Γη — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΓΗ

Ο πέμπτος σε μέγεθος πλανήτης του ηλιακού συστήματος και ο τρίτος κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο. Το σχήμα του είναι πεπλατυσμένο σφαιροειδές, ελαφρά πεπιεσμένο στους πόλους. Παρατηρήσεις που έχουν γίνει από δορυφόρους έχουν υποδείξει και άλλες μικρές ανωμαλίες στο σχήμα της γης. Η μάζα της είναι κατά προσέγγιση 5,98 × 10²⁴ κιλά. Η επιφάνειά της έχει έκταση περίπου 510.000.000 τ. χλμ. Οι διαστάσεις της γης είναι (κατά προσέγγιση): περιφέρεια στον ισημερινό, λίγο πάνω από 40.000 χλμ.· διάμετρος στον ισημερινό, 12.750 χλμ. Οι ωκεανοί και οι θάλασσες καλύπτουν σχεδόν το 71 τοις εκατό της επιφάνειάς της, δηλαδή αφήνουν για την ξηρά περίπου 149.000.000 τ. χλμ.

Η γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, προκαλώντας την εναλλαγή ημέρας και νύχτας. (Γε 1:4, 5) Η ηλιακή ημέρα, ή φαινόμενη ημέρα, δηλαδή ο χρόνος που χρειάζεται ένας παρατηρητής σε οποιοδήποτε σημείο της γης για να επανέλθει στην ίδια θέση ως προς τον ήλιο, είναι μια περίοδος 24 ωρών. Το τροπικό έτος, το οποίο σχετίζεται με την επάνοδο των εποχών, δηλαδή ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο διαδοχικές επιστροφές του ήλιου στην εαρινή ισημερία, είναι κατά μέσο όρο 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα. Αυτός ο αριθμός χρησιμοποιείται στο ημερολογιακό σύστημα που βασίζεται στο ηλιακό έτος, και επειδή είναι κλασματικός έχει προκαλέσει μεγάλη δυσκολία στην ακριβή κατάρτιση του ημερολογίου.

Ο άξονας της γης έχει κλίση 23° 27ʹ από την κάθετο που τέμνει την τροχιά της γης. Η γυροσκοπική κίνηση διατηρεί τον άξονα της γης βασικά στην ίδια κατεύθυνση ως προς τα άστρα άσχετα από τη θέση της στην τροχιά της γύρω από τον ήλιο. Αυτή η κλίση του άξονα προκαλεί τις εναλλαγές των εποχών.

Η ατμόσφαιρα της γης, η οποία αποτελείται κυρίως από άζωτο, οξυγόνο, υδρατμούς και άλλα αέρια, εκτείνεται 960 χλμ. και πλέον πάνω από την επιφάνεια της γης. Από εκεί και πέρα βρίσκεται αυτό που ονομάζεται «έξω διάστημα».

Βιβλικοί Όροι και Σημασίες. Στις Εβραϊκές Γραφές, η λέξη που χρησιμοποιείται για τη γη ως πλανήτη είναι η λέξη ’έρετς. Η λέξη ’έρετς αναφέρεται (1) στη γη, εν αντιθέσει προς τον ουρανό (Γε 1:2), (2) σε τόπο, χώρα, περιοχή (Γε 10:10), (3) στο έδαφος, στην επιφάνεια του εδάφους (Γε 1:26) και (4) στους ανθρώπους όλης της υδρογείου (Γε 18:25).

Η λέξη ’αδαμάχ μεταφράζεται «έδαφος», «χώμα» ή «γη». Αυτή η λέξη αναφέρεται (1) στη γη που καλλιεργείται και αποδίδει τροφή (Γε 3:23), (2) σε ένα κομμάτι γης, την κτηματική περιουσία κάποιου (Γε 47:18), (3) στη γη ως υλικό, στο χώμα (Ιερ 14:4· 1Σα 4:12), (4) στην ορατή επιφάνεια της γης (Γε 1:25), (5) σε τόπο, περιοχή, χώρα (Λευ 20:24) και (6) σε ολόκληρη τη γη, στην κατοικημένη γη (Γε 12:3). Η λέξη ’αδαμάχ φαίνεται ότι συνδέεται ετυμολογικά με τη λέξη ’αδάμ, δεδομένου ότι ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ πλάστηκε από το χώμα της γης.—Γε 2:7.

