσμου. Θα ήταν ιδιαίτερα άγρυπνος προκειμένου να περιφρουρήσει τα συμφέροντά της και να καταδείξει ότι εκείνη είχε αποκατασταθεί στην εύνοιά του. Αν και αυτό σήμαινε θεϊκή εύνοια για εκείνη, παράλληλα σήμαινε οργή εναντίον όσων την είχαν εξευτελίσει και όσων προσπαθούσαν να παρεμποδίσουν την πλήρη αποκατάστασή της, κυρίως όσον αφορά την απόδοση λατρείας στον Ιεχωβά. Ο ζήλος που θα έδειχνε για αυτό θα ήταν ισοδύναμος με την οργή του εναντίον των εχθρών του.

 4. Είχε επιστρέψει τότε ο Ιεχωβά πλήρως στην Ιερουσαλήμ, και πότε θα ήταν δυνατόν για Εκείνον να επιστρέψει πλήρως;

⁴ Επί εβδομήντα χρόνια, ενώ οι εκτοπισμένοι Ιουδαίοι ήταν εξόριστοι στη Βαβυλώνα, η πόλη της Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα κείτονταν ερημωμένες, χωρίς άνθρωπο ή κατοικίδιο ζώο. Το 537 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά των στρατευμάτων κράτησε το λόγο του και επανέφερε το μετανοημένο υπόλοιπο στην πατρίδα του. Αλλά, από μια άποψη, ο Ιεχωβά δεν είχε ακόμη επιστρέψει πλήρως στο Όρος Σιών, δηλαδή στην Ιερουσαλήμ. Τους είχε επαναφέρει με σκοπό να χτίσουν έναν δεύτερο ναό για τη λατρεία του στην Ιερουσαλήμ. Επί δεκαέξι χρόνια αυτοί είχαν επιτρέψει στους εχθρούς να καταστέλλουν την οικοδόμηση του αγίου εκείνου οίκου λατρείας, και τώρα που ο Ιεχωβά μιλούσε εδώ μέσω του Ζαχαρία του προφήτη του, ο ναός δεν είχε ακόμη αποπερατωθεί ούτε εγκαινιαστεί για τη θεϊκή υπηρεσία. Γι’ αυτό, μόνο όταν τοποθετούνταν στη θέση του το κορυφαίο χαρακτηριστικό του ναού, το κεφαλάρι, και εγκαινιαζόταν ο ναός από τους ιερείς, ναι, μόνο τότε θα επέστρεφε ο Ιεχωβά πλήρως στην άγια πόλη. Θα άρχιζε και πάλι να κατοικεί σε αυτήν μόνο αφού θα άρχιζε πρώτα να κατοικεί με το πνεύμα Του στα Άγια των Αγίων του αποπερατωμένου ναού.

 5. Σύμφωνα με τη διακήρυξη του Ιεχωβά, πώς επρόκειτο να αποκληθεί η Ιερουσαλήμ ως πόλη, και πώς το βουνό του Ιεχωβά;

⁵ Τώρα παρουσιάζεται, λοιπόν, η δεύτερη θεϊκή υπόσχεση που αρχίζει με τη διακήρυξη «Αυτό είπε ο Ιεχωβά [των στρατευμάτων]», ως επίσημο πρόλογό της: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά: “Θα επιστρέψω στη Σιών και θα κατοικήσω στο μέσο της Ιερουσαλήμ· και η Ιερουσαλήμ θα αποκληθεί η πόλη της αλήθειας, και το βουνό του Ιεχωβά των στρατευμάτων, το άγιο βουνό”».​—⁠Ζαχαρίας 8:3.

 6. Γιατί θα αποκαλούνταν το ορεινό ύψωμα της Ιερουσαλήμ «το άγιο βουνό» και η ίδια η Ιερουσαλήμ «η πόλη της αλήθειας»;

⁶ Ο αποπερατωμένος ναός θα αγίαζε το ορεινό ύψωμα της Ιερουσαλήμ, και ως εκ τούτου, αυτό το ύψωμα θα ονομαζόταν «το άγιο βουνό». Επειδή η Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσα της επαρχίας του Ιούδα, θα είχε αποδείξει ότι ήταν αληθινά αφοσιωμένη στη λατρεία του Ιεχωβά και ότι είχε βάλει τα συμφέροντα της αγνής του λατρείας πρώτα, πάνω από οτιδήποτε άλλο, η Ιερουσαλήμ θα αποκαλούνταν σωστά «η πόλη της αλήθειας». Η αληθινή λατρεία θα ασκούνταν εκεί. Οι αλήθειες της αγνής και αμόλυντης λατρείας του αληθινού Θεού θα ακούγονταν εκεί. Η ορεινή περιοχή της θα αποκαλούνταν «το βουνό του Ιεχωβά». Πόσο μεγάλη σημασία έχει για εμάς σήμερα αυτή η υπόσχεση του Θεού!

 7. Σύμφωνα με την τρίτη υπόσχεση του Ιεχωβά, τι θα έδειχνε πόσο μεγάλη θα ήταν η διάρκεια ζωής του λαού της Ιερουσαλήμ, και από τι θα χαρακτηρίζονταν οι πλατείες της;

⁷ Αλλά έπεται και συνέχεια, γιατί τώρα έρχεται και μια τρίτη υπόσχεση θεϊκής εύνοιας: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Πάλι θα καθήσουν γέροντες και γερόντισσες στις πλατείες της Ιερουσαλήμ, και ο καθένας με το μπαστούνι του στο χέρι του λόγω της αφθονίας των ημερών του. Και οι πλατείες της πόλης θα γεμίσουν με αγόρια και κορίτσια που θα παίζουν στις πλατείες της”».​—⁠Ζαχαρίας 8:​4, 5.

 8. Αυτή η προφητική εικόνα μοιάζει με την εκπλήρωση ποιας προφητείας που αναφέρεται στο εξηκοστό πέμπτο κεφάλαιο του Ησαΐα;

⁸ Τι ευχάριστη εικόνα είναι αυτή, μια εικόνα καλής σωματικής υγείας, ειρήνης και ασφάλειας καθώς και καλής πληθυσμιακής αύξησης, η οποία δεν αμαυρώνεται από το θλιβερό πρόωρο θάνατο βρεφών! Μοιάζει με την εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα, η οποία είχε διατυπωθεί εκατόν είκοσι πέντε και πλέον χρόνια πριν από την εβδομηντάχρονη ερήμωση της Ιερουσαλήμ και της γης του Ιούδα, όπου δεν είχε απομείνει ούτε άνθρωπος ούτε κατοικίδιο ζώο:

«Διότι εγώ δημιουργώ νέους ουρανούς και νέα γη· και τα παλιά δεν θα έρχονται στη μνήμη ούτε θα ανεβαίνουν στην καρδιά. Αλλά να αγάλλεστε και να χαίρεστε παντοτινά για αυτό που δημιουργώ. Διότι εγώ δημιουργώ την Ιερουσαλήμ αιτία για χαρά και το λαό της αιτία για αγαλλίαση. Και θα χαίρομαι για την Ιερουσαλήμ και θα αγάλλομαι για το λαό μου· και δεν θα ακουστεί πλέον σε αυτήν ο ήχος κλάματος ούτε ο ήχος λυπητερής κραυγής.

»Δεν θα υπάρχει πια εκεί βρέφος λίγων ημερών, που θηλάζει, ούτε γέρος που δεν συμπληρώνει τις ημέρες του· διότι κάποιος θα πεθαίνει ως παιδί, μολονότι θα είναι εκατό χρονών· όσο δε για τον αμαρτωλό, μολονότι θα είναι εκατό χρονών, θα είναι επικατάρατος. Και θα χτίσουν σπίτια και θα κατοικήσουν· θα φυτέψουν αμπέλια και θα φάνε τον καρπό τους. Δεν θα χτίζουν αυτοί και άλλος να κατοικεί· δεν θα φυτεύουν αυτοί και άλλος να τρώει. Διότι σαν τις ημέρες του δέντρου θα είναι οι ημέρες του λαού μου· και το έργο των χεριών τους οι εκλεγμένοι μου θα το χρησιμοποιούν στο πλήρες. Δεν θα μοχθούν μάταια ούτε θα γεννούν για αναστάτωση· επειδή είναι το σπέρμα που αποτελείται από τους ευλογημένους του Ιεχωβά, και οι απόγονοί τους μαζί τους».​—⁠Ησαΐας 65:​17⁠-⁠23.

