ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πνευματικά πλάσματα που στέκονται γύρω από το θρόνο του Ιεχωβά στους ουρανούς. (Ησ 6:2, 6) Η εβραϊκή λέξη σεραφίμ είναι ο πληθυντικός αριθμός ενός ουσιαστικού που παράγεται από το ρήμα σαράφ, το οποίο σημαίνει «καίω». (Λευ 4:12) Ως εκ τούτου, ο εβραϊκός όρος σεραφίμ σημαίνει κατά κυριολεξία «αυτοί που καίνε». Σε άλλες περιπτώσεις, το ουσιαστικό εμφανίζεται στον ενικό (εβρ., σαράφ) ή στον πληθυντικό και αναφέρεται σε επίγεια πλάσματα. Όταν χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο έχει διάφορες έννοιες: “δηλητηριώδης”, “πύρινος (που προκαλεί φλεγμονή)” και «πύρινο φίδι».—Αρ 21:6, 8, υποσημειώσεις.

Ο προφήτης Ησαΐας μάς περιγράφει το όραμά του με τα εξής λόγια: «Το έτος, λοιπόν, κατά το οποίο πέθανε ο Βασιλιάς Οζίας, είδα εγώ τον Ιεχωβά να κάθεται σε έναν θρόνο ψηλό και ανυψωμένο, και το κάτω μέρος της φορεσιάς του γέμιζε το ναό. Πάνω από αυτόν στέκονταν σεραφείμ. Το καθένα είχε έξι φτερούγες. Με τις δύο κρατούσε καλυμμένο το πρόσωπό του και με τις δύο κρατούσε καλυμμένα τα πόδια του και με τις δύο πετούσε τριγύρω. Και το ένα φώναζε στο άλλο και έλεγε: “Άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. Όλη η γη είναι γεμάτη από τη δόξα του”. . . . Και εγώ είπα: “Αλίμονο σε εμένα! Διότι ουσιαστικά έχω κατασιωπηθεί, επειδή άνθρωπος ακάθαρτος στα χείλη είμαι εγώ και ανάμεσα σε λαό ακάθαρτο στα χείλη κατοικώ· διότι τα μάτια μου είδαν τον ίδιο τον Βασιλιά, τον Ιεχωβά των στρατευμάτων!” Τότε, ένα από τα σεραφείμ πέταξε προς το μέρος μου, και στο χέρι του ήταν ένα πυρωμένο κάρβουνο που το είχε πάρει με μια λαβίδα από το θυσιαστήριο. Και άγγιξε το στόμα μου και είπε: “Δες! Αυτό άγγιξε τα χείλη σου, και το σφάλμα σου απομακρύνθηκε και για την αμαρτία σου έγινε εξιλέωση”».—Ησ 6:1-7.

Δεν μας δίνεται κάποια περιγραφή του Θεϊκού Όντος. Ωστόσο, λέγεται ότι το κάτω μέρος του μεγαλειώδους ενδύματός του γέμιζε το ναό, μη αφήνοντας χώρο όπου να μπορεί να σταθεί κανείς. Ο θρόνος του δεν ακουμπούσε στο έδαφος αλλά, εκτός του ότι ήταν “ψηλός”, ήταν και “ανυψωμένος”. Το ότι τα σεραφείμ «στέκονταν» μπορεί να σημαίνει ότι «αιωρούνταν» χρησιμοποιώντας ένα από τα ζεύγη των φτερούγων τους, όπως το σύννεφο “στεκόταν”, δηλαδή αιωρούνταν, δίπλα στην είσοδο της σκηνής του Ιεχωβά στην έρημο. (Δευ 31:15) Ο καθηγητής Φραντς Ντέλιτς κάνει το εξής σχόλιο σχετικά με τη θέση των σεραφείμ: «Τα σεραφείμ δεν στέκονταν στην πραγματικότητα πάνω από το κεφάλι Εκείνου που καθόταν στο θρόνο, αλλά αιωρούνταν πάνω από το επίσημο ένδυμά Του το οποίο γέμιζε την αίθουσα». (Σχολιολόγιο της Παλαιάς Διαθήκης [Commentary on the Old Testament], 1973, Τόμ. 7, Μέρος 1ο, σ. 191) Η λατινική Βουλγάτα υποδηλώνει ότι τα σεραφείμ στέκονταν, όχι πάνω από τον Θεό, αλλά πάνω από το θρόνο.—Ησ 6:1, 2.

