Η χρήση της λέξης αντί του θεϊκού ονόματος. Στη διάρκεια του δεύτερου ή του τρίτου αιώνα της Κοινής Χρονολογίας, οι αντιγραφείς αντικατέστησαν το θεϊκό όνομα Ιεχωβά με τις λέξεις Κύριος και Θεός σε αντίγραφα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, μιας μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών. Παρόμοια τακτική ακολούθησαν και άλλες μεταφράσεις, όπως η λατινική Βουλγάτα, η Μετάφραση Ντουαί (που είναι βασισμένη στη Βουλγάτα) και η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, καθώς και πλήθος σύγχρονων μεταφράσεων (NE, AT, RS, NIV, TEV, NAB, ΒΑΜ, ΛΧ, ΜΠΚ, ΦΙΛ). Το θεϊκό όνομα αντικαταστάθηκε από τις λέξεις «Θεός» και «Κύριος», γραμμένες συνήθως με κεφαλαία γράμματα, έτσι ώστε να επισημαίνεται η αντικατάσταση του Τετραγράμματου, δηλαδή του θεϊκού ονόματος.

Ξεφεύγοντας από αυτή την τακτική, η επιτροπή μετάφρασης της Αμερικανικής Στερεότυπης Μετάφρασης του 1901 δήλωσε: «Οι Αμερικανοί Αναθεωρητές, έπειτα από προσεκτική εξέταση, δέχτηκαν ομόφωνα ότι δεν θα έπρεπε πια να επικρατεί στην αγγλική ή σε οποιαδήποτε άλλη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης μια Ιουδαϊκή δεισιδαιμονία, η οποία θεωρούσε το Θεϊκό Όνομα τόσο ιερό ώστε δεν θα έπρεπε να προφέρεται, πράγμα που ευτυχώς δεν συμβαίνει στις πολυάριθμες μεταφράσεις οι οποίες έχουν γίνει από σύγχρονους ιεραποστόλους. . . . Αυτό το προσωπικό όνομα [Ιεχωβά], με τον πλούτο των ιερών συσχετισμών του, αποκαταστάθηκε τώρα στο ιερό κείμενο στη δικαιωματική και αδιαφιλονίκητη θέση του».—AS, πρόλογος, σ. 4.

Έκτοτε, πλήθος μεταφράσεων (An, JB [αγγλική και γαλλική], NC, BC [και οι δύο στην ισπανική] και άλλες) έχουν αποδώσει με συνέπεια το Τετραγράμματο ως «Γιαχβέ» ή έχουν χρησιμοποιήσει κάποιον παρόμοιο τύπο.

Στο λήμμα ΙΕΧΩΒΑ (Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές), παρουσιάζονται επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι το θεϊκό όνομα Ιεχωβά χρησιμοποιήθηκε στο πρωτότυπο κείμενο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, από τον Ματθαίο ως την Αποκάλυψη. Με βάση αυτό, η Μετάφραση Νέου Κόσμου, η οποία χρησιμοποιείται σε όλο αυτό το σύγγραμμα, έχει αποκαταστήσει το θεϊκό όνομα στη μετάφραση των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, σε 237 περιπτώσεις συνολικά. Και άλλες μεταφράσεις έχουν προβεί σε παρόμοια αποκατάσταση, ειδικά στη μετάφραση των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών στην εβραϊκή.

Σχολιάζοντας το θέμα «Αποκατάσταση του Θεϊκού Ονόματος», η Επιτροπή Μετάφρασης Νέου Κόσμου της Αγίας Γραφής δηλώνει: «Προκειμένου να διαπιστώσουμε πού αντικαταστάθηκε το θεϊκό όνομα από τις λέξεις Κύριος και Θεός, εντοπίσαμε τις περιπτώσεις όπου οι θεόπνευστοι Χριστιανοί συγγραφείς έχουν παραθέσει εδάφια, αποσπάσματα και εκφράσεις από τις Εβραϊκές Γραφές, και στη συνέχεια ανατρέξαμε στο εβραϊκό κείμενο για να εξακριβώσουμε αν το θεϊκό όνομα εμφανίζεται εκεί. Με αυτόν τον τρόπο καθορίσαμε ποιος εννοείται όταν χρησιμοποιούνται οι λέξεις Κύριος και Θεός». Εξηγώντας περαιτέρω, η Επιτροπή αναφέρει: «Προκειμένου να μην υπερβούμε τα όρια του μεταφραστή και υπεισέλθουμε στο χώρο της ερμηνείας, προσπαθήσαμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην απόδοση του θεϊκού ονόματος, λαβαίνοντας πάντοτε προσεκτικά υπόψη τις Εβραϊκές Γραφές και θεωρώντας τες ως βάση. Ερευνήσαμε για επιβεβαίωση τις πολλές εβραϊκές μεταφράσεις που συμβουλευτήκαμε ώστε να διαπιστώσουμε αν συμφωνούν με την απόδοσή μας». Για καθένα από τα 237 σημεία όπου η Επιτροπή Μετάφρασης Νέου Κόσμου της Αγίας Γραφής έχει αποδώσει το θεϊκό όνομα στο κείμενο της μετάφρασής της υπάρχει τέτοια επιβεβαίωση από εβραϊκές μεταφράσεις.—ΜΝΚ με Υποσημειώσεις, παράρτημα 1Δ.

Προφανώς στις αρχές της Κοινής Χρονολογίας, οι Ιουδαίοι ραβίνοι είχαν ήδη αρχίσει να θεωρούν το θεϊκό όνομα ΓΧΒΧ τόσο ιερό ώστε δεν το πρόφεραν. Αντ’ αυτού, το υποκαθιστούσαν με τη λέξη ’Αδονάι (ενίοτε με τη λέξη ’Ελοχίμ) όταν διάβαζαν τις Γραφές μεγαλόφωνα. Οι Σοφερείμ, δηλαδή οι αντιγραφείς, προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, αντικαθιστώντας το θεϊκό όνομα στο γραπτό κείμενο με τη λέξη ’Αδονάι 134 φορές (133 στην Μπίμπλια Χεμπράικα Στουτγκαρτένσια [Biblia Hebraica Stuttgartensia]). Περίπου από τον πέμπτο μέχρι τον ένατο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, οι Μασορίτες αντέγραφαν το κείμενο με μεγάλη προσοχή. Σημείωναν στη Μασόρα (στις επισημάνσεις τους επί του κειμένου) τις περιπτώσεις όπου οι Σοφερείμ είχαν κάνει τέτοιες αλλαγές. Ως αποτέλεσμα γνωρίζουμε τις εν λόγω 134 αλλαγές. (Για τον κατάλογο των περιπτώσεων βλέπε ΜΝΚ με Υποσημειώσεις, παράρτημα 1Β.) Με αυτό υπόψη, απομένουν 306 σημεία όπου η λέξη ’Αδονάι υπήρχε εξαρχής στο κείμενο.