ΑΙΝΙΓΜΑ
Φράση που αποτελεί γρίφο. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται αίνιγμα μπορεί επίσης να αποδοθεί “διφορούμενος λόγος” ή “περίπλοκη ερώτηση”. (Παράβαλε Δα 8:23, υποσ.) Τα αινίγματα αντιπαραβάλλονται με τα απλά, ευκολονόητα λόγια. (Αρ 12:8) Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται μερικές φορές ως παράλληλη του όρου «παροιμιώδη λόγια», επειδή ένα αίνιγμα μπορεί να έχει και πλούσιο νόημα, διατυπωμένο όμως με δυσνόητο τρόπο. (Ψλ 49:4) Η ίδια εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «αινίγματα» μεταφράζεται επίσης, σε διαφορετικά συμφραζόμενα, «περίπλοκες ερωτήσεις». (2Χρ 9:1) Η διατύπωση ενός αινίγματος, το οποίο συχνά περιλαμβάνει μια δυσνόητη αλλά ακριβή παραλληλία, απαιτεί οξεία διάνοια, ενώ η επίλυσή του προϋποθέτει το να μπορεί κανείς να διακρίνει πώς συσχετίζονται τα πράγματα μεταξύ τους. Γι’ αυτό, η Αγία Γραφή λέει ότι τα αινίγματα είναι ρήσεις σοφών και ότι μπορεί να τα συλλάβει ο άνθρωπος που έχει κατανόηση.—Παρ 1:5, 6.
Η ίδια η Αγία Γραφή περιέχει αινίγματα σχετικά με τους σκοπούς του Ιεχωβά. (Ψλ 78:2-4) Πρόκειται για δηλώσεις που μπορεί αρχικά να μπερδέψουν τον αναγνώστη. Ίσως είναι σκόπιμα δυσνόητες και περιλαμβάνουν ουσιώδεις συγκρίσεις που δεν έπρεπε να γίνουν κατανοητές από τους ανθρώπους της εποχής στην οποία πρωτογράφτηκαν. Για παράδειγμα, στο εδάφιο Ζαχαρίας 3:8 ο Ιεχωβά αναφέρεται προφητικά στον “υπηρέτη του τον Βλαστό” χωρίς να εξηγεί εκεί ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι βλαστός, δηλαδή γόνος, της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ και ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για τον ίδιο τον Γιο του Θεού ο οποίος τότε ήταν στους ουρανούς και επρόκειτο να γεννηθεί από μια παρθένα απόγονο του Βασιλιά Δαβίδ. Επίσης, το εδάφιο Αποκάλυψη 13:18 αναφέρει ότι “ο αριθμός του θηρίου” είναι «εξακόσια εξήντα έξι», αλλά δεν εξηγεί τη σημασία αυτού του αριθμού.
Μερικές φορές, τα αινίγματα δεν χρησιμοποιούνταν για να δημιουργήσουν απορίες στους ακροατές, αλλά προφανώς για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον τους και να κάνουν το μεταδιδόμενο μήνυμα πιο παραστατικό. Τέτοιο ήταν το αίνιγμα με τους δύο αετούς και το κλήμα που έθεσε στον οίκο του Ισραήλ ο προφήτης Ιεζεκιήλ. (Ιεζ 17:1-8) Σύμφωνα με τις οδηγίες του Ιεχωβά, ο Ιεζεκιήλ έπρεπε να παρουσιάσει το αίνιγμα και αμέσως μετά να ρωτήσει το λαό αν το είχε καταλάβει και τότε να τους το εξηγήσει.
Σκοπός κάποιων αινιγμάτων ήταν να κάνουν τους άλλους να μαντέψουν τη λύση τους, πολλές φορές δε αυτά τα αινίγματα παρουσιάζονταν σε στίχους, όπως εκείνο που έβαλε ο Σαμψών στους Φιλισταίους. Όταν αυτός είπε: «Από εκείνον που τρώει βγήκε κάτι που τρώγεται, και από τον ισχυρό βγήκε κάτι γλυκό», χρησιμοποίησε σκόπιμα δύσληπτες συγκρίσεις. (Κρ 14:12-18) Το αίνιγμά του βασιζόταν σε μια προσωπική εμπειρία που είχε λίγο νωρίτερα, όταν από το κουφάρι ενός λιονταριού μάζεψε μέλι, το οποίο είχε εναποθέσει εκεί ένα σμήνος από μέλισσες.—Κρ 14:8, 9.