Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι αυτά τα σύνορα ήταν πολύ ευμετάβλητα, δεδομένου ότι η Ασσυρία επεκτεινόταν Ν του Μικρού Ζαμπ όταν η Βαβυλώνα εξασθενούσε, αλλά υποχωρούσε όταν η ίδια διερχόταν πολιτική κάμψη ενώ η Βαβυλώνα βρισκόταν σε άνοδο. Αυτές οι μεταβολές ίσχυαν και για τα άλλα σύνορα και κυρίως για το σύνορο του Τίγρη, καθώς η Ασσυρία επέκτεινε νωρίς την επιρροή της Δ αυτού του ποταμού. Φυσικά, η Ασσυριακή Αυτοκρατορία κατέληξε να περιλαμβάνει πολύ μεγαλύτερη έκταση.—ΧΑΡΤΗΣ, Τόμ. 1, σ. 954.

Ανάμεσα στην Ασσυρία και στη Βαβυλώνα υπήρχε μια διαρκής στενή σχέση καθ’ όλη την ιστορία τους. Ήταν γειτονικά κράτη σε μια περιοχή που δεν διέθετε κάποιο φυσικό διαχωριστικό όριο ως σύνορο ανάμεσα στα εδάφη τους. Ωστόσο, η καθαυτό περιοχή της Ασσυρίας ήταν κατά κύριο λόγο ορεινή, είχε γενικά τραχύ έδαφος και το κλίμα της ήταν πιο αναζωογονητικό από αυτό της Βαβυλωνίας. Οι άνθρωποι ήταν πιο δραστήριοι και πιο μαχητικοί από τους Βαβυλωνίους. Στα ανάγλυφα αναπαριστώνται ρωμαλέοι, με σκουρόχρωμη επιδερμίδα, πυκνά φρύδια, πλούσια γενειάδα και μεγάλη μύτη.

Η ασσυριακή θρησκεία ήταν σε μεγάλο βαθμό κληροδότημα της Βαβυλώνας, και παρότι ο εθνικός θεός των Ασσυρίων, ο Ασσούρ, θεωρούνταν η ύψιστη θεότητά τους, αυτοί εξακολουθούσαν να βλέπουν τη Βαβυλώνα ως το κορυφαίο θρησκευτικό κέντρο.