Είναι ένα Πύρινο Τέλος Πραγματικά Πλησίον;
ΕΧΟΥΜΕ ακούσει σ’ όλη τη ζωή μας ότι ‘κάποτε η γη θ’ αντιμετωπίση ένα πύρινο τέλος.’ Ωρισμένες θρησκείες πιστεύουν ότι αυτό θα προέλθη από τον Θεό. Μερικοί επιστήμονες λέγουν ότι αυτό τελικά θα προέλθη από τη διαστολή του ηλίου στην επιθανάτιο αγωνία του, πράγμα που θα έχη ως αποτέλεσμα τον καταποντισμό και την πυρπόλησι της γης.
Είναι καμμιά απ’ αυτές τις εκδοχές αληθινή;
Ο Χ. Β. Τσάτφηλντ, Βρεττανός επιστήμων, στο βιβλίο του Ένας Επιστήμων σε Αναζήτησι του Θεού, παρουσιάζει σωρεία αποδείξεων ότι μια ανωτέρα διάνοια ενός μεγάλου Δημιουργού εσχεδίασε τη γη και την ύπαρξι ζωής επάνω σ’ αυτήν, και έκανε εκ των προτέρων προμήθειες για μια συνεχή προμήθεια όλων των πραγμάτων που είναι αναγκαία για ζωή, ιδιαίτερα για το ανθρώπινο γένος. Κατόπιν, στο τελευταίο κεφάλαιο, δείχνει γιατί αυτό παρέχει αποδείξεις ότι το ενδιαφέρον του Θεού για τον άνθρωπο θα ήταν επίσης συνεχές:
«Η διαρκής και σε μεγάλη κλίμακα αυτοπαραγομένη δημιουργία δεν συμφωνεί μ’ ένα Σχεδιαστή που το ενδιαφέρον του ήταν περιωρισμένο αποκλειστικά στον χρόνο του μηχανισμού της λειτουργίας και ο οποίος κατόπιν δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τα όντα τα οποία τουλάχιστον σ’ ένα μικρό βαθμό έχουν δημιουργηθή καθ’ ομοίωσίν του.»
Μάλλον, εκείνος ο οποίος έχει σχεδιάσει και δημιουργήσει τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του δεν θα τον εγκατέλειπε όπως ένας στοργικός πατέρας δεν θ’ απομακρυνόταν ξαφνικά από τα παιδιά του. Ο Τσάτφηλντ προχωρεί και λέγει:
«Ο μηχανισμός των δημιουργικών πράξεων αποδεικνύεται από επιστημονικά γεγονότα ότι χρειάσθηκε να περάσουν αιώνες χρόνου βάσει του ανθρωπίνου υπολογισμού, και φαίνεται παράλογο ότι ύστερ’ από ένα τέτοιο εκτεταμένο ενδιαφέρον το ζωντανό αποτέλεσμα θα μπορούσε ν’ αφεθή πλήρως εγκαταλελειμμένο από τον αρχιτέκτονά του.»
Εξ άλλου, ο Δημιουργός, ο οποίος έκαμε τα πράγματα με τόσο έξοχο τρόπο και με τόση φροντίδα και δαπάνη χρόνου, λογικώς θα επικοινωνούσε επίσης με το νοήμον δημιούργημά του, τον άνθρωπο. Αυτό θα ήταν ιδιαιτέρως αναγκαίο όταν έχωμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι ανέθεσε στον άνθρωπο τη φροντίδα να επιμελήται τη γήινη δημιουργία του. (Γεν. 1:26-28) Η Γραφή αποτελεί αυτή την επικοινωνία, τις οδηγίες του Θεού και τη δήλωσι του σκοπού του. Υποστηρίζει αυτό την ιδέα ότι η γη και η ζωή που υπάρχει επάνω σ’ αυτήν πρόκειται να παραμείνουν αιωνίως;
Η ΓΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΕΠΑΝΩ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ
Ο Θεός απέδειξε ότι ενδιαφέρθηκε και ότι σκοπός του ήταν να έχη τη γη συνεχώς και μονίμως γεμάτη από ζωϊκή και ανθρώπινη δημιουργία όταν διεφύλαξε αντιπροσώπους και των ανθρώπων και των ζώων από τον παγγήινο κατακλυσμό της εποχής του Νώε. Γιατί θα το έκανε αυτό αν δεν ενδιαφερόταν, ή αν σκοπός του ήταν να τα εξαφανίση όλα κάποια μέρα;—Γέν. 7:1-3· 8:1, 17.
