Η Αγία Γραφή ξεχωρίζει από όλα τα θρησκευτικά κείμενα. Κανένα άλλο βιβλίο δεν έχει διαμορφώσει τις πεποιθήσεις τόσο πολλών ανθρώπων για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Από την άλλη, κανένα άλλο βιβλίο δεν έχει δώσει το έναυσμα για τόσο εξονυχιστική έρευνα και κριτική.

Λόγου χάρη, μερικοί μελετητές αμφιβάλλουν για το κατά πόσον οι σύγχρονες Άγιες Γραφές είναι αξιόπιστα αντίγραφα των πρωτότυπων συγγραμμάτων. «Απλώς δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε ανασυνθέσει επακριβώς το αρχικό κείμενο», λέει ένας καθηγητής θεολογίας. «Διαθέτουμε μόνο αντίγραφα γεμάτα λάθη, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων απέχουν αιώνες από τα πρωτότυπα και προφανώς διαφέρουν από αυτά με χιλιάδες τρόπους».

Άλλοι αμφισβητούν την αυθεντικότητα της Γραφής λόγω του θρησκευτικού τους υπόβαθρου. Ο Φάιζαλ, για παράδειγμα, διδάχτηκε από την οικογένειά του που δεν είναι Χριστιανοί ότι η Γραφή είναι ιερό βιβλίο το οποίο όμως έχει υποστεί αλλαγές. «Ως αποτέλεσμα, ήμουν κάπως δύσπιστος όποτε κάποιοι ήθελαν να μου μιλήσουν για τη Γραφή», λέει ο ίδιος. «Στο κάτω κάτω, δεν είχαν την πρωτότυπη. Η Γραφή είχε αλλάξει!»

Έχει σημασία αν η Γραφή έχει υποστεί αλλαγές ή όχι; Σκεφτείτε τα εξής ερωτήματα: Μπορείτε να εμπιστευτείτε τις παρηγορητικές υποσχέσεις της Γραφής για το μέλλον αν δεν είστε βέβαιοι ότι εμπεριέχονταν στο πρωτότυπο κείμενο; (Ρωμαίους 15:4) Θα βασιζόσασταν σε Γραφικές αρχές για να πάρετε σημαντικές αποφάσεις όσον αφορά την εργασία, την οικογένεια ή τη λατρεία σας, αν οι σύγχρονες Γραφές ήταν απλώς ελαττωματικά αντίγραφα που κατέγραψαν άνθρωποι;

Παρότι τα πρωτότυπα βιβλία της Γραφής έχουν εκλείψει, μπορούμε να ανατρέξουμε σε αρχαία αντίγραφα​—μεταξύ αυτών και σε χιλιάδες Βιβλικά χειρόγραφα. Πώς επέζησαν αυτά τα χειρόγραφα από τη φθορά, την εναντίωση και τις απόπειρες παραποίησης του κειμένου; Πώς μπορεί η επιβίωσή τους να οικοδομήσει την εμπιστοσύνη σας στην αυθεντικότητα της Γραφής που είναι σήμερα διαθέσιμη σε εσάς; Εξετάστε τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα στην ακόλουθη ιστορία επιβίωσης.

Η ΑΠΕΙΛΗ: Η γραφική ύλη που χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο οι Βιβλικοί συγγραφείς και αντιγραφείς ήταν ο πάπυρος και η περγαμηνή.a (2 Τιμόθεο 4:13) Πώς έθεσαν σε κίνδυνο την επιβίωση της Γραφής αυτά τα υλικά;

Ο πάπυρος μπορεί πολύ εύκολα να σκιστεί, να ξεθωριάσει και να λεπτύνει. «Ένα φύλλο παπύρου μπορεί να φθαρεί και τελικά να γίνει ένα πλέγμα από ίνες και μια χούφτα χώμα», λένε οι αιγυπτιολόγοι Ρίτσαρντ Πάρκινσον και Στίβεν Κουάρκι. «Όταν ένας ρόλος αποθηκευτεί, μπορεί να μουχλιάσει ή να σαπίσει από την υγρασία, ενώ όταν θαφτεί στο χώμα, μπορεί να τον φάνε τρωκτικά ή έντομα, ιδίως τερμίτες». Μερικοί πάπυροι εκτέθηκαν μετά την ανακάλυψή τους σε υπερβολικό φως και υγρασία, κάτι που επιτάχυνε την αποσύνθεσή τους.