 9. Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει σήμερα, από άποψη ειρήνης και ασφάλειας, μεταξύ της πνευματικής επικράτειας των λάτρεων του Ιεχωβά στη γη και των κοσμικών εθνών;

⁹ Ποια είναι η κατάσταση στις ημέρες μας, από το έτος 1919 Κ.Χ., από τότε που το πιστό υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ αποκαταστάθηκε στη θεόδοτη πνευματική επικράτειά του; Τα πολιτικά έθνη της γης παριστάνουν ότι προσπαθούν να διατηρήσουν την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια μέσω των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία τώρα αριθμούν 132 κράτη⁠-⁠μέλη, αλλά δεν υπάρχει παρά ελάχιστη ασφάλεια σε οποιοδήποτε μέρος της γης. Στο μεταξύ, η ειρήνη όλης της ανθρωπότητας απειλείται μονίμως από έναν πυρηνικό πόλεμο μεταξύ των υπερδυνάμεων των εθνών, δημοκρατικών και κομμουνιστικών. Ωστόσο, μέσα στην πνευματική επικράτεια των λάτρεων του Ιεχωβά υπάρχει ευλογητή ειρήνη και ασφάλεια. Παρ’ όλο που στο πνευματικό υπόλοιπο, ιδίως από το 1935 Κ.Χ. και έπειτα, προσκολλήθηκε ένα «μεγάλο πλήθος» αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Χριστού από «όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες», δεν υπάρχει διεθνής ανταγωνισμός ή ένταση ή διενέξεις μεταξύ τους. Αντίθετα, επικρατεί ανάμεσά τους η αδελφική αγάπη, που είναι καρπός του πνεύματος του Θεού.

10. Με ποιον τρόπο διακρίνουμε τόσο μια κατά γράμμα όσο και μια πνευματική εκπλήρωση της υπόσχεσης του Ιεχωβά στα εδάφια Ζαχαρίας 8:​4, 5;

¹⁰ Από τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1918, μέχρι σήμερα έχουν περάσει πενήντα και πλέον χρόνια, αλλά μερικά από τα μέλη του αρχικού υπολοίπου που επέζησε από τις θλίψεις και τις δοκιμασίες εκείνης της περιόδου εξακολουθούν να ζουν μέχρι σήμερα, έπειτα και από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα έχουν κατά γράμμα γεράσει σωματικά, και μάλιστα μερικοί περπατούν με μπαστούνι “λόγω της αφθονίας των ημερών τους”. Πολλοί από αυτούς, επίσης, έχουν αναθρέψει παιδιά, εκπαιδεύοντάς τα στη λατρεία του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού. Καθώς, όμως, αναζητούμε μια πνευματική εκπλήρωση αυτής της όμορφης προφητείας, διακρίνουμε πως οι “γέροντες και οι γερόντισσες που κάθονται στις πλατείες της Ιερουσαλήμ” εξεικονίζουν τα μέλη του υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ που πέρασαν τους διωγμούς και τη διαπαιδαγώγηση του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Τα “αγόρια και τα κορίτσια που παίζουν στις πλατείες της” εξεικονίζουν τα μέλη εκείνου του υπολοίπου τα οποία πρόσθεσε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων στο πνευματικό υπόλοιπο από το μεταπολεμικό έτος 1919 και έπειτα. Ηλικιωμένοι και νέοι, όλοι μαζί, αναπτύσσονται πνευματικά σε πίστη, ελπίδα και αγάπη ενώ παράλληλα απολαμβάνουν μαζί την ειρήνη και την ασφάλεια της πνευματικής επικράτειάς τους.

11. Τι απαιτούνταν τότε να έχει κάποιος για να περιμένει την εκπλήρωση μιας τέτοιας προφητείας, και τι έλεγε για αυτό η τέταρτη εξαγγελία του Ιεχωβά;

¹¹ Αρχικά χρειαζόταν τρομερή πίστη για να πιστέψει κάποιος ότι θα συνέβαιναν τέτοια πράγματα, και στη συνέχεια χρειαζόταν πίστη για να προσκολληθεί σταθερά στην προσφάτως αποκαταστημένη οργάνωση των λάτρεων του Ιεχωβά. Ο Θεός έδειξε ότι αντιλαμβανόταν πώς ένιωθε ο λαός του σχετικά με αυτό το ζήτημα όταν προέβη στην εξαγγελία της τέταρτης υπόσχεσής του, λέγοντας στο επαναπατρισμένο του υπόλοιπο: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη και αν θα φαίνεται πολύ δύσκολο στα μάτια όσων έχουν απομείνει από αυτόν το λαό εκείνες τις ημέρες, μήπως θα φαίνεται πολύ δύσκολο και στα δικά μου μάτια;” λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».​—⁠Ζαχαρίας 8:6.

12. Πώς βοήθησε ο Ιεχωβά το επιζών υπόλοιπο στο θέμα της οργάνωσης και της κατανόησης διαφόρων ζητημάτων, και, σύμφωνα με τα γεγονότα σήμερα, ήταν πολύ δύσκολη για τον Ιεχωβά η εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης;

¹² Το 1919 Κ.Χ., στην αρχή του έργου αποκατάστασης και επέκτασης της αγνής και αμόλυντης λατρείας του Ιεχωβά των στρατευμάτων, ήταν πράγματι δύσκολο για το αποκαταστημένο υπόλοιπο να διακρίνει και να αντιληφθεί όλα τα θαυμάσια πράγματα που σκόπευε να κάνει ο Ιεχωβά για εκείνους και μέσω εκείνων στη διάρκεια αυτής «της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων», αυτού “του καιρού του τέλους”. Αλλά υπομονετικά, σιγά σιγά, εκείνος διόρθωνε την κατανόηση που είχαν για τις προφητείες, καθώς και τη στάση τους απέναντι στη θεοκρατική οργάνωση. Τους κατηύθυνε και τους προστάτευε στο Χριστιανικό έργο που έπρεπε να επιτελεστεί σε αυτόν τον τόσο μνημειώδη καιρό. Τους βοήθησε να διακρίνουν τα ζητήματα που είχε να αντιμετωπίσει ένας Χριστιανός λάτρης του Ιεχωβά μέσα στη διεθνή πάλη για την κυριαρχία του κόσμου. Όχι μόνο αυτό, αλλά τους βοήθησε και να υιοθετήσουν τη Γραφική στάση απέναντι σε αυτά τα ζητήματα ώστε να παραμείνουν στην εύνοιά Του. Πριν από μισό αιώνα, αυτό που εμείς τώρα βλέπουμε να έχει επιτελεστεί μέσα στη θεοκρατική Του οργάνωση και μέσω αυτής φαινόταν στα μάτια του μικρού υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Αλλά μήπως ήταν πολύ δύσκολο και για τον Ιεχωβά των στρατευμάτων; Τα γεγονότα σήμερα απαντούν «Όχι!»

13. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη η οποία χάνει μέλη, τι είπε ο Ιεχωβά στην πέμπτη υπόσχεσή του;

¹³ Διερευνώντας τα γεγονότα σήμερα που τα πολυπληθή θρησκευτικά συστήματα της Βαβυλώνας της Μεγάλης χάνουν μέλη λόγω των θέλγητρων αυτού του σύγχρονου κόσμου, παρατηρούμε ότι ο Θεός έχει εκπληρώσει με ακαταμάχητο τρόπο την πέμπτη υπόσχεση που εξήγγειλε: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Δείτε! Εγώ σώζω το λαό μου από τη γη της ανατολής και από τη γη της δύσης του ήλιου. Και θα τους φέρω μέσα, και θα κατοικήσουν στο μέσο της Ιερουσαλήμ· και θα γίνουν λαός μου και εγώ θα γίνω Θεός τους με αλήθεια και με δικαιοσύνη”».​—⁠Ζαχαρίας 8:​7, 8.

