ΕΝΟΧΗ ΑΙΜΑΤΟΣ

(Ενοχή Αίματος).

Η εβραϊκή λέξη που σημαίνει «αίμα» (νταμ· πληθυντικός, νταμίμ) αναφέρεται ενίοτε στην ενοχή που επισύρει η έκχυση αθώου αίματος, οπότε και αποδίδεται «ενοχή αίματος».—Εξ 22:2, υποσ.· 1Βα 2:37, υποσ.

Τα «χέρια που χύνουν αθώο αίμα» είναι για τον Ιεχωβά ένα από τα πλέον απεχθή πράγματα, από τότε που το αίμα του δίκαιου Άβελ κραύγασε από τη γη. (Παρ 6:16, 17· Γε 4:10· Ψλ 5:6) Και οι άνθρωποι γνωρίζουν από παλιά την ιερότητα του αίματος. Όταν ο Νώε και η οικογένειά του βγήκαν από την κιβωτό, ενημερώθηκαν για τις ολέθριες συνέπειες που θα υφίσταντο οι ένοχοι αίματος.—Γε 9:6· 37:21, 22· 42:22.

Στον ορισμένο καιρό θεσπίστηκαν νόμοι οι οποίοι καθόριζαν ποιες ενέργειες στοιχειοθετούσαν εγκλήματα άξια θανάτου, έτσι ώστε ο καθένας μπορούσε να αποφύγει ό,τι θα επέφερε στον εαυτό του ενοχή αίματος.

Αν ένας κλέφτης θανατωνόταν την ώρα που έκανε διάρρηξη τη νύχτα, δεν υπήρχε ενοχή αίματος. Αν όμως θανατωνόταν στο φως της ημέρας, τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. (Εξ 22:2, 3) Ιδρύθηκαν πόλεις καταφυγίου για να προστατεύεται ο ακούσιος ανθρωποκτόνος από τον εκδικητή του αίματος. (Αρ 35:25· Δευ 19:9, 10· Ιη 20:2, 3· βλέπε ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ.)

Στην Αγία Γραφή αναφέρονται τόσο άτομα που δεν έγιναν ένοχα αίματος όσο και άτομα που έγιναν, και αυτές οι περιπτώσεις κάλλιστα αποτελούν προειδοποιητικά παραδείγματα. Λόγου χάρη, ο Σαούλ απέφυγε κάποτε την ενοχή αίματος διότι συγκρατήθηκε και δεν σκότωσε τον Δαβίδ. Ωστόσο, αργότερα ο Σαούλ επέφερε ενοχή αίματος σε ολόκληρο το σπιτικό του επειδή, ενεργώντας ανόητα, θανάτωσε κάποιους Γαβαωνίτες. (1Σα 19:5, 6· 2Σα 21:1) Και άλλοι έγιναν ένοχοι αίματος με διάφορους τρόπους. (Κρ 9:24· 2Σα 1:16· 4:6-12) Αντίθετα, ο Δαβίδ απέφυγε την ενοχή αίματος δίνοντας προσοχή στην προειδοποίηση που του έστειλε ο Ιεχωβά μέσω της Αβιγαίας. (1Σα 25:24-26, 31, 33) Η πόλη της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 Π.Κ.Χ. εξαιτίας βαριάς ενοχής αίματος. (Ιεζ 22:2-4· 23:37, 45) Στις ημέρες του Ιησού οι ηγέτες της ψεύτικης θρησκείας δεν μπορούσαν να αρνηθούν την ενοχή αίματος που τους βάρυνε, ακριβώς όπως δεν μπορούσαν και οι ηγέτες των ημερών του Ιερεμία, διότι η άκρη της φορεσιάς και των δύο αυτών ομάδων ήταν κατακόκκινη από το αίμα των πιστών του Ιεχωβά. (Ιερ 2:34· Ματ 23:35, 36· 27:24, 25· Λου 11:50, 51) Η μεγάλη «πόρνη», η Βαβυλώνα η Μεγάλη, φέρει τόση ενοχή αίματος ώστε λέγεται ότι είναι μεθυσμένη από το αίμα του λαού του Ιεχωβά.—Απ 17:5, 6· 18:24.

Πράγματι, όσοι φέρουν τέτοια ενοχή αίματος δεν είναι άξιοι να ζήσουν ούτε τη μισή ζωή τους, όπως είπε ο Δαβίδ. (Ψλ 55:23) Όπως και εκείνος, πρέπει όλοι να προσεύχονται να τους απελευθερώνει ο Ιεχωβά τόσο από την ενοχή αίματος όσο και από τους ενόχους αίματος. (Ψλ 51:14· 59:2· 139:19) Σύμφωνα με την προφητεία της Αποκάλυψης, πλησιάζει ο καιρός κατά τον οποίο θα ανεβεί προς τον Ιεχωβά ένα δυνατό άσμα αίνου, επειδή και τα τελευταία στοιχεία της Βαβυλώνας της Μεγάλης θα έχουν καταστραφεί και θα έχει παρθεί διαπαντός εκδίκηση για το αίμα όλων των αθώων.—Απ 19:1, 2.

Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές παρουσιάζουν τρεις διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ένας Χριστιανός θα μπορούσε να γίνει ένοχος αίματος ενώπιον του Θεού: (1) με αιματοχυσία και φόνο—αυτό περιλαμβάνει και όσους υποστηρίζουν ενεργά ή σιωπηρά τη δράση κάποιας οργάνωσης η οποία βαρύνεται με ενοχή αίματος (όπως η Βαβυλώνα η Μεγάλη [Απ 17:6· 18:2, 4] ή άλλες οργανώσεις που έχουν χύσει πολύ αθώο αίμα [Απ 16:5, 6· παράβαλε Ησ 26:20, 21])·