Επίσης, ο Θεός φρόντισε να κρατή ο λαός του Ισραήλ ένα λεπτομερές γενεαλογικό υπόμνημα, ιδιαίτερα της γραμμής εκείνης από την οποία επρόκειτο να έλθη ο Μεσσίας. Γιατί να τηρήται ένα υπόμνημα αν η γραμμή της καταγωγής επρόκειτο να τελεώση στη λήθη; Και γιατί ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού, ήλθε στη γη; Για τη διαφύλαξι της ζωής και την αποκατάστασι τελείας ζωής που ο Αδάμ είχε χάσει για την οικογένειά του λόγω στασιασμού. Συνεπώς, με το να προμηθεύση ένα αντίλυτρο για το θνήσκον ανθρώπινο γένος, ο Χριστός γίνεται «ο έσχατος Αδάμ» και ο «Αιώνιος Πατήρ.» Έτσι ο Θεός εξεδήλωσε με τον πιο ισχυρό δυνατό τρόπο το ενδιαφέρον του για το ανθρώπινο γένος.—1 Κορ. 15:45· Ησ. 9:6.
Επί πλέον, ο θεόπνευστος ψαλμωδός ψάλλει στον Θεό: «Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.» Κατόπιν, αφού περιγράφει το θαύμα των δημιουργικών έργων του Θεού, ιδιαίτερα τις προμήθειές του για το ζωϊκό βασίλειο, αυτός ο συγγραφεύς προσθέτει προφητικά: «Η δόξα του Ιεχωβά έστω εις τον αιώνα· ας ευφραίνεται ο Ιεχωβά εις τα έργα αυτού.» (Ψαλμ. 104:5, 31, ΜΝΚ) Πώς θα ευφραινόταν ο Δημιουργός σ’ αυτά τα έργα αν τα κατέκαιε;
ΕΝΑ ΠΥΡΙΝΟ ΤΕΛΟΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΙΑΣΘΗΚΕ
Τι εννοεί λοιπόν, η Γραφή όταν λέγη ότι ο Θεός χρησιμοποιεί καταστρεπτικό πυρ επάνω στη γη; Ας εξετάσωμε ένα παράδειγμα της Γραφής που δείχνει πολύ οριστικά τι σημαίνει αυτό και τι πρόκειται πολύ σύντομα να λάβη χώρα, δίνοντάς μας την ευκαιρία να διαφύγωμε από την πύρινη καταστροφή.
Παραδόξως, στο υπό συζήτησιν επεισόδιο, το πυρ έπεσε επάνω σ’ ένα λαό ο οποίος ισχυριζόταν ότι είναι το έθνος του Θεού. Αυτό αποκαλύπτει ότι ένας απλός ισχυρισμός ότι υπηρετεί κανείς τον Θεό, ή ακόμη και μόνο η συναναστροφή μ’ εκείνους οι οποίοι πραγματικά τον υπηρετούν δεν εξασφαλίζει σωτηρία.
Η περίπτωσις ήταν μια όρασις που είχε δοθή στον προφήτη Ιεζεκιήλ στη Βαβυλώνα το έτος 612 π.Χ., μαζί με την εκπλήρωσί της πέντε χρόνια αργότερα. Ένα άρμα τρομακτικού ύψους, ένα πολεμικό άρμα, εμφανίσθηκε στον Ιεζεκιήλ, και επάνω σ’ αυτό υπήρχε ένα πρόσωπο που εκπροσωπούσε τον Ιεχωβά Θεό ως αναβάτη του ουρανίου άρματος. Ο Ιεζεκιήλ είχε περιγράψει το άρμα της οράσεώς του στο πρώτο μέρος της αφηγήσεώς του (κεφάλαιον 1), λέγοντας για το ύψος των τροχών του και για τα ζωντανά πλάσματα που το συνώδευαν. Αργότερα το άρμα, που είχε δει ο Ιεζεκιήλ σαν να ήταν στην Ιερουσαλήμ, σταμάτησε έξω από τη βορεία πύλη που ωδηγούσε στην εσωτερική αυλή του ναού. Η δόξα του Ιεχωβά είχε μετακινηθή από το άρμα για να σταθή επάνω από το κατώφλιον του διαμερίσματος του ναού που λεγόταν Άγια των Αγίων.—Ιεζ. 8:3, 4· 9:3.
Λόγω του στασιασμού της Ιερουσαλήμ εναντίον του και των υπερβολικά βδελυκτών ακαθάρτων πράξεών της, ο Ιεχωβά έδειξε με εξεικονιστικό τρόπο στον Ιεζεκιήλ ότι επρόκειτο να καταστρέψη τους πονηρούς που υπήρχαν εκεί. Αλλά πρώτα διέταξε σ’ ένα πρόσωπο της οράσεως, ένα ‘άνδρα ενδεδυμένον λινά,’ να περιέλθη την πόλι και να θέση σημείον σε ανθρώπους με έντιμη καρδιά που ήσαν εκεί για να διαφυλαχθούν. Μαζί μ’ αυτόν τον άνδρα ο Ιεζεκιήλ είδε επίσης έξη άλλους άνδρες με ‘όπλα κατασυντριμμού’ στα χέρια των.—Ιεζ. 9:2-7.