Η περγαμηνή είναι πιο ανθεκτική από τον πάπυρο, αλλά και αυτή φθείρεται αν δεν τύχει σωστού χειρισμού ή αν εκτεθεί σε ακραίες θερμοκρασίες, υγρασία ή φως.b Και η περγαμηνή επίσης κινδυνεύει από τα έντομα. Κατά συνέπεια, για τα αρχαία συγγράμματα «η επιβίωση αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα», αναφέρει το βιβλίο Καθημερινή Γραφή στην Ελληνορωμαϊκή Ανατολή (Everyday Writing in the Graeco-Roman East). Αν η Γραφή είχε υποστεί τέτοια φθορά, το άγγελμά της θα είχε πεθάνει μαζί της.

ΠΩΣ ΕΠΕΖΗΣΕ Η ΓΡΑΦΗ: Ο Ιουδαϊκός νόμος επέβαλλε σε κάθε βασιλιά να «γράψει σε ένα βιβλίο για τον εαυτό του ένα αντίγραφο αυτού του νόμου», δηλαδή των πρώτων πέντε βιβλίων της Γραφής. (Δευτερονόμιο 17:18) Επιπλέον, επαγγελματίες αντιγραφείς παρήγαγαν τόσο πολλά χειρόγραφα ώστε, τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., μπορούσε κάποιος να βρει Γραφές σε συναγωγές σε όλο τον Ισραήλ, και ως τη μακρινή Μακεδονία! (Λουκάς 4:16, 17· Πράξεις 17:11) Πώς επέζησαν μέχρι σήμερα μερικά πολύ αρχαία χειρόγραφα;

«Είναι γνωστό ότι οι Ιουδαίοι έβαζαν ρόλους με Γραφικές περικοπές μέσα σε κανάτια ή πιθάρια για να τους διατηρήσουν», λέει ο λόγιος της Καινής Διαθήκης Φίλιπ Γ. Κόμφορτ. Προφανώς, οι Χριστιανοί συνέχισαν αυτή την παράδοση. Ως αποτέλεσμα, έχουν ανακαλυφτεί αρχαία Βιβλικά χειρόγραφα μέσα σε πήλινα πιθάρια, σε σκοτεινά δωμάτια και σπηλιές, καθώς επίσης σε εξαιρετικά άνυδρες περιοχές.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Χιλιάδες τμήματα Βιβλικών χειρογράφων​—μερικά από τα οποία έχουν ηλικία 2.000 ετών​—έχουν επιζήσει μέχρι σήμερα. Κανένα άλλο αρχαίο κείμενο δεν διαθέτει τόσο πολλά χειρόγραφα που να χρονολογούνται από τόσο παλιά.

Η ΑΠΕΙΛΗ: Πολλοί πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες επιδίωξαν σκοπούς που ήταν αντίθετοι με το άγγελμα της Γραφής. Συχνά, χρησιμοποιούσαν την εξουσία τους για να εμποδίσουν την κατοχή, την παραγωγή ή τη μετάφραση της Γραφής. Εξετάστε δύο παραδείγματα:

• Περίπου το 167 Π.Κ.Χ.: Ο Σελευκίδης Βασιλιάς Αντίοχος ο Επιφανής, ο οποίος προσπαθούσε να επιβάλει την ελληνική θρησκεία στους Ιουδαίους, διέταξε να καταστραφούν όλα τα αντίγραφα των Εβραϊκών Γραφών. Οι αξιωματικοί του «έσκιζαν και έκαιγαν τους ρόλους του Νόμου οπουδήποτε τους ανακάλυπταν», έγραψε ο ιστορικός Χάινριχ Γκρετς, «και σκότωναν όσους αναζητούσαν δύναμη και παρηγοριά στη μελέτη των ρόλων».