Στις Ελληνικές Γραφές, η λέξη γῆ υποδηλώνει το καλλιεργήσιμο έδαφος ή χώμα. (Ματ 13:5, 8) Χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει την ύλη από την οποία πλάστηκε ο Αδάμ, τη γη (1Κο 15:47), την υδρόγειο σφαίρα (Ματ 5:18, 35· 6:19), τη γη ως τόπο κατοίκησης ανθρώπων και ζώων (Λου 21:35· Πρ 1:8· 8:33· 10:12· 11:6· 17:26), κάποιον τόπο, χώρα ή περιοχή (Λου 4:25· Ιωα 3:22), το έδαφος (Ματ 10:29· Μαρ 4:26), καθώς επίσης τη στεριά, την παραλία, εν αντιθέσει με τη θάλασσα ή τα νερά (Ιωα 21:8, 9, 11· Μαρ 4:1).

Η λέξη οἰκουμένη, που αποδίδεται «κόσμος» στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, υποδηλώνει την «κατοικημένη γη».—Ματ 24:14· Λου 2:1· Πρ 17:6· Απ 12:9.

Στην κάθε περίπτωση όλων των παραπάνω εννοιών με τις οποίες χρησιμοποιούνται αυτές οι λέξεις, ο τύπος της λέξης στην πρωτότυπη γλώσσα και ειδικότερα τα συμφραζόμενα καθορίζουν ποια είναι η σωστή έννοια.

Οι Εβραίοι διαιρούσαν τη γη σε τέσσερα τμήματα ή περιοχές που αντιστοιχούσαν στις τέσσερις κατευθύνσεις της πυξίδας. Στις Εβραϊκές Γραφές οι λέξεις «ενώπιον» και «μπροστά» προσδιορίζουν τα «ανατολικά» και μεταφράζονται με αυτή τη λέξη (Γε 12:8), η λέξη «πίσω» μπορεί να σημαίνει «δυτικά» (Ησ 9:12), η λέξη «δεξιά» μπορεί να σημαίνει «νότια» (1Σα 23:24) και η λέξη «αριστερά» μπορεί να μεταφραστεί «στο βορρά» (Ιωβ 23:8, 9· παράβαλε Ro, ΜΠΚ). Μερικές φορές η ανατολική κατεύθυνση (στην εβρ.) υποδηλωνόταν επίσης από τη λέξη που σήμαινε την ανατολή του ήλιου, όπως για παράδειγμα στο εδάφιο Ιησούς του Ναυή 4:19. Η δυτική κατεύθυνση (στην εβρ.) ήταν ταυτόσημη με τη δύση του ήλιου. (2Χρ 32:30) Επίσης, χρησιμοποιούνταν φυσικά χαρακτηριστικά. Αποτελώντας σχεδόν εξ ολοκλήρου το δυτικό όριο της Παλαιστίνης, η «Θάλασσα» (η Μεσόγειος) χρησιμοποιούνταν μερικές φορές για να υποδηλώσει τη δύση.—Αρ 34:6.

Δημιουργία. Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε σε ύπαρξη ο πλανήτης δηλώνεται στην Αγία Γραφή με την απλή φράση: «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη». (Γε 1:1) Η Γραφή δεν αναφέρει πριν από πόσο καιρό ακριβώς δημιουργήθηκαν οι έναστροι ουρανοί και η γη. Επομένως, οι μελετητές της Αγίας Γραφής δεν έχουν βάση για να αμφισβητούν τους επιστημονικούς υπολογισμούς γύρω από την ηλικία του πλανήτη. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι η ηλικία ορισμένων πετρωμάτων φτάνει τα τριάμισι δισεκατομμύρια χρόνια και ότι η ηλικία της ίδιας της γης φτάνει ή ξεπερνάει τα τέσσερα ή τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια περίπου.

Όσον αφορά το χρόνο, οι Γραφές είναι πιο συγκεκριμένες για τις έξι δημιουργικές ημέρες της αφήγησης της Γένεσης. Αυτές οι ημέρες αφορούν, όχι τη δημιουργία της ύλης της γης, αλλά την προπαρασκευή και την προετοιμασία της ώστε να αποτελέσει την κατοικία του ανθρώπου.

Η Αγία Γραφή δεν αποκαλύπτει αν ο Θεός δημιούργησε ζωή σε κάποιον από τους άλλους πλανήτες του σύμπαντος. Ωστόσο, οι αστρονόμοι σήμερα δεν έχουν βρει αποδείξεις ότι υπάρχει ζωή σε οποιονδήποτε από αυτούς τους πλανήτες και, στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουν άλλον πλανήτη εκτός από τη γη που να μπορεί προς το παρόν να συντηρήσει τη ζωή σαρκικών πλασμάτων.

