ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η ανώτερη μορφή ζωής στη γη και έργο του Δημιουργού, του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιεχωβά έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης, φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή της ζωής, «και ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή». (Γε 2:7· 1Κο 15:45) Αφού ο Αδάμ δημιουργήθηκε και έδωσε τα ονόματα στα ζώα, ο Ιεχωβά τον έριξε σε βαθύ ύπνο. Ενόσω αυτός κοιμόταν, ο Θεός πήρε ένα από τα πλευρά του και το χρησιμοποίησε για να φτιάξει τη γυναίκα. Γι’ αυτό, όταν την παρουσίασε στον Αδάμ, εκείνος μπορούσε να πει: «Αυτό είναι επιτέλους οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου». Το όνομα που της έδωσε ήταν Ανδρίς, ’ισσάχ, «επειδή από τον άντρα πάρθηκε». (Γε 2:21-23) Αργότερα ο Αδάμ τής έδωσε το όνομα Εύα (που σημαίνει «Ζωντανή»).—Γε 3:20.

Πιστοποιώντας τη δημιουργία του ανθρώπου από τον Ιεχωβά Θεό, ο απόστολος Παύλος είπε στους Αθηναίους: «Έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης». (Πρ 17:26) Επομένως, όλα τα έθνη και οι φυλές έχουν κοινή προέλευση.

Ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν προς το τέλος της έκτης δημιουργικής “ημέρας”. (Γε 1:24-31) Δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία για τον αρχαίο άνθρωπο, τη γραφή που χρησιμοποιούσε, τις γεωργικές και άλλες δραστηριότητές του, τα οποία να ανάγονται πριν από το 4026 Π.Κ.Χ., τη χρονολογία της δημιουργίας του Αδάμ. Εφόσον οι Γραφές αφηγούνται την ιστορία του ανθρώπου από τη στιγμή της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, δεν μπορεί να υπήρξε «προϊστορικός άνθρωπος». Το αρχείο των απολιθωμάτων στη γη δεν παρέχει κάποιον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα. Επίσης, από τα αρχαιότερα μνημεία του ανθρώπου—είτε πρόκειται για γραπτά κείμενα είτε για σπηλαιογραφίες, γλυπτές παραστάσεις ή τα παρόμοια—απουσιάζουν παντελώς οποιεσδήποτε αναφορές σε υπανθρώπους. Οι Γραφές καθιστούν σαφές το αντίθετο, ότι δηλαδή ο άνθρωπος ήταν αρχικά γιος του Θεού και ότι εκφυλίστηκε. (1Βα 8:46· Εκ 7:20· 1Ιω 1:8-10) Ο αρχαιολόγος Ο. Ντ. Μίλερ παρατήρησε: «Επομένως, η παράδοση σχετικά με τη “χρυσή εποχή” δεν ήταν μύθος. Η αρχαία δοξασία σχετικά με μια επακόλουθη παρακμή, έναν θλιβερό υποβιβασμό της ανθρώπινης φυλής από την αρχική κατάσταση της ευτυχίας και της αγνότητας, εμπεριέκλειε αναμφίβολα μια μεγάλη, αλλά οδυνηρή αλήθεια. Οι σύγχρονες φιλοσοφίες μας γύρω από την ιστορία, οι οποίες ξεκινούν παρουσιάζοντας τον αρχέγονο άνθρωπο ως άγριο, χρειάζονται προφανώς καινούρια εισαγωγή. . . . Όχι. Ο αρχέγονος άνθρωπος δεν ήταν άγριος».—Χαρ-Μόαντ (Har-Moad), 1892, σ. 417.

