ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΑ ΠΕΤΡΑ

Η πέτρα που τοποθετείται στη γωνία ή στην άκρη ενός κτιρίου, στην ακμή δύο τοίχων, και η οποία παίζει σπουδαίο ρόλο στην ένωση και στο δέσιμό τους. Οι ακρογωνιαίες πέτρες ήταν συνήθως ορθογωνισμένες, και κατά κανόνα τοποθετούνταν σταυρωτά από τα θεμέλια ως την κορυφή ή τη στέγη του κτιρίου. Με αυτόν τον τρόπο, στη γωνία του τοίχου οι πέτρες φαίνονται εναλλάξ μία κατά μήκος και μία κατά πλάτος.

Η κύρια ακρογωνιαία πέτρα ήταν η θεμέλια ακρογωνιαία πέτρα, και συνήθως για τα δημόσια κτίρια, όπως και για τα τείχη της πόλης, διάλεγαν κάποια που ήταν εξαιρετικής αντοχής. Η θεμέλια ακρογωνιαία πέτρα χρησίμευε ως οδηγός καθώς τοποθετούνταν οι άλλες πέτρες, οι οποίες ευθυγραμμίζονταν με αυτήν με βάση το νήμα της στάθμης. Κάθε άλλη πέτρα έπρεπε να “ταιριάξει” με τη θεμέλια ακρογωνιαία πέτρα προκειμένου να είναι σωστή η κατασκευή. Κάποιες φορές, οι θεμέλιες ακρογωνιαίες πέτρες ήταν πελώριες. Η θεμέλια ακρογωνιαία πέτρα συνέβαλλε επίσης στο δέσιμο της κατασκευής.

Μεταφορική και Συμβολική Χρήση. Αναφορικά με τη θεμελίωση της γης, ο Θεός ρώτησε τον Ιώβ: «Ποιος έθεσε την ακρογωνιαία πέτρα της;» Η γη, που αποτελεί την κατοικία του ανθρώπου και στην οποία ο άνθρωπος έχει κατασκευάσει τόσα κτίρια, παρομοιάστηκε με ένα γιγάντιο οικοδόμημα, ένα κτίριο με ακρογωνιαία πέτρα. Η τοποθέτηση αυτής της πέτρας, που δεν θα μπορούσε να αποδοθεί σε κανέναν άνθρωπο, εφόσον η ανθρωπότητα δεν είχε καν δημιουργηθεί τότε, έκανε τους ουράνιους “γιους του Θεού” να αλαλάζουν επευφημώντας.—Ιωβ 38:4-7.