ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Μεγαλόφωνη ανάγνωση εις επήκοον κάποιας ομάδας ατόμων. Στις Ιουδαϊκές συναγωγές γινόταν δημόσια ανάγνωση ενός τμήματος του Νόμου την ημέρα του Σαββάτου. Παρόμοια, στις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας γινόταν δημόσια ανάγνωση των θεόπνευστων Γραφών.
Η λέξη ἀναγινώσκω του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία βασικά σημαίνει «γνωρίζω καλά» (2Κο 1:13), αποδίδεται «διαβάζω» ή «διαβάζω μεγαλόφωνα» και χρησιμοποιείται τόσο για την κατ’ ιδίαν όσο και για τη δημόσια ανάγνωση των Γραφών. (Ματ 12:3· Λου 4:16· Πρ 8:28· 13:27) Το ουσιαστικό ἀνάγνωσις αποδίδεται «δημόσια ανάγνωση».—Πρ 13:15· 1Τι 4:13.
Η δημόσια ανάγνωση ήταν ένα σημαντικό μέσο που χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να διδάξει και να εκπαιδεύσει το λαό με τον οποίο είχε συνάψει διαθήκη γύρω από τους σκοπούς του και τις απαιτήσεις του. Αυτού του είδους η ανάγνωση αναφέρεται για πρώτη φορά στο εδάφιο Έξοδος 24:7, όπου ο Μωυσής διάβασε από «το βιβλίο της διαθήκης» ενώπιον όλου του λαού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι Ισραηλίτες ήταν σε θέση να συνάψουν συνειδητά συμφωνία με τον Ιεχωβά ότι θα τηρούσαν το Νόμο. Σχετικά λίγα αντίγραφα των Γραφών ήταν διαθέσιμα στις ημέρες του αρχαίου Ισραήλ, γι’ αυτό και οι Λευίτες ιερείς είχαν λάβει την ακόλουθη εντολή: «Θα διαβάζεις αυτόν το νόμο μπροστά σε όλο τον Ισραήλ, και αυτοί θα ακούν». Ο Μωυσής τούς διέταξε να διαβάζουν το Νόμο σε όλο το λαό, στους νέους και στους ηλικιωμένους, στους άντρες και στις γυναίκες, στους Ισραηλίτες και στους πάροικους, κάθε σαββατιαίο έτος στη Γιορτή των Σκηνών.—Δευ 31:9-12.
Αφού ο Ισραήλ εισήλθε στην Υποσχεμένη Γη, ο Ιησούς του Ναυή διάβασε μεγαλόφωνα στο λαό «όλα τα λόγια του νόμου, την ευλογία και την κατάρα». (Ιη 8:33-35) Ο Βασιλιάς Ιωσαφάτ απέστειλε άρχοντες, Λευίτες και ιερείς για να διδάξουν στις πόλεις του Ιούδα (2Χρ 17:7-9), και αυτή η διδαχή αναμφίβολα περιλάμβανε δημόσια ανάγνωση. Αιώνες αργότερα, ο Ιωσίας διάβασε εις επήκοον όλου του λαού «το βιβλίο του νόμου του Ιεχωβά που είχε δοθεί με το χέρι του Μωυσή», το οποίο βρήκε ο ιερέας Χελκίας κατά τη διάρκεια των εργασιών επισκευής του ναού και το οποίο, χωρίς αμφιβολία, ήταν το πρωτότυπο βιβλίο του Νόμου, που είχε γράψει ο Μωυσής. (2Βα 23:2· 2Χρ 34:14) Το αποτέλεσμα ήταν πανεθνική εκκαθάριση της δαιμονολατρίας. Μετά την επιστροφή από την εξορία, ο Έσδρας, με τη συνδρομή του Κυβερνήτη Νεεμία, διάβασε το Νόμο στο λαό από τα χαράματα μέχρι το μεσημέρι. Μαζί με την ανάγνωση έγινε και εξήγηση ή ερμηνεία του νοήματος.—Νε 8:3, 8· βλέπε ΕΒΡΑΪΚΗ (Πότε Άρχισε να Φθίνει η Εβραϊκή;).