• Μεσαίωνας: Ορισμένοι Καθολικοί ηγέτες, εξοργισμένοι από το γεγονός ότι οι λαϊκοί κήρυτταν όσα διδάσκει η Γραφή και όχι το Καθολικό δόγμα, στιγμάτιζαν ως αιρετικούς όσους λαϊκούς είχαν στην κατοχή τους οποιοδήποτε βιβλίο της Γραφής εκτός από τους Ψαλμούς στη λατινική. Μια εκκλησιαστική σύνοδος επέβαλε αυτή την απαγόρευση αναθέτοντας σε δικούς της ανθρώπους «να αναζητούν με επιμέλεια, αφοσίωση και συνέπεια τους αιρετικούς . . . ερευνώντας όλα τα σπίτια και τα υπόγεια για τα οποία υπάρχει έστω και η παραμικρή υποψία. . . . Το σπίτι στο οποίο θα βρεθεί αιρετικός πρέπει να καταστραφεί».

Αν οι εχθροί της Γραφής είχαν καταφέρει να την εξαλείψουν, το άγγελμά της θα είχε εξαφανιστεί.

ΠΩΣ ΕΠΕΖΗΣΕ Η ΓΡΑΦΗ: Ο Βασιλιάς Αντίοχος επικέντρωσε την εκστρατεία του στον Ισραήλ, οι Ιουδαίοι όμως είχαν σχηματίσει κοινότητες σε πολλά άλλα μέρη. Μάλιστα, κάποιοι μελετητές εκτιμούν ότι, τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., πάνω από το 60 τοις εκατό των Ιουδαίων κατοικούσαν εκτός του Ισραήλ. Οι Ιουδαίοι διατηρούσαν στις συναγωγές τους αντίγραφα των Γραφών​—των ίδιων εκείνων Γραφών που χρησιμοποίησαν οι μετέπειτα γενιές, καθώς και οι Χριστιανοί.​—Πράξεις 15:21.

Τον Μεσαίωνα, όσοι αγαπούσαν τη Γραφή αψήφησαν τον διωγμό και συνέχισαν να τη μεταφράζουν και να φτιάχνουν αντίγραφά της. Ακόμη και πριν από την εφεύρεση της τυπογραφίας με κινητά στοιχεία στα μέσα του 15ου αιώνα, τμήματα της Γραφής ενδέχεται να ήταν διαθέσιμα σε 33 γλώσσες. Έκτοτε, η Γραφή μεταφραζόταν και παραγόταν με άνευ προηγουμένου ρυθμό.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Παρότι κινδύνεψε από ισχυρούς βασιλιάδες και παροδηγημένους κληρικούς, η Γραφή είναι το πιο ευρέως διαδεδομένο και μεταφρασμένο βιβλίο στην ιστορία. Έχει διαμορφώσει τους νόμους και τις γλώσσες ορισμένων χωρών, αλλά και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η ΑΠΕΙΛΗ: Εξωγενείς απειλές, όπως η φθορά και η εναντίωση, δεν έχουν καταστρέψει τη Γραφή. Εντούτοις, μερικοί αντιγραφείς και μεταφραστές έχουν αποπειραθεί να παραποιήσουν το άγγελμά της. Κατά καιρούς, έχουν επιχειρήσει να προσαρμόσουν τη Γραφή στα δικά τους δόγματα αντί να προσαρμόσουν τα δόγματά τους στη Γραφή. Εξετάστε μερικά παραδείγματα:

• Τόπος λατρείας: Μεταξύ του τέταρτου και του δεύτερου αιώνα Π.Κ.Χ., οι συγγραφείς της Σαμαρειτικής Πεντατεύχου πρόσθεσαν μετά το εδάφιο Έξοδος 20:17 τα λόγια «στο Ααργααριζίμ. Και εκεί πρέπει να χτίσεις ένα θυσιαστήριο». Οι Σαμαρείτες ευελπιστούσαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχαν Γραφική υποστήριξη για την κατασκευή ναού στο «Ααργααριζίμ», δηλαδή στο Όρος Γαριζίν.

• Δοξασία της Τριάδας: Λιγότερο από 300 χρόνια μετά την ολοκλήρωση της Γραφής, κάποιος Τριαδιστής συγγραφέας πρόσθεσε στο εδάφιο 1 Ιωάννη 5:7 τις λέξεις «εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι εν». Αυτή η δήλωση δεν εμφανιζόταν στο πρωτότυπο κείμενο. «Από τον έκτο αιώνα και έπειτα», σχολιάζει ο Βιβλικός λόγιος Μπρους Μέτζερ, αυτές οι λέξεις «απαντώνται όλο και πιο συχνά σε χειρόγραφα της Παλαιάς Λατινικής και της [λατινικής] Βουλγάτας».