14. Σύμφωνα με την υπόσχεση, πού σύναξε ο Ιεχωβά τα μέλη του πνευματικού υπολοίπου και σε ποια κατάσταση;

¹⁴ Υπακούοντας στις θεϊκές εντολές που τους έχουν δοθεί μέσω του Ιησού Χριστού, το αποκαταστημένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών κηρύττει τα καλά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού σε όλη την κατοικημένη γη για να δοθεί μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Προσπαθούν να κάνουν μαθητές του Χριστού ανθρώπους από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους σύμφωνα με το παράδειγμα του ίδιου του Χριστού και διδάσκοντας αυτούς τους μαθητές όσα παρήγγειλε ο Χριστός, ως εκείνος στον οποίο ο Ιεχωβά Θεός έδωσε όλη την απαραίτητη εξουσία στον ουρανό και στη γη. (Ματθαίος 24:​14· 28:​18⁠-⁠20) Από τη μακρινή ανατολή και από τη μακρινή δύση συνάχθηκαν, υπό αγγελική κατεύθυνση, και τα τελευταία μέλη του “αγίου έθνους” του πνευματικού Ισραήλ. Δεν συνάχθηκαν, όμως, στην επίγεια Ιερουσαλήμ που είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ισραήλ. Πού συνάχθηκαν λοιπόν; Στη θεόδοτη πνευματική επικράτεια του «Ισραήλ του Θεού» εδώ στη γη, και επίσης σε μια κατάσταση ενότητας όσον αφορά τη θεοκρατική οργάνωση καθώς και όσον αφορά τη δράση και την αγνή λατρεία του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό Του.​—⁠Γαλάτες 6:​15, 16.

ΤΑ ΕΘΝΗ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

15, 16. (α) Σε τι προβαίνει Εκείνος ως απόδειξη του γεγονότος ότι αυτοί έχουν γίνει λαός του και Εκείνος Θεός τους; (β) Σύμφωνα με την έκτη εξαγγελία του Ιεχωβά, ποια ήταν στο παρελθόν η οικονομική και η κοινωνική κατάσταση του αποκαταστημένου υπολοίπου;

¹⁵ Ο πραγματικός Θεός αποδεικνύει ποιο λαό αποδέχεται από τον τρόπο με τον οποίο τον ευνοεί καθώς εκπληρώνει τις προφητικές του υποσχέσεις. Αποδεικνύει πως Αυτός, ο Θεός της Αγίας Γραφής, έχει γίνει Θεός τους, επαληθεύοντας τις προφητείες του και τη διαθήκη που έχει συνάψει μαζί τους και κάνοντας ό,τι είναι δίκαιο για χάρη τους. Ναι, τους υπολογίζει δίκαιους ενώπιόν Του, συγχωρώντας τους μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Αρχιερέα Του, του Ιησού του Μεσσία. Σε αρμονία με αυτό, ευνοεί το αποκαταστημένο Του υπόλοιπο χαρίζοντάς του τέτοια πνευματική ευημερία που δεν περνάει απαρατήρητη από τους λαούς των εθνών, οι οποίοι τη σχολιάζουν ως ένα θαυμάσιο παράδειγμα ευλογίας. Έτσι λοιπόν, στην εξαγγελία της έκτης υπόσχεσής του, ο Θεός μιλάει για μια αλλαγή στον τρόπο ενέργειάς του:

¹⁶ «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ας είναι ισχυρά τα χέρια σας, εσείς που αυτές τις ημέρες ακούτε αυτά τα λόγια από το στόμα των προφητών, κατά την ημέρα που τέθηκε το θεμέλιο του οίκου του Ιεχωβά των στρατευμάτων, για να χτιστεί ο ναός. Διότι πριν από εκείνες τις ημέρες, δεν υπήρχε μισθός για τους ανθρώπους· και όσο για το μισθό των κατοικίδιων ζώων, δεν υπήρχε κάτι τέτοιο· και σε αυτόν που έβγαινε και σε αυτόν που έμπαινε δεν υπήρχε ειρήνη εξαιτίας του αντιδίκου, καθότι έριχνα όλους τους ανθρώπους τον έναν εναντίον του άλλου”.

17. Ποια αλλαγή στις συνθήκες επρόκειτο να συμβεί τώρα, και ως εκ τούτου ποια αλλαγή θα σημειωνόταν στον τρόπο με τον οποίο θα μιλούσαν τα έθνη για το αποκαταστημένο υπόλοιπο;

¹⁷ »“Και τώρα δεν θα είμαι όπως στις προηγούμενες ημέρες για όσους έχουν απομείνει από αυτόν το λαό”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. “Διότι θα υπάρχει ο σπόρος της ειρήνης· το κλήμα θα δίνει τους καρπούς του και η γη θα δίνει τη σοδειά της και οι ουρανοί θα δίνουν τη δροσιά τους· και θα κάνω εκείνους που έχουν απομείνει από αυτόν το λαό να κληρονομήσουν όλα αυτά τα πράγματα. Και όπως ακριβώς γίνατε κατάρα ανάμεσα στα έθνη, οίκε του Ιούδα και οίκε του Ισραήλ, έτσι θα σας σώσω και θα γίνετε ευλογία. Μη φοβάστε. Ας είναι ισχυρά τα χέρια σας”».​—⁠Ζαχαρίας 8:​9⁠-⁠13.

18. Γιατί θα ήταν ασυνεπές από μέρους του Ιεχωβά να ευλογεί το αποκαταστημένο υπόλοιπο ενόσω αυτό δεν φρόντιζε να τελειώσει το έργο του ναού εξαιτίας του φόβου των ανθρώπων;

¹⁸ Αυτά τα θεϊκά λόγια μάς θυμίζουν ότι ο ναός της Ιερουσαλήμ δεν είχε τελειώσει ακόμη στην Ιερουσαλήμ. Σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα, το υπόλοιπο όλων των φυλών του Ισραήλ, το υπόλοιπο του “οίκου του Ιούδα και του οίκου του Ισραήλ”, είχε ξαναρχίσει τις εργασίες στα θεμέλια του ναού. Αυτές οι εργασίες είχαν ξεκινήσει και πάλι με την υποκίνηση και την ενθάρρυνση των προφητών Αγγαίου και Ζαχαρία. (Αγγαίος 2:​10⁠-⁠19· Ζαχαρίας 1:​1⁠-⁠7· Έσδρας 4:​23 ως 5:​2) Μέχρι εκείνον τον καιρό το έργο του ναού είχε παραμείνει σε στασιμότητα επί δεκαέξι περίπου χρόνια. Αν όλα αυτά τα χρόνια που εκείνοι παραμελούσαν το ναό του ο Ιεχωβά τούς ευλογούσε και τους χάριζε υλική ευημερία, θα φαινόταν σαν να μην είχε σημασία για αυτόν το αν θα ολοκληρωνόταν και θα χρησιμοποιούνταν ο οίκος της λατρείας ή όχι. Αυτός είχε προφητεύσει ότι ο δεύτερος εκείνος ναός επρόκειτο να ανοικοδομηθεί στην Ιερουσαλήμ. Είχε απελευθερώσει το υπόλοιπο των Ιουδαίων εξορίστων από τη Βαβυλώνα ώστε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους ειδικά για να ανοικοδομήσουν το ναό Του. (Ησαΐας 44:​26 ως 45:​6) Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να τους ευλογεί, εφόσον αυτοί φοβήθηκαν τους ανθρώπους, σταμάτησαν την οικοδόμηση του οίκου της λατρείας Του και επιδόθηκαν στον υλισμό;

19. Για ποιο λόγο δεν είχαν ειρήνη ούτε στα εξωτερικά ζητήματα ούτε στα εσωτερικά, και τι χρειαζόταν να κάνει το υπόλοιπο για να αλλάξουν τα πράγματα;

¹⁹ Εκείνα τα χρόνια που οι αποκαταστημένοι εξόριστοι παραμελούσαν την αποστολή την οποία είχαν λάβει από τον Θεό και δεν επιδίωκαν να μεγαλύνουν τον Ιεχωβά των στρατευμάτων, αποπερατώνοντας έναν ναό για το όνομά Του, οι συνθήκες στην Ιερουσαλήμ και στην επαρχία του Ιούδα ήταν άσχημες, όχι μόνο από πνευματική αλλά και από υλική και οικονομική άποψη. Δεν υπήρχε εργασία ούτε για τους ανθρώπους ούτε για τα κατοικίδια ζώα. Οι καιρικές συνθήκες προκαλούσαν ζημιές στις καλλιέργειές τους και μείωναν τις σοδειές τους. Εχθρικά γειτονικά έθνη παρενέβαιναν στις υποθέσεις τους τόσο στο θρησκευτικό τομέα όσο και σε άλλους τομείς. Δεν είχαν ειρήνη μεταξύ τους παρά το ότι ήταν όλοι Ισραηλίτες, επειδή ο καθένας επιδίωκε τους δικούς του ιδιοτελείς και υλιστικούς στόχους. Ήταν φανερό πως είχε πέσει πάνω τους η αγανάκτηση του Θεού. Χρειαζόταν να επιστρέψουν σε Εκείνον μετανοημένοι, για να επιστρέψει και εκείνος σε αυτούς με εύνοια.