Σκοπός. Όπως όλα τα άλλα δημιουργήματα, έτσι και η γη ήρθε σε ύπαρξη λόγω του θελήματος («ευαρέστησης», KJ) του Ιεχωβά. (Απ 4:11) Δημιουργήθηκε για να παραμείνει για πάντα. (Ψλ 78:69· 104:5· 119:90· Εκ 1:4) Ο Θεός αυτοπροσδιορίζεται ως Θεός που έχει σκοπό και δηλώνει ότι οι σκοποί του οπωσδήποτε θα πραγματοποιηθούν. (Ησ 46:10· 55:11) Διασαφήνισε πολύ καθαρά το σκοπό του για τη γη όταν είπε στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη». (Γε 1:28) Δεν υπήρχαν ψεγάδια στη γη ή σε όσα βρίσκονταν σε αυτήν. Αφού δημιούργησε όλα τα απαραίτητα πράγματα, ο Ιεχωβά είδε ότι αυτά ήταν “πολύ καλά” και «άρχισε να αναπαύεται», δηλαδή δεν έκανε άλλα επίγεια δημιουργικά έργα.—Γε 1:31–2:2.

Ο άνθρωπος πρόκειται επίσης να κατοικεί μόνιμα στη γη. Όταν ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο το νόμο σχετικά με το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, άφησε να εννοηθεί ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να ζει στη γη για πάντα. (Γε 2:17) Τα ίδια τα λόγια του Ιεχωβά μάς διαβεβαιώνουν ότι «όλες τις ημέρες που παραμένει η γη, η σπορά και ο θερισμός, και το κρύο και η ζέστη, και το καλοκαίρι και ο χειμώνας, και η ημέρα και η νύχτα δεν θα πάψουν ποτέ» (Γε 8:22) και ότι εκείνος δεν θα καταστρέψει ποτέ ξανά κάθε σάρκα με κατακλυσμό. (Γε 9:12-16) Ο Ιεχωβά λέει ότι δεν έφτιαξε τη γη μάταια αλλά, απεναντίας, ότι την έδωσε στους ανθρώπους ως κατοικία και ότι ο θάνατος τελικά θα εξαλειφθεί. Επομένως, ο σκοπός του Θεού είναι να αποτελεί η γη την κατοικία του ανθρώπου στην οποία θα απολαμβάνει τελειότητα και ευτυχία με αιώνια ζωή.—Ψλ 37:11· 115:16· Ησ 45:18· Απ 21:3, 4.

Το ότι αυτός είναι ο σκοπός του Ιεχωβά Θεού, ιερός για τον ίδιο και μη ανατρέψιμος, καταδεικνύεται από τα εξής λόγια της Γραφής: «Και μέχρι την έβδομη ημέρα ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο του που είχε κάνει . . . Και ο Θεός ευλόγησε την έβδομη ημέρα και την κατέστησε ιερή, επειδή σε αυτήν έχει αναπαυτεί από όλο το έργο του, το οποίο δημιούργησε ο Θεός ώστε να το φτιάξει». (Γε 2:2, 3) Η έβδομη ημέρα, η ημέρα της ανάπαυσης, δεν φαίνεται από την αφήγηση της Γένεσης να τελειώνει, όπως οι άλλες έξι ημέρες. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι η ημέρα ανάπαυσης του Θεού συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας των Ισραηλιτών, φτάνοντας μέχρι τη δική του εποχή, και δεν είχε τελειώσει ακόμη. (Εβρ 3:7-11· 4:3-9) Ο Θεός λέει ότι η έβδομη ημέρα ξεχωρίστηκε ως ιερή για αυτόν. Ο ίδιος θα έφερνε σε πέρας το σκοπό του σχετικά με τη γη, ο οποίος σκοπός θα εκπληρωνόταν πλήρως εκείνη την ημέρα, χωρίς να υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω δημιουργικά έργα ως προς τη γη σε εκείνο το διάστημα.