• Θεϊκό όνομα: Επικαλούμενοι μια Ιουδαϊκή δεισιδαιμονία, πολλοί Βιβλικοί μεταφραστές αποφάσισαν να αφαιρέσουν το θεϊκό όνομα από τις Γραφές. Το αντικατέστησαν με τίτλους όπως «Θεός» ή «Κύριος», εκφράσεις οι οποίες μέσα στη Γραφή δεν αποδίδονται μόνο στον Δημιουργό αλλά και σε ανθρώπους, αντικείμενα της ψεύτικης λατρείας, ακόμη και στον Διάβολο.​—Ιωάννης 10:34, 35· 1 Κορινθίους 8:5, 6· 2 Κορινθίους 4:4.a

ΠΩΣ ΕΠΕΖΗΣΕ Η ΓΡΑΦΗ: Πρώτον, αν και ορισμένοι Βιβλικοί αντιγραφείς επέδειξαν αμέλεια ή ακόμη και δόλο, πολλοί άλλοι ήταν εξαιρετικά επιδέξιοι και σχολαστικοί. Από τον έκτο ως τον δέκατο αιώνα Κ.Χ., οι Μασορίτες αντέγραφαν τις Εβραϊκές Γραφές και εκπόνησαν το έργο που είναι γνωστό ως Μασοριτικό κείμενο. Λέγεται πως καταμετρούσαν τις λέξεις και τα γράμματα ώστε να διασφαλίσουν ότι δεν είχαν παρεισφρήσει λάθη. Όταν εντόπιζαν πιθανά λάθη στο κριτικό κείμενο που χρησιμοποιούσαν, τα επισήμαιναν στο περιθώριο. Οι Μασορίτες αρνούνταν να παραποιήσουν το Βιβλικό κείμενο. «Η εσκεμμένη επέμβαση θα ήταν το χειρότερο έγκλημα που θα μπορούσαν να διαπράξουν», έγραψε ο καθηγητής Μόσε Γκόσεν-Γκότσταϊν.

Δεύτερον, ο τεράστιος όγκος χειρογράφων που έχουμε σήμερα ουσιαστικά βοηθάει τους Βιβλικούς λογίους να εντοπίζουν λάθη. Λόγου χάρη, κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες δίδασκαν επί αιώνες ότι οι δικές τους λατινικές μεταφράσεις περιείχαν το αυθεντικό Βιβλικό κείμενο. Ωστόσο, είχαν προσθέσει στο εδάφιο 1 Ιωάννη 5:7 τη νόθα φράση που προαναφέρθηκε σε αυτό το άρθρο. Το λάθος παρείσφρησε ακόμη και στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, μια αγγλική μετάφραση με μεγάλη απήχηση! Τι αποκάλυψαν όμως χειρόγραφα που ανακαλύφτηκαν αργότερα; Ο Μπρους Μέτζερ έγραψε: «Το απόσπασμα [του εδαφίου 1 Ιωάννη 5:7] απουσιάζει από τα χειρόγραφα όλων των αρχαίων μεταφράσεων (συριακή, κοπτική, αρμενική, αιθιοπική, αραβική, σλαβονική) εκτός της λατινικής». Κατά συνέπεια, αναθεωρημένες εκδόσεις της Μετάφρασης Βασιλέως Ιακώβου καθώς και άλλες Άγιες Γραφές έχουν αφαιρέσει την εσφαλμένη φράση.

Αποδεικνύουν άραγε τα παλαιότερα χειρόγραφα ότι το Γραφικό άγγελμα έχει διατηρηθεί; Όταν ανακαλύφτηκαν οι Ρόλοι της Νεκράς Θαλάσσης το 1947, οι λόγιοι μπορούσαν επιτέλους να συγκρίνουν το εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο με το περιεχόμενο Βιβλικών ρόλων που είχαν γραφτεί πάνω από χίλια χρόνια νωρίτερα. Ένα μέλος της ομάδας που επιμελήθηκε τους Ρόλους της Νεκράς Θαλάσσης συμπέρανε πως ένας και μόνο ρόλος «παρέχει αδιάσειστες αποδείξεις ότι η μεταβίβαση του βιβλικού κειμένου μέσω των Ιουδαίων αντιγραφέων σε μια περίοδο χιλίων και πλέον ετών ήταν εξαιρετικά πιστή και προσεκτική».

