Κάτι ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι σε αυτή την περίπτωση εκτυλίχθηκε ένα μεγάλο προφητικό δράμα που έδειξε πώς ο Χριστός Ιησούς, ο Μεγαλύτερος Ισαάκ, θα κατέθετε πρόθυμα στον ορισμένο καιρό την ανθρώπινη ζωή του ως το Αρνί του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.—Ιωα 1:29, 36· 3:16.

Ο Ισαάκ, ως το σπέρμα του Αβραάμ, εξεικόνιζε τον Χριστό, μέσω του οποίου έρχονται αιώνιες ευλογίες. Όπως είναι γραμμένο: «Οι υποσχέσεις ειπώθηκαν στον Αβραάμ και στο σπέρμα του. Δεν λέει: “Και στα σπέρματα”, όπως στην περίπτωση πολλών, αλλά όπως στην περίπτωση ενός: “Και στο σπέρμα σου”, που είναι ο Χριστός». Κατ’ επέκταση, ο Ισαάκ εξεικόνιζε επίσης εκείνους που “ανήκουν στον Χριστό”, οι οποίοι “είναι πραγματικά σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι αναφορικά με μια υπόσχεση”. (Γα 3:16, 29) Επιπρόσθετα, τα δύο αγόρια, ο Ισαάκ και ο Ισμαήλ, μαζί με τις μητέρες τους, «αποτελούν συμβολικό δράμα». Ενώ ο φυσικός Ισραήλ (όπως ο Ισμαήλ) «γεννήθηκε με τον τρόπο της σάρκας», εκείνοι που συνθέτουν τον πνευματικό Ισραήλ είναι «παιδιά της υπόσχεσης, όπως ήταν και ο Ισαάκ».—Γα 4:21-31.