Κατέχουν Υψηλή Θέση Ιεραρχικά. Αυτά τα κραταιά ουράνια πλάσματα είναι άγγελοι οι οποίοι προφανώς κατέχουν πολύ υψηλή θέση στη διάταξη που έχει καθορίσει ο Θεός, δεδομένου ότι παρουσιάζονται να υπηρετούν στο θρόνο του Θεού. Τα χερουβείμ που βλέπουμε στο όραμα του Ιεζεκιήλ αντιστοιχούσαν με δρομείς που συνόδευαν το ουράνιο άρμα του Θεού. (Ιεζ 10:9-13) Αυτή η αντίληψη περί ιεραρχικής κλίμακας ή θέσεων εξουσίας στους ουρανούς βρίσκεται σε αρμονία με το εδάφιο Κολοσσαείς 1:16, το οποίο μιλάει για πράγματα «στους ουρανούς και πάνω στη γη, τα ορατά και τα αόρατα, είτε είναι θρόνοι είτε κυριότητες είτε κυβερνήσεις είτε εξουσίες».

Ο Ρόλος τους και τα Καθήκοντά Τους. Ο αριθμός των σεραφείμ δεν αναφέρεται, αλλά αυτά φώναζαν το ένα στο άλλο, πράγμα που προφανώς σημαίνει ότι βρίσκονταν εκατέρωθεν του θρόνου και διακήρυτταν την αγιότητα και τη δόξα του Ιεχωβά ψάλλοντας σε αντιφωνία, επαναλαμβάνοντας το ένα (ή η μια ομάδα) κατόπιν του άλλου (ή της άλλης ομάδας) κάποιο τμήμα της διακήρυξης: «Άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. Όλη η γη είναι γεμάτη από τη δόξα του» ή απαντώντας με τον ίδιο τρόπο το ένα στο άλλο. (Παράβαλε την ανάγνωση του Νόμου και τις απαντήσεις του λαού, στα εδ. Δευ 27:11-26.) Από ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη για το ότι βρίσκονταν ενώπιον της παρουσίας του Υπέρτατου, είχαν τα πρόσωπά τους καλυμμένα με ένα από τα τρία ζεύγη των φτερούγων τους, και επειδή βρίσκονταν σε άγιο τόπο, είχαν τα πόδια τους καλυμμένα με άλλο ένα ζεύγος φτερούγων, σε ένδειξη κατάλληλου σεβασμού για τον ουράνιο Βασιλιά.—Ησ 6:2, 3.

Η φράση την οποία φωνάζουν τα σεραφείμ σχετικά με την αγιότητα του Θεού δείχνει ότι το έργο τους είναι να φροντίζουν να διακηρύττεται η αγιότητά του και να αναγνωρίζεται η δόξα του σε όλα τα σημεία του σύμπαντος, περιλαμβανομένης και της γης. Ένα από τα σεραφείμ άγγιξε τα χείλη του Ησαΐα για να τον καθαρίσει από την αμαρτία του και το σφάλμα του, χρησιμοποιώντας ένα πυρωμένο κάρβουνο από το θυσιαστήριο. Αυτό μπορεί να αποτελεί ένδειξη του ότι το έργο τους είναι κατά κάποιον τρόπο συνδεδεμένο με τον καθαρισμό του λαού του Θεού από την αμαρτία, έναν καθαρισμό ο οποίος βασίζεται στη θυσία του Ιησού Χριστού πάνω στο θυσιαστήριο του Θεού.—Ησ 6:3, 6, 7.

Η Μορφή τους στο Όραμα. Η περιγραφή αυτή των σεραφείμ, σύμφωνα με την οποία έχουν πόδια, φτερούγες και άλλα, πρέπει να εννοηθεί ως συμβολική, η δε ομοιότητά τους με τη μορφή επίγειων πλασμάτων απλώς αντιπροσωπεύει τις ικανότητές τους ή τους ρόλους που εκπληρώνουν, όπως ακριβώς και ο Θεός πολλές φορές αναφέρεται συμβολικά στον εαυτό του σαν να έχει μάτια, αφτιά και άλλα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Καταδεικνύοντας ότι κανένας άνθρωπος δεν γνωρίζει ποια είναι η μορφή του Θεού, ο απόστολος Ιωάννης λέει: «Αγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά του Θεού, αλλά ακόμη δεν έχει φανερωθεί τι θα είμαστε. Γνωρίζουμε, όμως, ότι όποτε αυτός φανερωθεί θα είμαστε όμοιοι με αυτόν, επειδή θα τον δούμε ακριβώς όπως είναι».—1Ιω 3:2.