Η Βιβλιοθήκη Τσέστερ Μπίτι στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας διαθέτει μια συλλογή παπύρων που περιλαμβάνει αποσπάσματα σχεδόν όλων των βιβλίων των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, μεταξύ των οποίων και χειρόγραφα που χρονολογούνται από τον δεύτερο αιώνα Κ.Χ.​—μόλις 100 περίπου χρόνια μετά την ολοκλήρωση της Γραφής. «Παρότι οι Πάπυροι παρέχουν πλούτο νέων πληροφοριών σε επίπεδο κειμενικών λεπτομερειών», παρατηρεί Το Λεξικό της Βίβλου Άγκυρα (The Anchor Bible Dictionary), «επιδεικνύουν επίσης αξιοθαύμαστη συνέπεια όσον αφορά την ιστορική μεταβίβαση του βιβλικού κειμένου».

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Η παλαιότητα και το πλήθος των Βιβλικών χειρογράφων, όχι μόνο δεν έχουν διαστρεβλώσει το Βιβλικό κείμενο, αλλά στην ουσία το έχουν βελτιώσει. Ο Σερ Φρέντερικ Κένιον έγραψε σχετικά με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές: «Κανένα άλλο αρχαίο βιβλίο δεν έχει να επιδείξει μια τόσο παλιά και άφθονη μαρτυρία για το κείμενό του, και κανένας αμερόληπτος λόγιος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το κείμενο που έχει φτάσει σε εμάς είναι ουσιαστικά αξιόπιστο». Και αναφορικά με τις Εβραϊκές Γραφές, ο λόγιος Γουίλιαμ Χένρι Γκριν δήλωσε: «Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι κανένα άλλο έργο της αρχαιότητας δεν έχει μεταβιβαστεί με τόση ακρίβεια».

Η Γραφή έχει επιζήσει. Ως αποτέλεσμα, εσείς σήμερα μπορείτε να αποκτήσετε και να διαβάσετε ένα αντίτυπό της. Και όταν επιλέγετε μια καλή μετάφραση των Γραφών, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι διαβάζετε ένα αξιόπιστο αντίγραφο των πρωτότυπων συγγραμμάτων.a Αλλά γιατί άντεξε η Γραφή παρά τη φυσική φθορά, την πύρινη εναντίωση και την εσκεμμένη παραποίηση του αγγέλματός της, επιβιώνοντας πολλές φορές με τρόπους που μας αφήνουν άφωνους; Τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το βιβλίο;

Πολλά άτομα που μελετούν τη Γραφή έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα με τον απόστολο Παύλο, ο οποίος έγραψε: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη». (2 Τιμόθεο 3:16) Πιστεύουν ότι η Γραφή έχει επιζήσει επειδή είναι ο μοναδικός Λόγος του Θεού και επειδή ο Θεός την έχει διαφυλάξει μέχρι σήμερα. Ο Φάιζαλ, ο οποίος αναφέρθηκε στο αρχικό άρθρο αυτής της σειράς, αποφάσισε τελικά να ερευνήσει προσωπικά αυτούς τους ισχυρισμούς μελετώντας τη Γραφή. Τα όσα διαπίστωσε τον εξέπληξαν. Σύντομα, έμαθε ότι πολλές από τις διδασκαλίες που είναι διαδεδομένες στον Χριστιανικό κόσμο δεν υπάρχουν στη Γραφή. Επιπλέον, τον συγκίνησε ο σκοπός του Θεού για τη γη όπως αποκαλύπτεται στον Λόγο Του.

«Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι η Γραφή που έχω στα χέρια μου είναι δώρο από τον Θεό», λέει ο Φάιζαλ. «Εξάλλου, αν ο Θεός μπόρεσε να δημιουργήσει το σύμπαν, δεν θα είχε τη δύναμη να μας δώσει ένα βιβλίο και να το διαφυλάξει για χάρη μας; Αν έλεγα το αντίθετο, θα έθετα όρια στη δύναμη του Θεού. Θα έθετα όρια στη δύναμη του Παντοδυνάμου. Και ποιος είμαι εγώ για να κάνω κάτι τέτοιο;»​—Ησαΐας 40:8.