20. Με ποια εντολή άρχισε και τελείωσε ο Ιεχωβά την εξαγγελία της έκτης υπόσχεσής του, και γιατί;

²⁰ Με έλεος, ο Θεός επέστησε την προσοχή τους στα ελαττώματά τους μέσω του Αγγαίου και του Ζαχαρία, των προφητών του. Με τη διαβεβαίωση ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ήταν μαζί τους, ακόμη και αν όλη η Περσική Αυτοκρατορία ήταν εναντίον τους, πήραν θάρρος και, αψηφώντας κάθε πιθανή ανθρώπινη παρέμβαση, ξανάρχισαν στα θεμέλια του ναού το έργο που τους είχε αναθέσει ο Θεός, αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι την ολοκλήρωση του έργου. «Από αυτή την ημέρα θα παρέχω ευλογία», είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων μέσω του Αγγαίου του προφήτη του. (Αγγαίος 2:​19) Αυτό έγινε στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου Α΄ της Περσίας. Τώρα που ο Ιεχωβά εξήγγελλε μέσω του Ζαχαρία αυτές τις δέκα υποσχέσεις του ήταν το τέταρτο έτος του Βασιλιά Δαρείου. Οι θεϊκές ευλογίες στο έθνος που οικοδομούσε το ναό είχαν πια αρχίσει. Αλλά υπήρχε ακόμη πολύ έργο να γίνει προκειμένου να τελειώσει εκείνος ο οίκος λατρείας παρά τη δυσαρέσκεια όσων μισούσαν τον Ιεχωβά. Οι οικοδόμοι του ναού χρειαζόταν να συνεχίσουν να εργάζονται. Κατάλληλα, λοιπόν, εκείνος άρχισε και τελείωσε την εξαγγελία της έκτης υπόσχεσής του με την εντολή να είναι ισχυρά τα χέρια τους καθώς εργάζονταν. «Μη φοβάστε», είπε. Να φοβάστε, όχι τους ανθρώπους, αλλά τον Θεό.

21. Ποιους θα χρησιμοποιούσαν ως παράδειγμα τα γύρω έθνη όταν θα εξέφεραν κατάρα ή ευλογία για κάποιους, και γιατί;

²¹ Με την αποπεράτωση του ναού θα απολάμβαναν στο πλήρες τη θεϊκή εύνοια και ευλογία. Η κατάστασή τους όλα εκείνα τα χρόνια κατά τα οποία αδιαφορούσαν για την οικοδόμηση του ναού είχε φτάσει σε τόσο άσχημο σημείο από πλευράς ειρήνης, ασφάλειας και υλικής ευημερίας ώστε τα γύρω έθνη νόμιζαν ότι η γη του Ιούδα και οι εξόριστοι που είχαν αποκατασταθεί σε αυτήν ήταν υπό κατάρα. Έτσι λοιπόν, όταν εκείνα τα έθνη ήθελαν να καταραστούν κάποιους, ζητούσαν να τους βρει μια κατάρα σαν αυτήν που κατέτρεχε τους Ισραηλίτες στη γη του Ιούδα. Αλλά όταν θα τελείωνε ο ναός του Ιεχωβά, αυτό δεν θα αλήθευε πλέον. Τότε τα κατάπληκτα έθνη θα παρατηρούσαν ότι ο αποκαταστημένος Ισραήλ είχε περιέλθει σε μια ευλογημένη κατάσταση έχοντας την εύνοια του Θεού του. Κατ’ αναλογία, λοιπόν, όταν εκείνα τα έθνη θα ήθελαν να εκφέρουν ευλογίες για κάποιους, θα επικαλούνταν ως παράδειγμα την ευλογημένη κατάσταση του Ισραήλ.

22. Πώς συνέβη κάτι παρόμοιο και στον εικοστό μας αιώνα, και, έπειτα από πέντε δεκαετίες έργου, πώς συγκρίνεται από πνευματική άποψη η κατάσταση των μαρτύρων του Ιεχωβά με αυτήν του Χριστιανικού κόσμου;

²² Το ίδιο συνέβη και στον εικοστό αιώνα Κ.Χ., σε αυτή την «τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Ώσπου να αρχίσουν τα μέλη του αποκαταστημένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ να καταβάλλουν ειλικρινείς και σκληρές προσπάθειες για να αποκαταστήσουν και να επεκτείνουν, πρώτα από όλα στη δική τους ζωή, την αγνή, αμόλυντη λατρεία στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, αντιμετώπισαν δυσκολίες, τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές. Οι θρησκευτικοί εναντιούμενοι του Χριστιανικού κόσμου τούς καταριούνταν, παρενέβαιναν στο έργο τους, αγωνίζονταν πυρετωδώς να τους εξοντώσουν ή να καταστείλουν το έργο του ναού με το οποίο ενασχολούνταν. Αλλά έπειτα από πέντε δεκαετίες απερίσπαστης προσήλωσης στη λατρεία του Ιεχωβά και στα συμφέροντα της Μεσσιανικής βασιλείας του, πώς συγκρίνεται η κατάσταση του χρισμένου υπολοίπου των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά με αυτήν του Χριστιανικού κόσμου; Ποιοι ευημερούν από Χριστιανική, πνευματική άποψη; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν τη θεϊκή ευλογία λόγω του ότι προσκολλώνται αυστηρά στην Αγία Γραφή και κάνουν το έργο του Θεού, όπως αυτό εκτίθεται εκεί; Ακόμη και οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου ομολογούν ότι θα ήθελαν να έχουν τα μέλη των εκκλησιών τους το ζήλο, την πίστη, το θάρρος και τη Γραφική γνώση που έχουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά και να ευημερούν θρησκευτικά όπως αυτοί οι μάρτυρες.

Ο ΘΕΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ «ΝΟΥ» ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ

23. Λόγω ποιας αλλαγής στο «νου» του Θεού δεν χρειαζόταν να φοβάται τώρα πια το υπόλοιπο;

²³ Το υπάκουο υπόλοιπο του Θεού δέχεται περαιτέρω ενισχυτική ενθάρρυνση καθώς Εκείνος εξαγγέλλει την έβδομη υπόσχεσή του, λέγοντας: «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Όπως ακριβώς είχα στο νου μου να φέρω συμφορά σε εσάς, επειδή οι προπάτορές σας με έκαναν να αγανακτήσω”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “και δεν μεταμελήθηκα, έτσι θα έχω ξανά στο νου μου αυτές τις ημέρες το να πολιτευτώ καλά με την Ιερουσαλήμ και με τον οίκο του Ιούδα. Μη φοβάστε”».​—⁠Ζαχαρίας 8:​14, 15.

24. Γιατί το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είχε στο νου του να φέρει συμφορά στους προπάτορές τους δεν μαρτυρούσε εκνευρισμό από μέρους Του;

²⁴ Ο Ιεχωβά παραδέχεται εδώ ότι είχε στο νου του να φέρει συμφορά στο έθνος του Ισραήλ, επειδή οι προπάτορες του πιστού υπολοίπου τον είχαν κάνει να αγανακτήσει. Αλλά αυτό δεν υποδήλωνε κανέναν εκνευρισμό ή έκρηξη θυμού από μέρους Του. Η συμφορά που είχε στο νου του να φέρει πάνω στο έθνος ή να επιτρέψει να έρθει πάνω σε αυτό βρισκόταν σε πλήρη αρμονία με τις προειδοποιήσεις που είχε διατυπώσει σε ήρεμο τόνο για τις κατάρες τις οποίες θα υφίσταντο αν παραβίαζαν το μέρος τους στην εθνική διαθήκη που είχαν με Εκείνον. Με απόλυτη ευθύτητα τους είχε προειδοποιήσει πολύ νωρίτερα μέσω του προφήτη Μωυσή:

«Ο Ιεχωβά θα εγείρει εναντίον σου ένα μακρινό έθνος, από την άκρη της γης, όπως εφορμά ο αετός, ένα έθνος τη γλώσσα του οποίου δεν θα καταλαβαίνεις, ένα έθνος άγριο στην όψη, που δεν θα προσωποληπτεί υπέρ του ηλικιωμένου ούτε θα δείχνει εύνοια στον νεαρό.

