Χωρίς κανόνες δεν θα υπήρχε τρόπος να προσδιορίσει κανείς ή να κρίνει τι είναι καλό και τι κακό ή να καθορίζει και να αποδέχεται βαθμούς ακρίβειας και αρτιότητας. Σε σχέση με αυτό είναι διαφωτιστικές οι ακόλουθες παρατηρήσεις της Εγκυκλοπαίδειας Μπριτάνικα ([Encyclopædia Britannica] 1959, Τόμ. 21, σ. 306, 307):

«Τα επιτεύγματα του ανθρώπου [ως προς τη θέσπιση κανόνων] . . . ωχριούν συγκρινόμενα με τους κανόνες της φύσης. Οι αστερισμοί, οι τροχιές των πλανητών, οι αναλλοίωτες φυσικές ιδιότητες της αγωγιμότητας, της ολκιμότητας, της ελαστικότητας, της σκληρότητας, της διαπερατότητας, της διαθλαστικότητας, της δύναμης ή του ιξώδους των υλικών της φύσης, . . . ή η δομή των κυττάρων, δεν είναι παρά ελάχιστα παραδείγματα της εκπληκτικής κανονικότητας που διέπει τη φύση».

Προβάλλοντας τη σημασία της κανονικότητας που διέπει την υλική δημιουργία, το ίδιο σύγγραμμα αναφέρει: «Μόνο μέσω της κανονικότητας που συναντάμε στη φύση είναι δυνατόν να αναγνωρίζουμε και να ταξινομούμε . . . τα πολυάριθμα είδη φυτών, ψαριών, πουλιών ή ζώων. Μέσα στα πλαίσια του εκάστοτε είδους, τα άτομα μοιάζουν μεταξύ τους ακόμη και στην παραμικρή λεπτομέρεια ως προς τη δομή, τις λειτουργίες και τις συνήθειες που χαρακτηρίζουν το κάθε είδος. [Παράβαλε Γε 1:11, 12, 21, 24, 25.] Αν δεν υπήρχε αυτή η κανονικότητα στο ανθρώπινο σώμα, οι γιατροί δεν θα γνώριζαν κατά πόσον ένα άτομο διαθέτει συγκεκριμένα όργανα ούτε θα γνώριζαν πού βρίσκονται αυτά . . . Στην πραγματικότητα, χωρίς τους κανόνες της φύσης δεν θα υπήρχε ούτε οργανωμένη κοινωνία ούτε παιδεία ούτε ιατρική. Όλα αυτά εξαρτώνται από θεμελιώδεις, συγκρίσιμες ομοιότητες».

Ο Αδάμ διέκρινε μεγάλη σταθερότητα στα δημιουργικά έργα του Ιεχωβά—τη συνεχή εναλλαγή ημέρας και νύχτας, τη σταθερή καθοδική ροή του νερού στον ποταμό της Εδέμ, ως συνέπεια της δύναμης της βαρύτητας, και αναρίθμητα άλλα πράγματα που πιστοποιούσαν ότι ο Δημιουργός της Γης δεν είναι Θεός σύγχυσης αλλά τάξης. (Γε 1:16-18· 2:10· Εκ 1:5-7· Ιερ 31:35, 36· 1Κο 14:33) Αυτό οπωσδήποτε βοηθούσε τον άνθρωπο στην εκτέλεση τόσο της εργασίας που του είχε ανατεθεί όσο και των δραστηριοτήτων του (Γε 1:28· 2:15), καθώς του έδινε τη δυνατότητα να προγραμματίζει την εργασία του και να τη φέρνει σε πέρας με σιγουριά, χωρίς αγωνία και αβεβαιότητα.

Αυτή η ευταξία και οι κανόνες δεν θα μείωναν την ευχαρίστηση του ανθρώπου στη ζωή αλλά θα συνέβαλλαν σε αυτήν. Σε σχέση με την υλική δημιουργία, το προαναφερθέν εγκυκλοπαιδικό άρθρο περί κανόνων επισημαίνει τα εξής: «Ωστόσο, παρά τις πάμπολλες αποδείξεις που πιστοποιούν την ύπαρξη κανόνων, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τη φύση για μονοτονία. Παρότι μια μικρή περιοχή μηκών κύματος του φάσματος αποτελεί τη βάση των χρωμάτων, οι υπάρχουσες αποχρώσεις και οι χρωματικοί συνδυασμοί που τέρπουν το μάτι είναι στην κυριολεξία ανεξάντλητοι. Αντίστοιχα, όλη η μουσική αριστοτεχνία που συλλαμβάνει το αφτί μας προέρχεται από ένα επίσης μικρό φάσμα συχνοτήτων». (Τόμ. 21, σ. 307)

Συνεπώς, ο Ιεχωβά Θεός με την ίδια την Προσωπικότητά του, τις οδούς του και τα λόγια του ήταν και είναι ο Υπέρτατος Κανόνας για όλο το σύμπαν, ο ορισμός και η συνόψιση κάθε αγαθότητας. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Γιος του ενόσω ήταν στη γη είπε σε κάποιον: «Γιατί με αποκαλείς αγαθό; Κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός».—Μαρ 10:17, 18· επίσης Ματ 19:17· 5:48.