Η Αρμονία της Γραφής με τα Επιστημονικά Δεδομένα. Στο εδάφιο Ιώβ 26:7, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός «κρεμάει τη γη στο τίποτα». Η επιστήμη λέει ότι η γη παραμένει στην τροχιά της στο διάστημα κυρίως εξαιτίας της αλληλεπίδρασης της βαρύτητας και της φυγόκεντρης δύναμης. Φυσικά, αυτές οι δυνάμεις είναι αόρατες. Επομένως, η γη, όπως και τα άλλα ουράνια σώματα, αιωρείται στο διάστημα σαν να κρέμεται στο τίποτα. Μιλώντας με βάση την οπτική γωνία του Ιεχωβά, ο προφήτης Ησαΐας έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση: «Υπάρχει Αυτός που κατοικεί πάνω από τον κύκλο της γης, της οποίας οι κάτοικοι είναι σαν ακρίδες». (Ησ 40:22) Η Αγία Γραφή λέει: «[Ο Θεός] διέγραψε κύκλο πάνω στο πρόσωπο των νερών». (Ιωβ 26:10) Τα νερά περιορίζονται με διάταγμά του στο καθορισμένο τους μέρος. Δεν ανεβαίνουν να πλημμυρίσουν τη στεριά ούτε ξεφεύγουν στο διάστημα. (Ιωβ 38:8-11) Από την οπτική γωνία του Ιεχωβά, το πρόσωπο της γης, ή η επιφάνεια των νερών, έχει φυσικά κυκλικό σχήμα, όπως το περίγραμμα της σελήνης φαίνεται κυκλικό σε εμάς. Προτού εμφανιστούν οι στεριές, η επιφάνεια ολόκληρης της υδρογείου ήταν μια κυκλική (σφαιρική) μάζα ορμητικών νερών.—Γε 1:2.

Οι Βιβλικοί συγγραφείς μιλούν συχνά από την άποψη ενός παρατηρητή στη γη ή από τη συγκεκριμένη γεωγραφική θέση του, όπως κάνουμε φυσιολογικά πολλές φορές και σήμερα. Παραδείγματος χάρη, η Αγία Γραφή μνημονεύει το σημείο από όπου «ανατέλλει ο ήλιος». (Αρ 2:3· 34:15) Μερικοί το έχουν χρησιμοποιήσει αυτό ως αφορμή για να δυσφημήσουν τη Γραφή ως επιστημονικά ανακριβή, υποστηρίζοντας ότι οι Εβραίοι θεωρούσαν πως η γη ήταν το κέντρο των πραγμάτων και ο ήλιος περιστρεφόταν γύρω της. Αλλά οι Βιβλικοί συγγραφείς δεν ισχυρίστηκαν ποτέ κάτι τέτοιο. Οι ίδιοι αυτοί κριτικοί παραβλέπουν το γεγονός ότι και εκείνοι χρησιμοποιούν την έκφραση «ανατολή ηλίου» η οποία υπάρχει σε όλα τα ημερολόγιά τους. Είναι συνηθισμένο να ακούμε κάποιον να λέει: “ο ήλιος ανατέλλει” ή “ο ήλιος έδυσε” ή “ο ήλιος διέσχισε τον ουρανό”. Η Αγία Γραφή μιλάει επίσης για «την άκρη της γης» (Ψλ 46:9), «τα πέρατα της γης» (Ψλ 22:27), «τις τέσσερις άκρες της γης» (Ησ 11:12), τις «τέσσερις γωνιές της γης» και «τους τέσσερις ανέμους της γης» (Απ 7:1). Αυτές οι εκφράσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν απόδειξη του ότι οι Εβραίοι φαντάζονταν τη γη τετράγωνη. Ο αριθμός τέσσερα χρησιμοποιείται συχνά για να υποδηλώσει κάτι στην ολότητά του, όπως έχουμε τέσσερις κατευθύνσεις και μερικές φορές χρησιμοποιούμε τις εκφράσεις «ως τα πέρατα της γης» και «στις τέσσερις γωνιές της γης» υπονοώντας ότι περιλαμβάνεται ολόκληρη η γη.—Παράβαλε Ιεζ 1:15-17· Λου 13:29.

