ΣΤΗΘΟΣ, ΜΑΣΤΟΣ

Το στήθος είναι μαστικός αδένας, αλλά συχνά η λέξη αυτή χρησιμοποιείται απλώς για το μπροστινό τμήμα του ανθρώπινου σώματος (αντρικού ή γυναικείου) που εκτείνεται από το λαιμό ως την κοιλιά. Δύο εβραϊκές λέξεις που υποδηλώνουν το ανθρώπινο στήθος, ή μαστό, είναι οι λέξεις σαδ και σοδ. (Ασμ 8:1· Ιωβ 24:9) Οι λέξεις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι μαστός (Λου 11:27) και στῆθος. (Απ 15:6) Το ανθρώπινο στήθος, ή οι μαστοί, χρησιμοποιείται στις Γραφές για να υποδηλώσει οικειότητα, στενή σχέση και εύνοια (Ασμ 1:13· Ιωα 13:25· 21:20), ωριμότητα (Ασμ 8:8, 10· Ιεζ 16:7), ομορφιά (Ασμ 4:5· 7:3, 7, 8), σεξουαλικές σχέσεις («ανάμεσα από τα στήθη της» [Ωσ 2:2]· «συνθλίφτηκαν τα στήθη», «πίεσαν τους μαστούς» [Ιεζ 23:3, 21]), γονιμότητα (Γε 49:25· Ωσ 9:14), καθώς επίσης αγαλλίαση και ευημερία (Ησ 60:16· 66:11). Το “χτύπημα του στήθους” ή το “ξέσκισμα του στήθους” εξέφραζε υπερβολική ταπείνωση, στενοχώρια και λύπη.—Ησ 32:12· Ιεζ 23:34· Λου 18:13· 23:48.

Μια γυναίκα που άκουσε τον Ιησού να μιλάει φώναξε: «Ευτυχισμένη είναι η κοιλιά που σε βάσταξε και τα στήθη που θήλασες!» Εφόσον κάθε γυναίκα επιθυμούσε να αποκτήσει έναν άξιο γιο και κάθε Ιουδαία επιθυμούσε να έχει το προνόμιο να γίνει η μητέρα κάποιου προφήτη και ιδιαίτερα του Μεσσία, είναι ευνόητο το γιατί εκείνη η Ιουδαία έκανε αυτό το σχόλιο. Αλλά η απάντηση του Ιησού: «Όχι· απεναντίας, ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που ακούν το λόγο του Θεού και τον τηρούν!» έδειξε ότι αυτό που μετρούσε δεν ήταν η στενή σχέση με τον Ιησού από σαρκική άποψη. Σημασία είχε η πνευματικότητα. Αυτή η αρχή αποκλείει κάθε λατρευτικό σεβασμό προς τη Μαρία ως τη μητέρα του Κυρίου μας.—Λου 11:27, 28.

Επειδή πλησίαζε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, η οποία θα συνοδευόταν από τη φρικτή σφαγή των κατοίκων της, ο Ιησούς είπε: «Δείτε! έρχονται ημέρες κατά τις οποίες οι άνθρωποι θα πουν: “Ευτυχισμένες είναι οι στείρες και οι κοιλιές που δεν γέννησαν και τα στήθη που δεν θήλασαν!”»—Λου 23:29· παράβαλε Ιερ 16:1-4.

Οι Εβραϊκές Γραφές, χρησιμοποιώντας μια άλλη λέξη, κάνουν διάκριση ανάμεσα στο ανθρώπινο στήθος και στο στήθος των ζώων, το οποίο διαφέρει ανατομικά. Στις θυσίες συμμετοχής που έκαναν οι Ισραηλίτες, το στήθος (εβρ., χαζέχ) του ζώου που προσφερόταν ως θυσία ήταν το κομμάτι το οποίο έπαιρνε ο ιερέας για δική του τροφή.—Λευ 7:29-35· 10:14, 15.

Βλέπε επίσης ΠΕΡΙΖΩΜΑ ΣΤΗΘΟΥΣ.