ΠΛΗΓΗ, ΠΛΗΓΜΑ

Οι εβραϊκές λέξεις που αποδίδονται «πληγή» ή «μάστιγα» σημαίνουν κατά κυριολεξία «άγγιγμα», «πάταξη», «πλήγμα», «ήττα» και «θάνατος». Ο Ιεχωβά Θεός επέφερε πλήγματα ως τιμωρία για το στασιαστικό γογγυσμό (Αρ 16:41-50), για την άρνηση συμμόρφωσης με το θέλημά του (Ζαχ 14:12, 15, 18), για τη βέβηλη χρήση ενός ιερού πράγματος (1Σα 5:1–6:4), για το ότι κάποιοι άγγιξαν τους χρισμένους του (Γε 12:17· Ψλ 105:15) και για την απιστία ή τις παραβιάσεις του νόμου του (Λευ 26:21· Αρ 14:36, 37· 31:16· Δευ 28:59-61· 1Χρ 21:17, 22· 2Χρ 21:12-15). Αυτά τα πλήγματα μπορούσαν να επέλθουν με αγγελικά ή με ανθρώπινα μέσα. (2Σα 24:17· Ιερ 19:1-8· 25:8, 9· 49:17· 50:13, 14) Για να απομακρυνθούν οι θεόσταλτες πληγές απαιτούνταν μεσολαβητικές προσευχές από υπηρέτες του Ιεχωβά ή ειλικρινείς προσευχές από όσους μετανοούσαν.—Γε 20:17, 18· 1Βα 8:37, 38· 2Χρ 6:28, 29.

Οι πληγές που έφερε ο Ιεχωβά στην Αίγυπτο τον καιρό του Μωυσή αποτέλεσαν εκδηλώσεις της μεγάλης του δύναμης και έκαναν το όνομά του να διακηρυχτεί ανάμεσα στα έθνη. (Εξ 9:14, 16) Οι συνέπειές τους ήταν αντικείμενο συζήτησης άλλων λαών επί πολλές γενιές αργότερα. (Ιη 2:9-11· 9:9· 1Σα 4:8· 6:6) Επίσης, αυτές οι πληγές απέδειξαν ότι οι θεοί της Αιγύπτου ήταν ανίσχυροι.—Εξ 12:12· Αρ 33:4· βλέπε ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΘΕΕΣ (Οι Δέκα Πληγές)· ΜΩΥΣΗΣ (Μπροστά στον Φαραώ της Αιγύπτου).

Οι πληγές (πληγαί, Κείμενο, κατά κυριολεξία, «πλήγματα ή χτυπήματα») που αναφέρονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης είναι προφανώς εκδηλώσεις του θυμού του Θεού και υποδηλώνουν συμβολικά το αποτέλεσμα ή τη συνέπεια των δικαστικών του αποφάσεων.—Απ 9:18, 20· 11:6· 15:1, 6, 8· 16:9, 21· 18:4, 8· 21:9· 22:18.