Στις Συναγωγές. Ο Ιησούς συνήθιζε να κάνει δημόσια ανάγνωση στη συναγωγή το Σάββατο και στη συνέχεια βοηθούσε τους ακροατές του, εξηγώντας την περικοπή που είχε διαβάσει. (Λου 4:16) Αυτό γινόταν στις συναγωγές επί πολλά χρόνια. «Διότι από τους αρχαίους καιρούς ο Μωυσής έχει σε κάθε πόλη εκείνους που τον κηρύττουν, επειδή διαβάζεται μεγαλόφωνα στις συναγωγές κάθε σάββατο». (Πρ 15:21) Η δημόσια ανάγνωση του Νόμου και των Προφητών συνηθιζόταν στη συναγωγή όπου, σύμφωνα με ραβινικές πηγές, τηρούνταν το εξής πρόγραμμα: Πρώτα διάβαζαν τη Σεμά, που θεωρούνταν το Ιουδαϊκό σύμβολο πίστης, από τα εδάφια Δευτερονόμιο 6:4-9· 11:13-21 και Αριθμοί 15:37-41. Ακολουθούσε η ανάγνωση ενός τμήματος της Τορά ή αλλιώς του Νόμου, δηλαδή της Πεντατεύχου, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις ολοκληρωνόταν σε ένα έτος. Στο τέλος διάβαζαν αποσπάσματα από τους Προφήτες, τα λεγόμενα χαφταρά, επεξηγώντας τα ανάλογα. Μετά την ολοκλήρωση της δημόσιας ανάγνωσης ακολουθούσε μια διάλεξη ή προτροπή. Έπειτα από μια τέτοια δημόσια ανάγνωση στη συναγωγή, στην Αντιόχεια της Πισιδίας, ο Παύλος προσκλήθηκε να μιλήσει και έδωσε μια διάλεξη ή προτροπή και ενθάρρυνση σε όσους είχαν συγκεντρωθεί εκεί.—Πρ 13:15.
Στη Χριστιανική Εκκλησία. Τον πρώτο αιώνα, λίγοι ήταν εκείνοι που είχαν στην κατοχή τους αντίγραφα των πολλών ρόλων της Αγίας Γραφής, γεγονός που καθιστούσε τη δημόσια ανάγνωση πολύ σημαντική. Ο απόστολος Παύλος παρήγγειλε να διαβάζονται δημόσια οι επιστολές του στις συναθροίσεις των Χριστιανικών εκκλησιών και έδωσε εντολή να ανταλλάσσονται με τις επιστολές που είχε στείλει σε άλλες εκκλησίες, ώστε να διαβάζονται και αυτές επίσης. (Κολ 4:16· 1Θε 5:27) Ο Παύλος συμβούλεψε τον νεαρό Χριστιανό επίσκοπο Τιμόθεο να επιδίδεται στη «δημόσια ανάγνωση, στην προτροπή, στη διδασκαλία».—1Τι 4:13.
Η δημόσια ανάγνωση πρέπει να γίνεται με ευχέρεια. (Αββ 2:2) Εφόσον η δημόσια ανάγνωση αποσκοπεί στην εκπαίδευση άλλων, ο δημόσιος αναγνώστης πρέπει να διακρίνει επακριβώς τι διαβάζει και να έχει σαφή κατανόηση του σκοπού του συγγραφέα, προσέχοντας καθώς διαβάζει να μη δώσει εσφαλμένη ιδέα ή εντύπωση στους ακροατές. Σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψη 1:3, εκείνοι που διαβάζουν την προφητεία μεγαλόφωνα, καθώς και εκείνοι που ακούν τα λόγια και τα τηρούν, θα είναι ευτυχισμένοι.