ΠΥΡ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ
Ο Ιεζεκιήλ προχωρεί για να μας πη τι συνέβη κατόπιν:
«Έπειτα είδον, και ιδού, εν τω στερεώματι τω άνωθεν της κεφαλής των χερουβείμ, εφαίνετο υπεράνω αυτών ως λίθος σάπφειρος, κατά την θέαν ομοιώματος θρόνου. Και ελάλησε προς τον άνδρα τον ενδεδυμένον τα λινά, και, είπεν, Εισέλθετε μεταξύ των τροχών, υποκάτω των χερουβείμ, και γέμισον την χείρα σου άνθρακας πυρός εκ μέσου των χερουβείμ, και διασκόρπισον αυτούς επί την πόλιν. Και εισήλθεν ενώπιόν μου.»—Ιεζ. 10:1, 2.
Το υλικό που επρόκειτο να κατακαύση την πόλι της Ιερουσαλήμ επρόκειτο να προέλθη ανάμεσα από τους τροχούς του άρματος. Εφόσον η δόξα του Ιεχωβά εγέμιζε τον ναό, ήταν φανερό ότι αυτός ήταν παρών για να δη την εκτέλεσι της κρίσεώς του.—Ιεζ. 10:3-5.
Ο Ιεζεκιήλ προχωρεί τότε για να περιγράψη τις ενέργειες του ανθρώπου με τα λινά:
«Και ότε προσέταξε τον άνδρα τον ενδεδυμένον τα λινά, λέγων, Λάβε πυρ εκ μέσου των τροχών, εκ μέσου των χερουβείμ, τότε εισήλθε και εστάθη πλησίον των τροχών. Και εν χερούβ εξέτεινε την χείρα αυτού εκ μέσου των χερουβείμ, προς το πυρ το εν τω μέσω των χερουβείμ, και έλαβεν εκ τούτου και, έθεσεν εις τας χείρας του ενδεδυμένου τα λινά· ο δε έλαβεν αυτό και εξήλθεν. Εφαίνετο δε ομοίωμα χειρός ανθρώπου εις τα χερουβείμ υπό τας πτέρυγας αυτών.—Ιεζ. 10:6-8.
Δεν ήταν ένα ανθρωποποίητο πυρ εκείνο που κατέκαψε έτσι την Ιερουσαλήμ στην όρασι. Ήταν ένα θαυματουργικό πυρ από την ουράνια ομοία με άρμα οργάνωσί του. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής: ότι η ολοκληρωτική καταστροφή της Ιερουσαλήμ ΣΑΝ με φωτιά θα ήταν μια έκφρασις του θυμού και της οργής του Ιεχωβά εναντίον της πόλεως εκείνης. Στο βιβλίο του των Θρήνων ο προφήτης Ιερεμίας παρομοιάζει την οργή του Ιεχωβά (με την οποία κατεστράφη η Ιερουσαλήμ) με πυρ, μολονότι είχαν χρησιμοποιηθή επίσης η μάχαιρα, η πείνα και ο λοιμός καθώς και το πυρ.—Θρήνοι 2:2-4· 4:11.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ
Με τον άνθρωπο τον ενδεδυμένο λινά ο Ιεχωβά προειδοποιούσε ότι θα εξέχεε την πύρινη οργή του για να καταστρέψη την Ιερουσαλήμ. Με τον ίδιο τρόπο το σύγχρονο αντίστοιχο του ανδρός του ενδεδυμένου λινά, δηλαδή, οι κεχρισμένοι και αποκυημένοι από το πνεύμα αδελφοί του Χριστού, σκορπίζουν το πύρινο άγγελμα από τον Λόγο του Θεού σ’ όλο τον Χριστιανικό κόσμο. Αυτό είναι σαν μια προειδοποίησις σ’ αυτόν ότι η πύρινη οργή θα πέση επάνω του στην επερχόμενη ‘μεγάλη θλιψι.’—Ματθ. 24:21.