»Και όπως ακριβώς ο Ιεχωβά αγαλλόταν για εσάς κάνοντάς σας το καλό και πληθύνοντάς σας, έτσι ο Ιεχωβά θα νιώσει αγαλλίαση για εσάς εξολοθρεύοντάς σας και αφανίζοντάς σας· και θα ξεριζωθείτε από τη γη στην οποία πηγαίνεις για να την πάρεις στην κατοχή σου.

»Και ο Ιεχωβά θα σε διασκορπίσει ανάμεσα σε όλους τους λαούς, από τη μία άκρη της γης ως την άλλη άκρη της γης· και εκεί θα υπηρετήσεις άλλους θεούς που δεν γνώρισες».​—⁠Δευτερονόμιο 28:​49, 50, 63, 64· βλέπε επίσης Λευιτικό 26:​27⁠-⁠43.

25. (α) Γιατί δεν ήταν άδικο από μέρους του Ιεχωβά να επιτρέψει να λάβουν χώρα αυτές οι κατάρες; (β) Πώς είχε αλλάξει τώρα ο “νους” του Θεού, και γιατί;

²⁵ Επομένως, το ότι ο Ιεχωβά επέτρεψε να “ξεριζωθούν από τη γη τους” οι Ισραηλίτες παραβάτες του νόμου μέσω των Ασσύριων και των Βαβυλώνιων και το ότι στη συνέχεια επέτρεψε να κείτεται η γη του Ιούδα παντελώς έρημη επί εβδομήντα χρόνια καταδείκνυε πως εκτέλεσε δίκαια το δικό του μέρος στη διαθήκη που είχε το έθνος με Εκείνον. Τώρα, όμως, που είχε διαπαιδαγωγήσει το έθνος σύμφωνα με τους όρους της διαθήκης Του μαζί τους, είχε στο νου του να ακολουθήσει αντίθετη πορεία ενέργειας απέναντί τους εκδηλώνοντας έλεος. Το πρώτο που έκανε ήταν να ξαναφέρει το μετανοημένο, πιστό υπόλοιπο στην Ιερουσαλήμ και στη γη του Ιούδα. Από φόβο, εκείνοι απέφευγαν να προωθήσουν την οικοδόμηση του ναού, κάτι που δεν μπορούσε να έχει και δεν είχε την ευλογία Του. Αλλά τώρα, «αυτές τις ημέρες», τις ημέρες κατά τις οποίες ανέλαβαν και πάλι το έργο του ναού με πεποίθηση και άρχισαν να το προωθούν θαρραλέα, ο Ιεχωβά είχε στο νου του “να πολιτευτεί καλά με την Ιερουσαλήμ και με τον οίκο του Ιούδα” δείχνοντας έτσι την ικανοποίησή του. Εφόσον, λοιπόν, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων τούς υποστήριζε και ήταν μαζί τους, λόγω της ολόκαρδης λατρείας που Του απέδιδαν, δεν έπρεπε να φοβούνται τους ανθρώπους.

26. Σήμερα, στον εικοστό αιώνα, πώς έχει γίνει φανερό ότι αυτή η έβδομη υπόσχεση εφαρμόζεται εξίσου και στο πνευματικό υπόλοιπο;

²⁶ Στη σύγχρονη εποχή ο Ιεχωβά πραγματοποίησε αυτή την υπόσχεση που εφαρμόζεται εξίσου και στο πιστό υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. Εξαιτίας κάποιων παραβάσεων στις οποίες υπέπεσαν, διασκορπίστηκαν από τη θεόδοτη πνευματική επικράτειά τους στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Σήμερα, όμως, μπορούν να κάνουν μια αναδρομή στα πολλά χρόνια που έχουν περάσει από το έτος της αποκατάστασής τους, το 1919 Κ.Χ., και να δουν πόσο υπέροχα έχει πολιτευτεί μαζί τους ο Θεός, του οποίου το όνομα φέρουν, για το έργο αποκατάστασης της αγνής του λατρείας το οποίο επιτελούν.

27. Τι είχε τώρα στο νου του ο Ιεχωβά όσον αφορά το τι θα έπρεπε να κάνει το αποκαταστημένο υπόλοιπο, πράγμα που ήταν σε αρμονία με ποιες δύο εντολές;

²⁷ Ωστόσο, υπήρχαν κάποια ζωτικά πράγματα που έπρεπε να κάνουν εκείνοι οι οποίοι αποκαταστάθηκαν με έλεος στη θεϊκή εύνοια. Αυτά που τους λέει ο Ιεχωβά να κάνουν βρίσκονται σε αρμονία με τις δύο μεγαλύτερες εντολές του Νόμου, δηλαδή, το να αγαπάμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμη και το να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. Διαβάζουμε τα εξής: «“Αυτά πρέπει να κάνετε: Να λέτε την αλήθεια ο ένας στον άλλον. Με αλήθεια και με την κρίση της ειρήνης να κρίνετε στις πύλες σας. Και συμφορά μη σχεδιάζετε στην καρδιά σας ο ένας για τον άλλον, και μην αγαπάτε ψεύτικο όρκο· διότι όλα αυτά είναι πράγματα που έχω μισήσει”, λέει ο Ιεχωβά».​—⁠Ζαχαρίας 8:​16, 17.

28. Πώς θα περιφρουρούνταν, λοιπόν, η αλήθεια και η δικαιοσύνη στις «πύλες», δηλαδή εκεί που γίνονταν οι δίκες, και ποιο στόχο είχε η απόδοση κρίσης με την «κρίση της ειρήνης»;

²⁸ Για να παραμείνουν στην εύνοια του Ιεχωβά των στρατευμάτων, τα μέλη του αποκαταστημένου υπολοίπου δεν έπρεπε να κάνουν τα πράγματα που μισεί Εκείνος. Έπρεπε να αποδίδουν δικαιοσύνη στις πύλες, δηλαδή εκεί που γίνονταν οι δίκες. Εκεί, κανείς δεν έπρεπε να καταφεύγει σε ψευδείς όρκους για να επιφέρει συμφορά στο συνάνθρωπό του ο οποίος δεν είχε κάνει τίποτα άξιο τέτοιας συμφοράς. Τα όσα λέει κάποιος στο συνάνθρωπό του ή τα όσα καταθέτει ένορκα σε μια δίκη θα πρέπει να διαπνέονται από εντιμότητα· θα πρέπει να λέει πάντοτε την αλήθεια, και όχι άλλα να λέει με το στόμα του και άλλα να έχει μέσα στην απατηλή καρδιά του. Όταν τακτοποιείται δικαστικά κάποια διένεξη, ο στόχος πρέπει να είναι να επιτευχθεί ειρήνη ανάμεσα σε εκείνους που προσφεύγουν στο νόμο· και αυτός ο στόχος της ειρήνης είναι εφικτός μόνο αν στη δίκη περιφρουρείται η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Πρέπει να αγαπάμε ό,τι αγαπάει ο Θεός και όχι ό,τι μισεί.

29. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι το εδάφιο Ζαχαρίας 8:​16 εφαρμόζεται στο Χριστιανικό υπόλοιπο, και με ποιον τρόπο λένε εκείνοι την αλήθεια;

²⁹ Εφαρμόζεται αυτό στο χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ; Ασφαλώς και εφαρμόζεται. Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας υπέρ της Χριστιανικής ενότητας στους πιστούς που βρίσκονταν στην Έφεσο της Μικράς Ασίας, είπε: «Λέγοντας την αλήθεια, ας αυξηθούμε με αγάπη όσον αφορά όλα τα πράγματα σε αυτόν ο οποίος είναι η κεφαλή, ο Χριστός. Γι’ αυτό, τώρα που έχετε αποβάλει το ψεύδος, να λέτε την αλήθεια ο καθένας με τον πλησίον του, επειδή είμαστε μέλη που ανήκουν το ένα στο άλλο». (Εφεσίους 4:​15, 25) Εδώ, ο απόστολος προφανώς παρέθετε τμήμα του εδαφίου Ζαχαρίας 8:​16 εφαρμόζοντάς το κατάλληλα σε Χριστιανούς οι οποίοι ήταν ο «Ισραήλ του Θεού». (Γαλάτες 6:​15, 16) Το να λέμε την αλήθεια ο ένας στον άλλον σημαίνει επίσης να μιλάμε μεταξύ μας για τις αλήθειες της Αγίας Γραφής και όχι για τα θρησκευτικά ψεύδη της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Με αυτόν τον τρόπο προωθούμε την αγνή λατρεία του Θεού στον πνευματικό ναό του.

