ΓΙΟΣ

Η λέξη μπεν του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου και η αντίστοιχη λέξη υἱός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου χρησιμοποιούνται συχνά με ευρύτερη έννοια και όχι απλώς αναφερόμενες στον άμεσο άρρενα απόγονο κάποιου. Με τον όρο «γιος» μπορεί να εννοείται ένας θετός γιος (Εξ 2:10· Ιωα 1:45), ένας απόγονος, όπως εγγονός ή δισέγγονος (Εξ 1:7· 2Χρ 35:14· Ιερ 35:16· Ματ 12:23), ή ένας γαμπρός.—Παράβαλε 1Χρ 3:17 και Λου 3:27 (ο Σαλαθιήλ ήταν προφανώς γιος του Ιεχονία και γαμπρός του Νηρί)· Λου 3:23, “ο Ιωσήφ, γιος του Ηλί”, ήταν προφανώς γαμπρός του (σε αυτή τη φράση δεν υπάρχει η λέξη υἱός στο ελληνικό κείμενο, αλλά εννοείται).

Τους άντρες συχνά τους προσδιόριζαν ή τους ξεχώριζαν με το πατρώνυμό τους ή με το όνομα ενός πιο μακρινού προπάτορα, παραδείγματος χάρη (ο Δαβίδ) «ο γιος του Ιεσσαί». (1Σα 22:7, 9) Η λέξη βεν [απόδοση του εβραϊκού μπεν] και η λέξη βαρ [απόδοση του αραμαϊκού μπαρ], «γιος», προστίθεντο συχνά ως πρόθημα στο πατρώνυμο, προσδίδοντας στο γιο μια επονομασία, όπως Βαρ-Ιησούς (που σημαίνει «Γιος του Ιησού»). (Πρ 13:6) Μερικές μεταφράσεις αφήνουν το πρόθημα αμετάφραστο, άλλες ως επί το πλείστον το μεταφράζουν, ενώ ορισμένες αναφέρουν τη μετάφραση σε περιθωριακή σημείωση. Το πρόθημα μπορεί επίσης να προστίθεται στο όνομα με αφορμή περιστατικά που σχετίζονται με τη γέννηση του παιδιού, όπως Βεν-αμμί, που σημαίνει «Γιος του Λαού Μου [δηλαδή των συγγενών μου]», και όχι γιος αλλοεθνών, ή Βεν-ονί, που σημαίνει «Γιος του Πένθους Μου», όπως ονόμασε τον Βενιαμίν η ετοιμοθάνατη μητέρα του η Ραχήλ.—Γε 19:38· 35:18.

Επιπρόσθετα, η λέξη «γιοι» χρησιμοποιείται πολλές φορές ως περιγραφικός όρος, όπως στις ακόλουθες περιπτώσεις: κάτοικοι της Ανατολής (κατά κυριολεξία, «γιοι της Ανατολής» [1Βα 4:30· Ιωβ 1:3, υποσ.]), «χρισμένοι» (κατά κυριολεξία, «γιοι του λαδιού» [Ζαχ 4:14, υποσ.]), μέλη («γιοι») ομάδων με συγκεκριμένη απασχόληση, όπως “γιοι των προφητών” (1Βα 20:35) ή «ένα μέλος [«γιος»] των μυροποιών» (Νε 3:8), επαναπατρισμένοι εξόριστοι («γιοι της Εξορίας») (Εσδ 10:7, 16, υποσ.) και άχρηστοι, άθλιοι άντρες («γιοι του βελίαλ») (1Σα 2:12, υποσ.). Όσοι ακολουθούν μια ορισμένη πορεία διαγωγής ή εκδηλώνουν κάποιο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό προσδιορίζονται με εκφράσεις όπως «γιοι του Υψίστου», «γιοι φωτός και γιοι ημέρας», «γιοι της βασιλείας», «γιοι του πονηρού», “γιος του Διαβόλου” και “γιοι της ανυπακοής”. (Λου 6:35· 1Θε 5:5· Ματ 13:38· Πρ 13:10· Εφ 2:2) Ο ίδιος τρόπος έκφρασης χρησιμοποιείται σε σχέση με την κρίση ή το αποτέλεσμα που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, για παράδειγμα “υποψήφιος για τη Γέεννα” (κατά κυριολεξία, γιος της Γέεννας) και «ο γιος της καταστροφής». (Ματ 23:15· Ιωα 17:12· 2Θε 2:3) Ο Ησαΐας, που προφήτευσε ότι ο Θεός θα τιμωρούσε τον Ισραήλ, αποκάλεσε το έθνος «αλώνισμά μου και γιε του αλωνιού μου».—Ησ 21:10.

Οι άγγελοι, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό, είναι γιοι του Θεού. (Ιωβ 1:6· 38:7) Ο Αδάμ ως δημιούργημα του Θεού ήταν γιος του Θεού. (Λου 3:38) Οι κριτές και οι άρχοντες στον Ισραήλ εναντίον των οποίων στράφηκε ο λόγος του Θεού αποκλήθηκαν «γιοι του Υψίστου», αναμφίβολα επειδή κατείχαν κάποιο αξίωμα στον Ισραήλ εκπροσωπώντας τη θεϊκή διακυβέρνηση, μολονότι ήταν παραβάτες. (Ψλ 82:6) Εκείνοι τους οποίους διαλέγει ο Θεός για να είναι συγκληρονόμοι με τον Γιο του τον Ιησού Χριστό ονομάζονται «γιοι του Θεού».—Ρω 8:14-17.

Επιθυμία για Άρρενες Απογόνους. Στην αρχαιότητα τα αντρόγυνα επιθυμούσαν πολύ να αποκτήσουν έναν άρρενα απόγονο. (Γε 4:1, 25· 29:32-35) Όπως το εξέφρασε ο ψαλμωδός: «Οι γιοι είναι κληρονομιά από τον Ιεχωβά . . . Ευτυχισμένος είναι ο ακμαίος άντρας που γέμισε τη φαρέτρα του με αυτούς». (Ψλ 127:3-5) Με τους γιους εξασφαλιζόταν η γενεαλογική γραμμή, διατηρούνταν το όνομα των προπατόρων μεταξύ των επόμενων γενεών και παρέμενε στην οικογένεια η κληρονομική ιδιοκτησία γης. (Αρ 27:8) Οι Ισραηλίτισσες επιθυμούσαν να αποκτήσουν γιους, ελπίζοντας ίσως ότι ένας από τους γιους τους μπορεί να αποδεικνυόταν το «σπέρμα» μέσω του οποίου θα έρχονταν στην ανθρωπότητα οι ευλογίες του Θεού, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δοθεί στον Αβραάμ. (Γε 22:18· 1Σα 1:5-11) Στον ορισμένο καιρό, ο άγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε στη Μαρία, μια παρθένα κοπέλα από τη φυλή του Ιούδα, ότι ήταν «εξαιρετικά ευνοημένη», προσθέτοντας: «Θα συλλάβεις στην κοιλιά σου και θα γεννήσεις γιο και θα καλέσεις το όνομά του Ιησού. Αυτός θα είναι μεγάλος και θα αποκληθεί Γιος του Υψίστου· και ο Ιεχωβά Θεός θα του δώσει το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του».—Λου 1:28, 31, 32.