Μεταφορικές και Συμβολικές Εκφράσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις η γη αναφέρεται μεταφορικά. Παρομοιάζεται με κτίριο, στα εδάφια Ιώβ 38:4-6, όπου ο Ιεχωβά απευθύνει στον Ιώβ ερωτήσεις αναφορικά με τη δημιουργία της γης και τις σχετικές διεργασίες από τον Ίδιο, στις οποίες ο Ιώβ προφανώς δεν μπορεί να απαντήσει. Ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί επίσης μια μεταφορική έκφραση για να περιγράψει το αποτέλεσμα της περιστροφής της γης, λέγοντας: «[Η γη] μετασχηματίζεται όπως ο πηλός κάτω από τη σφραγίδα». (Ιωβ 38:14) Στους Βιβλικούς χρόνους μερικές σφραγίδες που χρησιμοποιούνταν για την «υπογραφή» εγγράφων είχαν τη μορφή κυλίνδρου στον οποίο ήταν χαραγμένο το έμβλημα του συντάκτη. Όταν κυλούσαν τη σφραγίδα πάνω στο έγγραφο που ήταν φτιαγμένο από μαλακό πηλό ή πάνω στην πήλινη θήκη του, έμενε στον πηλό ένα αποτύπωμα. Παρόμοια, όταν χαράζει η αυγή, το τμήμα της γης που βγαίνει από το σκοτάδι της νύχτας αρχίζει να αποκτάει μορφή και χρώμα, καθώς πέφτει σταδιακά πάνω του το φως του ήλιου. Οι ουρανοί, ο τόπος όπου βρίσκεται ο θρόνος του Ιεχωβά, είναι ψηλότεροι από τη γη, γι’ αυτό η γη αποτελεί μεταφορικά το υποπόδιό του. (Ψλ 103:11· Ησ 55:9· 66:1· Ματ 5:35· Πρ 7:49) Όσοι είναι στον Σιεόλ, δηλαδή στον Άδη, τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους, θεωρείται ότι βρίσκονται κάτω από τη γη.—Απ 5:3.

Ο απόστολος Πέτρος παραβάλλει τους κατά γράμμα ουρανούς και την κατά γράμμα γη (2Πε 3:5) με τους συμβολικούς ουρανούς και τη συμβολική γη (2Πε 3:7). «Οι ουρανοί» του εδαφίου 7 δεν είναι η κατοικία του ίδιου του Ιεχωβά—ο τόπος όπου βρίσκεται ο θρόνος του στους ουρανούς. Οι ουρανοί του Ιεχωβά δεν μπορούν να σειστούν. Ούτε «η γη» του ίδιου εδαφίου είναι ο κατά γράμμα πλανήτης γη, διότι ο Ιεχωβά λέει ότι έχει στερεώσει τη γη. (Ψλ 78:69· 119:90) Εντούτοις, ο Θεός λέει ότι θα σείσει και τους ουρανούς και τη γη (Αγγ 2:21· Εβρ 12:26), ότι οι ουρανοί και η γη θα φύγουν από μπροστά του και ότι θα εγκαθιδρυθούν νέοι ουρανοί και νέα γη. (2Πε 3:13· Απ 20:11· 21:1) Είναι φανερό ότι οι «ουρανοί» είναι συμβολικοί και ότι η «γη» αναφέρεται εδώ συμβολικά σε μια κοινωνία ανθρώπων που ζουν στη γη, όπως συμβαίνει στο εδάφιο Ψαλμός 96:1, υποσ.—Βλέπε ΟΥΡΑΝΟΣ (Νέοι ουρανοί και νέα γη).

Η γη χρησιμοποιείται επίσης ως σύμβολο των πιο στερεών και σταθερών στοιχείων της ανθρωπότητας. Τα ταραγμένα, ασταθή στοιχεία της ανθρωπότητας εξεικονίζονται από τη χαρακτηριστική ταραχή της θάλασσας.—Ησ 57:20· Ιακ 1:6· Ιου 13· παράβαλε Απ 12:16· 20:11· 21:1.

Το εδάφιο Ιωάννης 3:31 αντιπαραβάλλει κάποιον που έρχεται από πάνω με κάποιον που έρχεται από τη γη, λέγοντας ότι ο πρώτος είναι ανώτερος. Η λέξη ἐπίγειος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τα γήινα, φυσικά πράγματα, ιδίως εν αντιθέσει με τα ουράνια, ως πράγματα κατώτερα από εκείνα και φτιαγμένα από τραχύτερο υλικό. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από το υλικό της γης. (2Κο 5:1· παράβαλε 1Κο 15:46-49.) Εντούτοις, μπορεί να ευαρεστεί τον Θεό ζώντας μια “πνευματική” ζωή, μια ζωή που κατευθύνεται από το Λόγο και το πνεύμα του Θεού. (1Κο 2:12, 15, 16· Εβρ 12:9) Εξαιτίας της πτώσης των ανθρώπων στην αμαρτία και της ροπής που εκδηλώνουν προς τα υλικά πράγματα παραμελώντας ή αποκλείοντας τα πνευματικά (Γε 8:21· 1Κο 2:14), η λέξη «επίγειος» μπορεί να έχει ανεπιθύμητη χροιά και να σημαίνει «διεφθαρμένος» ή «αντιτιθέμενος στο πνεύμα».—Φλπ 3:19· Ιακ 3:15.