ΑΠΟ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΣΕ ΓΙΟΡΤΗ

30. Σύμφωνα με την όγδοη υπόσχεση του Ιεχωβά, σε τι είδους περιστάσεις θα μεταβάλλονταν οι περίοδοι νηστείας που τηρούσαν μέχρι τότε;

³⁰ Το γεγονός ότι ο αριθμός εφτά στην Αγία Γραφή υποδηλώνει τελειότητα με μια πνευματική έννοια δεν κάνει τον Θεό να σταματήσει στις εφτά υποσχέσεις που είδαμε παραπάνω. Συνεχίζει εξαγγέλλοντας και μια όγδοη, όπως διαβάζουμε τώρα: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Η νηστεία του τέταρτου μήνα και η νηστεία του πέμπτου μήνα και η νηστεία του έβδομου μήνα και η νηστεία του δέκατου μήνα θα γίνουν για τον οίκο του Ιούδα αγαλλίαση και χαρά και καλές γιορταστικές περίοδοι. Γι’ αυτό, να αγαπάτε την αλήθεια και την ειρήνη”».​—⁠Ζαχαρίας 8:19.

31. Τίνων το ερώτημα σχετικά με την τήρηση νηστείας απαντούσε αυτό, και γιατί τώρα πια δεν ήταν κατάλληλο να συνεχίσουν να κάνουν τέτοιες νηστείες και να πενθούν;

³¹ Να λοιπόν μια άμεση και θετική απάντηση στον Σαρασάρ και στον Ρεγέμ⁠-⁠μέλεχ, οι οποίοι είχαν έρθει σταλμένοι από την πόλη της Βαιθήλ για να ρωτήσουν αν θα έπρεπε να συνεχίσουν να απέχουν από τροφή και να πενθούν τον πέμπτο μήνα. (Ζαχαρίας 7:​1⁠-⁠3) Τώρα που η οικοδόμηση του δεύτερου ναού στην Ιερουσαλήμ έβαινε προς τη μεγαλειώδη ολοκλήρωσή της δεν ήταν καιρός να θρηνούν για την περασμένη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της η οποία είχε λάβει χώρα το 607 Π.Κ.Χ., δηλαδή ογδόντα και πλέον χρόνια νωρίτερα. Το θέλημά Του για αυτούς ήταν να χαίρονται για την αγαθότητα που εκδήλωνε απέναντί τους τώρα και να αγάλλονται για την αντιστάθμιση όλου του καταστροφικού έργου το οποίο είχαν επιτελέσει οι Βαβυλώνιοι στην Ιερουσαλήμ και στη γη του Ιούδα. Τέλος πια οι πένθιμες νηστείες! Ήταν καιρός να απολαύσουν καλές γιορταστικές περιόδους!

32. Πώς εκπληρώθηκε αυτή η θεϊκή υπόσχεση στον Χριστιανικό πνευματικό Ισραήλ, και ποια μόνο ημέρα τηρεί το υπόλοιπο κάθε χρόνο υπακούοντας στην εντολή του Χριστού;

³² Με πόσο μεγαλειώδη τρόπο εκπληρώθηκε στον Χριστιανικό πνευματικό Ισραήλ αυτή η θεϊκή υπόσχεση που είχε δοθεί στον αρχαίο Ισραήλ! Το χρισμένο υπόλοιπο σήμερα δεν τηρεί καμιά από τις νηστείες και τις περιόδους πένθους που τηρούσε ο αρχαίος Ισραήλ. Δεν τηρεί ούτε ακόμη και την ετήσια Γιομ Κιπούρ, δηλαδή την Ημέρα Εξιλέωσης, η οποία γιορταζόταν τη δέκατη ημέρα του έβδομου σεληνιακού μήνα (Τισρί). (Λευιτικό, 16ο κεφάλαιο) Χαίρεται για την αληθινή Ημέρα Εξιλέωσης, όπως αυτή τελέστηκε από τον Αρχιερέα του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό, μέσω της τέλειας εξιλεωτικής θυσίας του, την αξία της οποίας παρουσίασε ο Ιησούς Χριστός στον Ιεχωβά στον ουρανό το 33 Κ.Χ. για χάρη όλης της ανθρωπότητας. (1 Ιωάννη 1:​7 ως 2:​2) Η μόνη ημέρα που τηρεί κάθε χρόνο το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, υπακούοντας στην εντολή την οποία έδωσε ο ίδιος ο Χριστός στους μαθητές του, είναι η ημέρα του θυσιαστικού θανάτου του Χριστού που έλαβε χώρα την Ημέρα του Πάσχα, στις 14 Νισάν. Έτσι λοιπόν, όταν το επιζών υπόλοιπο γιόρτασε το Δείπνο του Κυρίου στις 13 Απριλίου 1919, μετά τη δύση του ήλιου, 17.961 και πλέον άτομα συγκεντρώθηκαν παγκόσμια για να γιορτάσουν τον εξιλεωτικό του θάνατο. Αλλά τα άτομα που παρευρέθηκαν την Παρασκευή 9 Απριλίου 1971, μετά τη δύση του ήλιου, ήταν 3.453.542, εκ των οποίων 10.384 πήραν από τα εμβλήματα του άζυμου ψωμιού και του κρασιού.​—⁠Λουκάς 22:​7⁠-⁠20.

33. Ποια προφητεία του Ιεχωβά, η οποία περιέχεται στην ένατη υπόσχεσή του, εξηγεί το μεγάλο αριθμό παρόντων παγκόσμια στο Δείπνο του Κυρίου το 1971;

³³ Από πού ήρθαν όλοι οι 3.400.000 και πλέον παρατηρητές που παρευρέθηκαν στον πρόσφατο αυτόν εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, εκτός από τους 10.384 οι οποίοι πήραν από τα εμβλήματα; Το παγκόσμιο αυτό φαινόμενο του έτους 1971 εξηγείται από την εκπλήρωση της ένατης υπόσχεσης του Ιεχωβά, η οποία αναφέρεται στα εδάφια Ζαχαρίας 8:​20⁠-⁠22: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Πρόκειται ακόμη να έρθουν λαοί καθώς και οι κάτοικοι πολλών πόλεων· και οι κάτοικοι μιας πόλης θα πάνε στους κατοίκους μιας άλλης, λέγοντας: «Ας πάμε σπεύδοντας να απαλύνουμε το πρόσωπο του Ιεχωβά και να εκζητήσουμε τον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Θα πάω και εγώ». Και πολλοί λαοί και κραταιά έθνη θα έρθουν να εκζητήσουν τον Ιεχωβά των στρατευμάτων στην Ιερουσαλήμ και να απαλύνουν το πρόσωπο του Ιεχωβά”».

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΞΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

34. (α) Με ποια έννοια έρχονται τώρα «λαοί» και «έθνη» στο κέντρο λατρείας του Ιεχωβά; (β) Περιλαμβάνει αυτή η σύναξη άτομα από “πολλούς λαούς και κραταιά έθνη” και “πολλές πόλεις”;

³⁴ Δεν επρόκειτο να έρθουν ολόκληροι «λαοί» και ολόκληρα «έθνη» στο κέντρο λατρείας του Ιεχωβά για να τον εξευμενίσουν και να κερδίσουν την εύνοιά του. Αυτό θα το έκαναν μεμονωμένα άτομα από εκείνους τους λαούς και τα έθνη. Το νόημα εδώ δεν είναι σε καμιά περίπτωση η παγκόσμια μεταστροφή στον Ιουδαϊσμό. Έτσι λοιπόν, ανατρέχοντας στο Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1972 (στην αγγλική), μαθαίνουμε ότι αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά υπάρχουν σε 207 χώρες και νησιά. Ο κατάλογος αυτών των χωρών και των νησιών περιλαμβάνει “πολλούς λαούς και κραταιά έθνη”. Αναφορικά μάλιστα με τους “κατοίκους πολλών πόλεων”, το Βιβλίο Έτους 1972 αποκαλύπτει ότι ως τις 31 Αυγούστου 1971 υπήρχαν παγκόσμια 27.154 εκκλησίες των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Η Νέα Υόρκη και μόνο είχε 212 τέτοιες εκκλησίες σε διάφορες γλώσσες. Συνολικά, οι Γραφές και τα Γραφικά έντυπα που εκδίδουν αυτοί οι Χριστιανοί λάτρεις του Ιεχωβά τυπώνονται σε 165 γλώσσες. Αυτοί λατρεύουν τον Ιεχωβά όπως ο Ιησούς Χριστός.