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι το αρχικό σπίτι του ανθρώπου ήταν “ένας κήπος στην Εδέμ”. (Γε 2:8· βλέπε ΕΔΕΜ Αρ. 1.) Από ό,τι φαίνεται, ο κήπος αυτός βρισκόταν σχετικά κοντά στον τόπο όπου αναπτύχθηκε ο πρώτος μετακατακλυσμιαίος ανθρώπινος πολιτισμός. Η άποψη που αποδέχονται γενικά οι μελετητές διατυπώνεται από τον Π. Τζ. Γουάιζμαν ως εξής: «Όλα τα ουσιαστικά στοιχεία που διαθέτουμε—από τη Γένεση, την αρχαιολογία και τις παραδόσεις των ανθρώπων—υποδεικνύουν την πεδιάδα της Μεσοποταμίας ως την αρχαιότερη κοιτίδα του ανθρώπου. Ο πολιτισμός της Άπω Ανατολής, είτε της Κίνας είτε της Ινδίας, δεν μπορεί να συναγωνιστεί αυτή την περιοχή όσον αφορά την αρχαιότητα των κατοίκων της, διότι αυτή μπορεί να υποστηρίξει εύκολα τον ισχυρισμό της ότι είναι το λίκνο του πολιτισμού».—Νέες Ανακαλύψεις στη Βαβυλωνία για τη Γένεση (New Discoveries in Babylonia About Genesis), 1949, σ. 28.

Με ποια έννοια είναι πλασμένος ο άνθρωπος «κατά την εικόνα του Θεού»;

Αποκαλύπτοντας στον “δεξιοτέχνη εργάτη” του το θεϊκό του σκοπό να δημιουργήσει το ανθρώπινο γένος, ο Θεός είπε: «Ας κάνουμε άνθρωπο [’αδάμ] κατά την εικόνα μας, σύμφωνα με την ομοίωσή μας». (Γε 1:26, 27· Παρ 8:30, 31· παράβαλε Ιωα 1:1-3· Κολ 1:15-17.) Προσέξτε ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, ο Θεός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο κατά την εικόνα κάποιου θηρίου ή κατοικίδιου ζώου ή ψαριού. Ο άνθρωπος πλάστηκε «κατά την εικόνα του Θεού», ήταν “γιος του Θεού”. (Λου 3:38) Όσο για τη μορφή ή το σχήμα που έχει το σώμα του Θεού, «ποτέ δεν έχει δει κανείς τον Θεό». (1Ιω 4:12) Κανείς πάνω στη γη δεν γνωρίζει πώς είναι το ένδοξο, ουράνιο, πνευματικό σώμα του Θεού, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να παρομοιάσουμε το σώμα του ανθρώπου με του Θεού. «Ο Θεός είναι Πνεύμα».—Ιωα 4:24.

Παρ’ όλα αυτά, ο άνθρωπος είναι «κατά την εικόνα του Θεού» με την έννοια ότι δημιουργήθηκε με ηθικές ιδιότητες όμοιες με του Θεού, δηλαδή με αγάπη και δικαιοσύνη. (Παράβαλε Κολ 3:10.) Έχει επίσης δυνάμεις και σοφία ανώτερες από των ζώων, και έτσι μπορεί να εκτιμήσει τα πράγματα που απολαμβάνει και εκτιμάει ο Θεός, όπως την ομορφιά και τις τέχνες, την ομιλία, τη λογική σκέψη και παρόμοιες λειτουργίες της διάνοιας και της καρδιάς, λειτουργίες τις οποίες δεν διαθέτουν τα ζώα. Επιπλέον, ο άνθρωπος είναι ικανός να αναπτύξει πνευματικότητα, να γνωρίσει τον Θεό και να επικοινωνεί μαζί του. (1Κο 2:11-16· Εβρ 12:9) Για αυτούς τους λόγους ο άνθρωπος διέθετε τα προσόντα να είναι ο εκπρόσωπος του Θεού και να έχει σε υποταγή τα διάφορα πλάσματα στους αιθέρες, στη γη και στη θάλασσα.

Ως δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος ήταν αρχικά τέλειος. (Δευ 32:4) Επομένως, ο Αδάμ θα μπορούσε να είχε κληροδοτήσει στους απογόνους του ανθρώπινη τελειότητα καθώς και την ευκαιρία για αιώνια ζωή στη γη. (Ησ 45:18) Ο ίδιος και η Εύα έλαβαν την εντολή: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε». Καθώς η οικογένειά τους θα μεγάλωνε, θα καλλιεργούσαν και θα εξωράιζαν τη γη σύμφωνα με το σκοπό του Δημιουργού τους.—Γε 1:28.