Η όρασις που είχε δοθή στον Ιεζεκιήλ δείχνει ότι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα θέσουν στην πραγματικότητα πυρ στον Χριστιανικό κόσμο, ούτε θα έχουν ένα ενεργό χέρι στην καταστροφή του. Δεν ήταν ο άνδρας ο ενδεδυμένος τα λινά εκείνος που έκαμε το καταστρεπτικό έργο. Οι «εξ άνδρες» με τα όπλα του κατασυντριμμού ήσαν εκείνοι που το έκαμαν. (Ιεζ. 9:2, 4, 5) Ομοίως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα απλώς εξαγγέλλουν την «ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών» εναντίον του Χριστιανικού κόσμου. Αυτοί δεν κάνουν εκδίκησι.—Ησ. 61:1, 2· Ρωμ. 12:19.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν λάβει αυτό το πύρινο άγγελμα από τον Ιεχωβά μέσω της ουρανίας οργανώσεώς του, του ουρανίου «άρματός» του. Ήταν, όπως θα λέγαμε, σαν ένα από τα ουράνια χερούβ που ανήκε σ’ αυτό το ουράνιο άρμα να έβαλε τους συμβολικούς «άνθρακας πυρός εκ μέσου των χερουβείμ» στα κοιλώματα των χειρών τους για να πάνε και να τους διασκορπίσουν πάνω στην πόλι του Χριστιανικού κόσμου ως μια προειδοποίησι.
Εν τούτοις, η αόρατη ουράνια οργάνωσις του Ιεχωβά υπό τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό θα έχη μέρος στο κατά γράμμα σάρωμα του Χριστιανικού κόσμου. Κάτω από ουράνια κατεύθυνσι θα χρησιμοποιηθούν επίσης ριζοσπαστικά επίγεια όργανα για να φέρουν βιαία καταστροφή επάνω στον Χριστιανικό κόσμο όπως έκαναν οι Βαβυλώνιοι στην υποκριτική Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ.
ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΝΑ ΘΡΗΝΗΣΕΤΕ
Έτσι ένα πύρινο τέλος πλησιάζει για τον Χριστιανικό κόσμο. Οι θρησκευτικές οργανώσεις του θα καταστραφούν. Ο απόστολος Ιωάννης άκουσε προφητικά λόγια από τον ουρανό να εκφράζωνται εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, της οποίας οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου αποτελούν το κυρίαρχο μέρος: «Δια τούτο εν μια ημέρα θέλουσιν ελθεί αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και πείνα, και θέλει κατακαυθή εν πυρί, διότι ισχυρός είναι ο Ιεχωβά ο κρίνων αυτήν.»—Αποκάλ. 18:8.
Ο θάνατος της Βαβυλώνος της Μεγάλης, μολονότι σε πλήρη αρμονία με τη δικαιοσύνη, θα έχη τους θρηνωδούς της. Σχετικά μ’ αυτούς η αγγελική ουράνια φωνή λέγει: «Και θέλουσι κλαύσει αυτήν και πενθήσει δι’ αυτήν οι βασιλείς της γης οι πορνεύσαντες και κατατρυφήσαντες μετ’ αυτής, όταν βλέπωσι τον καπνόν της πυρπολήσεως αυτής, από μακρόθεν ιστάμενοι, δια τον φόβον του βασανισμού αυτής, λέγοντες, Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, διότι εν μια ώρα ήλθεν η κρίσις σου!»—Αποκάλ. 18:9, 10.
Οι Γραφές προχωρούν για να μας πουν ότι οι θρηνωδοί της Βαβυλώνος της Μεγάλης καθώς επίσης και όλοι οι άλλοι οι οποίοι αρνούνται την Κυρίαρχη Εξουσία του Θεού και μολύνουν τη δημιουργία του θ’ ακολουθήσουν την Βαβυλώνα τη Μεγάλη στην καταστροφή. Είναι επικίνδυνο, επομένως, να παραμένη κανείς με συμπάθεια προσκολλημένος σ’ αυτή την μεγάλη οργάνωσι της ψευδούς θρησκείας.—Αποκάλ. 11:18· 19:19-21.
Επομένως, μολονότι, επέρχεται ένα πύρινο τέλος, είναι ένα τέλος το οποίο θα καθαρίση και θ’ αποπλύνη τη γη από κείνους οι οποίοι με ιδιοτελή τρόπο δεν έχουν καμμιά εκτίμησι για τους συνανθρώπους των οι οποίοι επιθυμούν να ζήσουν και ακολουθούν δίκαιες αρχές. (2 Πέτρ. 3:12, 13) Εκείνοι οι οποίοι φροντίζουν μόνο για τον εαυτό τους και όχι για τον Θεό ή για τη θαυμαστή δημιουργία του πρέπει να εξαφανισθούν σαν με πυρ. (Μαλ. 4:1) Η οργή του Θεού είναι ιδιαιτέρως φλογερή εναντίον του Χριστιανικού κόσμου, διότι αυτός υπήρξε ο μεγαλύτερος δυσφημιστής του ονόματός του. (Αποκάλ. 18:5-7) Αν αγαπάτε τη ζωή και απολαμβάνετε την δημιουργία του Θεού, εγκαταλείψτε τον Χριστιανικό κόσμο και όλες τις άλλες ψευδείς θρησκείες ΤΩΡΑ. Αποφύγετε την πύρινη καταστροφή που επέρχεται στους υποστηρικτάς και τους ‘θρηνωδούς’ του.