35. Γιατί δεν πηγαίνουν στη σύγχρονη επίγεια Ιερουσαλήμ, και πού λατρεύουν, λοιπόν, τον Ιεχωβά;

³⁵ Όχι, δεν πηγαίνουν στη σύγχρονη επίγεια Ιερουσαλήμ όπου τώρα, στη θέση του ναού της Ιερουσαλήμ, βρίσκεται ένα Μωαμεθανικό τέμενος, ο Τρούλος του Βράχου. Αναγνωρίζουν την ύπαρξη αυτού που το εδάφιο Εβραίους 12:​22 ονομάζει “Όρος Σιών και πόλη του ζωντανού Θεού, ουράνια Ιερουσαλήμ”. Αγάλλονται και χαίρονται για το γεγονός ότι στο τέλος των καιρών των εθνών, το 1914 Κ.Χ., εγκαθιδρύθηκε σε εκείνο το Όρος Σιών η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και ενθρονίστηκε εκεί ο Ιησούς Χριστός, ο “γιος του Δαβίδ, γιου του Αβραάμ”. (Ματθαίος 1:​1) Συνεπώς, το θεόδοτο δικαίωμα που είχε η βασιλική οικογένεια του Δαβίδ να κυβερνάει στην πόλη του Θεού δεν καταπατείται πλέον από τα έθνη. (Λουκάς 21:​20⁠-⁠24) Είναι αφοσιωμένοι σε αυτή τη Μεσσιανική βασιλεία, η οποία σε λίγο θα καταστρέψει όλες τις κυβερνήσεις των εθνών εδώ στη γη και θα κυβερνήσει παντοτινά για τη δικαίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά των στρατευμάτων. Στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού Του αυτοί τον λατρεύουν και απολαμβάνουν την εύνοιά του.​—⁠Ψαλμός 84:​2, 10· 116:​18, 19.

36. Σύμφωνα με την αποκορυφωτική υπόσχεση του Ιεχωβά, πόσοι θα έπιαναν την άκρη της φορεσιάς ενός Ιουδαίου, και τι θα του έλεγαν;

³⁶ Η σύγχρονη εκπλήρωση αυτής της ένατης υπόσχεσης του Υπέρτατου Κυρίου και Θεού είναι πραγματικά θαυμαστή. Αλλά υπάρχει ακόμη μία υπόσχεση που είναι και το αποκορύφωμα αυτής της μεγαλειώδους σειράς θεϊκών υποσχέσεων, η δέκατη. Στο τελικό, λοιπόν, εδάφιο (23) του όγδοου κεφαλαίου της προφητείας του Ζαχαρία διαβάζουμε τα εξής: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Εκείνες τις ημέρες, δέκα άντρες από όλες τις γλώσσες των εθνών θα πιάσουν, ναι, θα πιάσουν την άκρη της φορεσιάς ενός άντρα που είναι Ιουδαίος, λέγοντας: «Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς»”».​—⁠Ζαχαρίας 8:23.

37. Για να καταλάβουμε τι εννοείται εδώ με τον όρο «Ιουδαίος», ποια κατευθυντήρια αρχή που διατύπωσε ένας φυσικός Ιουδαίος πρέπει να λάβουμε υπόψη μας;

³⁷ Για να καταλάβουμε σωστά αυτή την προφητεία σχετικά με «την άκρη της φορεσιάς ενός άντρα που είναι Ιουδαίος», πρέπει να λάβουμε υπόψη την κατευθυντήρια αρχή που έθεσε κάποιος ο οποίος ήταν «περιτμημένος την όγδοη ημέρα, από το γένος του Ισραήλ, από τη φυλή του Βενιαμίν, Εβραίος γεννημένος από Εβραίους· όσον αφορά το νόμο, Φαρισαίος»· πρόκειται για τον απόστολο Παύλο, ο οποίος παλιότερα, «όσον αφορά το ζήλο, [ήταν] άτομο που δίωκε την εκκλησία». (Φιλιππησίους 3:​5, 6) Γράφοντας στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα στη Ρώμη, αυτός ο φυσικός Ιουδαίος ή Ισραηλίτης είπε τα εξής: «Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα. Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα. Ο έπαινος αυτού του ατόμου έρχεται, όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό».​—⁠Ρωμαίους 2:​28, 29.

38. (α) Συνεπώς, αν δεν μετράει η φυλετική προέλευση κάποιου σε αυτό το ζήτημα, τι είναι αυτό που μετράει ακόμη και για τους φυσικούς Ιουδαίους; (β) Μέχρι πότε αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από φυσικούς Ιουδαίους και προσήλυτους η Χριστιανική εκκλησία, και ποια εκλογή έπρεπε να κάνει τότε ο Κορνήλιος;

³⁸ Γι’ αυτόν το λόγο, η εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 8:​23 δεν βασίζεται σε κατά σάρκα φυλετική ανωτερότητα. Όσοι πιάνουν «την άκρη της φορεσιάς ενός άντρα που είναι Ιουδαίος» δεν το κάνουν αυτό επειδή εκείνος γεννήθηκε ως φυσικός Ιουδαίος. Η σαρκική καταγωγή κάποιου δεν μετράει καθόλου σε αυτό το ζήτημα. Αυτό που μετράει είναι: Ποιον λατρεύει; Ή, αν ισχυρίζεται ότι είναι λάτρης του Θεού: Είναι ο Θεός πραγματικά μαζί του; Είναι αλήθεια ότι κατά το δεύτερο μισό της εβδομηκοστής εβδομάδας ετών για την οποία γίνεται λόγος στα προφητικά εδάφια Δανιήλ 9:​24⁠-⁠27, δηλαδή από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. μέχρι το φθινόπωρο του 36 Κ.Χ., η Χριστιανική εκκλησία αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από φυσικούς Ιουδαίους και περιτμημένους Ιουδαίους προσήλυτους. Αλλά τι ήταν αυτό που ξεχώριζε εκείνους τους φυσικούς Ιουδαίους οι οποίοι συνέθεταν τη Χριστιανική εκκλησία; Εκείνη την εποχή υπήρχαν δύο κατηγορίες φυσικών Ιουδαίων. Ασφαλώς, ο Θεός δεν ήταν και με τις δύο αυτές κατηγορίες. Ο Θεός δεν ήταν μοιρασμένος. Έτσι λοιπόν, στο τέλος της εβδομηκοστής εβδομάδας ετών, στις αρχές του φθινοπώρου του 36 Κ.Χ., ποιων Ιουδαίων τη λατρεία ασπάστηκε ο Εθνικός Ιταλός εκατόνταρχος Κορνήλιος; Τι δείχνουν τα εδάφια Πράξεις 10:​1⁠-⁠48;

39. Με ποια ομάδα φυσικών Ιουδαίων αποφάσισε να “πάει” ο Κορνήλιος;

³⁹ Αυτός ο ιταλόφωνος Κορνήλιος σταμάτησε να συμβαδίζει με τη λατρεία των φυσικών Ιουδαίων και να κάνει «πολλά δώρα ελέους» στους φυσικούς Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν θανατώσει βίαια τον Ιησού Χριστό σαν βλάσφημο απέναντι στον Θεό και σαν ψευδόχριστο. Ο Κορνήλιος και οι προσφιλείς του Εθνικοί που μεταστράφηκαν “πήγαν” με εκείνους μόνο τους φυσικούς Ιουδαίους οι οποίοι είχαν γίνει μαθητές του Ιησού Χριστού και στους οποίους εξέχυσε ο Θεός το άγιο πνεύμα του μέσω του Ιησού Χριστού, φανερώνοντας έτσι ότι Εκείνος (ο Θεός) ήταν μαζί με τη Χριστιανική εκκλησία. (Πράξεις 2:​1⁠-⁠47· 11:​1⁠-⁠18) Εκείνη η Χριστιανική εκκλησία αποτελούνταν από πνευματικούς Ιουδαίους, πνευματικούς Ισραηλίτες, που βρίσκονταν στη νέα διαθήκη με τον Θεό, μεσίτης της οποίας ήταν ο Χριστός. Ο Ιταλός Κορνήλιος ήταν πνευματικός Ιουδαίος ή Ισραηλίτης όπως ακριβώς ήταν και οι πιστοί φυσικοί Ιουδαίοι. Ο Κορνήλιος διέκρινε ότι η Χριστιανική εκκλησία αποτελούνταν από πνευματικούς Ιουδαίους και ότι ο Θεός ήταν μαζί τους. Γι’ αυτό και αποφάσισε να “πάει” με τους πνευματικούς Ιουδαίους.

