ΝΙΣΑΝ

(Νισάν).

Το μεταιχμαλωσιακό όνομα του πρώτου Ιουδαϊκού σεληνιακού μήνα στο θρησκευτικό ημερολόγιο, ο οποίος αντιστοιχεί με ένα μέρος του Μαρτίου και ένα μέρος του Απριλίου. (Νε 2:1· Εσθ 3:7) Αυτός ο μήνας, που προηγουμένως ονομαζόταν «Αβίβ», θεωρούνταν αρχικά ως ο έβδομος μήνας και προφανώς είναι ο μήνας που αναφέρεται στο εδάφιο Γένεση 8:4. Τον καιρό της Εξόδου από την Αίγυπτο, ο Ιεχωβά όρισε να είναι αυτός ο μήνας «ο πρώτος από τους μήνες του χρόνου». (Εξ 12:2· 13:4· Αρ 33:3) Από τότε, ήρθε σε ύπαρξη η διάκριση ανάμεσα στο θρησκευτικό ημερολόγιο που θέσπισε ο Ιεχωβά και στο προηγούμενο πολιτικό ημερολόγιο.—Βλέπε ΑΒΙΒ· ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.

Προσαρμογή του Σεληνιακού Ημερολογίου. Η εντολή του Θεού απαιτούσε από τους Ισραηλίτες να προσφέρουν ένα δεμάτι από τους πρώτους καρπούς του θερισμού τους τη 16η ημέρα του Νισάν (Αβίβ), και την 50ή ημέρα έπειτα από αυτό έπρεπε να κάνουν μια δεύτερη προσφορά σιτηρών. Οι προσφορές αυτές συνέπιπταν φυσιολογικά με το θερισμό του κριθαριού και του σιταριού αντίστοιχα. Αυτή η απαίτηση καθιστούσε αναγκαία μια προσαρμογή στο ημερολόγιο των σεληνιακών μηνών που χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλίτες. Χρειαζόταν να αναπληρωθεί η διαφορά των 11 ¹⁄₄ ημερών ανάμεσα στο πλήρες ηλιακό έτος και στο μικρότερο σεληνιακό έτος. Διαφορετικά, μέσα σε τρία χρόνια, ο μήνας Νισάν θα έπεφτε περίπου 33 ημέρες νωρίτερα από την εποχή του και πολύ πιο πριν από το θερισμό του κριθαριού. Το Γραφικό υπόμνημα δεν προσδιορίζει τη μέθοδο που χρησιμοποιούσαν αρχικά οι Ισραηλίτες για να πετύχουν τέτοιον συγχρονισμό, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι ένας 13ος μήνας προστίθετο κάθε δύο ή τρία χρόνια για να επαναφέρει τις εποχές στη σωστή τους θέση μέσα στο ημερολογιακό έτος. Φαίνεται πιθανό ότι αυτό το καθόριζαν μέσω απλής παρατήρησης, συσχετίζοντας τη νέα σελήνη με την εαρινή ισημερία του ήλιου, η οποία πέφτει περίπου στις 21 Μαρτίου κάθε χρόνο. Αν η νέα σελήνη που κανονικά θα σηματοδοτούσε την αρχή του μήνα Νισάν (Αβίβ) απείχε πολύ από την εαρινή ισημερία, τότε ο μήνας υπολογιζόταν ως 13ος ή εμβόλιμος και ο Νισάν άρχιζε την επόμενη νέα σελήνη. Μόλις τον τέταρτο αιώνα Κ.Χ. υιοθέτησαν οι Ιουδαίοι ένα τυποποιημένο, παγιωμένο ημερολόγιο.