ΜΟΙΧΕΙΑ

Η λέξη μοιχεία, όπως χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή, αναφέρεται γενικά στην εθελούσια σεξουαλική επαφή ενός έγγαμου ατόμου με κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου που δεν είναι σύζυγός του ή, ενόσω ίσχυε ο Μωσαϊκός Νόμος, σε ανάλογη επαφή οποιουδήποτε άντρα με έγγαμη ή μνηστευμένη γυναίκα.

Ο νόμος του Ιεχωβά διαχώριζε τον Ισραήλ και τοποθετούσε την ηθική υπόσταση του γάμου και της οικογενειακής ζωής σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από αυτό των γύρω εθνών. Η έβδομη εντολή του Δεκαλόγου δήλωνε ευθέως και κατηγορηματικά: «Δεν πρέπει να μοιχεύσεις». (Εξ 20:14· Δευ 5:18· Λου 18:20) Το να εισβάλει κανείς στο χώρο δικαιοδοσίας ενός άλλου άντρα διαπράττοντας μοιχεία απαγορευόταν, όπως και άλλες μορφές σεξουαλικής ανηθικότητας.—Βλέπε ΠΟΡΝΕΙΑ· ΠΟΡΝΗ.

Υπό το Νόμο του Μωυσή η τιμωρία για τη μοιχεία ήταν αυστηρή—θάνατος και για τους δύο ενόχους: «Σε περίπτωση που κάποιος άντρας βρεθεί να πλαγιάζει με γυναίκα που αποτελεί ιδιοκτησία ιδιοκτήτη, τότε θα πεθάνουν και οι δύο μαζί». Αυτό ίσχυε ακόμη και για τη μνηστευμένη γυναίκα, η οποία θεωρούνταν μοιχαλίδα αν είχε σχέσεις με άλλον άντρα εκτός από εκείνον με τον οποίο ήταν κανονικά αρραβωνιασμένη. (Δευ 22:22-24) Αν μια σύζυγος ήταν ύποπτη μοιχείας, έπρεπε να περάσει από δίκη.—Αρ 5:11-31· βλέπε ΜΗΡΟΣ.