40. Πώς μπορούμε να προσδιορίσουμε αν, ιδιαίτερα μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, υπάρχει κάποια βάση για να εφαρμόσουμε το εδάφιο Ζαχαρίας 8:​23 στους μη Χριστιανούς φυσικούς Ιουδαίους;

⁴⁰ Θα μπορούσε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του υλικού της ναού από τις ρωμαϊκές λεγεώνες να ερμηνευτεί ως απόδειξη του ότι ο Θεός ήταν με τους Ιουδαίους που παγιδεύτηκαν σε αυτή την τρομακτική συμφορά, μόνο και μόνο επειδή ήταν Ιουδαίοι με βάση την περιτομή της σάρκας; Πώς θα μπορούσε ένας οποιοσδήποτε ειλικρινής, λογικός άνθρωπος να δεχτεί μια τέτοια ερμηνεία; Σήμερα δεν υπάρχει Ιουδαϊκός ναός στην Ιερουσαλήμ, πάνω στο Όρος Μοριά, για να ανεβούν εκεί Εθνικοί και να προσφέρουν λατρεία μαζί με τους Ιουδαίους. Ούτε μιμούνται οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες τον Αρχιερέα Ιησού και τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ ώστε να ανοικοδομήσουν το ναό στην ιστορική τοποθεσία του, παρά το ότι οι Ιουδαίοι κατέλαβαν την παλιά περιτειχισμένη πόλη της Ιερουσαλήμ το 1967, στον πόλεμο των έξι ημερών. Ποια βάση υπάρχει, λοιπόν, για να εφαρμόσουμε σήμερα, ή ακόμη και στο προβλεπόμενο μέλλον, το εδάφιο Ζαχαρίας 8:​23 στους μη Χριστιανούς φυσικούς, περιτμημένους Ιουδαίους; Καμιά απολύτως!

41. Εκπληρώνεται το εδάφιο Ζαχαρίας 8:​23 στο Χριστιανικό κόσμο σήμερα;

⁴¹ Τότε, μήπως η εκπλήρωση της προφητείας λαβαίνει χώρα στο Χριστιανικό κόσμο της εποχής μας, ο οποίος παραμένει από παλιά προσκολλημένος στην ιδέα μιας παγκόσμιας μεταστροφής στη σχισματική θρησκευτική του οργάνωση; Πιάνουν δέκα μη Χριστιανοί, από όλους τους λαούς και τα έθνη, την άκρη της φορεσιάς κάποιου μέλους εκκλησίας του Χριστιανικού κόσμου και λένε: «Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς»; Μάλιστα, με τη λέξη «Θεός» η προφητεία εννοεί τον «Ιεχωβά των στρατευμάτων». Ασφαλώς, η αναλογία μεταστροφής του ειδωλολατρικού κόσμου στις αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου δεν είναι δέκα ειδωλολάτρες προς ένα μέλος κάποιας εκκλησίας του. Ο Χριστιανικός κόσμος υπολογίζει ότι τα μέλη των εκκλησιών του σήμερα ανέρχονται σε 924.274.000, οπότε δέκα φορές αυτός ο αριθμός θα ήταν τουλάχιστον δύο φορές ο σημερινός παγκόσμιος πληθυσμός.

42. Για να προσδιορίσουμε σε ποιους από όλους όσους ομολογούν ότι είναι πνευματικοί Ιουδαίοι σήμερα εφαρμόζεται το εδάφιο Ζαχαρίας 8:​23, ποιες ερωτήσεις πρέπει να εξετάσουμε με βάση τα γεγονότα;

⁴² Όπως στις ημέρες των αποστόλων του Χριστού υπήρχαν δύο κατηγορίες φυσικών Ιουδαίων, έτσι και σήμερα υπάρχουν δύο κατηγορίες ατόμων που ομολογούν ότι είναι πνευματικοί Ιουδαίοι. Στο Χριστιανικό κόσμο υπάρχουν 900 και πλέον εκατομμύρια άτομα που ομολογούν ότι είναι πνευματικοί Ιουδαίοι και που υποτίθεται ότι βρίσκονται στη νέα διαθήκη της οποίας μεσίτης είναι ο Χριστός. Αλλά σχετικά με αυτές τις δύο κατηγορίες ατόμων που ομολογούν ότι είναι πνευματικοί Ιουδαίοι ρωτάμε: Ποια κατηγορία είναι αυτή που πραγματικά λατρεύει και υπηρετεί τον Ιεχωβά των στρατευμάτων στον αληθινό πνευματικό ναό του; Ποια κατηγορία είναι αυτή στην οποία λαοί από όλα τα έθνη, μικρά και μεγάλα, λένε ότι θα πάνε με αυτούς, επειδή άκουσαν ότι, όχι κάποιος ανώνυμος «Θεός», αλλά ο Ιεχωβά Θεός είναι με αυτούς; Στην προκειμένη περίπτωση, μόνο τα γεγονότα μπορούν να μας δώσουν αξιόπιστη απάντηση. Ας μιλήσουν, λοιπόν, τα ίδια τα γεγονότα.

43. Ποια πράγματα σήμερα ξεχωρίζουν τους πνευματικούς Ισραηλίτες στους οποίους εφαρμόζεται το εδάφιο Ζαχαρίας 8:​23, και πόσοι τέτοιοι Ισραηλίτες υπάρχουν τώρα;

⁴³ Σύμφωνα με αποδείξεις από όλο τον κόσμο, αυτή η κατηγορία είναι το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών το οποίο άρχισε να απελευθερώνει ο Ιεχωβά Θεός από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, εκείνη την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης Βαβυλωνιακής θρησκείας. Αυτοί ενασχολούνται με ένα πνευματικό έργο όμοιο με αυτό της οικοδόμησης του δεύτερου ναού του Ιεχωβά στις ημέρες του Αρχιερέα Ιησού και του Κυβερνήτη Ζοροβάβελ. Προωθούν ολόκαρδα τη λατρεία του Ιεχωβά των στρατευμάτων παγκόσμια, μέσω ανθρώπων από όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες. Συγκεντρώνονται κάθε χρόνο την Ημέρα που τηρούσαν οι Ιουδαίοι το Πάσχα τους για να γιορτάσουν το θυσιαστικό θάνατο του Γιου του Ιεχωβά, του Μεσσία Ιησού, και σε εκείνη την περίσταση τρώνε το άζυμο ψωμί και πίνουν το κρασί, όπως παρήγγειλε ο Ιησούς Χριστός. Με βάση αυτή την εύγλωττη μαρτυρία που παρέχουν, φαίνεται ότι σήμερα υπάρχουν μόνο δέκα χιλιάδες περίπου χρισμένοι πνευματικοί Ισραηλίτες. Είναι πολύ λιγότεροι από το υπόλοιπο των ημερών του Ζαχαρία.

44. Ποιοι προσκολλώνται σε αυτούς τους αληθινούς, πνευματικούς Ισραηλίτες και πόσοι είναι, σύμφωνα με τις εκθέσεις που λαμβάνονται;

⁴⁴ Ωστόσο, ποιοι προσκολλώνται σε αυτούς τους πνευματικούς Ιουδαίους για τη λατρεία του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού στον πνευματικό ναό του; Όπως είχε προειπωθεί στα εδάφια Αποκάλυψη 7:​9⁠-⁠17, πρόκειται για ένα αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες». Και αυτοί επίσης γίνονται μαθητές του Μεσσία του Ιεχωβά. (Ματθαίος 28:​19, 20) Το έτος 1971 και μόνο βαφτίστηκαν 149.808 τέτοια άτομα ως αφιερωμένοι μαθητές του Μεσσία του Ιεχωβά. Το ίδιο εκείνο έτος οι εκθέσεις έδειχναν ότι κατά μέσο όρο 1.510.245 άτομα ένωσαν τις δυνάμεις τους υπακούοντας στην εντολή που έδωσε ο Μεσσίας να κηρύξουν παντού «αυτά τα καλά νέα» της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά μέχρι το επικείμενο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. (Ματθαίος 24:​14) Πόσο αξιοσημείωτη είναι ήδη η εκπλήρωση του εδαφίου Ζαχαρίας 8:23!