Εγείρεται Ζήτημα Κυριαρχίας. Όταν ο Σατανάς πλησίασε την Εύα (χρησιμοποιώντας τη μιλιά του φιδιού), στην ουσία αμφισβήτησε το κατά πόσον ήταν δικαιωματική και δίκαιη η κυριαρχία του Ιεχωβά. Υπαινίχθηκε ότι ο Θεός κατακρατούσε κάτι από τη γυναίκα χωρίς να έχει το δικαίωμα, και επίσης παρουσίασε τον Θεό ως ψεύτη όσον αφορά τη δήλωσή του ότι, αν εκείνη έτρωγε τον απαγορευμένο καρπό, θα πέθαινε. Επιπλέον, ο Σατανάς την έκανε να πιστέψει ότι θα ήταν ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον Θεό, ότι θα γινόταν σαν τον Θεό. Με αυτούς τους χειρισμούς, το πονηρό αυτό πνευματικό πλάσμα εξύψωσε τον εαυτό του πάνω από τον Θεό στα μάτια της Εύας, και έτσι ο Σατανάς έγινε ο θεός της, αν και τότε η Εύα δεν γνώριζε προφανώς την ταυτότητα εκείνου που την παροδηγούσε. Με αυτή του την ενέργεια έθεσε τον άντρα και τη γυναίκα υπό την ηγεσία και τον έλεγχό του, καθιστώντας τον εαυτό του ανταγωνιστή θεό ενάντια στον Ιεχωβά.—Γε 3:1-7.

Η Αγία Γραφή, αφαιρώντας προς στιγμήν το πέπλο που καλύπτει τις ουράνιες υποθέσεις, αποκαλύπτει ότι αργότερα ο Σατανάς εμφανίστηκε ως ανταγωνιστής θεός ενώπιον του Ιεχωβά στον ουρανό, προκαλώντας τον Ιεχωβά κατά πρόσωπο και λέγοντας ότι θα μπορούσε να στρέψει τον υπηρέτη του Θεού τον Ιώβ, και κατ’ επέκταση κάθε υπηρέτη του Θεού, μακριά από Αυτόν. Στην πραγματικότητα, κατηγόρησε τον Θεό ότι είχε ενεργήσει με αδικία δίνοντας στον Ιώβ τα πάντα, καθώς και πλήρη προστασία, και έτσι εκείνος—ο Σατανάς—δεν μπορούσε να δοκιμάσει τον Ιώβ και να δείξει τι είχε πράγματι στην καρδιά του, η οποία καρδιά, όπως υπαινίχθηκε ο Σατανάς, ήταν κακή. Άφησε να εννοηθεί ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Θεό πρωτίστως χάριν ιδιοτελών συμφερόντων. Ο Σατανάς κατέστησε σαφές αυτό το σημείο του επιχειρήματός του όταν είπε: «Δέρμα για χάρη δέρματος, και όλα όσα έχει ο άνθρωπος θα τα δώσει για χάρη της ψυχής του. Άπλωσε, όμως, τώρα το χέρι σου, παρακαλώ, και άγγιξε τα κόκαλά του και τη σάρκα του και δες αν δεν σε καταραστεί κατά πρόσωπο».—Ιωβ 1:6-12· 2:1-7· βλέπε ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.

Σε αυτή την ειδική περίπτωση, ο Ιεχωβά επέτρεψε στον Σατανά να επιφέρει συμφορά στον Ιώβ χωρίς Εκείνος να παρέμβει όταν ο Σατανάς προκάλεσε μια επιδρομή από Σαβαίους ληστές, καθώς και την καταστροφή των ποιμνίων και των ποιμένων μέσω αυτού που ο αγγελιοφόρος του Ιώβ αποκάλεσε «φωτιά του Θεού» από τους ουρανούς (το αν αυτό ήταν κεραυνός ή φωτιά άλλου είδους δεν αναφέρεται). Ο Σατανάς προκάλεσε επίσης μια επιδρομή από τρεις ομάδες Χαλδαίων, καθώς και μια ανεμοθύελλα. Αυτά προξένησαν το θάνατο όλων των παιδιών του Ιώβ και αφάνισαν την περιουσία του. Τελικά, ο Σατανάς έπληξε τον ίδιο τον Ιώβ με μια σιχαμερή αρρώστια.—Ιωβ 1:13-19· 2:7, 8.

