ΜΕΓΑΛΟ ΣΠΥΡΙ
Γενικά, πρόκειται για το δοθιήνα, μια τοπική, επώδυνη διόγκωση του δέρματος που οφείλεται, όχι σε προϋπάρχουσα πληγή, αλλά σε βακτηριακή λοίμωξη των τριχικών θυλάκων ή των ιδρωτοποιών ή σμηγματογόνων αδένων. Η εβραϊκή λέξη είναι σεχίν. Στην αρχή εμφανίζεται ένα μικρό κόκκινο πρήξιμο, και τελικά το σπυρί αποβάλλει πύον και, στη συνέχεια, το σκληρό πυρήνα του. Μερικές φορές αναπτύσσονται πολλά σπυριά σε μια προσβεβλημένη περιοχή. Ο «ψευδάνθρακας» είναι πιο επικίνδυνος από το δοθιήνα, καλύπτει πιο εκτεταμένη περιοχή, μερικές φορές είναι πιο επώδυνος και μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα όπως ο πονοκέφαλος, ο πυρετός και η εξάντληση. Σε μερικές περιπτώσεις αποβαίνει μοιραίος.
Όταν ο Ιεχωβά επέφερε το έκτο πλήγμα εναντίον της Αιγύπτου, οι Αιγύπτιοι και τα ζώα τους πατάχθηκαν με επώδυνα «μεγάλα σπυριά με φουσκάλες». (Εξ 9:8-11) Πιθανόν να επρόκειτο για οδυνηρά, διογκωμένα δερματικά εξανθήματα γεμάτα πύον, και ίσως αυτές οι φλύκταινες να κάλυπταν εκτεταμένη περιοχή. Ωστόσο, η σύντομη Γραφική περιγραφή καθιστά αδύνατη τη βέβαιη ταύτισή τους με μια συγκεκριμένη σύγχρονη πάθηση.
Οι Ισραηλίτες έλαβαν την προειδοποίηση ότι μια από τις συνέπειες της ανυπακοής τους στον Θεό θα ήταν το ότι εκείνος θα τους πάτασσε «με το μεγάλο σπυρί της Αιγύπτου». Επιπλέον λέχθηκε: «Ο Ιεχωβά θα σε πατάξει με μεγάλα και κακοήθη σπυριά [εβρ., μπισχίν ρα‛] και στα δύο γόνατα και στα δύο πόδια—από τα οποία δεν θα μπορέσεις να γιατρευτείς—από το πέλμα του ποδιού σου ως την κορυφή του κεφαλιού σου».—Δευ 28:15, 27, 35.
Ο Νόμος υποδείκνυε ότι στη θέση ενός γιατρεμένου μεγάλου σπυριού θα μπορούσε να εμφανιστεί εξάνθημα ή κηλίδα λέπρας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμπτώματα ήταν τέτοια ώστε το θύμα κηρυσσόταν αμέσως ακάθαρτο και λεπρό, ενώ σε άλλες, έμπαινε σε εφταήμερη καραντίνα. Αν κατόπιν διαπιστωνόταν ότι η παθολογική κατάσταση δεν είχε εξαπλωθεί, τότε αυτή κρινόταν απλώς ως «η φλεγμονή του μεγάλου σπυριού» και ο ιερέας ανακήρυσσε εκείνο το άτομο καθαρό.—Λευ 13:18-23.
Ο Σατανάς πάταξε τον Ιώβ «με μεγάλα κακοήθη σπυριά [εβρ., μπισχίν ρα‛] από τα πέλματα των ποδιών του μέχρι την κορυφή του κεφαλιού του». (Ιωβ 2:7) Η ασθένεια από την οποία έπασχε ο Ιώβ δεν μπορεί να προσδιοριστεί ιατρικά με ακρίβεια. Επειδή υπέφερε, ο Ιώβ ξυνόταν με ένα κομμάτι από πήλινο αγγείο. (Ιωβ 2:8) Η σάρκα του ήταν καλυμμένη με σκουλήκια, το δέρμα του σκιζόταν (Ιωβ 7:5), η αναπνοή του ήταν σιχαμερή (Ιωβ 19:17), τον βασάνιζαν πόνοι και το δέρμα του είχε μαυρίσει και έπεφτε από πάνω του (Ιωβ 30:17, 30).
Ο Βασιλιάς Εζεκίας του Ιούδα προσβλήθηκε από ένα μεγάλο σπυρί και «κόντευε να πεθάνει». Κατόπιν υπόδειξης του Ησαΐα, έβαλαν μια συκόπιτα πάνω στο σπυρί ως κατάπλασμα, και έπειτα από αυτό ο Εζεκίας σιγά σιγά ανέρρωσε. (2Βα 20:1, 7· Ησ 38:1, 21) Εντούτοις, η ανάρρωσή του οφειλόταν, όχι μόνο σε φυσιολογική ίαση, αλλά σε θεραπεία από τον Ιεχωβά.—2Βα 20:5.