Όλα αυτά αποκαλύπτουν τη δύναμη και την ισχύ του πνευματικού πλάσματος που λέγεται Σατανάς, καθώς και τη θηριώδη, δολοφονική διάθεσή του.

Αξίζει να επισημάνουμε, ωστόσο, ότι ο Σατανάς αναγνώρισε την ανικανότητά του έναντι της ρητής εντολής του Θεού, εφόσον δεν προκάλεσε τη δύναμη και την εξουσία του Θεού όταν ο Θεός τού απαγόρευσε να αφαιρέσει τη ζωή του Ιώβ.—Ιωβ 2:6.

Ως όργανο του Σατανά, η άρχουσα δυναστεία της Βαβυλώνας, της οποίας ηγήθηκε αρχικά ο Ναβουχοδονόσορ, κράτησε τον Ισραήλ σε εξορία 68 χρόνια, μέχρι την ανατροπή της Βαβυλώνας. Η Βαβυλώνα δεν είχε την πρόθεση να απελευθερώσει ποτέ τους αιχμαλώτους της, και έτσι αντανακλούσε τις κομπαστικές, φιλόδοξες προσπάθειες του ίδιου του Σατανά ως ανταγωνιστή θεού ενάντια στον Παγκόσμιο Κυρίαρχο Ιεχωβά. Οι Βαβυλώνιοι βασιλιάδες, που λάτρευαν τον ειδωλολατρικό τους θεό τον Μαρντούκ, τη θεά Ιστάρ και σωρεία άλλων θεών, ήταν στην πραγματικότητα λάτρεις των δαιμόνων και, εφόσον αποτελούσαν μέρος του κόσμου ο οποίος είναι αποξενωμένος από τον Ιεχωβά, βρίσκονταν υπό την κυριαρχία του Σατανά.—Ψλ 96:5· 1Κο 10:20· Εφ 2:12· Κολ 1:21.

Ο Σατανάς ενέπνευσε στο βασιλιά της Βαβυλώνας τη φιλοδοξία να έχει υπό την απόλυτη κυριαρχία του ολόκληρη τη γη, ακόμη και το «θρόνο του Ιεχωβά» (1Χρ 29:23) και «τα άστρα του Θεού», τους βασιλιάδες από τη γραμμή του Δαβίδ που ήταν ενθρονισμένοι στο Όρος Μοριά (κατ’ επέκταση, στη Σιών). Αυτός ο “βασιλιάς”, δηλαδή η δυναστεία της Βαβυλώνας, “υψώθηκε” μέσα στην καρδιά του και φαινόταν στα μάτια του και στα μάτια των θαυμαστών του “λαμπερός, γιος της αυγής”. (Ορισμένες μεταφράσεις έχουν διατηρήσει τον όρο «Εωσφόρος» της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα. Ωστόσο, εδώ πρόκειται απλώς για τη μετάφραση της εβραϊκής λέξης χαιλέλ, «λαμπερός». Η λέξη χαιλέλ δεν είναι όνομα ή τίτλος, αλλά όρος που περιγράφει την κομπαστική στάση της βαβυλωνιακής δυναστείας των βασιλιάδων από τη γραμμή του Ναβουχοδονόσορα.) (Ησ 14:4-21) Εφόσον η Βαβυλώνα ήταν όργανο του Σατανά, ο “βασιλιάς” της αντανακλούσε τη φιλόδοξη επιθυμία του ίδιου του Σατανά. Για άλλη μια φορά, ο Ιεχωβά χάρισε τη σωτηρία στο λαό του αποκαθιστώντας τους στη γη τους, ώσπου να έρθει το πραγματικό Σπέρμα της υπόσχεσης.—Εσδ 1:1-6.